ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เกลียดเธอไม่ลง (part 1)
“ลูกฟางลูกเฟย์ลูกสองคนคงต้องมีบอดิการ์ดแล้วหละนะ”นี่คือเสียงร่างสูงใหญ่ผู้เป็นพ่อหัวหน้าครอบครัวของตระกูลนีระสิงห์นี่เองตระกูลเศรษฐีอันดับต้นๆของเมืองไทย
“แต่พ่อค่ะ”เสียงร่างบางผู้เป็นพี่ค้านขึ้นมาเพราะไม่ต้องการให้ทีคนคุมตลอดเวลา
“ไม่เป็นไรหรอกน่าพี่ฟาง ดีซะอีกจะได้มีเพื่อนด้วย”ส่วยร่างโปร่งคนน้องนะเหรอชิลชิลอยู่แล้ว
“ดีแล้วน่ะเราสองคนเป็นผู้หญิงแล้วอีกอย่างเดี๋ยวนี้อันตรายเยอะแยะ”ร่างสูงใหญ่ก็ยกตัวอย่างเรื่องจริงในสมัยนี้เป็นข่าวลงหนังสือพิมได้ทุกวี่ทุกวัน
“พ่อค่ะก็ฟางไม่อยากมีบอดิการ์ดนิ”ร่างบางก็ยังคงไม่ยอมอยู่อย่างนั้น
“ไม่อยากมีก็ต้องมีลูกเอ้าเดี๋ยวพ่อจะแนะนำให้รู้จักนะลูก แก้ว แจม เขื่อน มานี่เร็ว”สิ้นเสียงร่างใหญ่ทั้งสามคนก็เดินออกมาแล้วก็แนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน
“ลูกฟางลูกเฟย์พ่อจะแนะนำให้รู้จักคนนี้แก้วจะมาดูแลลูกฟางส่วนคนนี้แจมจะมาดูแลลูกเฟย์ส่วนคนนี้เขื่อนจะมาช่วยทั้งสองคนนะ”
“คนนี้นะคะพ่อที่จะมาดูแลฟาง”ร่างบางมองร่างสูงด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเท่าไรนักส่วนร่างโปร่งนะเหรอคุยอย่างสนุกสนานกับร่างเล็กและหนุ่มหน้ายาวไปเรียบร้อยแล้ว
“อืมคนนี้แหละงั้นวันนี้พอแคนี้ก่อนพรุ้งนี้เริ่มงานกันได้”สิ้นคำร่างสูงใหญ่ทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปพักผ่อนกันหมด
“เฟย์ตื่นได้แล้วพี่ไปก่อนนะ”ร่างบางที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็จะไปก็ต้องปลุกร่างโปร่งทุกที
“อื้อพี่ฟางไปก่อนเลย”ว่าแล้วก็ลุกขึ้นมากดจมูกโด่งๆบนแก้มพี่สาวซักทีก่อนจะลงไปนอนต่อ
“งั้นพี่ไปก่อนนะ”
“...”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“อ้าวลูกฟางลงมาแล้วเหรอทานอะไรหน่อยมั้ย”
“ไม่เป็นไรขอบคุณค่ะคุณพ่อ”ว่าแล้วก็หอมแก้มคุณพ่อสุดที่รักซักทีแล้วก็เดินออกมา
“อืมลูกฟางแก้วรออยู่ที่รถแล้วนะ”ร่างสูงใหญ่ตะโกนตามหลังมาหลังจากร่างบางเดินออกมา
“สวัสดีครับคุณหนูต้องการจะไปไหนเหรอครับ”ร่างสูงที่ยืนรออยู่ที่รถพูดแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดีหลังจากเห็นหน้าร่างบางก็ต้องหุบยิ้มทันทีท่าทางเจ้านายคนนี้จะไม่ชอบหน้าเอาซะแล้ว
(ฟาง: ชั้นจะทำให้นายออกให้ได้เลยคอยดู) (แก้ว: แก้วจะดูแลคุณหนูให้ดีที่สุดเลย)
