ล่า! หนี! ตาย!

ลำดับตอนที่ #4 : ซ่อน

          การไล่ล่ายังคงดำเนินต่อไป ไม่มีหยุด ทั้งสี่คนที่เหลือยังคงหนี และฆาตกรยังคงล่า โยคุสาวห้าวประจำกลุ่ม

เกิดคิดบ้างอย่างขึ้นมาได้ เธอวิ่งวนรอบๆ สุสานมองหาอะไรบ้างอย่าง และเธอก็เจอสิ่งที่เธอมองหาอยู่ นั้นคือหลุมศพ

ว่างๆ ที่ไม่มีศพหรืออะๆรอยู่เลย มีเพียงป้ายหลุมที่ปักอยู่หน้าหลุม และโลงไม้เก่าๆ อยู่ภายในหลุมเท่านั้น โยคุรีบวิ่งไป

ยัง หลุมๆนั้นก่อนจะใช้มือทั้งสองข้าง เปิดโลงไม่นั้นออก ก่อนจะนอนลงในโลงไม้นั้น และปิดผาโลง รอเวลาให้ฟ้าสาง

แล้ว ค่อยไปขอความช่วยเหลือจากชายชรา เจ้าของคฤหาสน์ ขณะที่ เดียร์ บีบี และ ฐา ยังคงวิ่งและวิ่งนาทีนี้ไม่มีใคร

อยากหยุดวิ่งเพราะถ้าหยุดนั้นหมายถึงความตาย ทั้งสามคนวิ่งมาทางเดียวกันทางด้านโลงเพาะปลูกที่แสนจะกว้าง

ใหญ่ ทั้งสามเริ่มลดความเร็วในการวิ่งลง และเริ่มคุยกันอย่างเบาๆ

           "นี่มันเรื่องบ้าอะไรว่ะเนี้ย!" บีบีเริ่มพูดก่อน
           
           " ไอ้เดียร์เพราะแกแท้ๆเลย ไม่น่ามาอยากรู้อยากเห็นอะไรตอนนี้เลย" ฐารีบโยนความผิดไปให้เดียร์ทันที ทั้งที่

รู้ว่าตนเองก็เห็นด้วยกับความอยากรู้อยากเห็นนี้เหมือนกัน
 
            "แกก็เหมือนกันเเหละไอ้ฐา แกก็เห็นด้วยกับฉันเหมือนกันนะ" เดียร์เริ่มขึ้นเสียงบ้างแต่โดนบีบีเอามือบิดปาก

ก่อนจะเอามือป้องหู คล้ายกำลังเงียบหูฟังอะไรบ้างอย่าง
  
            "พวกเเกได้ยินอะไรป่ะ" บีบีถาม แต่ทั้งสองกลับส่ายหน้า

            "เสียงอะไรหรอแก" ฐาถาม

            "เสียงฝีเท้าของใครบ้างคน แล้ว..." ยังไม่ทังที่บีบีจะพูดต่อ เงาของชายสวมหน้ากาก ก็ปรากฏขึ้นทางอีกฝั่ง

ของโรงเพาะปลูก เขาเริ่มเร่งฝีเท้าตรงดิ่งมายังทั้งสาม

             "ไม่ต้องเดาแล้วละว่าเสียงเท้าใคร วิ่งงงงง!" ฐาตะโกน พร้อมวิ่งหายไปคนละทิศละทาง

      
แล้ว 'มัน' จะเลือกไล่ใครละ!










- หายไปนานเลย แต่ก็ยังคงกลับมามอบความระทึกให้เหมือนเดินนะจ๊ะ เอ้า! เม้นนนนน-