คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [OS] Good boy : Chankai
Title :Good boy
Pairing : Chanyeol x Jongin
Rate : PG -15
ปาร์คชานยอลก็คือผู้ชายคนหนึ่ง เป็นมนุษย์วิศวะมหาลัยปี 3 ถึงแม้จะไม่ได้เป็นเดือนมหาลัยแต่หน้าตาของปาร์คชานยอลก็ถือว่าจัดอยู่ใน'หน้าตาค่อนข้างดี'
ยิ่งถ้าเทียบกับเพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างอู๋อี้ฟานและหวางจื่อเทาแล้ว ปาร์คชานยอลจะดูเป็นคนดีไปเลยเป็นปริยาย
แต่นั่นคือสิ่งที่ทุกคนพูดเล่าต่อกันมา
แล้วคุณจะมั่นใจได้ไงว่านั่นคือความจริง ?
Hey Lady
Hey Baby
Hey Everybody
I A M A G O O D B O Y
เวลาปาร์คชานยอลยิ้ม มันคือสเน่ห์ที่ทำให้แค่กระดิกนิ้วเรียกผู้หญิงแถวระแวกนั้นยอมยืนต่อแถวเหมือนแมวเชื่องๆตัวนึง
แต่ใครจะรู้ว่า'แฮมเตอร์'ที่หล่อน่ารักในตอนกลางวันของพวกผู้หญิงนั้น ตอนกลางคืนจะกลายเป็น'แก๊งค์สเตอร์นักรัก'
ปาร์คชานยอลก็คือผู้ชาย เที่ยวกลางคืนมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไม่ใช่หรอไง ?
เมื่อไม่นานมานี้เองชานยอลได้รับสายจากบยอนแบคฮยอน เพื่อนสนิทต่างคณะโทรมาตามให้ไปกินข้าวด้วยกัน
แน่นอนว่าเขาไม่ปฏิเสธ
ชานยอลไม่ได้มาคนเดียวแต่พ่วงจื่อเทามาด้วย ส่วนอี้ฟานนั้นติดงานอยู่เลยไม่ได้มา
เมื่อมาถึงที่นัดชานยอลก็กวาดสายตามองหาโต๊ะเพื่อนสนิทนั่ง ก่อนจะเห็นแบคฮยอนโบกมือให้
น่าแปลกที่แบคฮยอนไม่ได้มาคนเดียวเหมือนกัน ทุกทีถ้าไม่มาคนเดียวก็จะมากับแฟน
และชานยอลจำหน้าแฟนแบคฮยอนได้
"มึงนั่งเลยๆ"
"คิดไงจู่ๆมานัดกินข้าวล่ะ"
"หูย กูอยากรำลึกความหลังบ้างไม่ได้ไง?" แบคฮยอนตอบพลางไหวไหล่เบาๆอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะรู้สึกว่าเพื่อนตัวโย่งที่ตรงข้ามจ้องมองเพื่อนข้างตัวเขาแบบไม่วางตา
"จ้องห่าไรอย่างกับน้องกูไปฆ่าพ่อมึงว่ะ ไอคุณปาร์ค"
"กูแค่แปลกใจ"
"อืม กูก็แปลกใจ มึงมันไม่น่ามีน้องว่ะแบคฮยอน" ภาษาเกาหลีสำเหนียงแปล่งๆถูกพูดออกมาจากปากจื่อเทาหลังจากที่เงียบมานาน
"สัด" แบคฮยอนด่าเน้นๆใส่จื่อเทา แต่เจ้าตัวก็ทำเพียงแค่หัวเราะที่กวนประสาทแบคฮยอนได้
"แล้วเราชื่ออะไร" ชานยอลนั่งประสานมือสบายๆมองร่างโปร่งผิวสีน้ำผึ้งที่แตกต่างจากคนเกาหลีทั่วไป
"คิมจงอิน ผมชื่อคิมจงอิน"
แบคฮยอนสังเกตตลอด ดูเหมือนเกมล่าแต้มคราวนี้เหยื่อคือน้องต่างญาติของเขาเนี่ยแหละ
ดูจากที่ชานยอลเลียริมฝีปากแล้วบอกเลยว่ารอดยาก ...
