ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เกลียดเธอไม่ลง (Part 2)
“อ้าวลลูกฟางกลับมาแล้วเหรอทำไมกลับบ้านดึกจัง”ร่างใหญ่ผู้เป็นพ่อก็ทักทายลูกสาวสุดที่รักเป็นปกติของทุกวันแต่กลับมองเห็นน้ำใสๆตรงที่ตาของร่างบาง
"พ่อค่ะ"เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อเท่านั้นร่างบางก็โผเข้ากอดทันที
"เป็นอะไรลูกฟางใครทำร้ายลูกบอกพ่อได้นะ"ร่างสูงใหญ่กอดปลอบลูกสาวเอาไว้พร้อมกับถามไถ่เรื่องราว
"ฮึก ฮึก ฮึก..."แต่ก็กลับมีแค่เสียงร้องไห้ตอบกลับมาเท่านั้น
"งั้นไม่เป็นไรลูกฟาง...ไปผักผ่อนเถอะลูกนะ"ผู้เป็นพ่อได้บอกให้ร่างบางไปผักผ่อนพอร่างบางขึ้นไปก็พร้อมกับตัวร่างสูงที่กลับมาพอดี
"แก้ว! เดี๋ยวก่อนฃั้นมีเรื่องจะคุยด้วย"ร่างสูงที่กำลังจะเดินกลับห้องตัวเองต้องหยุดชะงักทั้นทีเมื่อได้ยินเสียงร่างใหญ่
"ค่ะนาย"
"มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"ร่างใหญ่เห็นร่างสูงหน้าซีดแล้วเสื้อร่างสูงเปียกชื้นคล้ายๆเลือดเหมือนโดนอะไรมายังไงอย่างงั้น
"เอ่อ..."ร่างสูงอึกอักก็จะตอบไปได้ไงล่ะว่าต้นเหตุคือลูกสาวท่านนั้นแหละ
"ไม่เป็นไรหรอกแก้ว ชั้นรู้จักลูกสาวชั้นดีแล้วก็ขอบใจมากที่ช่วยลูกสาวชั้นนะ แก้วคงต้องเจอศึกหนักอีกเยอะระวังตัวหน่อยล่ะ ไปทำแผลเถอะชั้นมีแค่นี้แหละ"
"ขอบคุณนะค่ะนาย"พูดจบร่างสูงก็รีบกลับห้องตัวเองทันทีเปิดห้องไปก็เจอรน่างเล็กและหนุ่มหน้ายาวรออยู่แล้วแต่พอเปิดประตูเข้าห้อง
เท่านั้นแหละร่างสูงก็แทบล้มทั้งยืนเพราะแผลที่ได้มามันก็ลึกเอาการเลยนี่นาแถมยังเสียเลือดไปมากโข
"เฮ้ยยย!! ไอแก้วแกไปทำอะไรมาเนี่ยเลือดแกถึงได้ออกขนาดนี้
"ร่างเล็กที่ประคองร่างสูงไว้ได้เห็นแผลจึงตกใจ
"เออ ใช่ แกไปทำอะไรมาเนี่ยแผลถึงได้ลึกขนาดนี้!!"
"ป่ า ววว"ร่างสูงปแทบไม่มีแรงออกเสียงอยู่แล้ว
"เออๆๆๆ ยังจะปฏิเสธอีกนะแกจะไม่ไหวอยู่แล้วเนี่ย งั้น! เดี๋ยวชั้นไปเอากล่องพยาบาลให้"หนุ่มหน้ายาวพูดแขวะคนปากแข็งหน้าตาเฉยพอไดกล่องพยาบาลมาแล้วทั้งสองคนก็จัดการทำแผลให้ร่างสูงอย่างเรียบร้อย
"แผลแกนี่มันลึกอยู่เหมือนกันนะเนี่ย"ร่างเล็กพูดกับคนที่ตอนนี้น่าจะสลบไปเรียบร้อยแล้ว
"อืมม! แจมแกเช็ดตัวให้ใอแก้วมันหน่อยนะชั้นจะไปข้างนอกซักหน่อย"
"อืมๆ เคๆ"หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายทำภารกิจของตัวเองอย่างเรียบร้อยแล้วก็ผลอยหลับไปพร้อมความเหนื่อยล้า
เช้าแล้ววววว...
