แซสเทิลไวท์ ไฟนอล

ลำดับตอนที่ #2 : แวร์ลานอน มหานครไอที

แวร์ลานอน มหานครไอที





                   แสงสีขาวนวลสาดส่องจากทางหน้าต่างโลหะบานงามที่สลักเสลาเป็นลวดลายอันละเอียดอ่อนวิจิตรตระการตาทอผ่านเข้าปะทะใบหน้าเด็กหนุ่มขับกับเรือนผมสีน้ำตาลเข้มของเจ้าของร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนอนสี่เสาให้ดูงามขึ้นมาบ้างถึงแม้จะยุ่งเหยิงอยู่ก็ตามที เขาค่อยๆ ปรือตาขึ้นอย่างช้าๆ เสียงดนตรีอันไพเราะจับใจแว่วผ่านเข้ามากระทบโสตประสาทของเขา เสียงที่สะกดให้เขาตกอยู่ในห้วงภวังจิตราวกับแต่ละตัวโน๊ตของเพลงนั้นจะถ่ายทอดอารมณ์อันอิ่มเอมในสุขให้แก่ผู้ฟังยิ่งนัก                    

                 เด็กหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องมุ่งสู่ที่มาของต้นเสียง เขาเดินเข้าไปในห้องกว้างที่อยู่ฝั่งตรงกันข้ามด้วยความมั่นใจว่าเป็นที่มาของเสียงอันไพเราะนั้น และเป็นจริงอย่างที่เขาคิด ร่างเพรียวบางของหญิงสาวปรากฏสู่สายตาสู่สายตาเด็กหนุ่ม เธอยืนมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีลักษณะเหมือนในห้องที่เขาพัก สายลมพัดผ่านต้นไม้ดังหวีดหวิวก่อนที่จะโชยมาปะทะตัวเธอ เอื้อให้เรือนผมสีดำเงางามอันยาวสลวยปลิวสยายอยู่กลางหลัง เธอค่อยๆ หันหลังกลับมาราวกับรู้ว่ากำลังโดนจ้องมองอยู่ เธอกำลังถือเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งที่มีรูปร่างคล้ายหีบเพลงไว้ในมือ

                   " ไงหนุ่มน้อย ดีขึ้นแล้วหรือนี่ "

                   หญิงสาวซักถามเขาอย่างห่วงใยพลางยิ้มให้ ทว่าแทนที่เขาจะยิ้มรับไมตรีนั้น กลับต้องมาอารมณ์บูดกะทันหันเมื่อมาสะดุดหูกับคำพูดที่แสนปรารถนาดีของเจ้าหล่อนเมื่อครู่ซะนี่ เฮอะ! ก็จะให้เขายิ้มออกรึไง ก็แม่นี่ดันมาเรียกเขาว่า " หนุ่มน้อย " มันน่าหงุดหงิดชะมัด

                                                                        ************** เดี๋ยวอัฟต่อครับกำลังพิมพ์อยู่********************

                                                                             *** ยังไงก็ช่วยโหวตและติชมกันบ้างนะครับ***