คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"เฟริกา� ศรันยา� จัญญาพร� ธารวรินทร์� เนรันชรา�เชิญพบท่าอธิการบดีที่ห้องประชุมในเวลานี้ด้วยค่ะ"
เสียงประกาศจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ทำให้หญิงสาวเจ้าของรายชื่อทั้ง5ที่เพิ่งจะเดินออกจากห้องประชุมมาหมาดๆทำหน้าเซ็งเลยทีเดียว
"เฮ้อ! เรื่องอะไรอีกว่ะเนี้ย"จีนัสสาวที่เป็นสาเหตุของเรื่องที่ทำให้เพื่อนทั้งหมดต้องไปนั่งอบรมในห้องปกครองถึง 2 ชั่วโมงทำหน้าเซ็ง
"ไปเหอะ� เดี๋ยวก็โดนหนักกว่าเดิมหรอก"ม่าเหมี่ยวที่ดูเหมือนจะนิ่งที่สุดในกลุ่มพูดด้วยท่าทีที่หงุดหงิด
"ถ้าเจอ'ตุ๊กติ๊ก'ยิ่งจะหนักนะ"เฌอแตม เพื่อนสาวพูดติดตลก� แต่เธอจะรู้มั้ยว่าเรื่องที่เธอผู้เหมือนตลกนั้นมันทำให้เพื่อนถึงกับหน้าเสียเลยทีเดียว� เพราะอาจารย์ตุ๊กติ๊ก� หรือ� ชินกรเป็นอาจารย์สอนขณะภาษาศาสตร์เอกภาษาไทยที่โหดมาก� และเมื่อวานพวกเธอก็พึ่งจะโดนอาจารย์ท่านนี้ลงโทษมาอย่างหนักเอง
"ฉันหิวมากๆเลยนะ� อาจารย์นี่บ้าไปแล้วรึไงเนี้ย!"เฟรส� สาวสวย� มีเสน่ห์� มีความมั่นใจในตัวเองสูง� และเธอมีหนุ่มจากในและนอกมหาวิทยาลัยมาจีบเธอมากมายพูดขึ้น
กลุ่มเรียนของพวกเธอเป็นกลุ่มนักศึกษาที่ประกอบไปด้วย เฟรลส์� จีนัส� เฌอแตม� เฟรส� และม่าเหมี่ยว พวกเธอเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งแห่งนี้� ถึงแม้พวกเธอจะเรียนอยู่คนละคณะ แต่พวกเธอก็ยังไปไหนมามาไหนด้วยกันตลอด และพวกเธอก็เป็นกลุ่มเดียวที่ทำให้อาจารย์ปวดหัวกับปัญหาการมีเรื่องของพวกเธอได้ทุกวัน� อย่างเช่นเมื่อวานเธอก็พึ่งจะมีเรื่องกับพี่ปี3โดยสาเหตุมาจากจีนัสนั้นเอง เธอเป็นเพียงคนเดียวในกลุ่มที่ไม่เคยยอมใครไม่ว่าจะเกิดก่อนหรือเกิดหลังก็ตาม
"ไปเหอะ"ม่าเหมี่ยวเดินนำเพื่อนๆไป� ถ้าไปสายพวกเธอได้โดนหนักกว่าการที่ไปนั่งอบรมแน่
ห้องประชุม
"เมื่อวานเกิดเรื่องอีกแล้วละซิ"ท่านอธิการบดีเริ่มพูดในขณะที่ห้องประชุมเต็มไปด้วยอาจารย์หลักๆหลายท่าน� เลยทำให้พวกเธอทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว
"ค่ะ"จีนัสพูดเมื่อรู้ว่าอาจารย์จะต้องเจาะจงมาที่เธอแน่ๆ
"อาจารย์ทำโทษรึยัง"อาจารย์ท่านหนึ่งพูด
"ค่ะตั้งแต่เมื่อวานและวันนี้ก็ด้วย"เฟรสพูดแบบแอบประชดนิดๆ� เป็นเพราะเธอหิวมากเลยทำให้เธอแสดงท่าทีที่ไม่สุภาพเท่าไรนัก
"งันก็ดีแล้ว"ท่านอธิการบดีพูด� แล้วมองเฟรสอย่างไม่พอใจ
