ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC Exo - Kriskai] แปลกแต่จริง

    ลำดับตอนที่ #8 : Story : SEVEN

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ค. 57





    SEVEN ♥ ปลกแต่จริง

    ว่าอย่าทัก เดี๋ยวมันมา ...

     









     

    "จงอินนา~ จงอินนี่ อินนี่อ่า~ นีนี่ครับบ"

    "ย่าห์ๆ เรียกผมทำไมเยอะแยะ รอบเดียวก็ได้ยินแล้วหน่า"

    "พี่รู้ว่าน้องจงอินงอนพี่อยู่ เพราะคิตตี้ใช่มั้ย~"

    "แฟนใครทำไมฉลาดจังว่ะ"

    สาบานว่านี่จงอินกำลังชมอี้ฟานอยู่ ...

    "พี่ไม่ได้ซื้อมานะ พี่เพิ่งเจอในตู้เสื้อผ้าเลยเอาเข้าเครื่องปั่นให้สะอาดแค่นั้นเอง"

    "ถ้าพี่ยังไม่หยุดพูดผมจะโยนมันจากตึกชั้น15ทีละตัวเลย คอยดู =___="

    "เห้ย! ไม่ได้นะ นั่นลูกๆของเราเลยนะจงอิน!!"

    คิมจงอินอยากจะพูดข้างๆหูอี้ฟานจังครับ ลูกโพร่งงงง ...

    "ถ้าพี่ไม่หยุดพูดผมจะไปหาพี่ซูโฮละ"

    "เห้ยๆ อันนี้พี่ไม่ยอมๆไม่ให้ไป" ตบโต๊ะพอเป็นพิธีก่อนจะเนียนรวบตัวน้องมานั่งตักกอดรัดไว้ไม่ให้ไปไหน "พูดไปเดี๋ยวมันก็มาหาหรอก"

    "พี่ซูโฮนี่คนนะพี่คริสไม่ใช่ผี"

    "นั่นแหละ ครือๆกัน ห้ามพูด" อี้ฟานพูดพลางเอามือปิดปากน้องที่หัวเราะขำก๊ากอยู่บนตักเขา อยากบอกน้องเหลือเกินอย่าดิ้นเยอะครับ เดี๋ยวอี้ฟานจะไม่ทนนะ -,.-

    อะไร!? คิดอะไร!?

    อี้ฟานคิดอะไร ไม่มี๊


    ติ๊งน่อง~ ติ๊งน่อง~


    เสียงกดกริ่งหน้าห้องที่เรียกความสนใจจากอี้ฟานและจงอินได้เป็นอย่างดี

    "เดี๋ยวพี่ไปเอง จงอินนั่งรอนิ่งๆนะ เท้าเจ็บอยู่อย่าซน รู้มั้ย" คิมจงอินยิ้มพยักหน้ารัวๆก่อนที่อี้ฟานจะเดินไปเปิดประตูห้องให้เอง

    แหม่ ... บอกแล้วอย่าทัก

    "ตายยากจริงๆ ..."

    "บ่นไรไอ้คริส" ซูโฮที่ยืนขาววิ้งเงยหน้ามองเจ้าของห้องอย่างเอาเรื่อง

    "ห้องกูคนเตี้ยห้ามเขา กลับบ้านไปไป๊ - -"

    "เฮ้ย! พูดงี้หาเรื่องหรอไอ้โย่งกูมาหาน้องจงอินเว้ย!"

    "แล้วจงอินอยู่ในห้องใคร?"

    "ห้องมึง"

    "เออ ก็กูไม่ให้เข้า จบ-ป่ะ" เน้นๆย้ำๆใส่คนตัวเตี้ยกว่าอย่างชัดถ้อยชัดคำ

    "ไม่จบเว้ย! เมื่อวานมึงถีบประตูห้องกูพังนะไอ้คริส"

    "มาทวงค่าซ่อมประตูก็บอก .."

