คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : จบมั้ย (The End)
บางทีคนเราก็ต้องฝืนใจ . .. ทำอะไรที่ไม่อยากทำ .. . จริงมั้ย ?
"ฟาง ... " ตั้งแต่วันนั้น จนวันนี้ ยังลืมเธอไม่ได้จริงๆสินะ
Fang Calling
'แก้วว เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย . .. '
'แก้วสบายดี ฟางเป็นไงบ้าง'
นานแล้วนะที่ฟางไม่เคยโทรมาหาเลย อาจไม่ว่างหรือเพราะ .. . อยู่กับเค้า
ฟางไม่โทรมาแหละดีแล้ว .. . แก้วจะได้ลืมง่ายๆ จริงมั้ย
Jam Calling
'แก้ว วันนี้แกจะเข้าบริษัท มั้ยย เนี่ยย!!'
'เออ ! เดี๋ยวชั้นจะเข้าไปๆ'
'ดีมากๆ แกอย่าลืมนะโว้ยย ! วันนี้มีคุยงายโฆษณา'
'ชั้นไม่ลืมหรอกก !! เดี๋ยวจะรีบไปนะโว้ย' ว่าแล้วก็ลุกจากที่นอนไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่าวันนี้ใส่สีอะไรดีนะ. .. ถ้าฟางอยู่ คง .. . ชั่งมันเถอะ
เสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงสีดำ เนกไทค์เส้นเล็กเหมากับผู้บริหารรุ่นใหม่แค่นี้ก็โอเคแล้ว ...
ถึงบริษัทแล้วว .. . Kamikaze PRODUCTION Co.,Ltd. สร้างมาด้วยแรงกายของเพื่อนๆพวกเราทุกคนเลยนะ
" โห ! ไอคุณชายแก้ว กว่าจะเสด็จนะแก" นั่นไง . .. เพื่อนแจมสุดที่เลิฟกัดเข้าแล้วสิ
"ก็รถมันติดอ่ะคุณชายแจม ทำไงได้ว่ะ"
"เออๆ รถติดก็ติด 10 นาทีจะประชุมและ รีบไปเหอะๆ"
"แล้ววันนี้ประชุมเรื่องเกี่ยวกับอะไร"
"เกี่ยวกับรูปแบบงานอ่ะแล้วก็พรีเซนเตอร์"
"แค่นี้ใช่มั้ย"
"แค่นี้แหละ"
ทุกคนนั่งรอจนครบแล้ว . .. รอเพียงผู้ร่วมงานเท่านั่น แจกเอกสารเรื่องการประชุม แก้วอ่านคร่าวๆมาแล้ว
"คุณแก้วค่ะ ลูกค้ามาแล้วค่ะ"
"อืม งั้นเชิญเค้ามมาประชุมได้เลยนะ"
"ค่ะ"
แค่ผู้ร่วมงานเดินเข้ามาเท่านั้นแหละ ฟางงง . .. !! ทำไมไม่มีใครบอกว่าฟางเป็นพรีเซนเตอร์
การประชุมดำเนินต่อไป ทุกๆคนช่วยกันเสนอความคิดเห็นเพื่อให้งานออกมาดีที่สุด แต่ร่างบางกลับเห็นร่างสูงดูเงียบๆไป ...
"แก้วเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า " แอบพูดกับตัวเองเบาๆด้วยความเป็นห่วงร่างสูง
หลังจากประชุมเสร็จผลสรุปว่างานนี้ร่างสูงต้องลงมือกำกับเองเพราะลูกค้าต้องการอย่างนั้น . .. คงปฏิเสธไม่ได้
"ไอแจม ทำไมแกไม่บอกชั้นว่าฟางจะมาทำงานด้วย ห๊ะ !"ตอนนี้เหลือผู้บริหารสองคนอยู่ในห้องเพราะทุกคนทะยอยออกไปหมดแล้ว
"ชั้นเพิ่งจะรุ้ไม่กี่วันนี้เอง เค้าเปลี่ยนตัวกะทันหันน่ะ"
"แล้วทำไมไม่บอกกันบ้าง"
"แหะๆ ! ก็คนมันลืมอ่ะ อย่าโกรธเค้านะ ตัวเองง !!"
