ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (HAEEUN) My Teacher

    ลำดับตอนที่ #3 : 2

    • อัปเดตล่าสุด 26 ม.ค. 57


    2

     

         แก้วกาแฟและถุงขนมทั้งหมดหกหล่นกระจัดกระจายบนพื้นหน้าร้าน

     


    “ชิพ โอ๊ย” อี ฮยอกแจค่อยๆลุกขึ้นจากที่นอนกองอยู่กับพื้น เขาปัดฝุ่นเขรอะ มองดูคราบกาแฟบนเสื้อนักเรียน บัดซบจริงๆวันนี้

     

     

    “เป็นอะไรรึเปล่า”

     

     

    “......” ฮยอกแจค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า “เอ่อ..ครับ”

     

     

    ฮยอกแจนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะสังเกตได้ว่าเชิ้ตสีขาวของชายร่างโปร่งมีคราบกาแฟเลอะเทอะไปหมด

     

     

    “ขอโทษด้วยนะครับ ผมรีบไปหน่อย”  ฮยอกแจเอ่ยคำขอโทษเมื่อตั้งสติได้

     

     

    “อื้ม สายแล้ว เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนไม่ทันหรอก” ชายร่างโปร่งบอกกับฮยอกแจแฝงกับรอยยิ้มมุมปาก

     

     

    “ครับ” ฮยอกเก็บถุงขนมแล้วรีบวิ่งกลับไปที่รถ

     

     

    “นานจังวะ กาแฟกูอ่ะ” ชเว ซีวอนทักท้วงขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเดินมาในมือมีแต่ถุงขนม

     

     

    “มึงช่วยดูสภาพกูด้วยครับ เสื้อผ้ากูเลอะเทอะขนาดนี้ กาแฟมึงคงจะเหลือหรอก” ฮยอกแจตอกกลับ

     

     

    “ซุ่มซ่าม” ซีวอนไม่แม้แต่จะห่วงใยเลยสักนิด ก็แน่ล่ะกี่ครั้งแล้วที่ฮยอกแจซุ่มซ่าม เขารู้จักกันมาตั้งกี่ปีก็เถอะ ฮยอกแจก็ยังซุ่มซ่ามไม่เปลี่ยน

     

     

    “เห้อออออ..” ฮยอกแจได้แต่ถอนหายใจแล้วน้อมรับในการกระทำของเขาเอง เขาเอื้อมมือเปิดเพลงและปรับเบาะเอนเตรียมพร้อมนอน

     

     

    “สบายจังเลยนะมึง”

     

     

     

     

    -----------------------------------

     

     

     

    Class 5/9

     

     

    “ขออนุญาตเข้าห้องครับ”

     

     

    “นี่พวกนายสองคนจะมาโรงเรียนเช้าๆบ้างไม่ได้เลยรึไง” อาจารย์สาวคนสวยปากร้ายเอ่ยถาม

     

     

    ทั้งสองคนไม่โต้ตอบอะไร เพียงแค่เดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง

     

     

    กริ๊งงงงงงง~

     

     

    พึ่งเข้าเรียนได้ไม่นานเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น ก็แหงล่ะมาซะสายขนาดนี้

     

     

    “ซองมิน คาบต่อไปเรียนอะไรอ่ะ” ฮยอกแจหันไปถามเพื่อนข้างๆที่แลดูเหมือนเพื่อนสาว คนบ้าอะไรหน้าตาน่ารักเหมือนกับผู้หญิงสุดๆ

     

     

    “โฮมรูมอ่ะ อ.ที่ปรึกษาใหม่เข้ามั้งนะ เห็นเขาว่ากันว่าหล่อด้วย” ซองมินตอบ

     

     

    “จะหล่อแค่ไหนกันเชียว สู้กูได้เปล่า” นั่นไง..ซีวอนรีขัดขึ้นมา

     

     

    “ถุย หล่อตายแหละมึงอ่ะ พากูไปล้างเสื้อหน่อยดิ” ฮยอกแจตอบไปอย่างเอือมระอา

     

     

    “เออได้ ด่ากูแล้วมาให้กูพาไปนู่นนี่ชิ..” ซีวอนบ่นๆกรอกหูฮยอกแจไปตามทางไปห้องน้ำ

     

     

    เห้อ..ไอ้เพื่อนคนนี้นี่มันจริงๆเลย

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    “กูคิดถึงครูฮีชอลว่ะ” ฮยอกแจเดินพร้อมกับพูดเสียงหงอย

     

     

     

     

    “อื้ม อิจฉาครูฮีชอลจังเนอะ”  ...............................

     

     

    ฮยอกแจอึ้ง เขาหยุดก้าวเท้าเดิน ในหัวตอนนี้ตื๊อไปหมด เสียงใครน่ะ???? ไม่ใช่เสียงซีวอนอย่างแน่นอน หรือว่า..