    "จิบๆ ระดับนี้จ่ายซ่อมเองได้เว้ย!"


    "อ้อ อืม ... ก็ดี งั้นเชิญกลับได้แล้วครับ" ยิ้มหล่อแบบเทพบุตรพลางผายมือให้แขกอย่างดี

    คิมจุนมยองอยากจะเอาเสริมส้นตบหน้าไอ้คริสอู๋จริงๆ!!

    "พี่คริสส~ ทำไมนานจังใครมาอ่ะ พี่คยองซูหรอหรือ--- อ้าว? พี่ซูโฮ หวัดดีครับ"

              จงอินที่เดินกะเผลกๆออกมาดู หลังจากคริสหายไปราวๆ 10 นาทีกว่า มาเจอพี่ซูโฮตัวขาวยิ้มใส่หน้าประตูก่อนจะแทรกตัวเข้ามาในห้องโดยไม่สนใจสายตาอาฆาตของอี้ฟานที่มองมาเลย ...

    "จงอินพี่บอกนั่งรอนิ่งๆไง" คริสรีบปิดประตูเดินมากันน้องออกก่อนที่ซูโฮจะประชิดตัวจงอินได้

    "ก็เห็นหายไปนานนี่" พูดพลางเบะปากใส่

    "จงอิน แผลที่เท้าวันนั้นเป็นไงบ้าง?" ซูโฮเอ่ยถามทันทีที่คริสปล่อยน้องนั่งตรงโซฟาพลางกระเถิบมาใกล้

    "ก็...โอเคแล้วครับ พี่คริสล้างแผลให้ แล้ววันนี้เดี๋ยวพี่คยองซูก็จะมาดูแผลให้อีกที"

    "จงอิน ให้พี่ได้ดูแลจงอินเถอะนะ พี่ทำให้จงอินเจ็บตัวแท้ๆ"

    "เอ่อ..ไม่เป็นไรฮะ" จงอินฉีกยิ้มแห้งๆก่อนจะชักมือเรียวของตัวเองที่ถูกซูโฮฉวยไปกุมไว้ ...

    ก่อนที่จะโดนพี่คริสกระชากออกซะเอง




    ติ๊งน่อง ติ๊งน่อง~

    เสียงกริ่งที่ดังขึ้นอีกรอบทำให้สายตาทั้ง 3 คู่มองไปยังประตูห้องทันที

    คริสมองซูโฮอย่างชั่งใจอยู่ครู่นึง อี้ฟานไม่อยากให้จงอินอยู่ลำพังกับซูโฮโดยไม่มีเขา แต่น้องเจ็บขาอยู่จะให้ไปเปิดประตูก็ดูไม่เจ๋งเอาซะเลย แฟนประสาอะไรใช้แรงคนเจ็บ ...

    ใช้ซูโฮ อันนี้ก็ไม่ได้ เพราะคริสเป็นเจ้าของห้องเขาควรไปเปิดเอง โอเค๊... // ถอนหายใจดังๆ

    "จงอินถ้าไอ้ซูโฮทำอะไรยุ่มย่ามให้ตะโกนดังๆเลยนะ" สั่งเสียพลางลูบหัวคนเป็นน้องอย่างอาลัย




    เอ่อ...คิมจงอินอยากจะทราบว่าพี่คริสแกจะไปออกรบที่ไหนครับ สั่งเสียซะแบบ ... สมแล้วที่เป็นเพื่อนกับพี่ซูโฮได้

    พวกลูกคนรวยโดนตามใจตลอดแต่ขาดความอบอุ่นก็งี้ =___=

    "
    ดีฮะพี่คริส ไงจงอินเราไปเล่นซนอะไรมาอีกละ" รุ่นพี่นศ.แพทย์ตัวเล็กตาขาวเยอะเจ้าของรอยยิ้มรูปหัวใจอย่าง 'ดีโอ' หรือ 'คยองซู' ผู้สูงเท่าไหล่ของพี่คริส เดินหอบกระเป๋าที่ใส่อุปกรณ์ทำแผลมาหาจงอินก่อนจะนั่งยองๆที่พื้นดูแผลที่เท้าของน้อง

