คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
2
คุณครูห้องพยาบาลที่ผมมารู้ที่หลังว่าชื่อแมรี่ เธอเล่าว่า จินกับคนที่ชื่อจองกุก เป็นคู่รักที่รักกันมากๆ ถึงแม้ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ยังคงรักกันเหมือนเดิม แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น วันนั้นขณะที่จองกุกจะข้ามถนนไปหาจินที่อีกฝั่งของถนน ก็มีรถที่ขับมาด้วยความเร็วสูง พุ่งชนจองกุกเข้าเต็มแรง ทำให้จองกุกเสียชีวิต ณ ที่เกิดเหตุ จินที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็เอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้คนรักตัวเองตาย เพราะเขาชวนจองกุกออกมาเดท ถ้าไม่ชวนออกมาจองกุกก็คงไม่ตายแบบนี้ จินไม่เป็นอันกินอันนอน ไม่มาโรงเรียน ทาง ผอ. ก็เลยให้มาเรียน ม.ปลายปี 2 ใหม่อีกครั้ง
ม. ปลายปี 2 ก็ชั้นเดียวกับผมสิ! คงต้องเจอหน้าอีกนาน หมอนี่จะยังเข้าใจผิดว่าผมเป็นคนรักอยู่อีกมั๊ยนะ จะว่าไปก็น่าสงสารนะ คนรักตายไปต่อหน้าต่อตา ถ้าเป็นผมนะ ผมคงทำใจไม่ได้หรอก นับว่าจินยังแกร่งจริงๆ
.........................................
“ อื้อ ” จินค่อยๆลืมตาขึ้นมา นี่เขามาอยู่ห้องพยาบาลได้ไง จำได้ว่าเห็นจองกุก จองกุก !
เขามองหาจองกุก รอบๆ ไม่เห็นเจอ เขาคงฝันไป เฮ้อ
“ อื้มมมมม ” เสียงดังขึ้นที่เตียงข้างๆ ใครกันหนะ?? เขาค่อยๆดึงผ้าห่มที่คลุมหัวออก ทำให้จินเห็นหน้าเขาได้เต็มตา และรู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป นั่นจองกุกจริงๆ!
“ .....”
จินเลือกที่จะเงียบและสำรวจคนตรงหน้าแทนที่จะพูดอะไรออกไป จะว่าไปแล้วหมอนี่ไม่ใช่จองกุกของเขานี่ หมอนี่เตี้ยไปหน่อยแล้วก็ขาวกว่ากุกกี้ของเขาด้วย ไอ้บ้าจิน คิดถึงเขาเกินไปแล้วสิเราฮะๆ น่าอายชะมัด
JIN Part
“นาย! ตื่นแล้วหรอ นายรู้มั๊ยว่าฉันไม่ได้เข้าเรียนช่วงเช้าก็เพราะนายนะ ”
หมอนั่นหันหน้ามาเจอผมที่ตื่นอยู่ก็บ่นผมยกใหญ่ หาว่าผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้เข้าเรียน ก็ใครใช้ให้นายมาเฝ้าฉันหละ นั่นสิ เขามาเฝ้าผมทำไม?
“ แล้วนายมาเฝ้าฉันทำไมหละ? ”
“ ก็.. ก็นายนั่นแหละ มาร้องไห้โมเมหาว่าฉันเป็นคนรักของนาย แล้วนายจะให้ฉันไปเรียนพร้อมกับความตกใจ สงสัย งุนงง แบบนี้หนะหรอ? อายตายชัก ถ้าอาจารย์ถามว่าทำไมถึงมาสาย จะให้ฉันตอบไปรึเปล่าว่ามีไอ่บ้าที่ไหนไม่รู้มาร้องห่มร้องไห้ต่อหน้าฉันเนี่ย”
เพราะอายที่ผมทำกับเขาสินะ ขนาดเขายังอาย แล้วผมหละ มีหรือจะไม่อาย
“ ฉันขอโทษนะ ฉันคงคิดถึงแฟนเก่ามากเกินไป ”
ผมบอกตามความจริง ผมไม่รู้หรอกว่าเขารู้เรื่องผมรึเปล่า แค่ผมคิดว่าผมน่าจะบอกเขา
“ ไม่เป็นไร นายหนะควรจะตัดใจได้แล้ว คนอื่นมีอีกเยอะแยะ ไม่น่ามาจมปลักอยู่กับความเศร้าแบบนี้ ชีวิตอีกยาวไกล ”
“ นาย...? ”
ผมจะเรียกชื่อ แต่ลืมไปว่าผมยังไม่รู้จักชื่อเขา
“ นายไม่รู้จักฉันหรอ? ”
เขาเอียงคอถามผมอย่างงุนงงปนตกใจ
“ ทำไมฉันต้องรู้จักนายด้วยหละ? นายชื่ออะไรหรอ ”
“ จำชื่อฉันไว้ให้ดีนะ ฉันชื่อ จอน จอง กุก ”
เขาออกเสียงเน้นชื่อแต่ละคำอย่างจงใจ
“ จะ จองกุก? ” จองกุกหรอ? เหมือน เหมือนกันมาก ทั้งหน้าตา ท่าทาง แม้แต่ชื่อ
