คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : --- บทนำ ---
#000 บทนำ
เสียงหอบถี่ดังขึ้นทั่วบริเวณผืนป่า เสียงฝีเท้าที่บ่งบอกว่ากำลังหนีอะไรบางอย่างเพิ่มความเร็วมากขึ้น แสงจันทร์สาดส่องทั่วท้องฟ้ายามราตรีเผยให้เห็นร่างของหญิงสาวที่วิ่งหนีสุดกำลัง
“แฮ่ก...แฮ่ก...ใครจะยอมถูกฆ่าตายที่นี่กัน!” เสียงแหบพร่าของหญิงสาวเอ่ยขึ้น
ไม่นานนักร่างของเธอก็หนีพ้นออกจากป่าได้ แต่ไม่ทันที่เธอจะได้ดีใจนั้นเบื้องหน้าของเธอก็ปรากฏเงากลุ่มหนึ่งขึ้น กลุ่มเงานั้นได้แบ่งย่อยออกมาเป็น3กลุ่ม ก่อนที่จะค่อยๆก่อเป็นร่างชายหนุ่ม3คนขึ้น 1ใน3คนนั้นที่เป็นหัวหน้ากลุ่มผู้มีบรรยายกาศแห่งความตายมากที่สุดเอ่ยขึ้น
“จงเอ่ยนามของเจ้ามา เจ้าผู้บุกรุก”
“ข้าไม่มีทางบอกนามให้ปีศาจชั้นต่ำอย่างพวกเจ้าให้ฟังหรอก!” เสียงแหบพร่าของหญิงสาวตะโกนขึ้น
“เป็นเพียงผู้บุกรุกต่างเผ่าพันธุ์ ช่างปากกล้านัก...” ชายหนุ่มผู้มีเรือนผมสีดำนั้นชักดาบออกมาจ่อที่คอของหญิงสาวพร้อมใช้สายตาสีราตรีจ้องมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า
“ข้ามีทางเลือกให้เจ้า3ทาง 1.ยอมตามพวกข้าไปแต่โดยดี 2.อยู่ที่นี่รอให้คาเบรอสมาขย้ำพุงเจ้าซะ และ3.ตายมันซะตรงนี้ เอ้า...ข้าให้เวลาเจ้าเลือก3วินาที!!”
“3วินาทีแม้แต่ซุปเปอร์แมนยังเปลี่ยนชุดไม่ได้เลยย่ะ!” หญิงสาวตะโกนอีกครั้งเมื่อได้ฟังตัวเลือกของชายหนุ่มจบ
“ข้าจะไม่เลือกซักทางจนกว่าจะได้หัวของพรีน็อค เดอ คอร์เน็ต!!” สิ้นเสียงหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มทั้ง3ถึงกับตกใจกับประโยคเมื่อกี้
ชายหนุ่มผมสีทอง1ใน3คนนั้นก็พูดขึ้นอย่างตกใจ
“อย่าบอกนะว่าที่เจ้าบุกรุกเข้ามาถึงที่นี่ก็เพื่อฆ่าผ.อ.โรคจิต แค่ก! เพื่อฆ่าท่านผ.อ.พรีน็อคคนนั้นน่ะ!?”
“ใช่! ไอ้ปีศาจนั่นบังอาจฆ่าเซอุส!เพราะงั้นข้าจะต้องฆ่ามันให้ได้!!” หญิงสาวเอ่ยตอบ
“เฮ้ๆนี่เจ้าเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ การที่เจ้าจะไปฆ่าคนคนนั้นก็เท่ากับเร่งให้เจ้าตายเร็วขึ้นเท่านั้นแหละ! นี่ข้ายังพอมีความเมตตาอยู่นะถึงได้เตือนเจ้าน่ะ” ชายหนุ่มผมทองก็ยังคงพูดตอบอย่างอึ้งๆ
“ข้าไม่สน!! ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็ต้องฆ่าเจ้านั่นให้ได้!!!!”
“ข้าทนฟังเจ้าพล่ามมานานแล้ว...อย่าได้ใจให้มันมากนัก” น้ำเสียงนิ่งแต่แฝงไปด้วยความชั่วร้ายดังขึ้น ดวงตาสีราตรีที่เย็นชาแต่ก็เต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัวได้จ้องมองไปยังหญิงสาวตรงหน้า กลิ้นไอแห่งความตายได้แผ่ขยายปกคลุมไปทั่วบริเวณแห่งนั้น
“บุกรุกมาที่นี่ด้วยเจตนามุ่งร้าย...เห็นทีคงจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตต่อไปไม่ได้...”
ชายหนุ่มยกดาบขึ้นหมายจะปลิดชีวิตหญิงสาวเสีย แต่ก็ถูกเพื่อนอีกคนห้ามไว้ก่อน
“เฮ้ย...อัลเทียร์เธอเป็นเผ่าพันธุ์โลกเทพนะหากเจ้าฆ่าเธอมีหวังโลกเทพกับโลกปีศาจได้เกิดเรื่องยุ่งแน่”
“นั่นสิ...ข้ายังอยากมีชีวิตที่สุขสบายอยู่น้า”ชายหนุ่มผมสีทองสมทบต่อ แต่นั่นก็ไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของชื่ออัลเทียร์หยุดความตั้งใจได้
“ไม่ว่าใครก็ตามที่คิดร้ายต่อคนคนนั้น...ต่อให้มันเป็นพระเจ้าหรือพระราชา ข้าก็จะฆ่ามันซะ”
“งั้นเจ้าจะช้าอยู่ทำไมอยากฆ่าข้านักก็ลงมือซะสิ!” เสียงหญิงสาวดังขึ้นทันทีนั่นจึงเป็นสัญญาณให้อัลเทียร์ลงดาบหมายจะฟันร่างของหญิงตรงหน้า แต่แล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้น
“หยุดนะเบลเล่!!จ๊ากกกกกกก ก ก ก!!!”
