คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9
9
เหตุการณ์วันนั้นทำให้ผมต้องคอยระวังตัวอยู่ตลอด ใครจะไปรู้ว่าอยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงมาหลงรักผมถึงขั้นโรคจิตขนาดนี้
“ แก รู้ปะ ยัยฮันน่าอะ ให้พ่อมาลาออกจากโรงเรียนไปแล้ว”
“ เฮ้ย จริงปะ ทำไมอะ??”
“ แหม แก ฉันได้ยินมาว่า โดนข่มขืน !#!@$&&^%!”
ผมที่กำลังเดินไปห้องน้ำได้ยินเพื่อนข้างห้องคุยกัน ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจหรอก แต่เมื่อเอ่ยถึงฮันน่าทำให้ผมสนใจขึ้นมา... โดนขมขื่นงั้นหรอ คงเป็นลูกน้องของเธอวันนั้น ตอนแรกผมคิดจะแจ้งความจับฮันน่าแล้วหละ แต่พอได้ยินแบบนี้แล้ว กรรมตามทันจริงๆครับ
“ จิน ได้ยินเรื่องฮันน่ายัง” จองกุกทักผมหลังจากที่เดินเข้าห้องมา
“ อื้อ ได้ยินแล้วหละ” ผมตอบจองกุกก่อนจะนั่งลง
“ นายก็ไม่ต้องรู้สึกผิดเรื่องจองกุกได้แล้วนะ” ผมมองหน้าเขาแล้วพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่ในใจผมก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี
“ เย็นนี้ฉันไปซ้อมสายหน่อยนะ” ผมบอกจองกุกที่กำลังง่วนอยู่กับการเล่นเกมในโทรศัพท์
“ อื้อ จะไปไหน ให้ไปส่งมั๊ย?” เขาเงยหน้าขึ้นถามผม
“ เอ่อ... ไม่เป็นไร” ผมปฏิเสธจองกุกไป ขืนถ้าให้เขาไปส่องเดี๋ยวจะหาว่าผมคิดมากอีก
ตกเย็นผมขึ้นรถมาที่สถานที่แห่งนึง เป็นที่ที่เวลาผมมีเรื่องทุกข์ใจผมก็จะมาที่นี่เสมอ
ผมมาหาเขา..ชิน จองกุก
“ ฉันมาแล้วนะจองกุก...ขอโทษที่ช่วงนี้ไม่ได้มาหานายเลย นายไม่โกรธฉันใช่มั๊ย? ฉันเอาดอกฟอร์เกตมีนอตที่นายชอบมาด้วยน้า สวยมากเลย^^” ผมวางดอกไม้ไว้ข้างหลุมศพเขา
“ นายรู้มั๊ยว่าฉันมีเรื่องจะเล่าให้นายฟังเยอะแยะเลยนะ ฮึก ฉันเจอคนชื่อเหมือนนายด้วยแหละจองกุก เขาเหมือนนายมากๆเลย นายคงไม่ได้ส่งเขามาหรอกใช่มั๊ย หรือว่านายกลัวฉันเหงา ฉันไม่เหงาหรอก ฉันรู้ว่านายคอยอยู่ข้างฉันตลอด ฮึก ที่นายส่งเขามามันทำให้ฉันรู้สึกผิดนะ ฮือๆๆ นายรู้มั๊ยว่าฉันต้องห้ามใจไม่ให้ชอบเขา ไม่ให้มองเขาเป็นตัวแทนของนาย แต่หลังจากที่ฉันเจอเหตุการณ์เลวร้าย ฉันกลับเผลอใจเต้นให้เขา ทั้งๆที่ฉันยังลืมนายไม่ได้ ฮือๆๆๆ ฉันผิดมากใช่มั๊ยจองกุกบอกฉันสิ”
ผมพยายามกลั้นน้ำตา แต่สุดท้ายมันก็ไหลมาอยู่ดี ในเมื่อความรู้สึกที่มันอัดอั้นพร้อมระเบิดขนาดนี้ ฮือๆ
ฟิ้ว~
ลมพัดมาเหมือนช่วยพัดหยดน้ำตาออกไป.....เป็นจองกุกสินะ เขาคงไม่อยากให้ผมร้องไห้
“ นายว่าฉันทำถูกมั๊ยที่จะเลิกชอบเขา ฉันควรหยุดใช่มั๊ย ก่อนที่จะมีใครเจ็บตัวแบบนายอีก ฉันรับไม่ได้ที่ต้องมีใครเจ็บตัวเพราะฉัน ฮือๆ”
ผมร้องไห้กับจองกุกจนเวลาล่วงเลยมานาน ผมรีบเข้าบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าล้างตาให้ดูสดใสก่อนที่จะไปซ้อม