“ หยุดเลยนะ ฉันรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่ อย่าคิดเอาฉันไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่านายเด็ดขาด ฉันหน่ะหล่อกว่าตั้งเยอะ แถมฉันยังเป็นซุปเปอร์สตาร์ดาวรุ่งพุ่งแรงอีกด้วย ”
เขาเอ่ยดักคอผมอย่างรู้ทัน เขาเป็นดาราหรอ? มิน่าหละเขาถึงนึกว่าผมเป็นแฟนคลับ
“ อืม ขอโทษ ”
ผมได้แต่ขอโทษเขา ไม่รู้ทำไม เป็นเพราะผมรู้สึกผิดที่ทำให้เขาไม่ได้เรียนช่วงเช้า หรือเพราะผมขอโทษอีกคนที่หน้าตาเหมือนกันกับเขา เผื่อจะส่งคำขอโทษไปถึง
“ มัวแต่ขอโทษอยู่นั่นแหละ เลิกขอโทษได้แล้ว นายต้องรับผิดชอบฉัน โดยการดูแลฉัน เพราะฉันเอาผู้จัดการเข้ามาเรียนด้วยไม่ได้ เพราะฉะนั้น นับจากวินาทีนี้ไป นายจะมาเป็นผู้จัดการของฉัน เข้าใจ๊? ”
“ .....”
“ ไม่ตอบ ถือว่าตกลง ตอนนี้ฉันหิวมากๆ เพราะฉะนั้น ลุกจากเตียงแล้วไปกินข้าวกัน ”
ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบหรือปฏิเสธอะไร จองกุกก็พูดเองเออเองไปหมด ผมจะทำอะไรได้หละครับ?
“ แหนะ ยังช้าอยู่อีก ฉันหิวมากๆๆๆๆ นะรู้มั๊ยนายผู้จัดการ หรือต้องให้อุ้มไปครับ? ”
จองกุกที่ยืนอยู่หน้าห้องพยาบาลตะโกนเรียกผม นิสัยหมอนี่ นิสัยดาราของแท้เลยแหละครับ
ผมลุกจากเตียงก่อนจะเดินไปหาจองกุก
“ นายไม่รู้ใช่มั๊ยว่าโรงอาหารอยู่ไหน? ” ผมถาม
“ ใช่ ไม่ใช่แค่โรงอาหารนะ ทุกๆที่ในโรงเรียนฉันไม่รู้จักทั้งนั้นแหละ ฉันพึ่งกลับจากอเมริกามา นายไม่รู้หรอ? ”
“ อืม ไปเถอะ ” ผมบอกก่อนจะเดินนำออกไป
JK part
ผมเดินตามจินไปที่โรงอาหาร ระหว่างทางมีนักเรียนมากมายมายืนกรี๊ดผม แน่หละ ผมคนดังนี่นา แต่พอเห็นผมเดินตามจินก็ทำหน้างงกันใหญ่
ผมเดินไปจับแขนจิน เจ้าตัวหันมามองผมก่อนจะเอียงหน้าอย่างสงสัย
“ เดี๋ยวหลง ”
ผมบอกก่อนจะเลื่อนมือไปประสานกับมือจิน หมอนี่จะดึงมือออก แต่ผมจับไว้แน่น จินถอนหายใจก่อนจะหันหน้าเดินไปต่อ ผมได้แต่ยิ้มกริ่มอย่างพอใจ
จินพาผมเดินมาถึงโรงอาหารก่อนที่จะพาไปนั่งโต๊ะ ที่ผมคาดว่าเป็นที่นั่งประจำของเขา ตลอดทางผมได้ยินเสียงซุบซิบ เกี่ยวกับผมและจิน อย่างเช่นว่า ผมกับจินเป็นอะไรกัน จินคิดจะคบผมแทนคนเก่าเพราะหน้าเหมือนหรอ บางคนก็บอกว่าถ้าผมกับจินคบกันคงจะดี เอากันเข้าไป แต่ผมชินละ ผมเชื่อว่าจินก็คงชินเหมือนกัน เพราะเขาก็เป็นคนดังในโรงเรียน ก็ต้องเคยเจอเรื่องซุบซิบนินทามาบ้างแล้ว
“ นายจะกินอะไร? ”
จินถามผมหลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน
“ ฉันจะกินสปาเกตตี้มีป้ะ? ”
ผมพูดแล้วจินทำท่าจะลุกไปซื้อ ผมเลยฉุดแขนจินไว้ก่อน
“ มีอะไร? ” จินหันมาถามอย่างงงๆ
“ นายไม่ต้องไป เดี๋ยวฉันไปเอง นายจะกินอะไร? ” ผมบอกก่อนที่จะดึงแขนจินให้นั่งลงตามเดิม
จะให้จินเดินไปซื้อข้าวให้ผมมันคงจะดูไม่ดีเท่าไหร่ สำหรับตัวผมและจินด้วย เพราะเราพึ่งรู้จักกัน อีกอย่างคนอื่นคงจะไปนินทาจินในทางที่ไม่ดีอีกแน่
“ หืม? เดี๋ยวฉันไปซื้อเอง ” หมอนี่ดื้อชะมัด ยืนยันว่าจะไปอยู่นั่นแหละ
“ ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันไปเอง นายจะกินอะไร? ” ผมลุกขึ้นไปกดไหล่จินให้ลุกไปไหนไม่ได้ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“ เอ่อ..”