"อะ โอ้ยยย"ร่างสูงลืมตาขึ้รนมาแล้วพยายามชันตัวเพื่อให้ตัวเองลุกขึ้นได้แต่แผลที่ตัวเองได้น่ะมันหนักเอาการเหมือนกัน
"เฮ้ยย! เดี๋ยวก่อนไอ่แก้วจะไปไหน"ร่างเล็กที่เพิ่งเข้ามาเห็นร่างสูงต้องรีบเข้าไปประคองทันทีเพราะเหมือนร่างสูงกำลังจะล้ม
"ฉันก็จะไปทำหน้าที่ของชั้นดิ"
"แต่แกสภาพอย่างนี้จะไหวเหรอว่ะ"
"ไหวดิสบายมาก"พูดจบร่างสูงก็ยิ้มให้ร่างเล็กแล้วก็ลุกไปแต่งตัวร่างเล็กก็เลยยืนดูเฉยๆเพราะรู้อยู่แล้วเรื่องการห้ามร่างสูงเป็นเรื่องที่อยากมากกก!!
และแล้วร่างสูงก็มายืนรอร่างบางอีกเช่นเคย
"ไปเรียนตั้งเมืองนอกเสียดายนะที่ไมีมีวินัยเรื่องเวลาเอาซะเลย"
"นายพูดถึงใคร"ร่างสูงตกใจไม่คิดว่าร่างบางจะมาได้ยินเข้า
"พูดถึงก้อนเมฆมั้ง??"
"โกหก...นายกำลังนินทาชั้นอยู่"
"ก็รู้แล้วจะมาถามทำไมค่ะ"
"นี่ นะ...นาย"
"จะยืนตัวสั้นอีกนานมั้ย? หนาวเหรอแก้วว่าอากาศมันก็ร้อนออกนะ"แล้วร่างสูงเดินไปขึ้นรถร่างบางไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยต้องเดินตามขึ้นรถไปด้วยเสร็จแล้วร่างสูงก็ออกรถทันที
"นี่ นายแก้วจะพาชั้นไปไหน"
"กรี๊ดดดดดดด จอดรถเดี๋ยวนี้นายแก้ว"เมื่อร่างสูงพาขับมาเส้นทางที่ไม่คุ้นเคยร่างบางก็โวยวายทันทีแต่ร่างสูงไม่สนใจหยิบสมอทอล์คขึ้นมาเสียบหูกันเสียงทันทียิ่งทำให้ร่างบางยิ่งโกรธขึ้นไปอีก
"จอดรถไม่งั้นชั้นจะกระโดดลงแล้วนะ"ยังไงร่างสูงก็ไม่สนใจอยู่ดีอีกอย่างร่างบางก็ไม่กล้าเปิดประตูกระโดดลงไปด้วย
"ชั้นคุยกับคนหรือรูปปั้น"ร่างสูงไม่สนใจ ร่างบางตะโกนเสียงดัง
"ชั้นบอกให้นายจอดรถ"ร่างสุงนั่งนิ่งไม่สนใจยังขับรถต่อไปร่างบางจึงโกรธมาก
"ไม่อยากเป็นคนใช่มั้ย งั้น! ตายซะ"ร่างบางเข้ามายื้อพวงมาลัยหวังว่าให้เข้าข้างทาง แต่ร่างสูงไม่คิดยื้อปล่อยมือให้ร่างบางบังคับพวงมาลัยได้ตามสบาย
"นายปล่อยมือทำไม"ร่างบ่งถามอย่างตกใจ
"ถ้าอยากขับก็ตามสบาย"ร่างบ่งตกใจหน้าซีด
"ชั้นขับรถไม่เป็น"ร่างสูงไม่ได้ทุกข์ร้อนใจในเรื่องที่เกิดขึ้นร่างบางมองไปข้างหน้าเห็นเสาไฟฟ้าแล้วร้องด้วยความตกใจ
"กรี๊ดดดดดดดด"
...................................................................................................................................................................................................................
มาแบบเบาเบา 1 ตอน
ตอนนี้ทุกคนคงกำลังอยู่ในช่วงสอบกันเนอะ
ไรเตอร์เป็นกำลังใจให้ ขอให้ได้คะแนนดีๆ
คนที่สอบเสร็จแล้วมาอ่านฟิคไรเตอร์บ่อยๆเน้ออ!!
