คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF] หึง : Chankai
หวง ห่วง หึง เดอะซี่รี่ย์
' ก็คนมันหึง '
หงุดหงิดครับ
คิมจงอินกำลังหงุดหงิด
หงุดหงิดจนแผ่รังสีทะมึนใส่จนเพื่อนข้างๆอย่างโอซฮุนต้องเหล่มอง
เซฮุนสัมผัสได้คะ เซฮุนขนลุกไปหมดแล้ว ...
จะเว้นก็แต่ไอ้โง่คนนั้นที่ยังไม่รู้ตัวคนเดียวนั่นแหละ
สายตาคมใสมองไปยังตึกคณะฝั่งตรงข้ามที่มีร่างสูงสอง คนยืนคุยกันอยู่กับผู้หญิงสวยๆอีกหนึ่ง
ซึ่งเรียงตามลำดับแล้ว คือ พี่คริส พี่ชานยอลและพี่ฮยอนอา ตามลำดับ
"ถ้าตามึงเป็นเลเซอร์กูว่าพี่เขาแม่งกลายเป็นฝุ่นละไอ้หมีดำ"
"อะไรมึง"
จงอินหันมามองหน้าเพื่อนรักตัวดีหน้างงๆแต่คิ้วที่ยังขมวดติดกันเป็นโบว์นั่นตอบคำถามของเซฮุนได้ดีทีเดียว
"โอ๋ๆ อย่าทำหน้าเป็นตูดหมีสิลูก"
"อะไรมึ้งงง" จงอินเบี่ยงหัวหลบมือเรียวของเพื่อนที่หมายมาขยี้หัวพลางเบ้ปากใส่ทันที
"เดี๋ยวกูเรียกพี่เขาให้เลยแมะ ห้ะ"
"อย่านะเว้ยไอฮุน!"
"อ่อ โอเคๆ"
จงอินถอนหายใจโล่งอกตอนที่เพื่อนตัวดียิ้มพยักหน้าหงึกหงักรัวๆ
ก็คิดอยู่ว่าเออ แม่งก็ทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีเป็นนี่หว่า ...
เดี๋ยวเย็นนี้เลี้ยงชานมไข่มุกละกันโน้ะ
"พี่คริสสสสส พี่ชานนยอลลลล ยู้ฮู ~ !!!"
ผ่าง !
โอ เซ ฮุนนน !
ไอเพื่อนเชี่ยยยยย
ไอเฬวววว เย็นนี้กูไม่เลี้ยงมึงแล้ว ! แล้วมึงคืน 4 บาทที่ยืมกูมาเลย !
เซฮุนมองเพื่อนหน้าหมีมึนที่ตอนนี้ทำหน้าตาเลิ่กลักจนเผลอขำออกมา ในขณะที่รุ่นพี่ต่างคณะสองคนโบกมือลาเพื่อนสาวก่อนจะเดินมาหาพวกเขาแทน
"ว่าไงไอน้อง" คริสเดินมาพลางยกมือไฮไฟว์กับเซฮุนซึ่งให้ความร่วมมืออย่างดี แต่พอจะเล่นกับน้องคนข้างๆบ้าง ...
แม่ ... ฟานจะโดนหมีตะปบป่ะวะ
"จงอินเป็นไรว่ะ?" คริสกระซิบถามชานยอลที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะได้คำถามเป็นการยักไหล่มาเบาๆแทน
"โดดเรียนหรอเรา?" ชานยอลถามขึ้นมา
"โหยย พี่เห็นแบบนี้ผมก็เป็นเด็กดีศรีสังคมนะเว้ยย วันนี้ไม่มี คลาสบ่ายๆ"
ชานยอลยิ้มกวนนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆก่อนจะเสหน้าไปมองจงอินที่ยืนกอดอกบะปากคว่ำอยู่ing ...
"ไปเที่ยวกับพี่ป่ะน้องงง"
"ชวนใครอ่ะพี่ ผมหรือมัน?"