"ไอแจมแก .. . " วิ่งไล่เตะกันไป นานๆจะได้เล่นกันอย่างนี้ซะที ช่วงนี้งานยุ่งเหลือเกิน
"ฟางงง !!" วิ่งไปวิ่งมาไอแจมดันหนีออกนอกห้องเมือ่เปิดประตูออกมา . .. ไม่น่าเลย
"ยังเล่นเป็นเด็กเหมือนเดิมเลยนะ"
"ฮ่าๆ ยังนี้แหละฟางไอแก้วมันยังไม่โต"
"ถ้าชั้นยังไม่โต แกก็ .. . ฮ่าๆๆๆ"
"อะไรๆไอแก้ว !! "
"ป่าวๆ"
"อืมๆ แล้วฟางมาทำอะไรตรงนี้"
"ฟาง มาหาแก้วหน่ะ เห็นแก้วเงียบๆในห้องประชุม"
"อ่อๆ ! แก้วไม่เป็นอะไรหรอก เครียดๆนิดหน่อยน่ะ"
"อืมๆ ฟางมีของมาฝากแก้วด้วย นี่ "
"เค้กนี่ !! "
"ใช่ ฟางไปก่อนนะแก้วแจม มีงาน บ๊าย บาย !!" โบกมือลา หันหลังกลับไป พร้อมรอยยิ้มหวาน ทีร่างสูงไม่เห็น 'ขอบคุณที่รับมันนะแก้ว'
ฟางยังจำมันได้อีกเหรอ . .. เค้กร้านนั้น .. . มีฟางคนเดียวที่รู้ว่าแก้วชอบ . . ฟางจำมันได้จริงๆสินะ
ว่าไปแล้วก็ไม่ได้แวะไปนานแล้ว . .. รู้สึกดีจังเลย .. . ที่ฟางยังจำเรื่องแก้วได้
"แก้ววว !! ไปกินข้าวได้แล้ว ชั้นหิว ! หรือว่าแกอิ่ม(ใจ) แล้วเห๊อะ !!!"
"เออๆ ไอ่บ้าาา !!" เสียงแหลมๆของร่างเล็กเรียกทำให้หลุดจากภวังค์แทบจะทันที . .. ขัดจังหวะชะมัด เอ๊ยย ! ตัดใจ ตัดใจ ตัดใจ
กินข้าวเสร็จก็กลับเข้ามา ทำงาน ทำงาน แล้วก็ทำงาน . .. จนลืมว่านี่มันเกือบจะมืดแล้ว . .. เดินไปล้างหน้าซะหน่อยดีกว่า
มองตัวเองในกระจก . .. 'นี่เรามัวแต่ทำงานเหรอเนี่ย' เปรยกับตัวเองในใจ . .. จริงๆก็มัวแต่ทำงานแหละไม่ได้สนใจตัวเองเลย
นี่ไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองพักมานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย .. . ก็คงตั้งแต่วันนั้น . .. คงต้องลาพักร้อนซะบ้างแล้วล่ะ
"แก้วว !! กลับบ้านกันโว้ยยยย !!!" นั่นไงมาแล้วๆ . .. เสียงงี้ใช่เลย แต่ก็มีแจมคนเดียวแหละที่เป็นห่วงแก้ว
"อืมๆ จัดไป ! มันเกือบมืดแล้วนิ"
"ไปกินข้าวต้มกัน ข้างแม่น้ำ บรรยากาศดี ที่สำคัญเจ้านี้อร่อยด้วยย"
"โห ! นี่แก ไปรับค่าโฆษณามาป่ะเนี่ย บรรยายซะ"
"แล้วตกลงแกจะไปป่ะเนี่ย"
"ไปดิ !! เล่นบอกซะขนาดนั้น ชั้นเซ็งๆอยู่เหมือนกัน ที่สำคัญแกเลี้ยงง ฮ่าๆๆ " พูดจบก็รีบเดินออกไปรอ . .. ตัดบทซะจะได้เถียงไม่ได้ ... นี่แหละเอาคืนบ้าง
ก็จริงอย่างที่แจมบอกนะ. .. อาหารอร่อย บรรยากาศดี นั่งกับคนรักคงโรแมนติกน่าดู . .. แต่ไม่มี ลมเย็นพัดกระทบหน้ามันก็ทำให้ผ่อนคลายเหมือนกันนะ
"กินไรดีแก้วว !"
