ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC Exo - Kriskai] แปลกแต่จริง

    ลำดับตอนที่ #5 : Story : FOUR

    • อัปเดตล่าสุด 30 เม.ย. 57





    FOUR ♥ ปลกแต่จริง

    รักนะแต่ไม่บอกหรอก คึคึ










              เช้านี้สดใส คิมจงอินละมีความสุขแถมวันนี้ยังเป็นวันหยุดอีกด้วย!

    คิมจงอินอยากจะนอนกลิ้งอยู่บนเตียงจนถึงบ่าย 3 เล้ยยยย~

    แต่... ถ้าไม่ติดว่าเขาต้องมาดูซากนักธุรกิจหนุ่มหล่อที่หน้าประตูห้องแต่เช้าน่ะนะ

    อู๋อี้ฟานที่นอนหลับเอาหัวพิงกำแพงอย่างหมดสภาพแถมยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นง่ายๆ

    พังครับพัง คราบนักธุรกิจสุดหล่อที่สะสมมา ยิ่งนอนกอดไอ้ถุงพลาสติกสีชมพูหวานด้วยนั่นแล้ว อื้อหื้ออ


    "พี่คริส พี่คริส" สะกิดครับสะกิด

    "อือ ... "

    "ไปนอนในห้องดีๆป่ะ" เอาจริงๆจงอินก็สงสารพี่มันนิดนึงนะครับ ย้ำ นิดนึง ...

    "อีก 5 นาทีนะ พี่ง่วงมากๆเลย..." เสียงอู้อี้ที่ถ้าไม่ตั้งใจฟังก็คงฟังไม่ออกว่าอี้ฟานพูดอะไรถูกพ่นออกมายังกะภาษากาแลคซี่

    "ไม่เข้าก็นอนตรงนั้นไปน่ะแหละ =__= "

    "อืม ..."

    เดี๋ยวนะ!!!!? นี่พี่ฟานมันนอนจริงหรอครับเนี่ย!?

    สุดท้ายจะทำยังไงละครับ ไม่ยังไงหรอก ก็ต้องเป็นคิมจงอินเนี่ยแหละที่ต้องแบกลากร่างสูงที่หลับไปแล้วเรียบร้อยเข้ามานอนที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น

    คิมจงอินไม่ได้ใจร้ายขนาดทิ้งแฟนให้นอนตายหน้าห้องหรอกนะครับ!

    อ่า ... แล้วถุงสีชมพูนั่นใส่อะไรไว้นะ ไหนๆก็ไหนๆคิมจงอินขอแง้มดูซักนิดด

    "..." แอร์ห้องยังไม่เสียใช่มั้ย แต่ทำไมรู้สึกร้อนๆหน้าอยากจะมุดหน้าไปฟัดกับหมอนในห้องให้หายเขิน

    อี้ฟานคนบ้าเอ้ย! ///-///



               "อืม~ ..." ร่างสูงของอี้ฟานที่หยัดตัวขึ้นมานั่งบนโซฟาก่อนจะพริบตาถี่ๆปรับโฟกัสการมองรอบๆให้ชัด นี่เขามาเข้าห้องใครว่ะ แล้วกี่โมงแล้วเนี่ย?

    "อ้าว? พี่คริสตื่นแล้วหรอ?"

    เห็นหน้าสุดที่รักทีอี้ฟานก็รู้แล้วครับว่านี่ห้องใคร เอร้ย น้องเป็นคนพาเขาเข้าห้องแน่ๆ แค่คิดชีวิตมันก็เปลี่ยนเป็นสีชมพูวว ~

    สีชมพู...

    เดี๋ยวนะ...

    แล้วถุงสีชมพูที่ใส่ตุ๊กตาที่อี้ฟานซื้อมาให้น้องจงอินหายไปไหนน!?

    "จงอิน จงอินเห็นถุงสีชมพูที่พี่ถือมาป่ะ?" ถามสีหน้าเคร่งเครียด คิ้วนี่ติดกันได้ติดไปแล้ว

    "อ้อ~ เห็น ผมทิ้งไปแล้วอ่ะ ... " สีหน้าซื่อๆของคนรักที่ตอบออกมาทำเอาอี้ฟานอยากจะร้องไห้กลับกาแลคซี่จริงๆ ...

    "ดูทำหน้าเข้า คึคึ " เสียงหัวเราะเบาๆจากจงอินทำให้อี้ฟานต้องเงยหน้าไปมองอีกครั้ง ก่อนจะเห็นตุ๊กตาหมีบราวน์กับกระต่ายโคนี่ในไลน์ที่คนรักถืออยู่คู่กัน พลางยักคิ้วมาให้

    คิมจงอินเป็นเด็กขี้แกล้ง...

    "นี่เราแกล้งพี่หรอครับ หืม?" อี้ฟานดีใจครึ่งนึงที่ตุ๊กตามันยังไม่โดนทิ้งอีกใจก็งอนน้องมันนิดหน่อย ใจหายจริงๆนะครับเนี่ย

    "ป๊าวว~ ก็ผมทิ้งถุงไปแล้วจริงๆนะ"

    "แฟนใครทำไมถึงได้ทำตัวน่าฟัดแบบนี้เนี่ย"

    ขี้เกียจเก็กตีหน้าดุแล้วครับอี้ฟานขอฟัดคิมจงอินก่อนเถอะ

    "ย่าห์ๆๆ พี่คริสน้ำก็ยังไม่อาบอย่ามากอดผม เหม็นเน่าา ไปอาบน้ำเลยนะะ" คิมจงอินหัวเราะพลางดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดอี้ฟานที่หอมแก้มเขาซ้ายทีขวาที

    ให้ทายว่าเขินไหม?

