คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
โชพาโยมาที่โรงหนังในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง หนังเรื่องที่โชอยากดูเป็นหนังรักโรแมนติก แบบหวานๆ เหมาะสำหรับคนที่เป็นแฟนกันมาดูกัน 2 คน ซึ่งคนส่วนมากในโรงหนังก็จะมาเป็นคู่ บรรยากาศในนี้จึงหวานชนิดที่น้ำตาลยังอาย
เมื่อดูหนังจบโชก็พาโยเดินดูของในห้างสรรพสินค้า
“โช...โยขอกลับบ้านก่อนนะ นี้มันก็เย็นมากแล้ว” โยหันมาพูดกับโชระหว่างเดินดูของต่างๆ
“เดี๋ยวผมไปส่งนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวโยกลับเองได้”
“แต่ว่า...มันอันตรายนะ”
“พี่ชายโยเขาจะมารับ งั้นโยไปก่อนนะ” โยเตรียมจะออกเดิน แต่ต้องหยุดเพราะประโยคที่โชพูดออกมา
“โชชอบโยนะ ชอบตั้งแต่เห็นครั้งแรกที่สวนสาธารณะ” โยหันหน้ามามองโชที่ตอนนี้แววตาบอกถึงความรู้สึกผิด
“แต่โชเป็นแฟนกับเอมนะ โชทำอย่างนี้กับเอมได้ยังไง” โยตะคอกใส่โชที่ตอนนี้เอาแต่ยืนนิ่ง
“แต่เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ ตอนแรกโชพยายามห้ามใจไม่ไห้ชอบโย แต่ยิ่งห้ามมันก็ยิ่งเอา ผู้หญิงชื่อโยษิตาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตอยู่ดี” ตอนนี้โชล้นตัวลงไปนั่งบนม้านั่งที่อยู่ใกล้ๆ
“ส่วนเรื่องของเอม ผมไม่ได้ชอบเอมมาตั้งแต่แรก และเราก็ไม่ได้เป็นแฟนกันด้วย แต่โยคงไม่เชื่อสินะ ว่าเรื่องระหว่างเรา 2 คนเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่จัดการกันเอง”
“แต่...โยไม่ใช่คนที่จะทรยศเพื่อนรักได้ลงคอหรอกนะ” โยหันหลังและเดินไปอย่างช้าโดยมีน้ำใสๆ ไหลลงมาอาบแก้ม
“ผมไม่อยากให้โยรีบตัดสินใจวันนี้ แต่อยากให้โยรับหัวใจของผมไว้พิจารณา และอีก 3 วัน ผมจะมาฟังคำตอบ” โชพูดแต่คนฟังกลับไม่หันกลับมามอง แต่ยังเดินต่อไปอย่างช้าๆ
โยขึ้นรถเมล์กลับบ้าน เพราะเรื่องพี่ชายเป็นเรื่องโกหกที่กุขึ้นเพราะไม่อยากให้โชมาส่ง โยเดินเข้าบ้านเหมือนกับคนไร้วิญญาณ
“อ้าวโย กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ” แม่ถามโยที่กำลังจะเดินเข้าบ้าน
“ค่ะแม่ โยขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะค่ะ” แม่สังเกตเห็นสีหน้าที่ซีด และเสียงที่แหบพร้าของ โย แม่มองตามด้านหลังของโยด้วยความเป็นห่วง
โยเดินขึ้นบันไดมาชั้นบนและตรงเข้าไปเปิดประตูห้องนอน เมื่อเข้ามาในห้องโยก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า สักครู่ก็มีน้ำใสๆ ไหลลงมาอาบแก้ม แต่ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้นออกมาจากริมฝีปาก
~ ก๊อกๆ ~
โยรีบเช็ดน้ำตาออก และลุกขึ้นนั่งบนเตียง พร้อมกับอนุญาตให้คนที่อยู่ข้างนอกเข้ามาได้ และเป็นแม่ที่ที่เดินเข้ามานั่งๆโย
“มานอนที่ตักแม่นี้มา” แม่ตบที่ขาเป็นเชิงเรียก โยจึงโน้มศีรษะลงนอนที่ตักอุ่นๆของแม่
“โยมีอะไรจะพูดกับแม่ไหม” น้ำเสียงที่ออกจากปากคนเป็นแม่ยอมอ่อนหวาน อบอุ่น สามารถทำให้คนที่นอนอยู่รู้สึกมีความสุข
“แม่ค่ะ แม่ช่วยร้องเพลงกล่อมด้วยซิ”
“ก็ได้จ๊ะ” แม่ร้องเพลงกล่อมพรางเอามือมาลูบหัวโย ทำให้คนที่นอนอยู่รู้สึกดีกว่าเดิม
วันนี้เป็นวันเสาร์ โยนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ชิงช้าใต้ต้นไม้หลังบ้าน ถึงสายตาจะจับจ้องอยู่ที่หนังสือ แต่สมองกับคิดถึงคำสารภาพของโช และความรู้สึกของเพื่อนรักเมื่อรู้เรื่องนี้เข้า
“โยจ๊ะ เพื่อนโทรมา” แม่ตะโกนเรียกจากในตัวบ้าน
“ค่ะ” โยวางหนังสือไว้ที่ชิงช้า และลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ”
[ผมโชนะ] ปลายสายตอบกลับมา
“อืม...มีอะไรเหรอโช”
[คือวันนี้ก็วันที่ 3 แล้วผมอยากจะฟังคำตอบจากโย ออกมาเจอกันที่สวนสนุกได้ไหม] เสียงของโชดูเศร้าๆ
“โชก็น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วนะ”
[แต่ผมอยากฟังจากปากของโยเอง และอยากเจอโยด้วย] โชพูดและอ้อนวอน
“ก็ได้ โยเองก็มีเรื่องที่จะพูดกับโชเหมือนกัน” โยวางโทรศัพท์และตรงขึ้งห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อ
ความคิดเห็น