คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ...................
พรบทที่ 3 ปริศนาในวัตถุ
..............................................................................
กาลสมัย หมุนเวียนเปลี่ยนไปอย่างไม่สิ้นสุด
ดวงอาทิตย์ ที่ยังคงส่องแสงอันร้อนแรงเจิดจ้า ให้ความอบอุ่นแก่มวลมนุษย์ชาติและสรรพสัตว์บนโลก ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออก และยังตกทางทิศตะวันตก เหมือนที่เป็น
พระจันทร์ ยังคงส่องสว่างนวลใยละมุนตา บดบังแสงแห่งหมู่ดาวเล็ก ดาวน้อยในยามค่ำคืน เหมือนเช่นปกติ
กาละเวลา ได้หมุนเวียนไปอย่างรวดเร็ว
รัชสมัย ได้ผลัดเปลี่ยนไปอย่างไม่หยุดยั้ง
จวบจน ในที่สุด....ด้วยพลังสมองและความสามารถของมนุษย์ชาติ ก็ได้สร้างสรรค์ เทคโนโลยีจนสามารถพามนุษย์เหยียบย่ำดวงจันทร์และดาวอังคารอย่างง่ายดาย ราวพลิกฝ่ามือ สร้างฝันของบรรพชนให้เป็นจริง ถึงจะไม่สามารถใช้ชีวิตได้ดั่งปกติบนพื้นผิวดวงดาวเหล่านั้น แต่ก็สามารถก่อสร้างวัตถุที่ใช้สำหรับใช้ชีวิตอยู่ภายในได้ โดยมีอุปกรณ์ในการดำรงชีพอยู่ภายในไว้ครบถ้วนสมบูรณ์ อุปมาดั่งยกห้างสรรพสินค้าพร้อมเครื่องปรับอากาศและบ้านเรือนรวมกันไปไว้ยังที่นั่น แต่ก็มีมนุษย์ราว 10% ของมนุษย์ทั้งหมดเท่านั้น ที่ยินยอมพร้อมใจไปใช้ชีวิต ณ ที่แห่งนั้น ทั้งก็เนื่องมาจาก มนุษย์ยังมีสิ่งที่หวังและต้องการทำมากกว่าการใช้ชีวิตอยู่แต่ในห้างสรรพสินค้าแห่งดวงดาว เหล่านั้น
.....................................................
ปัจจุบัน ปีศักราชที่ XOXX.........
ณ ห้องวิจัยส่วนตัว ที่อยู่ลึกลงไปใต้ดินแห่งหนึ่งบนโลกมนุษย์
แว่บบบบบ !!!!!................หน้าจอโฮโลแกรมสีฟ้าอ่อน ขนาด 1x1 เมตร โผล่ขึ้นข้างหน้าบุรุษชุดกาวสีขาวมันเหมือนนักวิทยาศาสตร์ ค่อนไปทางซ้ายเล็กน้อย ภายในหน้าจอดังกล่าวปรากฏรูปภาพครึ่งตัวของบุรุษหนุ่มในชุดคล้ายทหาร แต่ทันสมัยกว่า ถ้าสังเกตอีกนิดจะเห็นเครื่องหมายต่างๆนานาบ้างห้อยแขวน บ้างติดอยู่บนตัวเสื้อ บ่งบอกให้รู้ว่า บุรุษผู้นั้นมีชั้นยศการปกครองหรือมีความสำคัญหรือตำแหน่งหน้าที่ ไม่น้อยเลยทีเดียว ทั้งที่อายุอานามไม่มากมายแต่อย่างใด
“ Hello ไอ้คุณด๊อกเตอร์..ฮิฮิฮิ ” บุรุษหนุ่มในจอโฮโลแกรม เอ่ยทักทาย ชายในชุดกาว อย่างอารมณ์ดี “เป็นไงมั่ง ว่ะ”
“เออ ไม่ก้าวหน้าเท่าไหร่ หว่ะ....รู้แต่เพียงว่า ภายในปรากฏสัญญาณการเต้นของหัวใจอย่างเชื่องช้า อ่อนๆ ” ชายในชุดกาวตอบคู่สนทนา พร้อมกับหันหน้าไปมองสิ่งที่ทั้งสองกำลังพูดถึงกัน ซึ่งวางอยู่ในตู้สแกนขนาดใหญ่ มีไปส่องสว่างไปทั่วภายในช่องสแกนพร้อมกับแท่นฉายรังสีสแกนวิ่งผ่านไปมา รวดเร็ว ไม่หยุดยั้ง “ ตอนนี้ ตรู กำลังสแกนอย่างละเอียด โดยให้รังสีวิ่งผ่านชั้นความหนาของวัตถุรอบละ 1 มิลลิเมตร เพื่อจะได้ค่าแสดงที่ละเอียดมาวิเคราะห์ดู ”
“ แล้ว นายคาดว่าจะสะแกนได้ทั้งหมดเมื่อไหร่ ตรูจะได้มาดูด้วย ” ชายในจอโฮโลแกรมถาม
“ อืมมมมมม ” คนชุดกาวที่ถูกเรียกว่า ด๊อก ทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตอบ “ คาดว่าอีก 7 วัน คงได้ผลสแกน น่ะ ”
“ เหรอ?????.....อืมมมมม แต่ก็นะ นายว่ามันน่าสนใจป่ะ หินก้อนกลมขนาด 10 คนโอบ กลับมีสัญญาณการเต้นของหัวใจ เหมือนจะมีชีวิต ” ชายในจอโฮโลแกรม ชวนคุยด้วยความสนใจ
