คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5 แล้วจ้า
หลังจากที่โยไปดักรอเอมที่โรงเรียน เพื่ออธิบายความจริงให้ฟัง แต่ก็ถูกเอมปฏิเสธ โยจึงมานั่งร้องไห้ที่สวนสาธารณะที่เคยมาเกี่ยวก้อยสัญญาเป็นเพื่อนรักกับเอม แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับจบลงอย่างไม่น่าเชื่อ
สักพักก็มีเด็กสาว 2 คน มานั่งที่ม้านั่งฝั่งตรงข้ามกับโย และคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ตาลเราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วล่ะ” เด็กสาวคนที่อยู่ซ้ายมือของโยพูดกับเพื่อนที่ชื่อตาล
“ 10 วันมั้งหวาน” ตาลตอบเพื่อน
“จะบ้านเหรอ 10 ปีต่างหากล่ะ” เด็กสาวที่นั่งอยู่ทางขวามือที่ชื่อหวานตอบ
“อ้าว! หรอกเหรอ” ตาลแกล้งทำหน้าตาเหมือนตกใจที่ตัวเองตอบผิด
“วันนี้วันอะไร” หวานถามและจ้องคาดคั้นเอาความจริงจากปากเพื่อนรัก
“ฉันจำได้หรอกน่า วันนี้เป็นวันที่เราเป็นเพื่อนกันครบ 10 ปีใช่ไหมล่ะ”
“จำได้ก็ไม่บอก ฉันเกือบจะได้เตือนความจำแกซะแล้ว ว่าแต่วันนี้เราจะทำอะไรกันดี ปีที่แล้วเกี่ยวก้อย” หวานถามตาล และตอนนี้ตาลก็ทำหน้าเหมือนคนท้องร่วงเพราะใช่ความคิดหนัก
“กีดข้อมือ กินน้ำสาบานเลยไหมล่ะ” ตาลกล่าวประชด
“เปลี่ยนเป็นน้ำแดงแทนได้ป่ะ ฉันกลัวเลือด”
“ไอ้บ้าน แล้วที่แกบอกต่างๆ นานาว่าอยากเป็นหมอ แต่แกกลับกลัวเลือดนี้นะ”ตาลหัวเราะในความกลัวเลือดของเพื่อน
“พอเลย เราไปดื่มน้ำสาบานกันดีกว่า” หวานห้ามก่อนที่เพื่อนรักจะหัวเราะไปมากกว่านี้
“ไปก็ไป แต่แกเป็นคนซื้อน้ำแดงนะ” ตาลพูและวิ่งไปก่อนเพื่อน
“ก็ได้” หวานวิ่งตามตามไป
โยมองเด็ก 2 คนที่เป็นเพื่อนรักคุยกันอย่างมีความสุข และมองย้อนมาที่ตัวเอง และที่สำคัญที่สุดคือ เอม คนที่ตอนนี้ทำให้โยต้องมานั่งร้องไห้อยู่ที่สวนสาธารณะ
“โย” มีสียงหนึ่งร้องเรียกโยจากทางด้านหลัง ทำให้โยหันไปมอง และไม่น่าเชื่อว่าคนๆนั้นคือ เอม นั่นเอง ตอนนี้เอมมีน้ำตาไหลอาบแก้ม
“เอม” โยเรียกเอม โดยที่มีน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม
“โย...เอมขอโทษนะที่ไม่เชื่อโย” เอมเดินเข้ามานั่งข้างๆ โย
“สำหรับเอม โยยกโทษให้เสมอ” โยยิ้มหวานทั้งที่มีน้ำตาไหลไม่หยุด
“ต่อไปเอมจะเชื่อมั่นในตัวโยให้มากกว่านี้”
“อือ โยก็จะเชื่อมั่นในตัวโอมเหมือนกัน”
~ จบ ~
เรื่องนี้แต่งเองค่ะ แต่มันออกจะน้ำเน่าไปนิด ทนอ่านแล้วกันนะค่ะ (ขนาดคนแต่งก็แต่งเกือบไม่เสร็จ)
ความคิดเห็น