คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มีอีกไหม
“โอ๊ะ โอ โอ๊ะ โอ โอ๊ะ โอ นา นา นา” ร่างสูงที่นั่งอยู่คนเดียวที่โคนต้นไม้พร้อมกับสวมเฮดโฟนสุดโปรดและร้องเพลงโยกย้ายไปตามจังหวะ
“เฮ้ย...แก้วแกมานั่งทำไรตรงนี้แล้วอารมณ์ดีจากไหนเนี่ย”ร่างเล็กและร่างโปร่งเพื่อนสนิทของร่างสูงเห็นว่าร่างสูงไม่ได้ยินและโยคไม่หยุดเลยต้องเขย่าตัวให้รู้สึกกลัวว่าร่างสูงจะเป็นมากกว่านี้
“แกจะมาเขย่าตัวชั้นทำไมเนี่ยไอเฟย์ไอแจม”ร่างสูงที่รู้สึกตัวก็รับถอดเฮดโฟนและโวยวายใส่สองคนทันที
“แกใจเย็นๆก่อนไอแก้ชั้นมีเรื่องจะมาบอกแก”
“เออๆมีอะไรก็รีบบอกมา”
“พวกเพื่อนๆเค้าตามหาแกอยู่อ่ะไปเร็วไปกับชั้น”พูดจบร่างเล็กก็รีบพา(ลาก)ร่างสูงไปหากลุ่มเพื่อนที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะประจำทันที
“ไอ่แจมแกจะรีบไปไหรว่ะเนี่ย ชั้นเหนื่อยโว้ยยยยย...”ร่างสูงพอถึงที่ก็โวยวายทันทีเพราะร่างเล็กลากร่างสูงวิ่งมาโดยไม่บออกอะไรเลย
“ใจเย็นซิแก้วไอ่แจมมันไม่ได้ตั้งใจอย่าไปว่ามันเลย”ร่างบอบบางประจำกลุ่มพูดขึ้นมา
“ก็พวกชั้นจะรวมตัวเพื่อจะได้เข้าหอประชุมกันครบทีมไง”ร่างโปร่งพูดขึ้นมาเพื่อสงบศึกทั้งสองคนเพราะเกรงว่าทั้งสองคนจะทะเลากันมากกว่านี้
“อืมๆๆไม่เป็นไร”ร่างสูงได้ยินอย่างนี้ก็ไม่ว่าอะไร
“เอ่อ...แต่ตอนนี้คนเค้าห้องประชุมกันหมดแล้วนะ เข้าสายโดนทำโทษแน่เลย”พูดจบร่างเล็กก็รีบลากร่างสูงและเพื่อนๆเข้าห้องประชุมทันทีเพราะกลัวสายแต่...
โครมมมมมมมม
“โอ๊ย/โอ๊ย” ร่างทั้งสองร่างล้มลงบนพื้นแต่ร่างนั้นไม่ใช่ร่างเล็กหรอกนะแตกลับเป็นร่างสูงกับอีกร่างนึงส่วนร่างเล็กที่รู้สึกว่ามือที่ลากร่างสูงมาด้วยนั้นมันโล่งๆเลยหันกับไปดูเห็นร่างสูงนั่งจับกบอยู่บนพื้นซะแล้ว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไอ่แก้วแกไปนั่งทำไรอยู่ที่พื้นเนี่ยได้กบกี่ตัวแล้วหล่ะ”
“ไอ่แจมแกไม่ต้องมาหัวเราะเลยเพราะแกนั่นแหละ”พอร่างเล็กช่วยร่างสูงลุกขึ้นมาได้ไม่เป็นไรมากแต่อีกคนนะสิ
“คุณๆๆๆ เป็นอะไรหรือเปล่าเจ็บตรงไหนมากมั้ย”ร่างสูงพยายามเรียกคนที่มัวแต่ก้มดูขาตัวเองอยู่แต้พอเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหละทำเอาร่างสูงตกอยู่ในภวังค์เลย