"แล้วอาจารย์เรียกเรามามีอะไรรึเปล่าค่ะ"ม่าเหมี่ยวถามด้วยใบหน้าที่เซ็ง
"คือทางโรงเรียนมีนโยบายแลกเปลี่ยนนักศึกษาที่จะไปดูการทำการเรียนการสอนของประเทศต่างๆเพื่องมาพัฒนามหาวิทยาลัยของเรา"ท่านอธิการบดีอธิบายแล้วมองหน้าพวกเธอเหมือนจะบอกอะไรซักอย่างหนึ่ง
"แล้ว..."จีนัสถามหน้างง"ยังไงล่ะค่ะ"
"มี 5 ประเทศที่จะต้องไป"
"เกี่ยวกับพวกเรางันเหรอค่ะ"เฟรสทำหน้ากวนโอ๊ยมากๆ แล้วนี้ก็เป็นอีกเหตุผลของการที่ทำให้พวกเธอมีเรื่องกับคนอื่นไปทั่ว
"ใช่ค่ะ� มันไม่เกี่ยวกับพวกเราเลยนะ"ม่าเหมี่ยวพูดอย่างหงุดหงิด�
"จะไม่เกี่ยวได้ยังงัยก็พวกเธอต้องไป"
"ห๊า!"เสียงของพวกเธอดังขึ้นอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
"พวกเธอจะต้องไปแลกเปลียนกับประเทศต่างๆไง"
"ไม่เอาคะ ทำไมไม่ให้ปี3 หรือไม่ก็ปี 4 ไปล่ะ ทำไมต้องเป็นพวกเราล่ะค่ะ� แล้วอีกอย่างพวกเราก็ไม่มีเงินมากพอที่จะไปหรอกนะค่ะ"เฌอแตมร่ายยาว ทำให้อาจารย์ยิ้มอย่างรู้ทันว่าพวกเธอจะพูดมันออกมาเป็นของอ้าง
"นั้นมันไม่ใช่ปัญหาแต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าเธอจะยอมไปดีๆรึเปล่า"
"ไม่ค่ะ"เป็นอีกครั้งที่เสียงของพวกเธอดังขึ้นพร้อมกัน
"นี่เป็นคำสั่งไม่ใช่คำขอร้อง"
"อาจารย์ช่วยยกตัวอย่างมาให้เราฟังซัก 2 ข้อหน่อยไดมั้ยค่ะว่าทำไมพวกเราต้องเป็นแลกเปลี่ยนบ้าๆนั่น"จีนัสพูดด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะเดือดเต็มทนจนเฟรลส์ที่อยู่ข้างถึงกับต้องจับมือไว้เพื่อให้ใจเย็นลง� เพราะมันเป็นเรื่องที่ไร้ความยุติธรรมมากเลย� นักศึกษาตั้ง 5 หมื่น 6 หมื่นคนแต่กลับเลือกพวกเธอ 5 คนเนี้ยนะ
"เพราะพวกเธอชอบสร้างเรื่องละมั้ง� และพวกเธอก็มีความรู้อยู่มากด้วยไงล่ะ"
"ความรู้งั้นเหรอ� ฮึฮึ� ทุกคนที่เรียนที่นี้ก็มีความรู้กันทั้งนั้น� หรือเป็นเพราะเราชอบสร้างเรื่องเลยอยากเอาพวกเราออกจากที่นี้กันแน่"ม่าเหมี่ยวนั่งพูดด้วยใบหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
"เธอลองพากันคิดดูดืๆนะธารวรินทร์� ที่พวกเราเลือกพวกเธอก็เพราะพวกเธอมีความสามารถไม่ใช่เหรอ"อาจารย์อีกท่านพูดเมื่อเห็นว่านักเรียนเริ่มเดือด
"ขอบคุณที่เลือกพวกเรานะค่ะ� แต่อาจารย์ก็น่าจะถามความเห็นของเพื่อนคนอื่นดูบ้าง� เผื่อมีคนอยากจะไป"เฟรสพูดด้วยสีหน้าที่เริ่มไสบอารมณ์