ตอนนี้ร่างบางและร่างสูงได้อยู่บนรถกันเรียบร้อยในรถแทบไม่มีเสียงคนคุยกันมีแต่เสียงเพลงเปิดคลอเบาเพื่อผ่อนคลายเท่านั้นเพียงไม่นานก็ถึงจุดหมายห้างดังกลางเมืองใหญ่ที่ไม่เคยเงียบเหงาพอรถจอดสนิทร่างบางลงจากรถเดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจคนที่อยู่บนรถแม้แต่น้อยส่วนด้านร่างสูงที่ยังงงๆอยู่ก็ไม่รีรอที่จะเร่งฝีเท้าตามคนเอาแต่ใจให้ทันร่างบางก็ไม่ยอมแพ้เดินไปตรงโน้นแวะร้านนี้วนไปตรงนั้นหยุดตรงนี้จนเริ่มเย็นร่างบางไม่เห็นร่างสูงแล้วก็เลยเรียกแท็กซี่แล้วขึ้นไปแต่ฝีมือระดับร่างสูงคงไม่มีพลาดแน่นอนเมื่อเห็นร่างบางไปแล้วก็รีบขับตามทันที
“คุณหนูครับผมส่งคุณหนูได้แค่นี้นะผมต้องไปส่งรถแล้วครับ”ตอนนี้ขับรถได้ถึงปากซอยบ้านร่างบางลุงแท็กซี่บอกกับร่างบางว่าไปส่ง
อีกไม่ได้จริงๆ
“ค่ะไม่เป็นไรค่ะลุงเดี๋ยวเดินอีกนิดเดียวก็จะถึงแล้วค่ะ”พอร่างบางจ่ายค่าโดยสารเสร็จก็เดินลงมาจากรถเพื่อจะกลับบ้านตัวเอง
“น้องจะไปไหนค่ะให้พี่ไปส่งมั้ย”ชายขี้เมาสามคนเดินมาล้อมร่างบางพยายามปฏิเสธและเดินหนีแต่ก็ไม่สำเร็จผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปสู้ผู้ชายได้ยังไงล่ะ
“ไม่เป็นไรค่ะขอตัวกลับบ้านก่อนนะค่ะ”ร่างบางพูดไปแล้วก็พยายามสะบัดข้อมือที่ชายพวกนั้นกุมไว้ให้หลุดแต่ก็ไม่สำเร็จ
“ไปกับพี่เถอะนะ”ร่างบางชัดทนไม่ไหวซะแล้วสิทั้งกลิ่นบุหรี่ทั้งกลิ่นเหล้าลอยมาใหญ่แล้ว
“เฮ้ย...พวกแกจะรังแกเพศแม่เหรอว่ะ”ร่างสูงที่ขับรถตามมาแล้วเห็นร่างบางถูกรังแกอยู่รีบวิ่งมาช่วยทันที
“แกมายุ่งอะไรว่ะไอ้หน้าจืดอย่างนี้ก็สวยสิ”ชายขี้เมาปล่อยมือร่างบางออกแต่กลับเอาทั้งมีดทั้งไม้อาวุธที่ตัวเองมีอยู่ออกมา
“คุณรีบกลับบ้านไปสิ...เร็ว”ร่างสูงเห็นท่าไม่ดีรีบไล่ร่างบางกลับบ้านไปก่อนทางร่างบางก็รีบวิ่งกลับบ้านให้เร็วที่สุดในใจก็อยากจะขอบคุณคนๆนี้เหลือเกิน
ตุบ พลั่ก ปัก ตุบบบบบ
แค่สามคนมันเป็นเรื่องกล้วยๆสำหรับร่างสูงอยู่แล้วแต่เพราะความเป็นห่วงร่างบางมากเกินไปเลยทำให้ได้แผลกลับมาตอนนี้พวกชายขี้เมาสลบไปหมดแล้วร่างสูงก็เลยขับรถกลับบ้านทันที
“อ้าวลลูกฟางกลับมาแล้วเหรอทำไมกลับบ้านดึกจัง”
...............................................................................................................................................................................................................
แฮ่ๆๆ! หายไปเกือบปี กลับมาแล้ววว!!
ยังจำไรเตอร์ได้กันอยู่มั้ย?? เนี่ยย
จะกลับมาอัพให้ครบทุกฟิคเน้อออ!