“ ขอโทษที่มาสายครับ” ผมเปิดประตูห้องซ้อมเข้าไป ทุกคนหันมาให้ผมก่อนจะง่วนอยู่กับการซ้อมต่อไป
“ มาแล้วหรอจิน ไปไหนมาเนี่ย” จองกุกเดินเข้ามาโอบไหล่ก่อนจะถาม
“ เอ่อ...ฉันไปทำธุระมานิดหน่อยหนะ ซ้อมเถอะ” ผมเบี่ยงตัวออกจากการโอบของจองกุกก่อนจะไปรวมกลุ่มซ้อมกับคนอื่นๆ
ทุกๆวันผมคอยระวังไม่ให้จองกุกแตะตัวผมมากเกินไป ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเวลาเขาแตะตัวผม ทุกครั้งที่เผลอโดนตัวมันเหมือนไฟฟ้าช็อต วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เมื่อเวลาเขาจับผม ผมก็จะแกะมือเขาออกอย่างรวดเร็ว
“ นี่จิน นายเป็นอะไร?” จองกุกถามผมระหว่างที่ผมรอรถอยู่หน้าโรงเรียน
“ ฉันเป็นอะไร? ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่ โอ๊ย ปล่อยนะ!” ผมปฏิเสธก่อนจะเบือนหน้าหนี แต่จองกุกกระชากแขนผมให้หันมาคุยกับเขา
“ นี่ไง ช่วงนี้นายทำตัวแปลกๆนะจิน” จองกุกพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ยิ่งเขาทำแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกอึดอัด ทำไมเขาต้องทำแบบนี้ เขาอยากจะรู้ไปทำไมกัน?
“ แปลกยังไง ? ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ นายไม่เห็นต้องเดือดร้อนเลยนี่ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน อ๋อ ใช่สิ ฉันเป็นผู้จัดการของนายนี่นา แต่ว่านายไม่ต้องห่วงผู้จัดการอย่างฉันให้มากนักหรอกนะ!” ผมพูดตอกหน้าจองกุก
ใช่สิ เขาคงห่วงผมเพราะว่าผมเป็นผู้จัดการของเขา ไม่พอผมยังเป็นเด็กฝึกที่เดียวกับเขาด้วยสินะ
“ นายแปลกมากๆ หลังจากที่นายไปทำธุระวันนั้น นายไม่ยอมให้ฉันแตะตัวเลยนะจิน”
“ แล้วเราเป็นอะไรถึงจำเป็นต้องแตะตัวกันหละ??”
จองกุกทำหน้าไม่เชื่อใส่ผม เขาคงไม่คิดว่าผมจะพูดแบบนี้ออกมา ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม
“ นั่นสินะ... เราไม่ได้เป็นอะไรกันหนิ หึๆ ที่ผ่านมาฉันคงรู้สึกไปเองสินะ” เขาหัวเราะอย่างฝืนๆให้ผม
เขารู้สึกอะไร??!
“ นายรู้สึกอะไรจองกุก!? หรือว่านายชอบฉันงั้นหรอ? ฮะๆ มันน่าตลกไปรึเปล่า? นายมีคนชอบตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องมาชอบคนอย่างฉันด้วย?”
“นั่นหนะสิ ทำไมฉันต้องชอบคนอย่างนายด้วย นายคงเห็นฉันเป็นแค่ตัวแทนของแฟนเก่าสินะ แฟนเก่าที่ตายไปแล้ว หึ น่าสมเพช ฉันมาชอบคนที่จมอยู่กับอดีตทำไมกัน”
“!!!”
ผมอึ้งกับคำตอบของเขา เขาชอบผมงั้นหรอ???.....
พลั่ก
บรึ๋นนน~
“ จองกุกระวัง!!!!!”
โครมมมมม!!!
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
Talk : จินนายกำลังสับสนใช่มั๊ยหละ โถ่ๆ อิอิ เรื่องนี้จะจบยังไงกันนะ รอลุ้นนะค้าา
ความคิดเห็น