"พี่ว่าเอ็งไม่เกี่ยวว่ะฮุน" คริสผลักหัวรุ่นน้องพลางขำเบาๆ
"ไปป่ะ เดี๋ยวพาไปซื้อช้อกโกมิ้นต์"
ชานยอลยังคงไม่ลดละเลิกในการคุยกับรุ่นน้องผิวแทนที่ไม่รู้ว่าวันนี้เจออะไรมาเลยปิดปากเงียบทำหน้าบูดใส่เขา
ซึ่งคำตอบของจงอินก็คือการส่ายหัวรัวๆกลับมา
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำให้นะ"
จงอินก็ยังส่ายหัวเหมือนเดิม
"งั้นขนมมั้ย"
เหมือนเดิม ...
"ไก่ทอดละกันหรือเค้กดี"
และยังคงเหมือนเดิม
โอโจ้ด้วย ...
"เอาตุ๊กตามั้ย"
"..."
"..."
ชานยอลป่าวพูดนะ นี่ ไอเฮี่ย เอ้ย เฮียนี่พูด // ปิดตาชี้อพค.
"น่ารำคาญอ่ะ ผมไปละ" จงอินพูดประโยคแรกๆเบาๆแต่สามหน่อที่ยืนนี่ได้ยินชัดเต็มสองหูเลยละครัช ...
"อ้าว เห้ย จงอิน!"
เซฮุนมองตามแผ่นของเพื่อนที่เดินสะบัดหน้าหนีไป จะเดินตามคริสก็แตะแขนรุ่นน้องเบาๆแล้วส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่ต้องตามหรอก
จงอินเดินออกมาอย่างหัวเสียนึกบ่นรุ่นพี่คนนั้นในใจ
โง่กว่านี้มีอีกมั้ย ตอบ !
ไม่ๆ พี่เขาไม่ได้โง่ แต่ดันซื่อเกินไปมากกว่าใช่ป่ะวะ
เออ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้จงอินหงุดหงิดแหละวะ
ตามสารคดีชีวิตหมีคิมจงอินนะครับ ...
พอหมีมันหงุดหงิดมันก็จะพาล
พอพาลมันก็จะฟาดแขนฟาดขา
พอฟาดแขนฟาดขาใส่ของรอบตัวแล้วเป็นไงละครับ ...
กระป๋องน้ำอัดลมสีแดงสวยผู้โชคร้ายซึ่งโดนเตะปลิวลอยสูงเคว้งยนท้องฟ้าก่อนจะดิ่งลงมาผ่านกระจกห้องสักอย่างสวยงาม ..
เพล้ง !
"ใครเป็นคนเตะกระป๋องน้ำ!"
ไอกระป๋องน้ำไม่รักดี ฮือออ
"คิมจงอิน ! มาพบอาจารย์ที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้ "
ตอนนี้หมีจงอินที่กำลังพยศก็โดนย้ายมาที่ๆเย็นที่สุดแล้วครับ ..
ห้องปกครอง
"เธอทำลายข้าวของมหาลัยรู้บ้างมั้ย"
จงอินได้แต่นั่งเบะปากพลางพยักหน้าเบาๆแบบเซ็งๆ
"จะเจตนาหรือไม่ยังไงเธอก็ต้องโดนลงโทษตามกฏของมหาลัย ดังนั้นอาจารย์จะให้เธอไปขัดกำแพงใต้ตึกที่มีพวกมือบอนมาพ่นสีใส่ให้สะอาด ..."
"..."
"โอเคมั้ยคะ" อาจารย์ป้าพูดพลางขยับแว่นทรงกลมของเธอ
ลองจงอินตอบไม่ดิ เออ แม่ง
"ครับ ..."
"แล้วก็อย่าคิดโดดเชียว อาจารย์จะให้รุ่นพี่ไปคุมเธอด้วย"
"..."
"มีอะไรจะพูดมั้ยค่ะนักศึกษาคิมจงอิน"
"ผมไปได้แล้วยัง?"
"เชิญคะ ..."
โอเค มาติดตามสารคดีชีวิตหมีคิมจงอินต่อนะครับ ..