"ตามบายเลย ชั้นกินได้หมดแหละ"
"งั้น !! เอาอันนี้ จานนี้ แบบนี้ เอานี้ด้วย อันโน้นด้วย เอาอันนี้สองจานนะ"
"เฮ้ยยย ! แจมจะกินหมดเหรอว่ะเนี่ย"
"หมดดิๆ" ดูมันสั่งๆจะกินหมดมั้ยเนี่ย . .. ตากลมแล้วหันกลับมาอีกครั้งอาหารก็วางเต็มจนเกือบล้นโต๊ะแล้ว. .. จากนั้นก็ถึงเวลาจัดการกับของข้างหน้านี้
"โอ่ยยย !! อืดดด"
"โห !! ดูแกกินดิหมดจนได้นะเนี่ย"
"ฮ่าๆๆ รุ่นนี้แล้ว วันนี้แกจะให้ชั้นไปอยู่เป็นเพื่อนมั้ย"
"ไม่เป็นๆ กวนแกเปล่าๆ ชั้นกลับก่อนนะเริ่มง่วงและ"
"อืมๆๆขับรถดีๆหละๆ" กินจะเสร็จก่อนจะแยกกลับคนละทาง . ..
เฮ้ออ !! สุดท้ายก็ต้องมานั่งแง่วอยู่ที่ห้องเนี่ย.. อยู่คนเดียวอีกแล้ว อาบน้ำแล้วก็นอนกิจวัติเดิมๆ .. . ทุกวันยังเหมือนเดิม . .. แต่งต่างตรงที่ ไม่มี. .
กองถ่ายโฆษณา
ในที่สุดก็มาถึงแล้วววว . .. วันนี้ต้องตื่นแต่เช้าตามที่ทีมงานนัด . .. ที่สวนสาธารณะบรรยากาศดี
"ผู้กับเดินดูสถานที่ก่อนก็ได้นะค่ะ" เสียงจากทีมงานคนหนึ่งเพราะต้องรอแต่งหน้า จัดไฟ ให้เรียบร้อย . .. คงต้องใช้เวลา
ไหนๆก็ไหนๆ กาแฟอุ่นๆกับอากาศดีๆมันก็เข้ากันนะ . .. เดินมาเรื่อยๆเพื่อสูดอากาศเพิ่งรู้ว่าในเมืองหลวงก็มีอย่างนี้เหมือนกัน . .. เดินมาซักพักไม่รู้ไปชนใครเข้า
"ขอโทดนะค่ะ" ใครนะชนเข้ากับหน้าอกแก้วเต็มๆเลย
"ขอโทดนะค่ะ"
"ฟา ง งง" งง ตกใจ มึน แบบไหนดีล่ะ. .. เค้าบอกว่านักแสดงแต่งตัวอยู่ไม่ใช่เหรอ .. .
"อ้าววแก้ว"
"ฟางต้องแต่งตัวไม่ใช่เหรอ แล้วมาทำอะไรตรงนี้"
"ฟางมาเดินเล่นน่ะแล้วฟางก็แต่งตัวเสร็จแล้ว"
"อ่อๆๆ"
"แล้วฟางใส่ชุดนี้น่ารักมั้ย ?" พูดจบก็เล่นหมุนตัวให้ดูซะเลย
"น่ารักสิ" ฟางอยู่ในชุดไหนก็ดูเหมาะหมดแหละ. .. และยิ่งในชุดนี้ มีอูคูเล่เล่อีกซักตัวมันเหมาะมากกก
"จริงเหรอ !! " ฟางเดินเข้าจะมาแกล้งแก้วแต่ดันสดุดขาตัวเองล้ม . .. ซุมซ่ามไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ แต่ดีที่แก้วรับไว้ทัน ตอนนี้ฟางอยู่ในอ้อมกอดแก้วเรียบร้อยแล้ว
"ฟาง/แก้ว" สายตาประสานกัน ใบหน้าทั้งคู่เข้าใกล้กันเรื่อยจนใกล้แค่ลมหายใจ . ..