(แก้ว:คนอะไรหน้าหวานเป็นบ้าเลย) (ฟาง:คนอะไรหล่อชมัด) ทั้งสองคนตาสบตากันอยู่ครู่นึงร่างสูงได้สติก่อนจึงเรียก
“คุณๆๆๆ เป็นไรหรือเปล่าเนี่ย”
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะนิดหน่อยเอง”ร่างบางที่ได้สติทำท่าเหมือนจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มลงอีกครั้งดีที่ร่างสูงประคองได้ทันเลยทำให้ร่างบางไม่เจ็บซ้ำสอง
“นั่นไงไหนไม่เป็นไรไงคุณมาเดี๋ยวแก้วดูให้ เอ่อ...อ้าวขาคุณเจ็บนิงั้นเราไปห้องพยาบาลกัน”ตอนแรกร่างบางทำท่าจะไม่ยอมไปพอเห็นสายตาจริงจังของร่างสูงก็ต้องยอมทำตามโดยดี
“ล แล้วเราจะไปกันยังไงล่ะ”ร่างบางพูดขึ้นมาเพราะว่าตัวเองก็ขาเจ็บอยู่
“เออ...ใช่ไอ่แก้วแล้วจะไปยังไงเนี่ย”ร่างเล็กที่คิดขึ้นมาได้ว่าจะไปยังไงหันหน้าไปถามทางร่างสูงแต่ก็ได้การเลิกคิ้วให้ทีนึงแทนร่างสูงได้ย่อตัวลงแล้วหันหลังไปทางร่างบาง
“ขึ้นหลังแก้วสิเดินไม่ไหวไม่ใช่เหรอ”สุดท้ายแก้วต้องให้ร่างบางขี่หลังไปห้องพยาบาลเดินไปก็ผ่านสาวๆมากมายแต่สายตาที่ร่างบางเห็นนั้นกับเป็นสายตาที่อิจฉาแกมอาฆาตนิดนิดจนร่างบางทนไมไหวต้องสะกิดถามร่างสูง
“เอ่อ...นายๆทำไมคนเค้ามองฉันแปลกๆกันอ่ะเนี่ย”ร่างสูงไม่ตอบแต่กลับอมยิ้มจนร่างเล็กที่เดินมาด้วยต้องเป็นผู้ที่ตอบแทนร่างสูงซะอย่างงั้น
“อ๋อที่สาวๆพวกนั้นมองเธอแปลกก็เพราะว่าแก้วมันคือคนที่ป็อบที่สุดไงหล่ะไปไหนมาไหนก็มีแต่สาวกรี๊ดเต็มไปหมดจนผู้ชายยังต้องอิจฉาเลยหล่ะหน้าตาดี บ้านฐานะดีแถมยังเป็นสุภาพบุรุษอีกตังหากแถมยังไม่มีแฟนด้วยนะสาวๆก็เลยพากันรุมล้อมเต็มไปหมดเลยไง”ร่างบางได้ฟังดังนั้นก็เข้าใจเลยว่าเพราะอะไรในที่สุดก็ถึงห้องพยาบาลทั้งสองคนวางร่างบางลงบนเตียงแล้วออกมารอข้างนอกปล่อยให้เป็นหน้าที่ของครูพยาบาลไป
“ครูค่ะเค้าเป็นยังไงบ้างค่ะ”ร่างสูงถามถึงอาการของร่างบางคนที่ตัวเองมาส่ง
“อ๋อไม่เป็นไรหรอกจะแค่ขาแพลงน่ะพักสักสองสามวันก็หายแล้วนะ อืแล้วครูฝากไปส่งเค้าที่ห้องเรียนหน่อนนะ”
“ได้ค่ะครู”พูดจบร่างสูงก็ไปพยุงร่างบางลงมาจากเตียงไปส่งที่ห้องทันทีร่างบางก็ต้องค่อยๆเดินเพราะเจ็บอยู่ร่างสูงก็จำเป็นที่ต้องรับผิดชอบเพราะทำร่างบางเจ็บส่วนร่างเล็กน่ะไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“อืม นายแล้วนายอยู่ห้องไหนเนี่ย”
“อ๋อ A2 แล้วก็เราชื่อแก้วไม่ใช่ผู้ชาย”