"แต่ฉันส่งรายชื่อพวกเธอไปแล้ว�และทางนั้นเค้าก็รอใหพวกเธอไปรายงานตัวเทานั้น อีก 1 อาทิตย์พวกเธอต้องถึงที่นั่น� รายละเอียดเดี๋ยวจะมีคนเอาไปให้"ท่านอธิการบดีพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกหไป� นั้นจึงทำให้พวกเธอรู้ว่าพวกเธอไม่สามารถจะปฏิเสธได้อีกแล้ว� พวกเธอทำได้แค่มองหน้ากันเท่านั้น นี้เป็นปัญหาที่หนักกว่าการทำอะไรทั้งหมดที่พวกเธอเคยทำม่เลยก็ว่าได้
"พวกเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วงั้นเหรอ"<<<เฟรส
"แล้วกลางวันฉันจะไปทานข้าวกับใคร"<<<เฟรลส์
"แล้วใครจะช่วยฉันเวลามีเรื่อง"<<<จีนัส
"ฉันจะทำยังไงถ้าพวกเธอไมอยู่"<<<เฌอแตม
"แล้วพวกเราจะอยู่ได้ยังไงกัน"<<<ม่าเหมี่ยว
นี่คงเป็นเรื่องที่พวกเธอคิดหนักมากที่ตั้งแต่พวกเธอมาอยู่ที่กรูงเทพ�พวกเธอไม่เคยขาดกันเลยแม้แต่วันเดียวแต่นี้พวกเธอจะไม่ไดอยู่ด้วยกันเป็นปีๆเลยงันเหรอ� แล้วมันจะทำให้พวกเธออยู่ได้ยังไง
กัน� แล้วใครจะคอยเตือนจีนัสให้ใจเย็นเวลามีเรื่อง� ใครจะคอยห้ามม่าเหมี่ยวเรื่องการกิน� ใครจะปรามเฟรสเวลาเธอทำตัวไม่เหมาะสม� ใครจะคอยถามเฟรลส์ว่าต้องการอะไรรึเปล่า� และใครกันจะเตือนเฌอแตมเวลาใช้เงินเกินกำหนด� คำถมมากมายพุดขึ้นบนหัวของพวกเธอ� และก็ทำให้เฟรลส์ร้องไห้ออกมาในขณะที่นั่งอยู่กลางโรงอาหารโดยที่มีคนมองพวกเธอเต็มไปหมด
"แค่ปีเดียว� แค่ปีเดียวเท่านั้น"เฌอแตมพูดแล้วกอดปลอบเพื่อนสาวอย่างอบอุ่น
"เรายังโทรหากันได้หรอก"จีนัสพูดก่อนที่น้ำไสๆจะไหลจากดวงตาที่เข้มแข็งนั้น
"ใช่� พวกเรายังทวิตคุยกันได้นิ"เฟรสเดินอ้อมมากอดเพื่อนๆของเธออย่างรักใคร่
"เราจะได้ไปเที่ยวต่างประเทศฟรีๆตั้งปีหนึ่งแนะ� จะมั่วแต่ร้องไห้อยู่ทำไม"คำพูดของม่าเหมี่ยวอาจจะดูเข้มแข็งแต่น้ำตาเธอกลับไหลออกมาซะงั้น
"เรามาฉลองกันดีกว่านะ� เราต้องฉลองการได้ไปต่างประของเรานะ"เฟรสพูดก่อนจะชูกำปั้นขึ้น
"งั้นเราไปกันเลย� เพราะบายนี้ไม่มีเรียนจ้า"จีนัสพูดก่อนที่เพื่อนๆจะลุกขึ้นเดินไป
และต่อจาก 1 อาทิตย์ผ่านไปชีวิตของพวกเธอก็จะเปลียนจากเดิมมากเลยทีเดียว� พวกเธอจะอยู่ยังไงกันนะที่ขาดเพื่อนดีๆพวกนี้ไป� วันนี้คงเป็นการเลี้ยงฉลองพร้อมหน้ากันเป็นครั้งสุดท้ายในรอบปีเลยซินะ� ต่อไปคงไม่ได้มาทำอะไรพร้อมหน้าแบบนี้อีกแล้วละมั้ง� เวลา 1� ปี ต่อจากนี้ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้คงเงียบน่าดูเลย
ความคิดเห็น