    คิมจงอินจะเขินตัวแตกตายอยู่แล้วครับ!




               หลังจากจงอินไล่ให้อี้ฟานไปอาบน้ำได้ กว่าจะเสร็จก็ 11 โมงกว่าพอดี แล้วดู... หัวเปียกๆก็ไม่เช็ด

    ถามว่าหน้าที่ใคร?

    ก็หน้าที่คิมจงอินนั่นแหละครับ แหม

    "น้องจงอินชอบตุ๊กตามั้ย?"

    "อือ น่ารักดี" ปากพูดไปมือก็ง่วนอยู่กับการเช็ดผมให้คนรักที่นั่งอยู่ที่พื้นโดยที่คิมจงอินนั่งบนโซฟา

    "พี่เห็นไอ้ตุ๊กตาหมีคล้ายจงอินเลยซื้อมา แถมยังมันมีเป็นคู่ด้วยเลยซื้อกระต่ายนี่มาด้วยเลยนะเนี่ย"

    "เมื่อวานว่างขนาดไปซื้อตุ๊กตาเลยรึไงครับ แหม่ ... "

    "ไม่ได้ว่างนะ ลูกค้าเมื่อวานงี่เง่ามากกว่าพี่จะกลับก็ดึกๆนู้น หาเวลามาโทรบอกจงอินยังไม่ได้เลย พอขากลับพี่ขับรถผ่านเห็นพอดีไงเลยแวะซื้อมา" คิมจงอินก็ได้แต่พยักหน้าหงึกๆฟังอี้ฟานบ่นออกมาตามประสาผู้ฟังที่ดีก่อนจะขยี้ผมสีทองสวยของอีกคนอย่างหมั้นไส้แล้วโยนผ้าเช็ดผมลงบนหน้าตักอี้ฟาน

    "อ่ะ ผมแห้งละ"

    "ขอบคุณครับเด็กน้อย~" ไม่พูดเปล่าอี้ฟานยังดึงรั้งคอจงอินมาหอมแก้มอีกฟอดใหญ่ด้วย

    เก่งจริงเรื่องที่ทำให้เขินเนี่ย...

    "อ่อ ผมต้มโจ๊กไว้อ่ะ อยู่ในครัวไปกินด้วย" จงอินบอกขณะที่อุ้มเจ้าตุ๊กตาบราวน์กับโคนี่มาลูบหัวเล่น

    เออ ไอ้หมีกับกระต่ายนี่น่ารักดีวุ้ย แต่กระต่ายน่าหน้ากวนตีนไปนิด อืม...

    "น้องจงอินไปป้อนพี่หน่อยสิ~ "

    "มืออ่ะ มือมีป่ะะ? ตามใจนิดนึงนี่เอาใหญ่เลยนะ"

    "หูยแค่นี้ทำดุ งั้นไปนั่งเป็นเพื่อนพี่หน่อย"

    "อือ =___="

    "เดี๋ยว แล้วน้องจงอินเอาตุ๊กตามาทำไมครับ หืม?" อี้ฟานขมวดคิ้วมองคนรักที่หิ้วบราวน์กับโคนี่มาด้วย

    "เอามาซักผ้ามั้งง โถ่ ผมก็เอามากอดเล่นดิ" คิมจงอินพูดโดยสายตาไม่ละออกจากตุ๊กตาแม้แต่นิดเดียว ...

    "แต่นี้เวลาทานข้าว น้องจงอินไม่ควรเอามาเล่นสิเดี๋ยวมันเลอะนะ"

    "พี่มีหน้าที่กินกินไป ผมมานั่งเป็นเพื่อนเฉยๆนะ ตุ๊กตาไม่เลอะหรอกน่า"

    อี้ฟานกำลังคิด... ว่าเขาคิดถูกหรือผิดที่ซื้อตุ๊กตามา เพราะดูท่าน้องจะสนใจมันมากกว่าเขาซะอีกตอนนี้

    "อ้อ แล้วทีตอนนั้นใครก็ไม่รู้ยังเอาตุ๊กตาไอ้อัลปาก้ามานั่งกินข้าวด้วยเลย เพราะงั้นผมก็ทำได้ เนอะ~"



    นั่นนนนน โดนแล้วครับ

    อี้ฟานโดนเล่นแล้วครับ

    งานนี้บอกตรงๆว่าอี้ฟานพลาดอย่างใหญ่หลวง!










    WRITER Talk

    เรามาเพิ่มสีสันชีวิตให้น้องกับพี่คริสด้วยตุ๊กตาหน่อยค่ะ แฮ่ /__\
    พาร์ทหน้าจัดเต็ม นีนี่เราจะออกลายเรื่อยๆค่ะ น้องร้ายกว่าที่คิดนะเอ้อ!

    พึเอสสึ. ถ้ามีคำผิดแจ้งได้น้า จะมาแก้ให้ค่ะนี่ลงมึนๆ555



     
     
    SQWEEZ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×