     

     

    ฮยอกแจรวบรวมสติแล้วหันหลังกลับไปมอง ภาวนาอย่าให้หันไปแล้วไม่เจออะไรเลย.. และแล้วเขาก็

     

     

     

     

     

     

    “เฮ้ย! คุณ” ฮยอกแจชี้นิ้วไปทางคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจ

     

     

     

    “อ้าว เจอกันอีกแล้วเหรอ นายเป็นนักเรียนที่นี่สินะ” ชายร่างโปร่งหน้าร้านกาแฟนั่น ที่ฮยอกแจเป็นต้นเหตุให้เสื้อของชายคนนั้นเลอะเทอะ เขามาอยู่ตรงนี้..ได้ยังไง..

     

     

    “คระ..คร..ครับ.. แล้วว?” ฮยอกแจตอบไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก สีหน้าตอนนี้ไม่รู้จะเป็นยังไง แต่ทำไมใจของเขาถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ แรงจนกลัวว่าใครจะได้ยินมัน

     

     

    “อาจารย์ใหม่ที่นี่น่ะ เออแล้วเห็นบ่นคิดถึงครูฮีชอล นายสนิทกับเขาหรอ” ชายร่างโปร่งถาม หน้าตาของเขาหล่อมาก มากเสียจนที่จะไปเป็นนายแบบยังได้

     

     

     

    ..............” ฮยอกแจไม่ได้โต้ตอบอะไร เขาเพียงจ้องหน้าคนตรงหน้าด้วยสายตานิ่งแต่ภายในหัวใจเขาสั่นรัวเต้นแรงเหมือนมีอะไรมาโจมตี..

     

     

    “แล้วเจอกันนะ อี ฮยอกแจ” คนรูปร่างหน้าตาดีตรงหน้าลอบมองป้ายชื่อของเขาก่อนจะทิ้งคำพูดที่ทำให้หัวใจฮยอกแจรู้สึกหวิวขึ้นมาแล้วเดินเข้าห้องพักครูไป..

     

     

     

     

     

     

    “ซีวอน มึงไปไหนมาสัดทิ้งกูเลยนะ” เพียงแค่ก้าวแรกที่ฮยอกแจก้าวเข้าห้องก็พล่ามบลาๆใส่เพื่อนคนสนิทที่พึ่งหนีหายเขาไปเมื่อกี้

     

     

    “กูเจอน้องดาร่าถือของหนักเลยไปช่วยถือ แค่นี้มึงคงไม่หลงโรงเรียนหรอกมั้ง” ซีวอนพูดไปโดยไม่ได้สำเนียกสำนึกอะไรเลย

     

     

    “ชชชชิ..เรื่องผู้หญิงนี่ไม่ได้เลยนะมึง” ฮยอกแจบ่นก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่

     

     

    “เห้ย จารย์มา” เสียงนักเรียนริมประตูหลังห้องตะโกนออกมาทำเอาทั้งห้องเงียบกริบ

     

     

    “ตึก ตึก ตึก ตึก”  เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาใกล้ห้องเรื่อยๆและเรื่อยๆ...

     

     

    ทันใดนั้นชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดีคนนั้นก็เดินเข้ามา..

     

     

    “สวัสดี5/9 ครูจะมาเป็น ที่ ป รึ ก ษ า ใหม่แทนครูฮีชอล”

     

     

    ที่ปรึกษา หรอ... เชี้ย แค่เจอกันแปปเดียวใจยังสั่นขนาดนั้นแล้วนี่.. ฮยอกแจได้แต่คิดในใจ

     

     

    “ครูชื่อ อี ทงเฮ นะมีอะไรก็ติดต่อได้เสมอ ครูจะมาดูแลพวกเธอต่อเอง” ชายร่างโปร่งพูดด้วยท่าทางที่จริงจัง

     

     

    “เรามาเลือกหัวหน้าห้องใหม่กันก่อนดีกว่า” ครูที่ปรึกษาคนใหม่เสนอขึ้น

     

     

    “ดีค่ะ ดี ครูว่ายังไงหนูก็ว่าอย่างนั้นค่ะ” เสียงนักเรียนหญิงหน้าห้องพากันมองครูอี ทงเฮจนแทบจะกินไปทั้งตัว

     

     

    “อื้ม.. อี ฮยอกแจ ยืนขึ้นหน่อยครับ” จู่ๆครูทงเฮก็เรียกชื่อฮยอกแจขึ้นมา.. บ้าจริง ตอนนี้ใจเต้น ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก เต้นแรงมากแรงจนนับไม่ทัน..

     

     

    ฮยอกแจยืนขึ้น ขาทั้งสองข้างแทบจะไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นยืน ทำไมถึงมีอาการแปลกๆเกิดขึ้นกับเขา ทั้งๆที่ไม่เคยมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นเลย..แม้สักครั้งนึงก็ไม่เคย

     

     

     

     

     

    มีแฟนรึยัง




















    xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx





    งงๆป่ะคะ เราเอ๋อละ55555555555555555555555

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×