ตอนนี้มี 2 ตอนนะจะกลับมาอัพให้อีกถ้าเม้นเยอะๆๆๆ^^
“แต่พ่อค่ะ”เสียงร่างบางผู้เป็นพี่ค้านขึ้นมาเพราะไม่ต้องการให้ทีคนคุมตลอดเวลา
“ไม่เป็นไรหรอกน่าพี่ฟาง ดีซะอีกจะได้มีเพื่อนด้วย”ส่วยร่างโปร่งคนน้องนะเหรอชิลชิลอยู่แล้ว
“ดีแล้วน่ะเราสองคนเป็นผู้หญิงแล้วอีกอย่างเดี๋ยวนี้อันตรายเยอะแยะ”ร่างสูงใหญ่ก็ยกตัวอย่างเรื่องจริงในสมัยนี้เป็นข่าวลงหนังสือพิมได้ทุกวี่ทุกวัน
“พ่อค่ะก็ฟางไม่อยากมีบอดิการ์ดนิ”ร่างบางก็ยังคงไม่ยอมอยู่อย่างนั้น
“ไม่อยากมีก็ต้องมีลูกเอ้าเดี๋ยวพ่อจะแนะนำให้รู้จักนะลูก แก้ว แจม เขื่อน มานี่เร็ว”สิ้นเสียงร่างใหญ่ทั้งสามคนก็เดินออกมาแล้วก็แนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน
“ลูกฟางลูกเฟย์พ่อจะแนะนำให้รู้จักคนนี้แก้วจะมาดูแลลูกฟางส่วนคนนี้แจมจะมาดูแลลูกเฟย์ส่วนคนนี้เขื่อนจะมาช่วยทั้งสองคนนะ”
“คนนี้นะคะพ่อที่จะมาดูแลฟาง”ร่างบางมองร่างสูงด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเท่าไรนักส่วนร่างโปร่งนะเหรอคุยอย่างสนุกสนานกับร่างเล็กและหนุ่มหน้ายาวไปเรียบร้อยแล้ว
“อืมคนนี้แหละงั้นวันนี้พอแคนี้ก่อนพรุ้งนี้เริ่มงานกันได้”สิ้นคำร่างสูงใหญ่ทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปพักผ่อนกันหมด
วันรุ่งขึ้น...
“เฟย์ตื่นได้แล้วพี่ไปก่อนนะ”ร่างบางที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็จะไปก็ต้องปลุกร่างโปร่งทุกที
“อื้อพี่ฟางไปก่อนเลย”ว่าแล้วก็ลุกขึ้นมากดจมูกโด่งๆบนแก้มพี่สาวซักทีก่อนจะลงไปนอนต่อ
“งั้นพี่ไปก่อนนะ”
“...”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“อ้าวลูกฟางลงมาแล้วเหรอทานอะไรหน่อยมั้ย”
“ไม่เป็นไรขอบคุณค่ะคุณพ่อ”ว่าแล้วก็หอมแก้มคุณพ่อสุดที่รักซักทีแล้วก็เดินออกมา
“อืมลูกฟางแก้วรออยู่ที่รถแล้วนะ”ร่างสูงใหญ่ตะโกนตามหลังมาหลังจากร่างบางเดินออกมา
“สวัสดีครับคุณหนูต้องการจะไปไหนเหรอครับ”ร่างสูงที่ยืนรออยู่ที่รถพูดแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดีหลังจากเห็นหน้าร่างบางก็ต้องหุบยิ้มทันทีท่าทางเจ้านายคนนี้จะไม่ชอบหน้าเอาซะแล้ว
(ฟาง: ชั้นจะทำให้นายออกให้ได้เลยคอยดู) (แก้ว: แก้วจะดูแลคุณหนูให้ดีที่สุดเลย)