“ ถ้านายไปตอบ งั้นฉันเลือกเองก็แล้วกัน ” ผมพูดก่อนจะเดินไปซื้อกับข้าว ผมแอบเล็งไว้ร้านนึงตอนเข้ามา ดูน่าอร่อย เพราะคนต่อคิวเยอะ
“ เอ่อ เธอๆ สปาเก็ตตี้ร้านนี้อร่อยมั๊ย? ” ผมสะกิดถามนักเรียนหญิงคนนึงที่ยืนใกล้ๆ
“ จะ จองกุก โอปป้า >///< ก็.. อร่อยค่ะ ”
“ ขอบคุณนะ ” ผมบอกก่อนจะลูบหัวเธอเบาๆ เป็นการขอบคุณ เธอถึงกับหน้าแดงจนถึงหูเลยครับ ฮะๆ น่ารัก็
ผมเดินไปซื้อข้าวและน้ำก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะ ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่มองมาอย่างสงสัย แต่ผมไม่สน ผมสะกิดเรียกจินที่ฟุบไปกับโต๊ะ คงเพลียอยู่สินะ ก็เล่นร้องไห้หนักขนาดนั้น
“ กินข้าวได้แล้วครับ คุณผู้จัดการ ”
ผมเรียกอีกรอบ จินค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา ท่าทางงัวเงียดูเหมือนลูกแมวน่ารัก ตึกตัก ตึกตัก เสียงอะไร? ทำไมมันดังขนาดนี้ ไม่หรอก ผมคงไม่ได้ใจเต้นแรงกับผู้ชายคนนี้หรอก ไม่จริงๆนะ
“ ขอบคุณนะ ”
ขอบคุณนะ ขอบคุณนะ ขอบคุณนะ ทำไมคำนี้พอได้ยินแล้วรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนพอใจมาก นี่ผมเป็นอะไร?
ผมก้มหน้าก้มตากิน เช่นเดียวกับจิน ตอนนี้ผมไม่รู้จะพูดอะไรแล้วหละ ปกติผมไม่ใช่คนเงียบแบบนี้นะ
“ นายผู้จัดการ ตอนเย็นนายว่างมั๊ย? ” ผมถามจินขณะเรียนวิชาเลขในช่วงบ่าย
ผมนั่งข้างจินซึ่งก่อนหน้านี้เป็นจองกุกแฟนเก่าจินที่ตายไปเป็นเจ้าของที่นั่ง ผมก็แอบหวั่นๆอยู่นะว่าเขาจะมาทวงที่คืน =3=
“ อืม ”
อืมนี่คือว่างใช่มั๊ย? จินตอบผมโดยหน้าไม่ละจากกระดาน ครับพ่อคนเก่ง พ่อคนขยันเรียน ช่วยหันมามงหน้ากันซักนิดนึงก็ไม่ได้
“ งั้นเลิกเรียนแล้วเจอกันที่หน้าห้างคังนะ ” จินพยักหน้ารับก่อนจะสนใจคุณครูต่อ
ตอนเย็นจะทำอะไรดีนะ กินข้าว ดูหนัง เดินเล่น เล่นเกม บลาๆๆ ถึงเวลาค่อยว่าอีกทีก็แล้วกัน ว่าแต่ครูสอนอะไรเนี่ย น่าเบื่อจัง zZzz
talk : กลับมาอัพแล้วว หายไปนาน เค้าปิดเทอมแล้ว จะอัพให้บ่อยๆนะคร้าบบ
ฝากเพจหน่อยนะ
https://www.facebook.com/JhopeThailand
ความคิดเห็น