คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ....................
พรบทที่ 7 9 นาที ก่อนพระจันทร์วันเพ็ญ
..........................................................
3 วันต่อมา
ณ ห้องทดลองชั้นใต้ดินของด๊อกเตอร์
“ ด๊อกเตอร์คะ ท่านนายพลชูอาวานติดต่อมาค่ะ จะรับการติดต่อมั๊ยค๊ะ” เอวิต้าแจ้งการติดต่อจากนายพลชูอาวาน ต่อเจ้านายของเธอ
“ อืออออ......เปิดการติดต่อได้เลย เอวิต้า ไอ่เจ้านี่ คงอยากรู้ผลการสแกนเจ้าก้อนหินนั่น แน่ๆ มันน่ะ ใจร้อนกว่าผมเย๊อะ หึหึหึ” ด๊อกเตอร์หนุ่มกล่าว โดยสายตายังจับจ้องอยู่ที่โฮโลแกรมแสดงผลการสแกนแบบ 3 มิติ ด้านหน้าของก้อนหินปริศนาในช่องสแกนซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ 6-7 เมตร
แว่บบบบบบบ........จอโฮโลแกรมปรากฏขึ้นด้านหน้าด๊อกเตอร์ เยื้องไปด้านซ้ายเล็กน้อย ในหน้าจอมีภาพนายพลหนุ่มในชุดเต็มยศเหมือนเดิม แต่ครานี้ดูหน้าตาเคร่งเครียด ไม่แจ่มใส ขาดรอยยิ้มแบบคนขี้เล่นไป
“ ว่าไง ไอ่ด๊อก........ผลสแกนออกมารึยัง?” ชูอาวาน ถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น
“ เอออออ......ได้มาแล้วหว่ะ เสร็จซักประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้วนี่เอง ” ด๊อกเตอร์ตอบแต่สายตายังพินิจพิเคราะห์ยังที่เดิม สลับกับก้อนหินตรงหน้า “อ่อ แล้วก็เลิกเรียกตรูว่า ด๊อกซักที่ดิ มันทะแม่งๆไงไม่รุ๊ ตรูก็มีชื่อนะเห้ยย ไอ่นายพลขี้หลี”
“ เอาน่า ........อย่างอนสิวะ ตรูก็เรียกอย่างนี้ของตรูมาตั้งนานละ มันสั้นกะทัดรัดดีหว่ะ ขี้เกียจเรียกชื่ออ่ะ มันยาววววว คึคึคึคึ” ชูอาวาน พูดพร้อมกับหัวเราะชอบใจ
“จูลีอิน (:JU-LI-IN).....เนี่ยยย น๊ะ ยาวววว.......ตรู ละเซ็ง” ด๊อกเตอร์พูดอย่างเซ็งในอารมณ์
“ แล้วสรุปว่า มันคืออะไรวะ ไอ่ด๊อกฯ ”
“มันเป็นสิ่งที่แปลกมากหว่ะ ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน อธิบายยากและคงอธิบายยาว และอีกอย่าง ตรูขี้เกียจอธิบายด้วยสิ นี่ว่าจะชำแหละออกมาดูละ จะได้หายสงสัยสักที”
“เห้ยๆๆๆ ประเดี๋ยวค่อยชำแหละดิ รอตรูก่อน อยากเห็นกับตาน่ะ ถ้าอย่างนายบอกแปลก มันคงแปลกสุดๆแน่เลย” ชูอาวานรีบบอกเพื่อนเป็นการด่วน
“เอางั้นเหรอ ...อือได้สิ แต่นายอย่ามาให้มันช้านะ ตรูขี้เกียจรอ นี่ก็ใกล้เที่ยงคืนละ อยากพักผ่อนบ้าง” ด๊อกเตอร์บอกโดยที่ไม่มองหน้าจอ มือก็หมุนภาพ 3 มิติไปเรื่อยๆ
“โอเค ตรูขอเวลา 10 นาที”
…………………………………………
6 นาที ต่อมา
นายพลหนุ่มได้มายืนอยู่ข้างด๊อกเตอร์จูลีอิน ในห้องทดลอง สายตาของเขาจ้องไปยังผลสแกน 3 มิติและก้อนหินปริศนาตรงหน้า สลับกันไป-มา คิ้วขบวนชนกันบนใบหน้าที่ งง อึ้ง ทึ่งสุดๆกับสิ่งที่เห็น