    "น้องเคยฉีดยากันบาดทะยักยังฮะพี่คริส?" ดีโอเงยหน้าถามคริสที่ยืนข้างๆจงอิน

    "น่าจะยัง ... ใช่มั้ยครับจงอิน?" ก้มหน้าลงไปถามก่อนจะได้รับคำตอบเป็นการส่ายหน้ารัวๆของคิมจงอิน

    "ไม่ฉีดได้ป่ะ ไม่เอาอ่ะ"

    นั่นไง คิมจงอิน งอแงMODE : ON

    "พี่เข้าใจนะ พี่ก็ไม่ชอบเข็มเหมือนกัน"

    "ซูโฮมึงหุบปากไป" คริสส่งสายตาดุๆไปหาซูโฮที่ทำปากจิ๊จ๊ะใส่อย่างไม่พอใจ

    "ไม่เจ็บหรอกจงอิน เหมือนมดกัดเอง" ดีโอพูดอย่างใจเย็นขณะที่หยิบเตรียมเข็มขึ้นมา

    "โครตหลอกลวง มดกัดไรเจ็บจะตาย ..."

    "ไอ้ซูโฮครับ... คยองมียาสลบมั้ยขอแรงๆฉีดไอ้นี่ซักเข็ม"

    เท่านั้นแหละซูโฮเงียบกริบ... ส่วนดีโอก็ยิ้มขำแค่นั้นก่อนจะถกแขนเสื้อของน้องเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดตรงไหล่เนียน

    "ดูเบะปาก โอ๋ๆมาซุกพี่ก็ได้" คริสยิ้มก่อนจะกดหัวคนรักให้มาซบหน้าท้องตัวเองไว้ ซึ่งจงอินก็ให้ความร่วมมืออย่างดีแถมกอดซะแน่น

    "อ่ะ เสร็จแล้วจงอิน ส่วนแผลระวังอย่าให้โดนน้ำนะพี่คริส" ดีโอพูดอธิบายเสร็จสรรพก่อนจะขอตัวกลับเพราะมีธุระต่อ




    ดีโอก็กลับไปแล้ว ...

    แต่คนอย่างคิมจุนมยองนี่ ...

    "เมื่อไหร่มึงจะกลับครับ?"

    "ซักพัก" ตอบกวนๆอี้ฟานไป "เอ้อ น้องตาโตนั่นใครว่ะ?"

    "คยองซูรุ่นพี่จงอินแต่เป็นญาติกูเอง ทำไม?"

    "เปล่า~ คิดว่าน้องเขาไม่น่าเป็นญาตินายได้แค่นั้น"

    "หมดธุระก็รีบๆกลับไปผลิตเสริมส้นต่อไป กูจะพาน้องนอนละเนี่ย น้องยิ่งงอแงอยู่" คริสกระซิบกับซูโฮพลางชี้ไปที่จงอินที่นั่งมองแผลเบะปากพร้อมร้องไห้ทุกเมื่อ

    "เออๆ อย่าลืมถ่ายรูปมาให้ดูด้วยนะ *0*"

    "มึงรีบกลับไปให้ไวเลยครับไอ้เตี้ย ก่อนที่จะโดนโยนออกทางหน้าต่าง!"









    WRITER Talk

    ฮัลโหลวเอวรี่บาเด้~ พาร์ทนี่พี่จุนมาบุกถึงที่แล้วว แฮร่
    ยิ่งแต่งยิ่งมึนๆ น้องคยองก็โผล่ละะ กำลังคิดว่ามันจะมีตอนจบไหม5555
    ขอบคุณทุกคอมเม้นกับคนที่หลงเข้ามาอ่านเช่นเดิมค่าา // 


    SQWEEZ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×