คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Story : THIRTEEN
THIRTEEN ♥ แปลกแต่จริง
รบร้อยครั้ง แพ้ร้อยครั้ง
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ~
เวลาเช้าตรู่ที่ยังไม่น่ามีใครตื่นกลับมีร่างสูงของอี้ฟานที่ยืนรัวเคาะประตูห้องอย่างกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ ปากก็พร่ำเรียกชื่อน้องไปสิ
คิมจงอินที่นั่งเปิดทีวีดูในห้องอย่างสบายใจมองประตูที่ถูกเคาะเป็นระยะๆ ก่อนจะเปลี่ยนมานอนกอดหมอนอิงดูทีวีแทน...
ให้เปิดประตูหรอ เหอะ อี้ฟานรอไปแล้วกัน 10 โมงค่อยเปิด โทษฐานมาเคาะประตูปลุกจงอินตั้งแต่ 8 โมง =__=
อี้ฟานนี่ความอดทนดีจริงๆนะครับ จงอินพูดเลย
"พี่หยุดเคาะได้แล้ววว! เสียงมันน่ารำคาญญ"
"จงอินก็เปิดประตูให้พี่สิครับ"
"10 โมงค่อยมาใหม่ไป๊"
"ไม่เอา นี่พี่คิดถึงจงอินใจจะขาดแล้วนะ เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนกอดด้วย"
"..."
หลังจากที่พูดจบอี้ฟานก็ได้ยินเสียงกุกกักๆจากข้างใจก่อนกระดาษสีขาวจะถูกลอดใต้ประตูส่งมา
'ตอแหลลลล'
ชัดๆเน้นๆ เต็มหน้ากระดาษ
น้องแม่งโหดร้ายกับพี่ขึ้นทุกวันครับ ...
"จงอินนน ไปปั้นมนุษย์หิมะด้วยกันไหมม"
"อย่ามาเพ้อเจ้อแถวนี้ พี่ไปเปิดโฟรเซ่นดูไป๊!"
"เรามีกันอยู่แค่นี้ไง...พี่และน้อง 2 คน ต้องทนและทำอย่างไร..."
"..."
"ปั้นมนุษย์หิมะด้วยกั---"
"เฮียมาแหกปากอะไรแต่เช้าว่ะ พี่และน้อง 2 คนอะไร ละเมอหรออ"
อี้ฟานหันไปมองหน้ามาร์คต้วนที่ยืนถือขวดน้ำมองอยู่
ขัดจังหวะเขาจริงๆ ไอ้น้องนี่ - -
แกร๊ก~
เสียงลูกบิดประตูที่ถูกเปิดออก ไม่ได้ทำให้จงอินสนใจเท่าไหร่
รู้อยู่ว่านี่มันบ้านป้าของอี้ฟานเพราะงั้นอี้ฟานจะมีกุญแจไว้ไขทุกห้องก็ไม่แปลก ..
อี้ฟานเดินเข้าห้องมาก่อนที่จะมาเง้างอดคลอเคลียจงอิน โดยมีมาร์คต้วนเดินตามเข้ามาทีหลังก่อนยกน้ำดื่มอึกใหญ่
"เฮียต้องขอบคุณผมนะ ที่อุตส่าห์เอากุญแจบ้านมาให้น่ะ"
หรือบางทีจงอินก็คิดผิด คนแก่มักขี้ลืมนี่นะ
"พี่คริสพาโบ"
"พี่ไม่อยากโดนหาว่าบุกรุกห้องจงอินไงค่ะ พี่เลยเคาะประตูเอา"
"หรออ??" จงอินกับมาร์คพูดทันทีแทบเป็นเสียงเดียวกัน
ฮรึก อี้ฟานผิดหรอม ที่ลืมว่ามีกุญแจบ้าน ...
"พี่พาเราไปซื้อเสื้อกันดีกว่าวันนี้ ป่ะจงอิน"
"เฉไฉไปเรื่อยอ่ะ" จงอินบ่นงุบงิบขณะที่โดนอี้ฟานลากออกจากห้องมา
ที่ที่อี้ฟานพาจงอินมาเป็นย่านการค้าเซินเจิ้น มีร้านเสื้อผ้าหลายร้านให้เลือกอยู่ ร้านแผงลอยบนฟุตบาท รวมถึงห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆด้วย
ปกติผู้ชายเขาซื้อเสื้อกันแปปๆใช่มั้ยครับ แต่นี่ไม่ ...
จงอินเป็นพวกใครหยิบอะไรมาใส่ก็จริง แต่ว่าแต่ละชุดที่อี้ฟานหยิบมาให้จงอินลองใส่นี่มัน ...
เข้าใจครับว่าอี้ฟานเป็นแฟชั่นนิสสตาร์ เป็นผู้นำแฟชั่น
แต่ต้องไม่ใช่กับคิมจงอิน!
มันล้ำเกินไป!