ตอนนี่จงอินก็ไปหอบถังน้ำกับฟองน้ำ แปรงขัดมายังใต้ตึกแล้ว
"วันนี้วันอะไรวะ หงุดหงิดแม่งทั้งวันน " ยิ่งคิดมือเรียวที่ถือแปรงขัดก็ยิ่งถูกับกำแพงแรงขึ้นจนได้ยินเสียงดังครืดคราดฟังดูน่ากลัว
"เขาให้มาขัดกำแพงไม่ใช่ลอกผนังกำแพงนะหนู"
จงอินสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะหันไปเจอรุ่นพี่ตัวสูงกับผมสีบรอนซ์สว่างแถมใบหน้าอันเป็นเอกลักษณ์ยืนพิงกำแพงถัดไปมองมาทางเขาแถมยังยักคิ้วใส่อีก
"กวนตีนอ่อพี่คริส"
"ทำไมวันนี้ดุจังว่ะ หื้ม"
"ก็มันหงุดหงิด .. " จงอินอ้อมแอ้มตอบเบาๆ เมื่อโดนตาคมมองมา
"พี่เคยพูดไปแล้ว ไม่ทำตามเองนี่ ~"
"ย๊าา ! พี่อ่ะไม่ต้องมาพูดเลยนะ !" จงอินรีบแหวพลางใช้มือเปียกฟองที่ว่างอีกข้างตีรุ่นพี่ทันที
"เห้ยๆ มันเปียกนะจงอินนา"
"สมน้ำหน้า แบร่" จงอินแลบลิ้นใส่ ก่อนจะหันไปขัดกำแพงต่อ แต่ด้วยความที่จู่ๆหน้าม้าเกิด
ไม่รักดีมาทิ่มตาเขาซะงั้นทำให้จงอินสะบัดหัวจัดหน้าม้าอยู่หลายรอบ จะเอามือที่เลอะฟองน้ำยามาปัดก็ใช่เรื่อง ...
คริสมองรุ่นน้องที่ยืนเงอะงะสักพักก่อนจะเดินไปจับหน้าอีกคนแล้วออกเสียงแกมดุใส่ให้อยู่นิ่งๆ แล้วจัดการหยิบกิ๊บแองกี้เบิร์ดสีแดงที่สาวๆแฟนคลับซื้อมาให้ติดรวบหน้าม้าให้รุ่นน้อง
"ควีโยมิสุดอ่ะ" คริสขำพลางถอยออกมายืนดูผลงานตัวเอง
ส่วนจงอินเพียง ใช้หลังมือที่ไม่ค่อยเลอะฟองแตะๆแถวหน้าผากตัวเองที่ดูเหมือนจะโล่งขึ้นก่อนจะบ่นงุบงิบๆเบาๆ
"ขอบคงขอบคุณไม่มีอ่ะคนเรา"
"เออ ขอบคุณครับ"
"ค่อยดูเป็นเด็กดีมีมารยาทหน่อย ฮ่าๆ"
จงอินนี่เบะปากเลยครับ โอ้โห
"นี่ดึกแล้วนะ จงอินจะไปรึยัง?"
"แล้วพี่ว่ามันสะอาดละยังอ่ะ ?" จงอินชี้ไปที่กำแพงซึ่งตอนนี้สีที่ถูกพ่นไว้จางไปเยอะทีเดียว
"ถูกะลอกผนังแบบนั้นไม่สะอาดพี่ก็ไม่รู้จะว่าไงละน้อง"
จงอินเลิกคิ้วมองรุ่นพี่ที่ยืนขำเบาๆก่อนที่ตัวเองจะหยิบขวดน้ำเปล่ามาล้างมือ จัดการเทน้ำฟองในถังใส่ต้นไม้แถวๆนี้แล้วจบด้วยการยืนถังนั่นให้คริสพร้อมคำพูดคำจาห้วนๆแบบจงอินสไตล์
'อ่ะ ฝากเก็บด้วย ผมกลับละ'
เออ อย่างน้อยน้องมันก็ยังดีที่ไหว้เขาก่อนกลับละว่ะ
"ไอ้สัด เดี๋ยวนี้เป็นมนุษย์ซุ่มนะมึงอ่ะ น้องเขาไปละ มึงออกมาเถอะครับสัดปาร์ค"
...
มีใครเคยบอกมั้ยครับว่าจงอินเป็นมนุษย์ความจำสั้น ...
วันนี้ก็ร่าเริงตามเดิม แล้วก็เหมือนเดิมอ่ะครับ
นั่นไง ไอ้ห่า ...
จงอินเบะปากมองปาร์คชานยอลที่โดนล้อมไว้ท่ามกลางแฟนเกิร์ลนับไม่ถ้วน
กูนี่อยากจะกรอกตาเป็นเลขแปด
"จงอิน"
จงอินกอดอกมองชานยอลที่ชะเง้อคอมาเรียกเขาพลางกวักมือให้เขาไปหา
ถามว่าไปมั้ย ?
