คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พรบทที่ 10 วิธีเดียวที่จะรู้คำตอบได้ นั่นคือ......
พรบทที่ 10 วิธีเดียวที่จะรู้คำตอบได้ นั่นคือ......
...................................................................
ในที่สุด กลุ่มควันจางหายไปจนหมดสิ้น สิ่งที่เหลือเอาไว้คือร่างมนุษย์ร่างหนึ่งลอยค้างอยู่ในอากาศ ร่างนั้นไม่ขยับเขยื้อนแม้เพียงนิด คล้ายดั่งปราศจากชีวิตก็ไม่ปาน หากมองดูใกล้ๆ โครงหน้าและเค้าร่าง จะเห็นว่าเป็นมนุษย์เพศชายผู้หนึ่ง สวมชุดแปลกตาอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ชุดดั่งว่าเป็นเพียงผ้าเนื้อหยาบธรรมดาที่สาบสูญหายไปจากโลกนี้ เมื่อนานมาแล้ว
แรงลมอ่อนๆจากระบบปรับอากาศพัดโชยไปโดนร่างปริศนา ทำให้เสื้อผ้าที่สวมอยู่ค่อยๆสลายกลายเป็นฝุ่นผง ปลิวไปตามแรงลมจนหมดสิ้น ดั่งกับว่าผ่านกาลเวลาอันยาวนานจนเกินไป แม้นไม่ได้ใช้งานยังถึงกาลอันต้องสลายไป ผิวหนังอันเหี่ยวย่นจนถึงกระดูกได้ปรากฏออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน สีผิวที่เหมือนดังกับว่ากร้านแดด กรำฝนจนดำแดง บวกกับระยะเวลาอันนานมากทำให้ดูซีดไปแต่ยังมีเค้าลางเดิมว่าเป็นสีเช่นไร
มือสองข้างของร่างเปลือยเปล่าซึ่งเดิมประสานกันไว้ที่หน้าอก บัดนี้ค่อยๆขยับออกจากกันอย่างช้าๆ จนในที่สุดก็เปิดอ้าออกจนสุดแขน บริเวณแผงหน้าอกพลันส่องแสงสีขาวจ้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน พร้อมกันนั้น แผงหลังก็เกิดแสงสีเขียวด้วยเช่นกัน ละต่อมาก็เกิดแสงสีต่างๆกันค่อยทะยอยปรากฏออกมาตาม แขนทั้งสองข้างและขาทั้งสองข้าง ก่อเกิดเป็นแสงสีมหัศจรรย์พันลึกอย่างยิ่งยวด ชั่วอึดใจหนึ่งแสงสีทั้งหมดก็สลายหายไปจนหมดสิ้น ร่างนั้นค่อยๆลอยต่ำลงสู่ที่เดิมอย่างๆช้าๆ และในที่สุดก็อยู่ในที่เดิม และไม่เกิดปรากฏการณ์อะไรขึ้นอีกเลย
“อ่า !!!!!.....................โออออออออ !!!!!” คนทั้งสองในห้องวิจัย ส่งเสียงอุทานอย่างเหลือเชื่อต่อสิ่งที่เห็น
“นี่ นี่ นี่มันจะเหลือเชื่อ เกินวิทยาศาสตร์ เกินวิทยาการของมนุษย์ มากไปแล้ววววววววว” คำพูดเกินบรรยายวิจารย์ของ จูลีอิน ดังออกมาเบาๆๆ
“มัน มัน มันมหัศจรรย์เกินคำบรรยายไปแล้ววววว อ่ายยยยย ด๊อกกกกกก” ชูอาวานพูดพลางเอามือเขย่าแขน จูลีอิน ไป มา อย่างแรง “ ไป ไป ไปกันไอ่ด๊อกกก เข้าไปดูใกล้ๆกันอีกที”
“อือออ” จูลีอิน รับคำอย่างว่าง่าย พร้อมกับสาวเท้าเข้าไปยังบุรุษผู้นั้น ซึ่งในใจเขาก็ใคร่อยากไปดูใกล้ๆอยู่แล้วเช่นกัน
ทั้งสองมาหยุดอยู่ด้านข้างของไข่หิน(เดิม) สิ่งที่ทั้งสองเห็นในครั้งแรกที่มองดูตอนนี้คือ ตรงแผงหน้าอกของบุรุษผู้นั้น ตรงที่ซึ่งเกิดประกายแสงสีขาวเจิดจ้านั้น บัดนี้มีภาพซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ภาพนั้นเป็นเหมือนรอยขีดเขียนด้วยหมึกสีดำเป็นรูปสัตว์ หน้าเป็นวานร ตัวเป็นมนุษย์ มือและเท้าเป็นอย่างเช่นมือมนุษย์ ภาพสัตว์ตัวนี้ มีด้วยกันสามภาพแต่จุดที่เท้ายืนนั้น คือจุดเดียวกัน (หันเท้าชนกัน) ภาพตรงกลางมีอากัปกิริยายืนงอเข่า มือถือธงสามเหลี่ยมเอาไว้ ภาพด้านข้างหน้าอยู่ในแนวนอน เป็นภพที่มีอากัปกิริยางอเข่าเช่นกัน แต่เงยหน้าอ้าปาก ใกล้กับปากนั้นเป็นดวงดาวเล็กๆสามดวงกับพระจันทร์ทั้งดวงและภาพสุดท้าในแนวนอนด้านหลัง มีอากัปกิริยา เหมือนคนนอนเอามือรองศรีษะต่างหมอน แต่หันหน้ากลับหลังมองขึ้นฟ้า ภาพทั้งสามโดนล้อมรอบเอาไว้เป็นวงกลมด้วยอักขระโบราณสีดำสนิทจำนวน 3 ชั้น