--------------------------------------- 3 0 % -------------------------------------------
หลังจากเลือกซื้อเสื้อที่จะให้จงอินใช้ประทังใส่ช่วงอยู่จีนนี้เสร็จแล้ว ก็แวะซื้อน้ำดื่มกันอีกสองคนแก้ว ...
สองคนหนึ่งแก้วจริงๆ นี่ไม่ขี้งกนะครับ แหม แค่อยากกินหลอดเดียวกับปันละยาในอนาคตเฉยๆเอง /)-(\
“เดี๋ยวๆ พี่คริส แปปนึง” จงอินกระตุกชายเสื้อคนตัวสูงที่มัวแต่ดูดน้ำแล้วยิ้มคนเดียวแบบคนบ้า ก่อนจะลากไปยืนหน้าป้ายใหญ่ๆอันหนึ่ง ซึ่งเป็นภาพสัตว์ประหลาดตัวใหญ่... ท่ามกลางซากตึกที่พัง
“อยากดูก็อตซิลล่าอ่ะ” ดวงตากลมโตมองไปยังโปสเตอร์หนังก่อนจะหันมามองอี้ฟานอย่างบ่งบอกชัดเจน ‘จงอินจะดูครับ’
“กลับไปดูที่บ้านก็ได้”
“... ผมไม่ให้ผ่านนะมุขกามๆของพี่อ่ะ” จงอินมองคนรักเอือมๆก่อนจะเลือนสายตามองหนังที่มีรอบฉายวันนี้แทน
“จงอินอ่า เรากลับบ้านกันเถอะ~”
“รีบทำไมอ่ะ? ที่บ้านมีไร? พี่กลัวไอ้เอซหายหรอ?”
“…” รัวเป็นชุดแบบจงอินสไตล์ อี้ฟานก็ได้แต่ปิดปากเงียบสิครับ ต้องเคารพว่าที่แม่ของลูกไว้
“งั้นดูหนังผีก็ได้” จงอินหันหน้ามามองอี้ฟานอีกครั้งแบบขอคำตอบ
“ไหนว่ากลัวผีไง”
“ก็อยากดูอ่ะ” นั่น ... เริ่มเบะปากใส่แล้วครับ อย่ามาอ้อนอี้ฟานให้ยาก ต้องดัดนิสัยเอาแต่ใจของน้องมันครับ
“…”
“ดูเป็นเพื่อนหน่อยดิ นะนะนะ”
พุทโธ ธัมโม สังโค ... ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ดังดอกไม้บานนนนนน
“ฟานอ่าาา~”
“พี่พากลับไปดูผีผ้าห่มที่บ้านดีกว่าป่ะ”
“ไม่อาววววววว ตลกละ ไอ้คนกามมม คืนนี้นอนนอกห้องแนนน่” จงอินยื้อตัวสุดแรงทันที
“ก็พี่อยากกลับบ้านอ่ะ ...”
“ก็ผมอยากดูอ้ะ ...”
บอกได้ว่าพลาดจริงๆครับ นี่ไม่ได้ยอมน้องนะแค่ปล่อยไปก่อนเฉยๆ เลยมานั่งกอดอกกินน้ำกินป๊อปคอร์นดูจงอินแทน
ก็ไม่ได้ดูหนังไงง ดูจงอินอ่ะ คิม จงอินนน
แฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่ารัก /////
หนัง 2 ชม.กว่า อี้ฟานหลับไปชม. กว่า ก็..คุ้มนะแอร์โรงหนังเย็นดี
“หนังสนุกมั้ยจงอินอ่า?” พูดไปพลางขณะที่ล้างหน้าอยู่ในห้องน้ำของห้าง
“ก็โอเคมั้ง อืม ผมฟังจีนออกที่ไหนล่ะ ดูแค่ภาพ”
“ไว้พี่สอนให้ ภาษาจีนไม่ยาก สอนตัวต่อตัวด้วยนะ” เกือบจะดี... จงอินอยากจะเอาเท้าก่ายหน้าผากไอ้พี่คริสจริงๆ
“ไม่เอา ขี้เกียจ พี่ก็อยู่เป็นล่ามแปลให้ผมไปดิ”
“งี้ถ้าพี่ไม่อยู่จะทำไงครับ หื้มม?” อี้ฟานพูดพลางบีบจมูกแฟนเด็กอย่างหมั่นเขี้ยว
“พูดไม่คิด เดี๋ยวจะต่อยปากให้แตก” จงอินเหลือบตามองคนตัวสูงเป็นเชิงดุๆ “ไม่อนุญาตให้ไปไหนก็ห้ามไปดิ”
อี้ฟานนิ่งไปซักพัก ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างแบบคนบ้า
น้องมันน่ารักจริงๆเลยวุ้ยยย นี่จงอินกำลังห่วงหวงอี้ฟานใช่มั้ยครับ
“ไม่ไปไหนหรอก ก็หลงเด็กแถวนี้อยู่ ยอมให้ต่อยปากด้วยเลยเอ้า แต่ต่อยด้วยปากนะ~ ” อี้ฟานหัวเราะเบาๆก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วจูงมือจงอินออกจากห้าง แต่ก็ไม่วายโดนน้องฟาดไหล่แรงๆมาหนึ่งที
เจ็บครับ ... อูย นี่มันเขินรุนแรง
“กลับมาแล้วหรออออออออ ของฝากกกกกกกก??” เสียงทุ้มๆที่ไม่บอกก็รู้ว่าใครตะโกนออกมาจากห้องโถงทันทีหลังจากอี้ฟานปิดประตูบ้านเสร็จ
“เอาก็อตซิลล่ามาฝาก” เป็นจงอินที่โยนแก้วน้ำที่มีฝาปิดเป็นรูปสัตว์ประหลาดใส่มาร์คต้วนที่นอนเหยียดบนโซฟาดูทีวีอยู่
“เฮียกับจงอินไปดูก็อตซิลล่ามาหรอ?”