บะบาย ไปแล้วคับผ๊มมมม !! ^^
"พ่อค่ะ"เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อเท่านั้นร่างบางก็โผเข้ากอดทันที
"เป็นอะไรลูกฟางใครทำร้ายลูกบอกพ่อได้นะ"ร่างสูงใหญ่กอดปลอบลูกสาวเอาไว้พร้อมกับถามไถ่เรื่องราว
"ฮึก ฮึก ฮึก..."แต่ก็กลับมีแค่เสียงร้องไห้ตอบกลับมาเท่านั้น
"งั้นไม่เป็นไรลูกฟาง...ไปผักผ่อนเถอะลูกนะ"ผู้เป็นพ่อได้บอกให้ร่างบางไปผักผ่อนพอร่างบางขึ้นไปก็พร้อมกับตัวร่างสูงที่กลับมาพอดี
"แก้ว! เดี๋ยวก่อนฃั้นมีเรื่องจะคุยด้วย"ร่างสูงที่กำลังจะเดินกลับห้องตัวเองต้องหยุดชะงักทั้นทีเมื่อได้ยินเสียงร่างใหญ่
"ค่ะนาย"
"มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"ร่างใหญ่เห็นร่างสูงหน้าซีดแล้วเสื้อร่างสูงเปียกชื้นคล้ายๆเลือดเหมือนโดนอะไรมายังไงอย่างงั้น
"เอ่อ..."ร่างสูงอึกอักก็จะตอบไปได้ไงล่ะว่าต้นเหตุคือลูกสาวท่านนั้นแหละ
"ไม่เป็นไรหรอกแก้ว ชั้นรู้จักลูกสาวชั้นดีแล้วก็ขอบใจมากที่ช่วยลูกสาวชั้นนะ แก้วคงต้องเจอศึกหนักอีกเยอะระวังตัวหน่อยล่ะ ไปทำแผลเถอะชั้นมีแค่นี้แหละ"
"ขอบคุณนะค่ะนาย"พูดจบร่างสูงก็รีบกลับห้องตัวเองทันทีเปิดห้องไปก็เจอรน่างเล็กและหนุ่มหน้ายาวรออยู่แล้วแต่พอเปิดประตูเข้าห้อง
เท่านั้นแหละร่างสูงก็แทบล้มทั้งยืนเพราะแผลที่ได้มามันก็ลึกเอาการเลยนี่นาแถมยังเสียเลือดไปมากโข
"เฮ้ยยย!! ไอแก้วแกไปทำอะไรมาเนี่ยเลือดแกถึงได้ออกขนาดนี้
"ร่างเล็กที่ประคองร่างสูงไว้ได้เห็นแผลจึงตกใจ
"เออ ใช่ แกไปทำอะไรมาเนี่ยแผลถึงได้ลึกขนาดนี้!!"
"ป่ า ววว"ร่างสูงปแทบไม่มีแรงออกเสียงอยู่แล้ว
"เออๆๆๆ ยังจะปฏิเสธอีกนะแกจะไม่ไหวอยู่แล้วเนี่ย งั้น! เดี๋ยวชั้นไปเอากล่องพยาบาลให้"หนุ่มหน้ายาวพูดแขวะคนปากแข็งหน้าตาเฉยพอไดกล่องพยาบาลมาแล้วทั้งสองคนก็จัดการทำแผลให้ร่างสูงอย่างเรียบร้อย
"แผลแกนี่มันลึกอยู่เหมือนกันนะเนี่ย"ร่างเล็กพูดกับคนที่ตอนนี้น่าจะสลบไปเรียบร้อยแล้ว
"อืมม! แจมแกเช็ดตัวให้ใอแก้วมันหน่อยนะชั้นจะไปข้างนอกซักหน่อย"
"อืมๆ เคๆ"หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายทำภารกิจของตัวเองอย่างเรียบร้อยแล้วก็ผลอยหลับไปพร้อมความเหนื่อยล้า
เช้าแล้ววววว...
