ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    short fic[ffk-kf} the song of love

    ลำดับตอนที่ #5 : เกลียดเธอไม่ลง (Part 3)

    • อัปเดตล่าสุด 10 พ.ค. 55


    "กรี๊ดดดดดดดด"
    ร่างบางได้สติเห็นรถจอดอยู่หน้าเสาไฟฟ้าแต่ไม่ได้ชนเพราะร่างสูงเบรคทันร่างบางไม่พอใจอย่างมากที่ทำให้เธอเสียสติ เลยหันไปโวยวายใส่ร่างสูง

    "ไอ่บ้าชั้นขับไม่เป็นยังให้ขับอีกไม่กลัวชั้นตายหรือไง หาาา!"

    "คนอย่างคุณกลัวตายด้วยเหรอ ถ้ากลัวก็หัดคิดก่อนทำซะบ้างสิ"

    "นี่นายย! กล้าดียังไงมาด่าชั้น ไอ่บ้าาาา!"ร่างสูงไม่สนใจคำด่าสตาร์ทรถเตรียมถอยหลังร่างบางไม่อยากไปกับร่างสูงเลยรีบใช้โอกาสนี้เปิดประตูรถวิ่งหนีไปร่างสูงตกใจเลยรีบวิ่งไล่ตามร่างบางไป

    "คุณฟาง กลับมาก่อน"

    "ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น ชั้นจะกลับบ้าน"ร่างบางวิ่งไปที่ถนนหวังจะโบกแท็กซี่

    "แต่คุณต้องไปกับแก้ว"

    "ชั้นจะกลับบ้าน"ร่างบางดิ้นหนีร่างสูงเข้าไปคว้าตัวแต่ดันไปจับโดนตรงหน้าอกร่างบางตกใจตบหน้าร่างสูง

    "นายมันหยาบคายที่สุด"ร่างเองก็ตกใจ

    "แก้วไม่ได้ตั้งใจ"ร่างบางไล่ทำร้ายร่างสูง ร่างสูงพยายามปฎิเสธแต่ร่างบางไม่สนใจยังไล่ทุบตีอยู่ทำให้ร่างสูงถอยหลังแล้วสดุดล้ม ร่างบางจึงเซล้มทับบนตัวร่างสูงจึงทำให้ทั้งสองประกบจูบกันร่างบางได้สติจึงดันตัวขึ้นมาแล้ว กรี๊ดลั่นนน!

    "ไอ้โรคจิตนาย ลวนลามชั้น"

    "แก้วไม่ได้ตั้งใจ แก้วขอโทด"ร่างสูงพยายามขอโทด แต่ด้วยความกลัวร่างบางเลยถอยหนี

    "นายอย่าเข้ามานะไอ้โรคจิต"เพราะความกลัวร่างบางเลยวิ่งไปกลางถนนโดยไม่รู้ตัวร่างสูงเห็นร่างบางอยู่กลางถนน แล้วรถคันนึงวิ่งมาอย่างเร็ว

    "คุณ ระวัง!!!"ร่างสูงตัดสินใจกระโดดเข้าไปคว้าตัวร่างบางหลบรถได้อย่างหวุดหวิด

    "เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ"ร่างสูงลุกขึ้นแต่แปลกใจที่ร่างบางยังนอนนิ่งอยู่ร่างสูงเข้าไปดูเห็นร่างบางหมดสติไป

    "สิ้นฤิทธิ์แล้วสิ"

      ร่างบางรู้ตัวอีกครั้งที่บ้านสดุงตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจร่างบางลืมตาขึ้นมาเห็นผู้เป็นพ่อก็ดีใจรีบโผกอดผู้เป็นพ่อทันที

    "พี่ฟางเป็นไรหรือเปล่าเมื่อกี้เห็นร้องโวยวายใหญ่เลย"ร่างบางตั้งสตินึกถึงเรื่องที่ผ่านมาทำให้เธอเกลียดชั่งร่างสูงมากขึ้น

    "ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ"พูดจบร่างบางทำท่าจะลุกออกไปทันที

    "แล้วนั่นลูกจะไปไหนน่ะ หายดีแล้วเหรอ"

    "ฟางจะไปจัดการกับคนที่ทำให้ฟางขวัญเสียค่ะพ่อ"

    "พ่อบอกแล้วไงว่าพ่อเป็นคนที่สั่งแก้วเองน่ะ"


    "งั้นฟางขอไปเดินเล่นนะค่ะ"ร่างบางเดินออกไปผู้เป็นพ่อหันไปสั่งร่างโปร่ง

    "เฟย์ไปดูพีเค้าหน่อยป่ะ คงไม่ได้ไปเดินเล่นจริงๆหรอก"

    "ค่ะพ่อ"ร่างโปร่งรีบเดินออกไป

    ด้านแก้ว

    "อะ โอ้ยยย!! ไอ่แจม ไอ่เขื่อนเบาๆสิว่ะ เจ็บนะโว้ยย!"