เออ ที่จงอินยอมเบียดวงล้อมสาวๆเข้าไปยืนขนาบปาร์คชานยอลนี่พอเป็นคำตอบได้นะ
"พี่มีไรรีบพูดดิ อึดอัด"
"จงอินอ่าก็บอกพวกเขาให้ไปเรียนๆกันสิครับ"
ชานยอลยิ้มกว้างอวดฟันขาวในขณะที่จงอินทำหน้ามึนใส่
"ไรของพี่เนี่ย .."
"เร็วๆสิครับ เนี่ยไม่งั้นก็โดนเบียดอยู่แบบนี้นะ"
จงอินถอนหายใจยาวๆก่อนจะหันไปสะกิดผู้หญิงข้างๆบอกให้พวกเธอไปเรียน ไม่ก็ไปทำห่าเหวอะไรที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่การยืนรุมแล้วขอถ่ายรูปปาร์คชานยอลแบบนี้
ซึ่งคำตอบที่ได้กลับมาคือ
"แล้วนายเป็นอะไรกับพี่ชานยอลม่ทราบ?"
โอ้โหห ไอ้เห้ยาวๆเลยครับบ
"แฟนคลับก็อยู่ส่วนแฟนคลับสิครับ ส่วนนี่แฟนครับเขาจะคุยกัน โอเค๊"
ทันทีที่จงอินพูดจบรอบข้างก็เงียบราวกับโดนสต๊อป มีเพียงปาร์คชานยอลที่ขำเบาๆ ก่อนที่เสียงฮือฮาของสาวๆจะดังขึ้นอีกรอบพร้อมกับการเดินสะบัดตูดกันไป
เออ มีการมาถ่ายรูปอีกแช๊ะก่อนไปด้วย =___=
"โหดนะเราอ่ะ"
"จะคุยไรว่ามา"
"เมื่อวานกลับบ้านกี่โมงครับ"
"ไม่รู้จำไม่ได้"
"แล้วได้ไปไหนมามั้ย"
"ก็ไม่"
"แล้วที่เมื่อวานมีคนไปขัดๆกำแพงใต้ตึกนั่นใครน้า ~"
"พี่รู้ได้ไงว่ะ !!? "
"แถมไปยืนสวีทกับไอคริสด้วย น่าน้อยใจจริงๆ"
"เชี่ยละ ..."
"นี่น้องจงอินไม่รู้หรอ"
"..."
"เมื่อวานอ.เป็นคนให้พี่ไปเฝ้านะ แต่แค่ไปช้านิดหน่อยเอง"
"แล้วที่ไอ้พี่คริสมาอ่ะ ..?"
"มันเสือกครับคนดี"
ดูจากการตอบนี่มึงรักเพื่อนซั้ซๆเลยครับปาร์คชานยอล
"เมื่อวานงอนพี่ละสิ"
"ป่าวงอน"
"อ่อหรอ"
"เออ"
"ไม่สุภาพกับพี่เลยนะจงอินอ่า"
"=____="
"ถ้าพี่ทายถูกจงอินจะมีรางวัลให้พี่มั้ยนะ"
"ลองทายมาดิ"
"เอ ถ้าไม่งอนงั้นเขาเรียกว่าอะไรน้า"
"..."
"เอ ... เขาเรียกว่าหึงใช่มั้ยน้า ~"
เออ เกิดมาหล่อเสือกฉลาดอีกนะปาร์คชานยอล
ชานยอลยืนยิ้มกริ่มมองแฟนเด็กที่กำลังจะกลายเป็นรางวัลให้เขาในคืนนี้
ต้องจัดให้เข็ด เด็กขี้โกหกกับปากไม่ตรงกับใจเนี่ย :')
----------------------------------
ง่ออออ แต่งมามึนๆเหมือนกัน ตกลงพาร์ทนี้มันคริสไคหรือชานไคกันแน่
พาร์ทหึงนี่คิดนานมากว่าใครจะเป็นพระเอกดีย์ ..
ยังไงเดี๋ยวพี่คริสก็ได้ออกอีกเยอะให้พิชานละกันโน้ะ //กราบ
ความคิดเห็น