คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SF] Ace of Kim JONGIN I : [Taokai]
ACE OF KIM JONGIN
'Mini Skirt'
'ทำไมต้องทำให้ฉันลำบากด้วยนะ'
เสียงรองเท้าเดินกระทบพื้นดังทุกครั้งที่ขาเรียวยาวสวยสีแทนก้าวมันด้วยความรวดเร็ว
จะวิ่งก็ไม่ใช่ เรียกเดินเร็วคงจะดีกว่า
มันก็ดึกมากแล้ว หญิงสาวได้แต่ภาวนาขอให้ไม่เจอพลังงานบางอย่างก็พอ แม้ตอนนี้บรรยากาศเริ่มจะเป็นใจแล้วก็เถอะ
"อย่าวิ่งนะคิมจงอิน เธอจำได้ใช่มั้ยอย่าวิ่ง เดี๋ยวผีจะตาม..."
"อีกนิดเดียวจะถึงห้องแล้ว อีกนิด---"
แกร๊ก
"ว้าย ! โง้ยยยอย่าหลอกหนูนะหนูกลัวแล้ว ฮือออ " เพียงแค่เสียงบิดกลอนประตูดังขึ้นจากประตูข้างๆ ก็ทำเอาหญิงสาวขาแข้งอ่อนถลาถอยตัวไปชิดอีกฝั่งยกมือขึ้นมาพนมไว้แล้วหลับตาปี๋ทันที
"นี่เธอทำอะไรของเธอเนี่ยยัยบ้า"
คิมจงอินลืมตาทันทีที่ได้ยินสำเหนียงเกาหลีเปล่งๆทันที
"ย่าห์ ! จื่อเทา ! ให้ตายสิไอบ้านี่ "
ร่างสูงทำเพียงกอดอกยืนมองร่างบางยันตัวลุกขึ้นมาด้วยตาคมที่จะออกแนวดุก่อนจะทำปากมุบมิบล้อเลียนเบาๆ
"ชาวบ้านเขานอนกันหมดแล้ว อย่าส่งเสียงดังได้มั้ย"
"ก็ ! ก็ ... ฮึ่ยยย " จงอินเบะปากใส่ก่อนจะเดินกระแทกเท้าไปห้องตัวเองซึ่งอยู่เยื้องกับจื่อเทานิดเดียว
"เอ๊ะ !? ทำไมไม่มีละ สงสัยลืมไว้ในรถแน่ๆ ฮือออ" หญิงสาวครางเบาๆก่อนจะเอามือแปะที่หน้าผากตัวเองอย่างปลงกับชีวิตตอนนี้เหลือเกิน
"ย่าห์ ! นี่นายจะยืนมองอีกนานมั้ย หวาง จื่อเทา !"
"ฉันก็แค่รอดูคนนอนนอกห้องไง"
"นายมันใจร้ายใจดำขอบตาก็ดำ !"
"เธอเนี่ยน้า อุตส่าห์จะให้นอนในห้องด้วยก็ได้ ฉันเปลี่ยนใจละ"
"เดี๋ยวๆๆๆ ฮืออ หนูผิดไปแล้วพี่เทาให้อินอินนานด้วยนะะ" จงอินรีบเกาะแขนอีกคนไว้ทันทีก่อนจะเอาหัวไถแล้วช้อนตากลมโตมองอีกคนอย่างออดอ้อน
"หัวก็เหม็น ไม่ต้องมาไถ" จื่อเทาเอามือยันหัวหญิงสาวออกก่อนจะดันเข้าไปในห้องตัวเอง
"พี่เทาเนี่ยใจดีที่สุดเลย ~ ฮิฮิ"
คิม จงอินหรืออินนี่สาวน้อยผิวแทนวัย 21 ปี พักอยู่คอนโดเดียวกันกับหวาง จื่อเทา ชายหนุ่มเชื้อจีนที่มาทำงานที่เกาหลีอายุมากกว่าเธอ 1 ปี
จื่อเทากับจงอินย้ายเข้ามาเดือนเดียวกันทำให้พวกเขารู้จักกันมา 3 ปีแล้วได้
โดยที่อยู่เป็นเพื่อนข้างห้องมารวมๆก็เกือบ 2 ปี แล้วอีก 1 ปีคืออยู่เป็นแฟนกัน
คือแค่เคยลองคบๆกัน แต่คิมจงอินก็เป็นคนขอให้กลับมาเป็นแบบเดิมดีกว่า ทำให้สถานะตอนนี้ก็เป็นอย่างที่เห็น
ไม่ใช่แฟนแต่ก็ทำตัวคล้ายอยู่
"ย่าห์ จื่อเทาาาาา ! บริษัทดังๆวันนั้นที่ฉันไปสมัครเขาโทรมาบอกว่าฉันผ่านแล้ว ให้ไปสัมภาษณ์วันนี้อ่ะ !"