“หาไม่ใช่ผู้ชายหล่อขนาดนี้เนี่ยนะถึงว่าทำไมผู้ชายถึงอิจฉา ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก อืมแล้วเธอ...ชื่อไรเหรอแล้วอยู่ห้องอะไร”
“อ๋อเราชื่อฟางอยู่ห้อง A1 น่ะ”
“โห...ฟางเรียนเก่งนะเนี่ย”
“ฮ่าๆๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก”ทั้งสองคนคุยไปคุยมากันอย่างสนุกสนานเดินไม่เท่าไรก็ถึงห้อวเรียนของฟางแก้วส่เสร็จก็โบกมือลาฟางแล้วขอตัวไปเรียนที่ห้องตัวเองบ้าง
ออดดดดดดดด
“หมดคาบซักทีๆๆๆๆๆ”ร่างสูงที่หนังฟังอาจาร์ยพูดจนทั้งห้องหลับหมดหมดคาบก็ถึงกับดีใจมากมาย
“ฮ่าๆๆๆ ไอ่แก้วแกดีใจขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ”
“อืม แต่ตอนนี้ชั้นหิวมากๆๆๆๆๆๆไปหาอะไรกินกันเหอะ”ร่างสูงที่หิวมากๆตอนนี้เป็นฝ่ายกอดคอร่างเล็กไปหาไรกินที่โรงอาหารแต่กลับมาเจอกับร่างบางที่เดินออกมาพอดี
“อ้าวฟางไปกินข้าวกับพวกเรามั้ย”ร่างสูงเอ่ยถามร่างบางออกไป
“ก็ดีเหมือนกันนะไปก็ไปซิ”ร่างบางยิ้มจนตาตัวเองเป็นสระอิทำให้ร่างสูงถึงกับเคลิ้มทีเดียว
“ไอ่แก้วๆๆไปกันได้แล้วเว้ยย”ร่างสูงที่นิ่งไปทำให้ร่างเล็กต้องเขย่าตัวเพื่อเรียกสติร่างสูง
“เออ ปะฟางไปกัน”
“อืม”แล้วทั้งสามก็เดินไปที่ประจำของแก๊งนี้เพื่อแนะนำร่างบางให้เพื่อนทุกๆคนรู้จักกันพอมาถึงร่างสูงก็แนะนำให้ทั้งร่างบางและเพื่อนๆต่างฝ่ายให้รู้จักกัน
“นี่ฟาง คนนี้...”
“อ้าวพี่ฟาง มาได้ไงเนี่ยไหนบอกว่าจะมาอาทิตย์หน้าไง”นี่คือเสียงร่างโปร่งนั่นเอง
“อ้าวยัยเฟย์พี่กะจะมาเซอร์ไพร์แกซะหน่อยแต่หาแกไม่เจอ”ตอนนี้ทั้งคู่กอดกันกลมไปและเหมือนไม่เคยได้เจอกันก็จริงอย่างงั้นแหละเพราะร่างบางไปเรียนเมืองนอกมาตั้งสามปีแหนะส่านคนอื่นเหรอมึนกันไปหมดแล้ว
“อ้าวรู้จักกันเหรอเนี่ยย”
“ใช่ๆ ทุกคนๆคนนี้ชื่อพี่ฟางพี่สาวของเฟย์เอง”
“งั้นสวัสดีค่าพวกเรายินดีที่ได้รู้จักนะคะ”หลังจากที่ทักทายกันเสร็จก็ถึงเวลากินข้าวกันและกินข้าวเสร็จก็กินขนมกันต่อคุยเรื่องนั้นเรื่องนี่กันอย่างสนุกสนานส่วยร่างสูงร่างโปร่งก็โดนแซวจนหน้าแดงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่ายไปเร็วเสมอตอนนี้ก็ถึงเวลาเข้าเรียนร่างสูงก็บอกเพื่อนว่าจะไปส่งร่างบางก่อนเดี๋ยวจะตามไปพอร่างสูงส่งร่างบางเสร็จก็โบกมือลาส่งสัญญาว่าเจอกันตอนเย็นนะ...
