อย่ามาทำให้ผมรักคุณ

   "ครืดดดด......." เสียงเปิดประตูห้องเรียน  แต่ไม่ใช่ห้องเรียนที่โรงเรียนเรียนหรอกนะ มันเป็นห้องเรียนของโรงเรียนกวดวิชา เฮ้ออออออออ   นี่เป็นอาทิตย์ที่สองแลล้วที่ฉันมานั่งเรียนอยู่ที่นี่ อาทิตย์แรกก็ยังไม่รู้จักใครเหมือนอาทิตย์ที่แล้วไม่ค่อยมีใครมาเรียนเลย  แต่อาทิตย์นี้สิ ทำไมคนมันมากันเยอะจังเลยวะ แล้วตูจะนั่งตรงไหนเนี่ย ร่ายไปสะยาวลืมบอกไปว่าฉันคือใคร อะหุอะหุ (เสียงหัวเราะดัจริตได้ใจจริงๆ) อันตัวข้ามีนามว่า ฉันสวย เฮ้ยไม่ใช่ คนบ้าอะไรจะชื่อว่าฉันสวยเล่า ฉันชื่อว่า ว่าอะไรวะ อ๋อ ชื่อว่า ฟรีดอม หน้าตาดีเลยแหละ อยู่ม.5แล้ว  เป็นงัยชื่อไฮโซมะ ก็พ่อกับแม่ของฉันนะสิชอบอิสระมากกกกถึงมากที่สุด ขนาดลูกยังเลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างเลยเฮ้ยไม่ใช่เลี้ยงแบบให้ลูกมีอิสระ เอออันนี้สิถึงจะถูก ตอนนี้พ่อกับแม่ของฉันทำธุรกิจอยู่ที่ต่างประเทศไม่อยากจะบอกเลยว่าฉันเป็นลูกคนรวยลูกคนเดียวด้วยโอ้พระเจ้า  นี่พ่อกับแม่ไม่เคยคิดจะห่วงลูกเลยใช่ไหมเนี่ย(ไม่ใชอย่างงั้น) แต่ถึงพ่อกับแม่จะอยู่ต่างประเทศแต่เราก็คุยกันเกือบทุกวันเพราะฉะนั้นเลยทำให้ความสัมพันธ์ของฉันกับพ่อและแม่ผูกพันธ์กันมากจนถึงทุกวันนี้   แต่ช่วงนี้ท่านไม่ค่อยว่างเลยไม่ได้คุยกันเท่าไหร่
  มัวแต่พร่ำอะไรอยู่ก็ไม่รุฉันนิ ประสาทจริง เฮ้ ลืมบอกไปว่าทำฉันถึงมากวดวิชาที่นี่ ก็เพราะว่าอยู่บ้านฉันไม่มีอะไรทำเลยมานั่งกวดวิชาเอาความรู้ ก็อยู่บ้านไม่มีอะไรให้ทำจริงๆนี่ งานนู้นงานนี้แม่บ้านก็ทำหมดฉันละเบื่อที่ต้องนั่งอยู่บ้านดูทีวีกับฟังเพลงเฉยเลยเอาเวลาว่างมาหาความรู้ดีกว่า 
       "วันนี้คนเยอะจังแฮะทำไมอาทิตย์ก่อนมันไม่เอยะอย่างนี้วะ" ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง
  เผอิญว่าที่นี่เขาเรียนรวมกันหมดเลยอ่ะ ม.ปลาย ม.4-ม.6

                               ค่อยต่อ