โครมมมมมม ม ม
ร่างเล็กร่างหนึ่งได้พุ่งเข้าชนร่างสูงของอัลเทียร์เข้าอย่างจังทำให้อัลเทียร์เสียการทรงตัวแล้วล้มลงอย่างแรง หญิงสาวเห็นดังนั้นจึงใช้จังหวะที่อัลเทียร์ล้มลงหนีไปได้ในที่สุด
หนุ่มน้อยมาใหม่นั้นพอรู้สถานการณ์ตอนนี้เข้าก็ทำหน้าเจื๋อนทันที
“เอ่อ...ดูเหมือนผมจะโผล่มาผิดเวลานะ”
ชายหนุ่มผมทองที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ปล่อยก๊ากออกมาทำเอาหนุ่มน้อยถึงกับทำหน้างง
“ฮะฮ่าๆๆๆโอ้ย!นี่เจ้าคิดจะทำให้พลังชีวิตข้าหมดไปเพราะมุกตลกของเจ้าใช่มั้ยเอสเทอร์!ฮ่าๆๆ”
“สะ...เสียมารยาทมากครับคุณเซนิ! ผะผมก็แค่มาตามเบลเล่ให้อ.เลอองนะแต่พอดีตอนนั้นผมสะดุดก้อนหินแล้วล้มลงผิดเวลาเฉยๆหรอก!”หนุ่มน้อยร่างเล็กเจ้าของชื่อเอสเทอร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขัดใจหน่อยๆ
“ฮะฮ่าๆสะดุดก้อนหินหรือสะดุดอากาศล้มกันแน่อีกอย่างเมื่อกี้เจ้าไม่ได้ล้มลงแต่เป็นกลิ้งลงมากกว่า!ท่าเมื่อกี้สวยมากเลยฮ่าๆๆ”
เซนิผู้มีเรือนผมสีทองยังคงหัวเราะต่อไปทำให้เอสเทอร์ถึงกับหน้าแดงด้วยความอายเมื่อความจริงถูกเปิดเผย
“อ๊ากกก!หยุดหัวเราะนะ!อ้าว...แล้วคุณเทียร์ล่ะครับเมื่อกี้ผมยังเห็นอยู่เลย”เอสเทอร์ถามขึ้นเมื่อไม่เห็นบุคคลที่ตนเห็นแวบแรก เซนิหัวเราะเบาๆก่อนแล้วจึงชี้ไปยังพื้นที่เอสเทอร์นั่งทับ
“ข้าว่าเจ้ารีบลุกจะดีกว่านะก่อนที่ระเบิดจะลงซะก่อน”
เอสเทอร์แทบจะบินหนีทันทีเมื่อรู้ว่าบุคคลที่ตัวเองถามถึงอยู่ตรงไหน พอร่างเล็กของเอสเทอร์(กระโดด)ลุกออก ร่างสูงของอัลเทียร์จึงขยับได้สะดวกอีกครั้งพร้อมกับรังสีแห่งความตายแผ่ออกมาหนักกว่าเดิม
“เจ้า...อีกแล้วเหรอเอสเทอร์ เฮสเรส...”
“วะ...เหวอ...ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะเชื่อผมสิ”
“เวลาสำคัญทีไรต้องเป็นเจ้าทุกทีที่มาขัดขวาง!อยากกินคมดาบของข้านักใช่มั้ยเจ้ามนุษย์งี่เง่า!”
“คมดาบของคุณแค่มองก็รู้แล้วล่ะว่าไม่อร่อยอ่ะ...เพราะงั้นผมไม่อยากกินครับ!” ร่างเล็กส่ายหัวอย่างรวดเร็วเพื่อบอกว่านี่คือการปฏิเสธขั้นเด็ดขาด แต่ร่างสูงใช่ว่าจะสนใจท่าทีของร่างเล็กแต่กลับเดินเข้าไปใกล้ร่างเล็กเรื่อยๆทำให้ร่างเล็กรับรู้ได้ถึงจิตสังหารที่แผ่ขยายออกมาได้ชัดเจน
“เพราะงี้ไงข้าถึงได้เกลียดมนุษย์!”
“แว้กกกกกกกกกกก ก ก ก!!”
เสียงร้องของเด็กหนุ่มมนุษย์ดังก้องทั่วผืนป่ายามราตรี นี่คือจุดเริ่มต้นเรื่องของทั้งหมดที่จะทำให้เขาเป็นที่กล่าวถึงในหมู่นางฟ้า...แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันเริ่มขึ้นตั้งแต่เด็กหนุ่มชาวมนุษย์คนนี้หลงเข้ามายังโรงเรียนปีศาจแห่งนี้เมื่อเดือนที่แล้ว
_____________________________________________
Shira kuma
LS บทนำจบไปแล้ว
ไม่รู้สนุกรึเปล่านะ แต่เดย์ซังจะพยายามให้มากกว่านี้ละกันครับ(' ')
อย่าลืมเม้นท์บอกด้วยนะว่าเป็นยังไงเดย์ซังจะได้มีกำลังมากขึ้น
ความคิดเห็น