ตอนนี้ก็ถึงเวลากลับบ้านแล้วหลังจากที่เรียนและปวดหัวมาทั้งวันแต่ก่อนจะกลับบ้านจะต้องมีกิจกรรมก่อนกับทุกวันรวมถึงวันนี้ด้วย
“ไอ่แจมๆๆๆเลิกเรียนและไปเล่นบาสกันนะปะๆๆๆ”ร่างสูงไปรอคำตอบจากร่างเล็กก็กอดคอแล้วลากไปสนามบาสทันที
ร่างสูงและร่างเล็กผลัดกันชูตบาสเข้าห่วงกันคนละทีสองทีไม่มีพาดก็ระดับทีมโรงเรียนทั้งคู่นิจะพลาดก็เสียชื่อซิเล่นไปเล่นมาก็เริ่มจะเหนื่อยไปนั่งพักซะหน่อยแต่ว่าและลืมอะไรลืมซื้อน้ำนี่เองแต่อยู่ๆก็มีน้ำยื่นมาให้
“เหนื่อยมั้ยอ่ะน้ำ...ฟางซื้อมาฝาก”ส่งให้พร้อมกับยิ้มตาเป็นสระอิอีกแล้วทำให้ร่างสูงถึงกับเขินเลย
“ข ขอบใจนะฟาง”ขอบคุณพร้อมกับส่งยิ้มกลับไปทำให้ร่างบางก็ทำตัวไปถูกเหมือนกัน
“อืม แล้วฟางยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ”
“ยังหรอกรอเฟย์ก่อนน่ะจะได้กลับพร้อมกัน”
“อืม ดีจัง”
“พี่ฟางงงงง กลับบ้านกัน”เสียงนี้จำได้เลยว่าเป็นเสียงใครเสียงแบบนี้ร่างโปร่งแน่นอน
“อืมๆๆได้ยัยเฟย์ แก้วแจมงั้นฟางกลับบ้านก่อนนะ”ว่าแล้วก็โบกมือลากันและกันสองคนนั้นเดินหายออกนอกประตูโรงเรียนไปแล้วก็ถึงเวลาอีกสองคนเดินออกไปบ้างแต่ก่อนจะไปแจมมีอะไรจะคุยกับแก้วนิดนึง
“แก้วๆเดี๋ยวก่อน”ร่างเล็กดึงมือร่างสูงไว้
“มีอะไรแจม”
“แกคิดยังไงกับพี่ฟางอ่ะ แหนะๆๆๆแกชอบพี่ฟางใช่มั้ย”ร่างเล็กที่อยู่กับร่างสูงมาตั้งแต่เด็กทำไมจะไมรู้ว่าร่างสูงคิดยังไง
“เอ่อ...”ร่างสูงไม่ยอมตอบได้แต่หน้าแดงอมยิ้มก้มหน้าไม่พูดอะไรแค่นี้ร่างเล็กก็ดูออกโดยไม่ต้องรอคำตอบแล้วเลยลากคอร่างสูงกลับ
ไม่ว่าจะเป็น วันจันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส มันก็วนมาเป็นเหมือนเดิมเรียนพักกลางวันเรียนต่อเล่นกีฬาตอนเย็นก่อนกลับบ้านทุกวันและความผูกพันก็มากขึ้นทุกวันไปด้วยนับวันทั้งร่างบางและร่างสูงยิ่งฮอตขึ้นทุกวันแต่วันนี้วันศุกร์โรงเรียนกลับมีกิจกรรมของโรงเรียนที่จัดขึ้นทุกปีมันเป็นกิจกรรมที่ฝ่ายประธานนักเรียนจัดขึ้นเพื่อเป็นการผ่อนคลายของนักเรียนมีซุ้มต่างๆมีเกมให้เล่นมีของให้เลือกซื้อและมีอย่างอื่นๆเพื่อไม่ให้เด็กนักเรียนเบื่อกิจกรรมนี้
“แก้วๆๆๆ ไปเดินเล่นกันเถอะ”รางเล็กทีรู้สึกว่าตัวเองเบื่อๆเลยชวนร่างสูงไปเดินเล่นซักหน่อยเพื่อจะหายเดินไปเดินมาร่างเล็กของกินก็เต็มไม้เต็มมือไปหมดนี่แหละร่างเล็กของจริงเดินไปเรื่อยเจอซุ้มเกมก็แวะเล่นเอาของรางวัลแต่ปัญหาคือสาวๆนี่แฟนคลับแก้วทั้งนั้นเลยต้องไปซุ้มอื่นกลับไปสะดุดตากับซุ้มอยู่ซุ้มนึงชื่อว่า”รับจ้างบอกรัก”