ตอนนี้ร่างบางและร่างสูงได้อยู่บนรถกันเรียบร้อยในรถแทบไม่มีเสียงคนคุยกันมีแต่เสียงเพลงเปิดคลอเบาเพื่อผ่อนคลายเท่านั้นเพียงไม่นานก็ถึงจุดหมายห้างดังกลางเมืองใหญ่ที่ไม่เคยเงียบเหงาพอรถจอดสนิทร่างบางลงจากรถเดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจคนที่อยู่บนรถแม้แต่น้อยส่วนด้านร่างสูงที่ยังงงๆอยู่ก็ไม่รีรอที่จะเร่งฝีเท้าตามคนเอาแต่ใจให้ทันร่างบางก็ไม่ยอมแพ้เดินไปตรงโน้นแวะร้านนี้วนไปตรงนั้นหยุดตรงนี้จนเริ่มเย็นร่างบางไม่เห็นร่างสูงแล้วก็เลยเรียกแท็กซี่แล้วขึ้นไปแต่ฝีมือระดับร่างสูงคงไม่มีพลาดแน่นอนเมื่อเห็นร่างบางไปแล้วก็รีบขับตามทันที
“คุณหนูครับผมส่งคุณหนูได้แค่นี้นะผมต้องไปส่งรถแล้วครับ”ตอนนี้ขับรถได้ถึงปากซอยบ้านร่างบางลุงแท็กซี่บอกกับร่างบางว่าไปส่ง
อีกไม่ได้จริงๆ
“ค่ะไม่เป็นไรค่ะลุงเดี๋ยวเดินอีกนิดเดียวก็จะถึงแล้วค่ะ”พอร่างบางจ่ายค่าโดยสารเสร็จก็เดินลงมาจากรถเพื่อจะกลับบ้านตัวเอง
“น้องจะไปไหนค่ะให้พี่ไปส่งมั้ย”ชายขี้เมาสามคนเดินมาล้อมร่างบางพยายามปฏิเสธและเดินหนีแต่ก็ไม่สำเร็จผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปสู้ผู้ชายได้ยังไงล่ะ
“ไม่เป็นไรค่ะขอตัวกลับบ้านก่อนนะค่ะ”ร่างบางพูดไปแล้วก็พยายามสะบัดข้อมือที่ชายพวกนั้นกุมไว้ให้หลุดแต่ก็ไม่สำเร็จ
“ไปกับพี่เถอะนะ”ร่างบางชัดทนไม่ไหวซะแล้วสิทั้งกลิ่นบุหรี่ทั้งกลิ่นเหล้าลอยมาใหญ่แล้ว
“เฮ้ย...พวกแกจะรังแกเพศแม่เหรอว่ะ”ร่างสูงที่ขับรถตามมาแล้วเห็นร่างบางถูกรังแกอยู่รีบวิ่งมาช่วยทันที
“แกมายุ่งอะไรว่ะไอ้หน้าจืดอย่างนี้ก็สวยสิ”ชายขี้เมาปล่อยมือร่างบางออกแต่กลับเอาทั้งมีดทั้งไม้อาวุธที่ตัวเองมีอยู่ออกมา
“คุณรีบกลับบ้านไปสิ...เร็ว”ร่างสูงเห็นท่าไม่ดีรีบไล่ร่างบางกลับบ้านไปก่อนทางร่างบางก็รีบวิ่งกลับบ้านให้เร็วที่สุดในใจก็อยากจะขอบคุณคนๆนี้เหลือเกิน
ตุบ พลั่ก ปัก ตุบบบบบ
แค่สามคนมันเป็นเรื่องกล้วยๆสำหรับร่างสูงอยู่แล้วแต่เพราะความเป็นห่วงร่างบางมากเกินไปเลยทำให้ได้แผลกลับมาตอนนี้พวกชายขี้เมาสลบไปหมดแล้วร่างสูงก็เลยขับรถกลับบ้านทันที
“อ้าวลลูกฟางกลับมาแล้วเหรอทำไมกลับบ้านดึกจัง”
...............................................................................................................................................................................................................
แฮ่ๆๆ! หายไปเกือบปี กลับมาแล้ววว!!
ยังจำไรเตอร์ได้กันอยู่มั้ย?? เนี่ยย
จะกลับมาอัพให้ครบทุกฟิคเน้อออ!
ตอนนี้มี 2 ตอนนะจะกลับมาอัพให้อีกถ้าเม้นเยอะๆๆๆ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น