"ไม่เป็นไรนะฟาง" เสียงของร่างสูงทำให้ร่างบางรูสึกตัว .. . เกือบแล้วเกือยเผลอใจตามความต้องการ ถ้าเกิดห้ามไม่ทันจะเป็นยังไง . .. ไม่อยากจะคิด
"ฟางไม่เป็นไรหรอก"
"ขี่หลังแก้วมั้ยย เดี๋ยวเกิดสดุดอะไรอีก จะเจ็บเอานะ"
"จะดีเหรอแก้ว"
"ดีดิ มาขึ้นเลย"ว่ามาแล้วก็ย่อตัวลงมาให้ร่างบางขึ้น
"ขึ้นแล้วนะ ฮึบๆ"
"โห ! ยังหนักเหมือนเดิมนะเนี่ย"
"ว่าฟางหนักเหรอแก้ว นี่แหนะๆ ยังนี้ต้องตีๆ"
เป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันนะ . .. แค่ช่วงเวลาสั้นๆที่มีความสุขแต่ .. . บนความเจ็บปวด
"ถึงเวลางานเริ่มแล้วค่าาา" เสีนงทีมงานบอกว่าถึงเวลาเริ่มงานแล้ว . .. ช่วงเวลานี้ก็คงหหมดลง
"ป่ะ ไปกันเถอะฟาง" พูดขณะร่างบางอยู่บนหลังคงต้องปล่อยลงแล้วล่ะ
"ไม่ๆๆๆ ฟางยังไม่อยากลงเลย ไปให้ถึงกองเลยนะแก้ววว !!"
ยังดื้อเหมือนเดิมนะฟาง . .. เมื่อเจ้านายที่อยู่บนหลังสั่งก็ต้องทำตามสิ .. . แต่เมื่อถึงกลับเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งถือดอกไม้ช่อโตรออยู่ 'ป็อปปี้' มารอถึงนี่เลยเหรอ
"ฟางลงได้แล้ว ถึงแล้ว"
"อ่อๆๆ อึบๆๆ"
"ฟางครับบ !!" เสียงมาแล้วไง
"ค่ะ"
"วันนี้ฟางมีถ่ายงานผมเลยซื้อดอกไม้มาเป็นกำลังใจให้ครับ" พูดจบพร้อมกับยื่นให้ร่างบาง . .. มันบาดใจร่างสูงสุดๆไปดีกว่า
"ขอบคุณนะค่ะ" พูดจบรับดอกไม้ไว้. .. หันมาอีกทีแก้วกำลังจะเดินไป
"นั่นใครเหรอครับเห็นเค้ามากับฟาง"
"อ๋อๆ แก้ววว !! มานี่หน่อย"
"หืมๆ" กำลังจะพ้นแล้วเชียวเรียกไว้ทำไมนะ อีกก้าวเดียวก็พ้นแล้ว
"นี่ป็อปปี้นะแก้วส่วนนี่แก้วนะป็อปปี้"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับแก้ว" ยืนมือออกมาจับ
"เช่นกันนะป็อปปี้" พูดจบแล้วจับตอบตามมรรยาท
"รู้จักกันแล้วนะทีนี้"
"แก้วขอไปทำงานก่อนนะทีมงานเรียกแล้ว" รีบไปจากตรงนี้ดีกว่า .. . ฟางไม่รู้หรอกแก้วเจ็บแค่ไหน .. . ที่ต้องมารู้จักกับเค้า
หลังจากนั้นการทำงานก็เริ่มขึ้น . .. โดยมีคนนั้นมองร่างบางอยู่ตลอด . . . ส่วนร่างสูงก็ได้แต่เก็บความรู้สึกของตัวเองไว้ .. . ว่ายัง ...
"พักซับหน้าก่อนนะ" เสียงผู้กับกำสั่ง พร้อมกับเดินไปตรวจความเรียบร้อย . ..
"เฮ้ยย !! ฟาง ระวัง !!" พูดจบก็เอาตัวเองไปบังร่างบางไว้ . .. เมื่อไฟฉากกำลังจะล้มทับร่างบาง
"โอ้ยย !"
"แก้ววว !!" หลังจากนั้นที่กองก็วุ่นวายกันยกใหญ่เมื่อผู้กำกับบาดเจ็บ . .. แต่แก้วก็ยืนยันจะถ่ายต่อให้จบ . . . เมื่อเจ้านายยืนยันอย่างนั้นก็ขัดไม่ได้
สุดท้ายกองนี้ก็ถ่ายจบแบบ .. . เกือบจะดี . .