"ไปแปรงฟันให้เสร็จก่อน" จื่อเทามองคิมจงอินที่โผล่พรวดออกมาจากห้องน้ำทั้งๆที่ฟองเต็มปากแถมยังคาบแปรงสีฟันอีก
"นายดีใจกับฉันหน่อยสิ ~"
"อ่อ ดีใจด้วยลเกัน" จื่อเทาพูดพลางเดินไปผลักหัวอีกคนให้กลับเข้าห้องน้ำไป
"นี่ๆ งั้นเดี๋ยวเสร็จแล้วไปห้องฉันนะ เดี๋ยวทำมื้อเช้าให้กิน"
"เธอนี่มันผู้หญิงน่าเกลียดจริงๆ "
"นายว่าตัวนี่เป็นไง ใส่แล้วดูสุขุมมั้ยอ่ะ"
"ไม่อ่ะใส่แล้วดูโง่" จงอินบึนปากเล็กน้อยก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตกับกระโปรงอีกตัวออกมาแล้วเทียบให้จื่อเทาที่ยืนกอดอกพิงประตูมองอยู่ต่อ
"แล้วตัวนี้อ่ะๆ"
"ดูโง่เหมือนเดิมนั้นแหละ" จื่อเทากระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป "ฉันลงไปรอข้างล่างละกัน เลือกชุดไปเลย ไม่ต้องรีบ เขานัดเที่ยงนี่เพิ่ง 11 โมงครึ่งเองง~"
จื่อเทาลงไปเอารถยนต์สีดำคันโปรดที่ใช้ขับทำงานหากินตลอดที่อยู่เกาหลีจอดรอจงอินที่ควรจะลงมาได้แล้ว ก่อนที่เธอจะตกงานอีกรอบเพราะไปสอบสัมภาษณ์ไม่ทัน
"มาแล้วๆๆ ชุดนี้เป็นไง ดูฉลาดอ่ะดิ้" คิมจงอินที่วิ่งยิ้มร่ามา โดยมือถือส้นสูงอยู่
จื่อเทาเหลือมองคนที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกระโปรงสั้นรัดรูปสีแดงไล่ลงจากถุงน่องสีดำจนถึงเท้าเปล่า
"ไปกันเร็ว ถ้าฉันสายนายตายแน่" จงอินเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างคนขับทันทีก่อนจะก้มลงไปใส่รองเท้าส้นสูงสีดำ จื่อเทามองตามก่อนจะเข้าไปนั่งแล้วเริ่มออกรถ
เมื่อมาถึงบริษัททันทีที่จงอินก้าวขาลงแน่นอนทุกคนต่างมองมาที่เดียวกัน
"คนมองกันเต็มเลยอ่ะ"
"เธอลืมรูดซิปรึป่าว"
"ไม่นะ ฉันรูดซิปแล้ว เขามองอะไรกัน ? อ๋อ ฉันสวยสินะ"
"เธอมันเพ้อเจ้อจริงๆ"
"ย่าห์ ก็มีแต่นายแหละที่ตาไม่ถึงเอง แบร่ ฉันไปละ" จงอินเชิ่ดหน้าใส่จื่อเทาก่อนจะเดินไปติดต่อกับเคาเตอร์โดยมีจื่อเทามองตามหลังไปจนจงอินขึ้นลิฟต์ไป