    "ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าอยากหาเรื่องใส่ตัวเองนิ"

    "ชั้นไม่ได้หาเรื่องโว้ย มันเป็นหน้าที่"

    "แกเป็นฮีโร่หรือไง ไปกระโดดช่วยคนซะขนาดนั้นอ่ะ"

    "ก็มันเป็นหน้าที่แล้วอีกอย่างคัยมันจะไปรู้ว่าแผลจะฉีกว่ะ"

    "เออๆๆๆ เรื่องที่จะกลับบ้านอ่ะแกเก็บกระเป๋าเสร็จหรือยัง"

    "เรียบร้อยแล้ววว"

    "งั้นออกเดินทางได้"

       ร่างบางเดินตรงมาที่ห้องพักของร่างสูงขณะนั้นเห็นร่างสูงและเพื่อนหิ้วเป้เดินออกมาจากห้องพอดี

    "นี่นาย"ร่างสูงหันไปร่างบางตบหน้าร่างสูงจะต่อยสวนเพื่อป้องกันตัวและค้างไว้เมื่อเห็นร่างบาง

    "นายจะทำอะไรชั้น จะต่อยชั้นเหรอ เอาดิๆ!"ร่างสูงปล่อยหมัดแล้วรีบเดินออกไปไม่อยากเถียงกับร่างบาง

    "หยุดก่อน"ร่างสูงหยุดร่างบางดีใจที่สั่งได้แล้วร่างสูงก็เดินไปร่างบางเจ็บใจเลยวิ่งไปขว้างหน้าร่างสูงหวังจะตบหน้าอีกแต่ร่างสูง
    ว่องไวกว่าเลยจับมือไว้ได้

    "ปล่อยชั้นนะ ไอ่โรคจิต!"ร่างสูงปล่อยร่างบางแล้วหันมาถาม

    "นี่คุณต้องการอะไร? หรือมีอาการทางจิตถึงมาตบหน้าคนอื่นอย่างนี้"

    "ชั้นไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อยแต่ที่ชั้นตบหน้านายเป็นเพราะนายล่วงเกินชั้น"

    "แก้วไปล่วงเกินคุณตอนไหน"

    "นายจูบชั้น"

    "งั้นช่วยกลับไปนั่งสมาธิดูว่าใครจูบใครกันแน่"ร่างบางนึกขึ้นได้ก็เกิดเสียหน้าร่างสูงไม่สนใจรีบเดินหนีไปร่างบางตามไปหาเรื่องต่อ

    "แล้วนี่จะไปไหน...อ่อ...สงสัยโดนไล่ออกล่ะสิ สมน้ำหน้า"ร่างสูงไม่ตอบโต้ร่างบางไม่พอใจจะไปหาเรื่องอีกแต่ร่างโปร่งเข้ามาห้ามไว้

    "พอเถอะ พี่ฟาง"

    "เฟย์ไม่หน้ามาห้ามพี่เลย พี่เกลียดนักดีแล้วที่คุณพ่อไล่ออก"

    "คุณพ่อไล่ใครออกค่ะ"

    "ก็พวกนายแก้วแตกนั่นไงขนเสื้อผ้าไปแล้วนั่น"


    "พวกนั้นเค้าลากลับบ้านตังหากล่ะค่ะ"

    "อ้าววว! ไม่ได้โดนไล่ออกหรอกเหรอ"

    "พี่ฟางอย่าไปหาเรื่องแก้วเลยเขาทำงานดีมากๆนะค่ะ"

    "เฟย์เข้าข้างมัน คอยดูเถอะกลับมาเจอดีแน่"

    "เฮ้ออ...พี่ฟาง งั้นเฟย์ไปนอนก่อนนะ"

    "เดี๋ยวเฟย์ รอพี่ก่อน"

    ด้านแก้ว

    "เฮ้ยย! แกจะเอาจริงๆเหรอว่ะแก้ว"เขื่อนพูดขึ้นหลังจากได้รู้เรื่องจากแก้ว

    "เขื่อนแกเบาๆหน่อยก็ได้ กลัวชาวบ้านไม่ได้ยินหรือไง"

    "แหะๆ โทดทีๆ แกจะเอาจริงๆเหรอว่ะแก้ว"

    "อืมจริงดิ ชั้นกะจะลาออกแล้วมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่อ่ะมันสบายใจดี"

    "แล้วแกไม่ห่วงเจ้านายแกบ้างเหรอว่ะ"

    "ห่วงก็ห่วงนะ แต่.."