"พี่ค่ะๆ เห็นแก้วมั้ย"ถามหาจากพี่ทีมงานคนนึง . .. เพราะกลัวว่าคนร่างสูงจะเป็นไรมาก
"อ๋อๆ เห็นแก้วเดินเล่นอยู่แถวๆโน้นอ่ะ"
"อ่อๆค่ะ ขอบคุณค่ะ" เดินไปเรื่อยๆ นั่นไง .. . ร่างสูงที่ดูคุ้นตา นั่งทำอะไรอยู่ตรงนั้นนะ
"แก้ววว แผลเป็นไงบ้าง"
"ก็โอเคขึ้นแล้ว ไม่เป็นไรมากหรอก" เอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มให้ เพื่อย้ำว่าตัวเองสบายดี
"งั้นฟางขอดูแผลหน่อยนะ" ไม่พูดพร่ำทำเพลง ถกเสื้อด้านหลังแก้วขึ้นทันที . .. รอยแดงอมม่วงเป็นแนวยาวมีรอยเลือดซึมนิดๆ . .. ปลายนิ้วลูบไปตามรอยแผล
"เจ็บมั้ย ? ขอบคุณที่ช่วยฟางนะ"
"ไม่เจ๊บหร๊อกกก !!"ตอบด้วยความกวนเล็กๆพร้อมรอยยิ้ม . .. ก็มันจริงนะใครๆก็อยากปกป้องคนที่ตัวเอง . ..
"ไอ่บ้า เอ้ยยย !!!" ปิดเสื้อร่างสูงลง .. . และโอบกอดร่างสูงจากด้านหลัง . .. คิดถึงอ้อมกอดนี้เหลือเกิน
"ฟางงง !!" ตกใจที่อยู่ๆฟางก็มากอด . .. เดี๋ยวก็เผลอใจหรอก
"อยากอยู่อย่างนี้นานๆได้มั้ย"
"อืมๆ" ไหนๆก็เป็นอย่างนี้แล้ว ขอซักพักละกัน . .. เลยเอามือมาจับทับมือร่างบางที่ประสานอยู่ตรงหน้าท้องตัวเอง
"เรายังรักกันอยู่ ใช่มั้ย ??" หลับตาอยู่ . .. จู่ๆก็มีเสียงนี้ถามขึ้นมา
เอายังไง . .. ตอบยังไงดี . . . ฟางมีเค้าอยู่แล้วนิ . . ตัดใจเหอะแก้ว . .. หรือจะตอบว่ายังรักดี . .. แบบไหนดี
"แก้วไม่ได้รักฟางแล้ว" รู้ว่าประโยคนี้มันต้องทำให้เจ็บ . .. แก้วก็ไม่ต่างจากฟางหรอก
"อืมๆ ไม่เป็นไร"
"ฟางครับๆ กลับกันเถอะ"
"ฟางไปก่อนนะ แก้ว"
"อืมๆ"
แก้วรู้ว่าฟางเดินหลังไปฟางต้องร้องไห้ . .. แก้วรู้ดี แต่แก้วก็ไม่ต่างกันจากฟางหรอก
น้ำตาที่ไม่เคยไหลมานานมันกลับมาไหลแล้วตอนนี้. .. ถ้าฟางหันกลับมาจะเห็นมัน
บางทีคนเราก็ต้องทำอะไรที่มันฝืนใจตัวเอง . .. แล้วก็ต้องมาททนเจ็บ. .. แบบนี้
ฉันไม่รักเธอแล้วเนี้ยะ จบมั้ย
ซึ่งก็แปลว่าเธอเลิกสงสารฉันได้ซะที นะเธอ
กลับไปให้เวลากับคนที่เธอรัก
ถ้าไม่รักฉันแล้ว จบได้มั้ย
เธอจะรออะไรเมื่อไม่รัก
ต้องตัดให้หมดทั้งใจ
อย่าให้เศษจากความหวั่นไหวบาดใจฉันเลย
................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
อีกหนึ่งตอนแบบสดๆร้อน
มันจะแฮปปี้มั้ยเนี่ยย ?? ฮ่าๆๆๆ
สนุกไม่สนุกบอกไรเตอร์ด้วยนะ
ขอโทดที่หายไปนานๆๆ เลยยย ^^
ขอบคุณทุกคอมเม้นคับผมม
ความคิดเห็น