"เห้ย ไอ้หนุ่มมม มีสาวไม่บอกนะเราอ่ะ" ผู้ชายตัวสูงคนนึงถลาเข้ามานั่งข้างๆจื่อเทาพลางโอบไหล่ทันที
"สาวอะไร คนห้องข้างๆมุมแย้งเฉยๆ"
"ปากดีไปนะเอ็ง ระวังจะโดนหมาป่าตัวอื่นคาบไป ฮ่าๆ ฉันไปทำงานละ"
จื่อเทามองชายหนุ่มที่มาเร็วเคลมเร็มไปเร็วก่อนจะส่ายหัวเบาๆ
เวลาผ่านไปนานพอควร จื่อเทามองสายที่โทรเข้ามาขณะที่เขากำลังเดินเที่ยวเล่นแถวนี้รอคิมจงอินอยู่
"ฮัลโหล"
[นี่ ! ฉันได้งานทำแล้วนะจื่อเทา ! เริ่มงานเดือนหน้าด้วยแหละ !]
"อ่อ .... ยินดีด้วย "
"โอเค เดี๋ยวฉันไปรับ"
"นี่ วันหลังไม่ต้องใส่กระโปรงสั้นขนาดนั้นนะ น่าเกลียด"
"ฉันใส่อะไร ก็ดูดีไปหมดแหละ"
จื่อเทามองจงอินอยู่นานหลังจากที่จงอินพูดจบแล้วหันกลับไปเอาเค้กในตู้เย็นมากิน
"นายมองอะไรฮะ ?"
"ไม่ได้มอง"
"โกหก"
"ก็บอกว่าไม่ได้มอง เธอคิดไปเอง-- เฮ้ย !?" จื่อเทาร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆคิมจงอินก็มายืนคร่อมตัวเขาที่นั่งอยู่บนโซฟา
"นายหลบสายตาฉันไม่ได้หรอกจื่อเทา"
"ยัยบ้า เธอทำอะไรเนี่ย"
"กำลังเดาใจนายอยู่" จงอินยอมทิ้งตัวนั่งลงข้างๆก่อนจะปาดหน้าเค้กมากิน
"เออๆ เดาไปเหอะ ฉันไปละ" จื่อเทาลุกขึ้นลนๆก่อนจะโบกมือบ้ายบายออกจากห้องไป
หญิงสาวมองจนแน่ใจว่าอีกคนออกจากห้องไปแล้วจริงๆก่อนจะดิ้นงอแงแล้วถอนหายใจยาวบนโซฟา
"เห้ออออ ฉันเริ่มเหนื่อยใจกับนายแล้วนะ" ปากบ่นงุบงิบมือเรียวสวยก็ถอดส้นสูงที่ใส่อยู่ออกจากจะโยนไว้หลังโซฟา
"แต่เอาละ ต่อจากนี้จะไม่เหมือนเดิมแล้ว" หญิงสาวกำหมัดขึ้นอย่างมุ่งมั่นก่อนจะตักเค้กเข้าปากอีกคำ
"ย่าห์ คิมจงอิน เธอเป็นผู้หญิงมีความั่นใจนะ !"
"แล้วทำไมฉันถึงเหนื่อยใจละ" พูดเองเออเองอยู่คนเดียว สุดท้ายก็ลงไปนอนงอแงที่โซฟาแบบเดิม
-----------------------------------------
นี่มันน้องนีนี่เดอะสตอรี่ //ร้องไห้ ไม่ได้มีเจตนาทำอะไรให้สาว aoa เสื่อมนะคะ
เพราะว่ามีต่ออีกซึ่งเอาเพลงของสาวๆมาแน่นอน Y__Y
ปล.นีนี่เป็นสาวแล้วคะ เย่ (...)
ความคิดเห็น