“นี่เป็นศิลปะบนผิวเนื้องั้นหรือ นายคิดว่าไง ไอ่นายพลขี้หลี” จูลีอิน ถามเพื่อนซี้ ในขณะที่เอามือไปลูบยังภาพที่ว่านั่น
“คงงั้น มั๊งงง ...............แต่ ตรูยังไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อนเลยหว่ะ” ชูอาวานบอก “เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเหอะ ไอ่ด๊อก นายดูสิเหมือนโครงกระดูกโดนหุ้มด้วยหนังคน เนี่ยถ้าไม่มีสัญญาณชีพจรตามที่นายบอก ตรูไม่เชื่อหรอกหว่ะ ว่ายังมีชีวิตอยู่”
“อืมมมมม ” จูลีอิน รับคำเบาๆ แต่สายตาสำรวจไปทุกสัดส่วนของร่างตรงหน้าอย่างพินิจ พิเคราะ
“แล้วนี่ จะเอาไงต่อดี หือ ไอ่ด๊อก”
“เนื้อหนังยังดีอยู่ เพียงแต่ซูบไปมากเหมือนขาดสารอาหาร โครงกระดูกทุกส่วนยังอยู่ครบไม่มีตำหนิ แถมชีพจรยังเต้นอยู่ถึงจะเบาก็เถอะ......” จูลีอินตอบ พลางให้ เอวิต้าเอาผลสแกน 3 มิติมาพิจารณาสลับกับร่างกายตรงหน้า “ตรูว่านะ คงมีวิธีเดียวที่ทำให้ทุกอย่างหายสงสัย ไม่เป็นปริศนาอีกต่อไป”
“ทำยังไงล่ะ ไอ่วิธีที่นายว่าน่ะ” ชูอาวาน หันหน้าถามเพื่อนอย่างใคร่รู้
“หากชีพจรเต้น แสดงว่ามีชีวิตอยู่ชัวร์ๆ เมื่อมีชีวิตแต่ไม่สามารถเคลื่อนไหวอย่างใดได้ ก็ทำให้เคลื่อนไหวได้ซะสิ”
“หา !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ชูอาวาน ปากค้างกับคำตอบด๊อกเตอร์ชีววิทยา
“ทำตกใจไปได้ ไอ่นายพลหื่น ก็แค่ปลุกเจ้าของร่างให้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง แค่นี้เอง”
“หา !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงชูอาวานอุทานดังกว่าเดิม แต่ตกใจยิ่งกว่าเดิม ทำเอาจูลีอิน สะดุ้งไปด้วย
“ก็เออสิว่ะ.........นายอยากรู้คำตอบในสิ่งที่กำลังสงสัยอยู่ไม่ใช่เหรอ ปลุกขึ้นมาถามซะก็สิ้นเรื่อง สิ้นราว คึคึคึ” จูลีอิน ตอบพลางหันหน้ามองเพื่อนซี้ ซึ่งตอนนี้ปากยังคงอ้าอยู่
“และ และ แล้วนาย........คิ คิ คิดว่าจะฟื้นเหรออออออ ” นายพลหนุ่มติดอ่างขึ้นมากะทันหัน
“ก็ จะไปยากอะไร แค่เสริมสารอาหารละลายประเภทดูดซับทางผิวหนังเพื่อให้สารอาหารไปบำรุงผิวหนัง กล้ามเนื้อส่วนต่างๆและบำรุงเลือดเท่านั้น ต่อจากนั้นก็กระตุ้นสมองให้ฟื้นกลับมาทำงานเป็นปกติ” จูอาวาน บอกวิธีการฟื้นคืนชีพบุรุษปริศนาตรงหน้าให้เพื่อนฟัง “เมื่อฟื้นแล้ว นายอยากรู้อะไร ก็ถามเอา ”
“อ่ออออออ เออออออ อ่าๆๆๆๆ………และ แล้ว มันจะได้ผลหรือว่ะ” ชูอาวาน ยังติดอ่างอยู่เล็กน้อย ขณะถามเพื่อนเพื่อให้แน่แก่ใจ ต่อวิธีการ ที่เพื่อนเสนอมา
“อุว่ะ !!!!!! ไอ่นี่ !!!!! นายรู้รึปล่าว ว่า ตรูเป็นใคร ด๊อกเตอร์ชีววิทยา เชียวนะเว้ยเห้ยยยยยยย” จูลีอินเอานิ้วชี้จิ้มอกตัวเอง และกล่าวย้ำความแน่ใจถึงวิชาความสามารถที่ได้เรียนรู้มามากมายจนจบด๊อกเตอร์ ก่อนพูดสำทับเพื่อการันตีแผนการอีกครั้ง
“ต้องฟื้น คืนชีพ ชัวร์ ป๊าบบบบบบบบ”
๑............................................................................๑
ตอนหน้าได้ฤกษ์ Online กันซะที......แต่จะเป็นสภาพไหน และยังงัย ก็ค่อยดูเอานะ.......คึคึคึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ : Writer
ความคิดเห็น