"ไอโย่งมึงคิดไรกูรู้นะเว้ย กูขอเตือนว่ามึง อย่าเล่น กับจงอินมันจะดีกว่า"
ยิ่งแบคฮยอนบอกห้ามก็เหมือนยิ่งยุชานยอล หลังจากวันนั้นชานยอลก็มักแวะไปคณะเพื่อนสนิทบ่อยๆ เพียงแค่ที่จะไปหาจงอิน
และดูเหมือนตอนนี้ในสายตาคิมจงอินชานยอลคือเพื่อนพี่ชายผู้แสนดี
ชานยอลออกตัวแรง และใช้เวลาเพียงไม่กี่วันในการตีสนิทกับคิมจงอินจนเพื่อนสนิทอย่างบยอนแบคฮยอนหมั่นไส้อยากถีบให้ล้มคว่ำ
ทำตัวเป็นคนดีมันไม่อยากหรอก แค่คุณแกล้งยิ้มแล้วพูดจาที่มันเข้าท่านิดหน่อย เดี๋ยว'เหยื่อ'ก็ติดกับเอง
จากที่แบคฮยอนเล่า ดูเหมือนโลกของคิมจงอินกับปาร์คชานยอลจะต่างกันเหลือเกิน
จงอินอยู่ปี 2 คณะสถาปัตย์แบบแบคฮยอน ผลการเรียนไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ติดเที่ยวแบบเขา แต่ผลการเรียนของชานยอลก็ดีเกินกว่าทุกคนจะจินตนาการว่าคนอย่างปาร์คชานยอลติดเที่ยว ไปผับ มั่วสาวตามประสาเพลย์บอย
เทียบกับจงอินที่ไม่ค่อยชอบงานสังสรรค์ และพูดน้อย
และถ้านี่คือเกม
ผู้เล่นก็คือ ปาร์ค ชานยอล
"มึงมันเหี้ยจริงๆเลยชานยอล มึงจะทำเด็กเสียคนรึไง" ไม่ใช่คำด่าแต่มันคือการแซวเล่นของอี้ฟานที่นั่งขำอยู่ในห้องคอนโด
"ก็แบคฮยอนมันไม่พาเด็กไปเปิดหูเปิดตา กูเลยอาสาเอง" ชานยอลพูดไปพลางติดพับแขนเสื้อเชิ้ตมาถึงข้อศอก
"ก็บอกแล้วไอชานยอล มันเป็นคนดี" จื่อเทาเอ่ยขึ้นมาบ้าง
"เอออออ มึงก็ระวังเหอะ พ่อเด็กดีคิมจงอินของมึงอ่ะ"
ชานยอลหันไปมองอี้ฟานก็จะตบบ่าเพื่อนเบาๆ
"ไม่อิจดิ มึงก็แค่หามาสักคนบ้าง" ชานยอลทิ้งท้ายไว้ก่อนจะมองนาฬิกาแล้วหยิบกุญแจรถยนต์ออกไปเพื่อไปรับคิมจงอิน
"มึงอย่าไปติดกับของตัวเองละกัน"
"หึ กูไม่เล่นกับเด็กแบบนั้นหรอก"
แก้วน้ำสีสวยถูกยื่นมาตรงหน้าของคิมจงอิน
ชานยอลพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้ดื่ม ก่อนที่น้ำสีสวยในแก้วจะไหลลงคอของจงอินและบางส่วนที่เลอะแล้วไหลตามลำคอของอีกคน
ชานยอลมองริมฝีปากเจ่อสีสดและภาพตรงหน้าอย่างพอใจ
"เด็กดี ... " ชานยอลยิ้ม
"ไอสันดานเสียนี่ไหนมึงบอกไม่เล่นกับน้องไง นี่อะไรมอมเหล้าเด็กหรอไอปาร์ค ฮ่าๆ" อี้ฟานกลับมาทิ้งตัวบนโซฟาสีแดงสดหลังจากออกไปขยับขาแด๊นซ์บนฟลอมาก่อนจะยกแก้วน้ำสีอำพันซดจนหมด
"เสือกนะมึงอ่ะ จงอินไปเต้นกับพี่มา" ชานยอลเหล่มองเพื่อนที่เลิกคิ้วมองมาแบบกวนๆก่อนจะคว้าตัวคนเป็นน้องที่ตัวเริ่มโซเซจากฤทธิ์แอลกอฮอล์
มันก็ไม่ใช่การเต้นซะทีเดียว ในเมื่อคิมจงอินคอพับเอาหน้าซุกไหล่ชานยอลปล่อยให้อีกคนพาร่างกายขยับตามใจชอบแบบนี้
"แค่นี้ก็เมาแล้วหรอ" เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูจงอินในขณะที่ชานยอลยังคงโอบเอวประคองมห้คนเป็นเหยื่อคืนนี้โยกตามจังหวะ
"อืออ ไม่มาวว" ร่างโปร่งที่ซุกไหล่ชานยอลพยายามเงยหน้าขึ้นมามองด้วยตาปรือฉ่ำที่ดูยั่วยวนในสายตาของชานยอล
"เนี่ยเขาเรียกเมา" ชานยอลอดขำไม่ได้กับท่าทางของอีกคน
"งือ ~ ไม่มาวว พี่ชานยอลล" ดูเหมือนคนเมาจะเริ่มงอแงท่อนแขนเรียวสวยสีแทนที่แนบข้างลำตัวเลยยกมาโอบอยู่รอบคอชานยอล แม้ผมหน้าม้าที่ยาวเกือบจะปิดตาแต่ชานยอลก็เห็นว่าอีกคนทำหน้ายั่วเขาแบบไหนอยู่
"งั้นมาทดสอบดีมั้ยว่าเมาไม่เมา?"