“ต้องพี่จงอินดิ”
“เออหน่า หยวนๆ”
อยากจะบอกว่า หยวน พ่องอออออออ สิครับ
“เปล่า ไปดูหนังผีมาต่างหาก”
“หนุกป่ะ?”
“”เฮียเข้าไปหลับว่ะ 55555” อี้ฟานพูดออกมาอย่างไม่แคร์สื่อ พลางเขี่ยน้องชายต่างมารดาให้นั่งดีๆแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาบ้างก่อนจะดึงจงอินให้มานั่งด้วย “ส่วนคนนี้ก็ดูไม่รู้เรื่อง…”
“เพราะเป็นภาษาจีนใช่ม่ะ?” มาร์คตอบทันทีพลางยิ้มอย่างกวนตีนที่สุดให้คิมจงอิน
“ดูแค่ภาพก็รู้เรื่องหน่า -*-” จงอินแยกเขี้ยวขู่ฟ่อๆทันที ถ้าไม่ติดว่าอี้ฟานนั่งคั่นกลางจงอินอาจจะเอาหมอนอิงฟาดมาร์คต้วนให้หัวแบะไปแล้วด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงมาดูหนังกับผมหน่อยดิเฮีย เพิ่งซื้อ fast ภาคใหม่มาดูว่ะ ”
“เออ เอาดิ จงอินจะดูกับพี่มั้ยครับ?” อี้ฟานตอบรับน้องชายก่อนจะหันว่าถามแฟนเด็กที่นั่งทำตาปริบๆอยู่ข้างๆ
“ไม่อ่ะ จะขึ้นไปนอนแล้ว ง่วง”
“ระวังนะเออ~ ”
“…”
“วันนี้ไปดูหนังเรื่องไรมานะ อ้อๆ!หนังผีป่ะ ระวังเขาตามมานอนเป็นเพื่อนนะเหวย”
“จะดูหนังก็ดูไปอย่ามาเพ้อเจ้อแข่งกับพี่ตัวเองน่ามาร์ค” จงอินกลอกตาไปมาพลางบ่นงุบงิบอีกหลายคำ ก่อนจะลุกเดินจากโซฟา แต่ก้าวไปได้ไม่กี่ก้าวเสียงของมาร์คต้วนก็ดังขึ้นมาขัดอีก
“นี่หวังดีมากๆเลยนะเนี่ย~ แบบกลัวพี่จงอาบน้ำเสร็จแล้วนอนคลุมโปงแต่แบบจ๊ะเอ๋หน้าจังๆเลยเงี้ย~ หู้ยย น่ากลัวๆ” มาร์คต้วนพลางลูบแขนตัวเองอย่างสะดิ้งออกหน้าออกตา
อี้ฟานก็เพียงลูบแขนตัวเองเบาๆ เป็นเขาเขาก็กลัวนะครับเจอแบบจังๆหน้าโครตจังไร เห็นผีหน้าเละๆชัดระดับHD เนี่ย บรื๋อ~
ส่วนจงอินนะหรอ หึว์
ให้ทายว่ากลัวไหม?
คิมจงอินไม่กลัว ...
ไม่กลัวก็บ้าแล้ว ...
สองขาที่กำลังจะก้าวเดินไปขึ้นบันไดเดินถอยกลับมาจนมาทิ้งตัวนั่งลงตรงโซฟาข้างๆอี้ฟานตำแหน่งเดิม ก่อนจะกอดอกเบะปากใส่
“ไอ้มาร์คต้วนคนเฬว จำไว้ ...”
WRITER Talk
หิวแง กินขนมไม่ได้เจ็บคอ ... ช่วงนี้งานเยอะอาจไม่ค่อยลงบ่อยแต่ก็อย่าทิ้งกันเน๊าะ
มาลง 30 %ไว้ก่อน แปะโป้งติดไว้ๆ นะคะนะคะ จุ้บบ
พึเอสสึ. สมองมีแววสั่งว่าให้เปิดเรื่องใหม่(....)
ครบ 100% แล้วเด้อค่าาา อยากดูเมลิฟิเลนจจจ์ แงงง
น้องมาร์คคนขี้แกล้ง ...
ความคิดเห็น