“นายว่า มันคืออะไร หือ ไอ่ด๊อก” ชูอาวานถามอย่างใคร่รู้
“ไม่แน่ใจหว่ะ....ถ้าดูตามผลการสแกน น่าจะเป็นคนหว่ะที่อยู่ข้างใน แต่มันเป็นไปได้อย่างไร ถ้าเป็นคนจริงๆ มันค้านกับสิ่งที่ข้าเรียนรู้มาทั้งหมดในชีวิตเลยหว่ะ สงสัยต้องฉีกตำราทิ้งกันละงานนี้” จูลีอิน สันนิฐานต่อสิ่งที่เห็น ซึ่งเขาไม่เคยพบเจอของแบบนี้มาก่อนในชีวิต
“คงเป็นคนแน่ละ เพราะผลสแกนบ่งบอกมาอย่างชัดเจน แถมยังมีสัญญาณของชีพจรอยู่อีกด้วย ต่ะหาก แต่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน” ชูอาวาน ก็เห็นด้วยกับความคิดของ จูลีอิน เนื่องจากมันคงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้แน่ๆ เพราะผลแกนออกมาเป็นรูปมนุษย์อย่างชัดเจน และที่แปลกมหาแปลกคือสัญญาณชีพจรยังเต้นอยู่เบาๆ
“เพื่อความชัดเจน เรามาชำแหละมันดู ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ดีฝ่า คึคึคึ” จูลีอิน เกริ่นออกมาอย่างอยากรู้สิ่งที่อยู่ภายในซะเต็มประดา
“เออๆ ตรูก็ว่าเริ่มได้ละ ตรูก็อยากรู้เหมือนกัน ดูให้เห็นกับตาให้หายสงสัยกันซะที ” ชูอาวานสนับสนุน
“เอวิต้า นี่มันกี่โมงกี่ยามละ รู้สึกง่วงพิกลแฮะ....” จูลีอิน ถามเอวิต้า พร้อมยกมือปิดปากที่กำลังหาว ก็ใช่แล้ว ด๊อกเตอร์หนุ่มเฝ้าดูผลการสแกนมา 2 วัน 2 คืนอย่างไม่หลับไม่นอน ยิ่งผลออกมาใกล้เสร็จสมบูรณ์ 100 % ยิ่งสั่นระทึกด้วยความตื่นเป็นอย่างมาก ตอนนี้ ต่อให้มีใครไล่ให้เขาไปหลับนอนพักผ่อน เขาคงไม่ยอมไปแน่ๆ จนกว่าจะรู้ผลที่ชัดเจนจนหมดข้อสงสัย
“อีก 9 นาที จะเที่ยงคืน ค่ะ ด๊อกเตอร์”
...................................................
อีกด้านหนึ่ง ของมุมโลก
“เรียนท่านจอมเทพ ประกายแสงแห่งดวงดาวคู่ขนาน เริ่มทอแสงส่องประกายเพิ่มขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัวแล้ว ขอรับ......รัศมีใกล้เทียบเท่าดวงขนานอีกดวงที่ส่องประกายสุกใสตลอดมา” เสียงรายงานความเป็นไปของดวงดาวต่อ ผู้ได้ชื่อว่าจอมเทพ
“อืมมมม......คงใกล้ได้รู้แล้วสินะ ว่ามันคืออะไร และจะได้เปิดคำพยากรณ์ในคัมภีร์บทต่อไปได้สักที ” สุ้มเสียงอันทรงอำนาจแต่แผ่วเบาเพียงพอต่อการได้ยิน รับทราบต่อข้อรายงาน “เหตุที่บทพยากรณ์ในคัมภีร์บทที่ 2 ถึงไม่สามารถเปิดดูได้ หากว่าไม่ล่วงพ้นจากวันนี้ ซึ่งเป็นวันจันทร์เพ็ญเต็มดวง เหตุคงเป็นเพราะดาวคู่ขนานดวงนั้น ยังไม่ส่องประกายเต็มที่กระมัง แล้วนี่กาละที่จะพ้นล่วง เข้าสู่จันทร์เพ็ญเต็มดวง ยังคงเหลือเวลาอีกเท่าไร รึ”
“รอกาละล่วง อีก 9 นาที ขอรับ ท่านจอมเทพ”
๑....................................................................๑
ความคิดเห็น