ร่างโปร่งของคิมจงอินถูกดันติดกับกำแพงข้างห้องน้ำในผับก่อนจะตามมาด้วยจูบตะกรุบตะกลามที่ปาร์คชานยอลมอบให้ เสื้อตัวนอกสีดำที่จงอินใส่มาถูกถอดล่นไว้ตีงข้อพับแขนก่อนจะตามมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกถกขึ้น
ชานยอลยังคงจูบย้ำๆที่ริมฝีปากเจ่อสีสดที่เผยอเชิญชวนเป็นอย่างดี ส่วนมือสองข้างก็ไม่ปล่อยว่าง มือสากลากตามแนวหน้าท้องแบนราบของอีกคนจนได้ยินเสียงครางหวิวออกมา ก่อนจะไล้ลงต่ำเรื่อยๆ
....
ชานยอลไม่เคยคิดว่าตัวเองจะติดกับที่เขาสร้างขึ้นเอง
เขาไม่เคยคิดว่าคิมจงอินจะเร่าร้อนได้ขนาดนี้
หลังจากคืนนั้นใบหน้าของคิมจงอินตอนที่โยกเริงระบำอยู่บนตัวเขาจะโผล่มาทุกครั้งที่ชานยอลใกล้จะเสร็จ ไม่ว่าทำกับใครแต่ใบหน้าคิมจงอินจะโผล่มาตลอด
จนอี้ฟานและจื่อเทาเห็นถึงความแปลกไปของเพื่อนที่เริ่มติดเหยื่อแบบขนาดหนัก
"ไอปาร์ค คืนนั้นน้องมันรอดมือมึงไปรึไง ทำไมยังไปตามๆอยู่อีกวะ"
"ยั่วขนาดนั้นรอดก็เหี้ยละ" ชานยอลตอบ
"แล้วทำไมมึงยังตามอีกว่ะ ติดใจ?" จื่อเทาถามบ้าง
"อาจจะ"
"สัด กูบอกแล้วอย่าติดกับตัวเอง" อี้ฟานพึมพำ
"มึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอกว่ะ หึ" ชานยอลยกยิ้มก่อนจะลุกออกจากโต๊ะม้าหินเดินไปยังคณะสถาปัตย์ และเป้าหมายคือ คิม จงอิน
"จงอิน ไอพี่ขาโก่งคนนั้นมาหามึงอีกแล้วว่ะ"
คิมจงอินละสายตาออกมาจากจอไอโฟนก่อนจะมองไปยังใต้ตึกที่เห็นร่างของปาร์คชานยอลกำลังเดินหาเขาอยู่
"สเน่ห์แรงจริงๆเล้ย" แทมินเพื่อนร่วมคณะของจงอินยังคงพูดต่อจนจงอินขมวดคิ้วแล้วหันไปมองหน้ามึนใส่
"ดีแต่คำล่ำลือ ไม่เห็นมีเชี่ยไร "
"ดูพูดดดด แหม่ ไอคนเลือกได้ ไม่เล่นกับเขาอีกหน่อยหรอว่ะ ดูท่าคงติดใจ"
"เล่นห่าไร กูไม่เล่นกับคนแบบนั้นหรอก" จงอินยกยิ้มขึ้นพลางก้มมองชานยอลที่ยืนอยู่ข้างล่างก่อนจะเดินลงบันไดไป
"มึงมันไม่น่าคบจริงๆเลยว่ะ คิมจงอิน" แทมินพูดพลางหัวเราะรอมองดูจากบนตึก
"พี่ชานยอล"
"พี่มาหาเรา จะมาถามว่าศุกร์นี้ตอนเย็นว่างมั้ย"
"อ่า ว่างครับ" จงอินยิ้มตอบไป
"งั้นเดี๋ยวพี่มารับเหมือนเดิมนะ" ชานยอลพูดพลางลูบกลุ่มผมนิ่มอย่างเอ็นดู
"พี่แบคฮยอนบอกว่าไม่ให้เล่นกับผมไม่ใช่หรอ" จงอินขำ
"แล้วทำไมละ"
"เด็กแบบผมผู้คนเขาบอกว่าให้ระวังไว้นะ"
"นายจะทำอะไรพี่ได้เด็กน้อย" จงอินเลิกคิ้วมองชานยอลก่อนจะรั้งคออีกคนมาจูบ
ชานยอลไม่เคยรู้สึกต้องการใครแบบนี้มาก่อนจริงๆ มือสากลากต่ำลงไปแถวบั้นท้ายคนเป็นน้องแต่ก็ถูกดันออกก่อน
"อย่าเชื่อใจคนแบบผมให้มากจะดีกว่าครับ" จงอินยังคงยิ้มขำ
"แล้วนายรู้อะไรเกี่ยวกับพี่หรอ "
"แล้วพี่รู้จักผมดีแล้วหรอครับ"
ชานยอลหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะลูบแก้มคนตรงหน้าอย่างหลงใหล
"เด็กดี ..."
I A M A G O O D B O Y
---------------------------------------------------------------------
ลองแต่งแนวอื่นบ้างเหมือนจะไปไม่รอดคะ // ร้องห้าย
ไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะ แง
รักสำเหมอ ♥
ความคิดเห็น