"อะ โอ้ยยย"ร่างสูงลืมตาขึ้รนมาแล้วพยายามชันตัวเพื่อให้ตัวเองลุกขึ้นได้แต่แผลที่ตัวเองได้น่ะมันหนักเอาการเหมือนกัน
"เฮ้ยย! เดี๋ยวก่อนไอ่แก้วจะไปไหน"ร่างเล็กที่เพิ่งเข้ามาเห็นร่างสูงต้องรีบเข้าไปประคองทันทีเพราะเหมือนร่างสูงกำลังจะล้ม
"ฉันก็จะไปทำหน้าที่ของชั้นดิ"
"แต่แกสภาพอย่างนี้จะไหวเหรอว่ะ"
"ไหวดิสบายมาก"พูดจบร่างสูงก็ยิ้มให้ร่างเล็กแล้วก็ลุกไปแต่งตัวร่างเล็กก็เลยยืนดูเฉยๆเพราะรู้อยู่แล้วเรื่องการห้ามร่างสูงเป็นเรื่องที่อยากมากกก!!
และแล้วร่างสูงก็มายืนรอร่างบางอีกเช่นเคย
"ไปเรียนตั้งเมืองนอกเสียดายนะที่ไมีมีวินัยเรื่องเวลาเอาซะเลย"
"นายพูดถึงใคร"ร่างสูงตกใจไม่คิดว่าร่างบางจะมาได้ยินเข้า
"พูดถึงก้อนเมฆมั้ง??"
"โกหก...นายกำลังนินทาชั้นอยู่"
"ก็รู้แล้วจะมาถามทำไมค่ะ"
"นี่ นะ...นาย"
"จะยืนตัวสั้นอีกนานมั้ย? หนาวเหรอแก้วว่าอากาศมันก็ร้อนออกนะ"แล้วร่างสูงเดินไปขึ้นรถร่างบางไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยต้องเดินตามขึ้นรถไปด้วยเสร็จแล้วร่างสูงก็ออกรถทันที
"นี่ นายแก้วจะพาชั้นไปไหน"
"กรี๊ดดดดดดด จอดรถเดี๋ยวนี้นายแก้ว"เมื่อร่างสูงพาขับมาเส้นทางที่ไม่คุ้นเคยร่างบางก็โวยวายทันทีแต่ร่างสูงไม่สนใจหยิบสมอทอล์คขึ้นมาเสียบหูกันเสียงทันทียิ่งทำให้ร่างบางยิ่งโกรธขึ้นไปอีก
"จอดรถไม่งั้นชั้นจะกระโดดลงแล้วนะ"ยังไงร่างสูงก็ไม่สนใจอยู่ดีอีกอย่างร่างบางก็ไม่กล้าเปิดประตูกระโดดลงไปด้วย
"ชั้นคุยกับคนหรือรูปปั้น"ร่างสูงไม่สนใจ ร่างบางตะโกนเสียงดัง
"ชั้นบอกให้นายจอดรถ"ร่างสุงนั่งนิ่งไม่สนใจยังขับรถต่อไปร่างบางจึงโกรธมาก
"ไม่อยากเป็นคนใช่มั้ย งั้น! ตายซะ"ร่างบางเข้ามายื้อพวงมาลัยหวังว่าให้เข้าข้างทาง แต่ร่างสูงไม่คิดยื้อปล่อยมือให้ร่างบางบังคับพวงมาลัยได้ตามสบาย
"นายปล่อยมือทำไม"ร่างบ่งถามอย่างตกใจ
"ถ้าอยากขับก็ตามสบาย"ร่างบ่งตกใจหน้าซีด
"ชั้นขับรถไม่เป็น"ร่างสูงไม่ได้ทุกข์ร้อนใจในเรื่องที่เกิดขึ้นร่างบางมองไปข้างหน้าเห็นเสาไฟฟ้าแล้วร้องด้วยความตกใจ
"กรี๊ดดดดดดดด"
...................................................................................................................................................................................................................
มาแบบเบาเบา 1 ตอน
ตอนนี้ทุกคนคงกำลังอยู่ในช่วงสอบกันเนอะ
ไรเตอร์เป็นกำลังใจให้ ขอให้ได้คะแนนดีๆ
คนที่สอบเสร็จแล้วมาอ่านฟิคไรเตอร์บ่อยๆเน้ออ!!
บะบาย ไปแล้วคับผ๊มมมม !! ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น