“เฮ้ยๆแก้วแกหยุดก่อนฉันว่าแกต้องทำอะไนซักอย่างแล้วนะ”
“ทำอะไรของแกว่ะแจม”
“นี่ไงบอกรัก”
“บ้าน่า...แกจะให้ฉันไปบอกรักใครว่ะ”
“ก็ฟางไงแกชอบเค้าไม่ใช่เหรอถ้าไม่รีบนะระวังฟางจะตกลงกับคนอื่นนะโว้ยแกก็เห็นตั้งแต่เช้าฟางได้ดอกไม้เป็นสิบเลยนะ”ร่างเล็กพูดจบร่างสูงก็ทำหน้าคิดหนักว่าจะทำไงดี
“แกไม่ต้องคิดแล้วแก้วไป”ร่างเล็กดันหลังร่างสูงเข้าไปในซุ้มทันทีตอนนี้กำลังว่างอยู่พอดีด้วย
“อ้าวนี่พี่แก้วนี่ต้องการจะบอกรักใครค่ะ”ไม่ต้องสงสัยเลยทำไมสมากชิกกลุ่มนั้นถึงได้รู้จักร่างสูงก็ร่างสูงฮอตขนาดนั้น
“เพื่อนพี่ต้องการจะบอกคนนั้นอ่ะ”ร่างสูงไม่ทันพูดอะไรร่างเล็กก็พูดขึ้นมาแล้วก็ชี้ไปตรงร่างบางยืนอยู่
“ได้ๆค่ะงั้นเรามาปรึกษาก่อนนะค่ะพี่ต้องการบอกแบบไหนดี”
“แก้วงั้นแกร้องเพลงซิเอาแคบอกความในใจก็พอไม่ดขอให้เค้ามารักอ่ะแกร้องเพลงเพราะนิ”
“อืมก็ดีงั้นเอาดอกไม้ด้วยกุหลายสีชมพูแล้วกันนะ”หลังจากนั้นแผนก็เริ่มขึ้นกลุ่มรับจ้างบอกรักเดินไปที่ร่างบางพร้อมบอกว่ามีคนจะบอกรักแต่ร่างบางคนชินแล้วหล่ะมีตั้งแต่เช้าแล้วหนิเสียงดนตรีจากเครื่องคนตรีบรรเลงขึ้นพร้องกับเสียงร้องใครอีกคน
ที่บ้านเธอมีอีกไหม มีอีกไหม มีอีกไหม มีอีกคนไหมเธอ
มีอีกไหม มีอีกไหม ที่น่ารักเหมือนเธอ
ฉันจะไม่ตื้อเธอหรอก ให้ฉันได้มีทางออก แล้วฉันจะลองไปบอกรักดู
ที่บ้านเธอมีอีกไหม มีอีกไหม มีอีกไหม มีอีกคนที่เหมือนเธอ
แค่ขอให้ฉันได้พูดว่าLove U
ฉันจะไม่ตื้อเธอหรอก ให้ฉันได้มีทางออก ฉันคงจะมีความสุขน่า
พอเพลงจบร่างสูงก็ยื่นดอกไม้ให้ร่างบางแล้วก็พูดว่า"ไม่ได้ต้องการให้มารัก แค่ได้บอกก็ดีใจแล้ว"
...................................................................................................................................................................................................................
ในที่สุดก็ได้กลับมาแว้ววววววววว
ยังคิดถึงกันอยู่มั้ยเนี่ยยยยย
เพลงขอกันมาจะจัดให้เลยย
ยังขอกันได้นะอยากจะให้แต่งเพลงอะไร
ขอคุณทุกคนจริงๆที่เข้ามาอ่านผลงานของไรเตอร์
และขอคุณทุกๆคอมเม้นจากใจจริง
รักนะจ๊วบบบบบบบบๆๆๆๆ
ความคิดเห็น