    " ฟางใช่มั้ย?"แก้วยังพูดไม่จบก็เป็นแจมพูดขึ้นมา

    "ไม่เชิงหรอก"

    "งั้นก็แล้วแต่แกล่ะกัน"ทั้งสองคนคงรู้ดีว่าถ้าจะห้ามก็คงอยาก

    "ส่วนพวกชั้นขออยู่ที่นั่นสักพักแล้วจะมาอยู่กับแกนะ"

    "อืม"

    วันรุ่งขึ้นร่างสูงรีบกลับมาเพื่อมาลาออกตอนนี้เป็นเวลาทำงานของเจ้านายร่างสูงเลยรีบไปบริษัทพอร่างบางรู้เรื่องเข้าก็ไม่พอใจเลยรีบตามไป

    "นี่แน่ใจแล้วเหรอแก้ว"ร่างสูงใหญ่ถามอย่างตกใจเมื่อรู้ว่าแก้วจะลาออกจริงๆ

    "แก้วตัดสินใจดีแล้วค่ะ"

    "ลูกสาวชั้นใช่มั้ย"

    "เอ่อ.. ไม่ใช่ค่ะ"

    "ชั้นรู้ว่าเหตุผลใหญ่มาจากลูกสาวของชั้น"ร่างสูงไม่กล้าสู้หน้าเพราะมันคือความจริง

    "แต่ก็ไม่เป็นไรเมื่อไม่ไหว ชั้นจะให้ลาออกชั่วคราว"

    "หมายความว่ายังไงค่ะท่าน"

    "ชั้นจะให้นายพักร้อน หนึ่งเดือนแล้วค่อยมาคุยกันใหม่"

    "แก้วขอบคุณท่านมาก มีอะไรที่ตอบแทนได้แก้วจะช่วยนะ"ร่างสูงใหญ่ไปประคองร่างสูงลุกขึ้นตบบ่าให้กำลังใจ

    ด้านร่างบาง

    "อ้าว คุณหนูมาทำอะไรค่ะ"เลขาสาวหน้าห้องเอ่ยทักผู้ที่มีชื่อเป็นลูกขอบริษัทนี้

    "เห็นนายแก้วหรือป่าว"ร่างบางตอบไม่ตรงคำถาม

    "อ่อ.. คุณแก้วเหรอค่ะมาลาออกแล้วกลับไปแล้วค่ะ"

    "ไอ่นายแก้ว ชั้นมาไม่ทันถ้ามาทันนะนายเสร็จชั้นแน่"

    "เอ่อ... คุณฟางมีอะไรหรือป่าวค่ะ"เลขาส่วเห็นร่างบางยืนพูดอยู่คนเดียว

    "อ๋อ ป่าวค่ะๆ"แล้วร่างบางก็กลับบ้านไป

     หนึ่งเดือนผ่านไปแล้วร่างสูงตกลงมาทำงานตามเดิมเพราะได้รับคำขอร้องจากเจ้านายมาแต่ถ้ามีอีกเหรอคงลาออกตลอดไป พอร่างบาง
    รู้ว่าร่างสูงกลับมารีบไปหาที่ที่พักทันที่แต่ต้องชะงักเมื่อไม่เจอใคร

    "คอยดูนะ..กลับมาจะแกล้งให้เข็ดเลย"ร่างบางเดินบ่นมาตามทางหันกลับไปมองที่ของร่างสูงอีกครั้งจึงทำให้ไม่ได้มองข้างหน้าพอหันมาหน้าของทั้งสองก็อยู่แค่คืบ หายใจรดกันทำให้ร่างสูงเผลอมองหน้าร่างบางนิ่ง

    "นายแก้ว"ร่างบางได้สติรีบถอยออกห่าง แล้วเขอะเขินทำตัวไม่ถูก

    "นายกลับมาแล้วเหรอ"

    "ถ้ายังไม่กลับจะเห็นว่าอยู่ตรงนี้เหรอ"ร่างบางไม่พอใจที่ร่างสูงกวนประสาท

    "อืม นายนี่มันกวนประสาทไม่เคยเปลี่ยนจริง แล้วกลับมานี่จะมาเอาเสื้อผ้ากลับใช่มั้ย งั้นรีบไปเอาสิจะได้กลับเร็วๆ"

    "แก้วจะกลับมาทำงานที่นี่"ร่างบางแอบดีใจลึกแต่ก็ยังฟอร์มอยู่

    "อืมมม.. ต้องมีคนหน้ายักษ์มาตามต้อยๆ อีกแล้ว"
     หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มจะดีกันเรื่อยๆแต่ความยียวนกวนประสาทนั้นยังไม่หายไปไหนแต่ส่วนเรื่องที่จะเป็นมากกว่าเจ้านายลูกน้องหรือ'คู่กัน'เนี่ยตอนนี้ให้เป็น'คู่กัด'ไปก่อนนะช่วยกันลุ้นล่ะกันว่าทั้งสองจะไปได้ถึงไหนเค้าจะต่างกันมากไปหรือเปล่า....
    #End
    ..................................................................................
    อัพๆ
     แล้วนะคับ^^
    เรื่องต่อไปเพลงอะไรดี
    ช่วยคิดหน่อยนะ
    แฮปปี้สงกรานต์คับๆๆ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×