“ นั่นนะสิ ตั้งแต่ ตรู จบด๊อกเตอร์สายชีวะวิทยามานี่ ทดลอง วิจัย อะไรๆ มา ก็เย๊อะแล้ว ไม่เคยเจอไอ่แบบที่นายเอามาให้ มาก่อนเลย มันแปลกดี แปลกมากด้วย “ คนเป็นด๊อกเตอร์บอก ก่อนจะยิงคำถามใส่คู่สนทนา “ ว่าแต่.......มีใครรู้เรื่องนี้บ้างหรือเปล่าล่ะ ถ้ารู้ รู้กันกี่คน ”
คนในจอโฮโลแกรม ใช้ความคิดทบทวนความจำ นิดนึงก่อนตอบ “ พวกที่รู้ก็ พวกที่ไปขุดมันเจอมานั่นละ มีด้วยกัน 11 คน แต่ตรูสั่งให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับไปแล้ว พวกอื่นๆ ก็คิดได้แต่ว่า ตรูสั่งให้ขนย้ายก้อนหินธรรมดา มาให้นายทดลองเท่านั้นเอง ”
“ เออ ถ้าอย่างนั้น ก็ดีแล้ว ตรูกลัวว่าฝ่ายลับความมั่นคง มันจะสงสัยเอา เดี๊ยวเรื่องมันจะยาวแล้วก็วุ่นวายกันยกใหญ่ ” ด๊อกเตอร์บอกข้อกังวลให้เพื่อนได้ทราบ
“ ตรู ก็ห่วงเรื่องนี้อยู่เหมือนกันล่ะ....แต่คงไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกมั้งงงง ” คนในจอโฮโลแกรมพูดอย่างสบายๆ แต่สีหน้าออกกังวลนิดๆอย่างสังเกตได้ “ นายทำต่อไปเถอะ ถ้าได้เรื่องก็ให้ เอวิต้า ติดต่อมาอย่างลับๆแล้วกัน หรือไม่ก็ เมื่อครบ 7 วันละ ตรูจะติดต่อมาหาใหม่ ขอเคลียร์งานก่อน เพื่อน ” พูดจบ จอโฮโลแกรมก็หายไปทันที
“ เอวิต้า ตรวจสอบระบบคอมพิวเตอร์ทุกระบบให้หน่อย อย่าให้บกพร่อง โดยเฉพาะระบบความปลอดภัย และให้เพิ่มค่ารักษาความปลอดภัยให้สูงขึ้นถึงระดับ 10 ” คนในชุดกาว บอกกล่าวกับอากาศว่างเบื้องหน้า
“ ค่ะ นายท่าน ” เสียงตอบรับดังเบาๆขึ้นทางด้านหลัง พร้อมกับระบบจำลองสร้างภาพ 3 มิติได้แสดงภาพสาวงามในชุดราตรีสีขาวขึ้น แต่ภาพนั้นมองดูไม่ชัดเจนนัก ถึงจะเพ่งมองอยู่ในระยะใกล้ ก็เถอะ
“ นายท่านค่ะ ตอนนี้ระบบคอมพิวเตอร์ทุกอย่างอยู่ในความเรียบร้อย สมบูรณ์ดีมาก และ เอวิต้า ได้ปรับระดับค่าความปลอดภัย ตามที่ นายท่านต้องการแล้ว ค่ะ ” เพียงครู่เดียว เสียงหวานใสของ เอวิต้า ก็รายงานการปฏิบัติงานของเธอ ให้เจ้านายทราบ “ นายท่าน จะทำอย่างไรกับก้อนหินก้อนนั้น ต่อค่ะ จะให้ เอวิต้า เพิ่มความเร็วในการสแกนอีกมั๊ย ค่ะ ”
“ ไม่ล่ะ ผมว่าความเร็วอยู่ระดับนี้ ก็พอดีแล้ว หากเร็วจนเกินไป ผมกลัวว่ารังสีสแกนจะทำให้สิ่งมีชีวิตภายใน เสียหายได้...เอ่อ ถ้าหากว่า นั่นเป็นสิ่งมีชีวิต อ่ะนะ ” ด๊อกเตอร์หนุ่มบอก เอไอประจำตัว
“ ค่ะ นายท่าน ” เอวิต้ารับคำอย่างว่าง่าย
“.....มี เอวิต้า ที่เป็นระบบปัญญาประดิษฐ์ขั้นสุดยอด คงไม่เกิดความผิดพลาดหรอก ความปลอดภัยระดับ 10 ก็เป็นค่าสูงสุดแล้ว หากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นจริงๆ เอวิต้า คงรับมือได้แน่ .....ว่าแต่ มันคืออะไรกันนะ ? หรือมันเป็นก้อนหินที่มีชีวิตจริงๆ ? หรือข้างในจะมีสิ่งมีชีวิตใดอยู่กันแน่ ?..... ” ด๊อกเตอร์หนุ่มครุ่นคิด พร้อมเหลือบมองก้อนหินปริศนาในห้องสแกนอย่างกังวลใจ ก่อนหันหลังเดินไปยังประตูห้องทดลอง
“ เอวิต้า ดูแลระบบทุกอย่างให้ดีอย่างที่สุดนะ ผมจะไปพักผ่อนแล้ว ” ด๊อกเตอร์หนุ่มออกคำสั่งทิ้งท้าย ต่อ เอวต้า ก่อนเดินหายลับไปจากห้องทดลอง
“ อย่างดีที่สุด ค่ะ นายท่าน ”
๑...............................................................................๑
ความคิดเห็น