คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สายไปแล้ว โดย บูรฉัตร
เรื่องราวของผู้ชายคนหนึ่งที่ทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งทั้งร่างกายและจิตใจ แต่เมื่อวันหนึ่งเธอเดินจากไปทำให้คิดได้แต่มันสายไปแล้ว เขาทำได้เพียงแค่เช็คน้ำตาตัวเอง
“ไปอยู่กับทัชนะก้อย ทัชสัญญาเลยว่าจะดูแลก้อยเป็นอย่างดี”
คำพูดจากปากของชายหนุ่ม ที่บอกกับหญิงสาวคนรัก แน่นอนความรักมันทำให้คนตาบอดเสมอล่ะ ตาบอดคงยังไม่พอยังทำให้คนคิดอะไรง่าย ๆ ตื้น ๆ ได้อีก ก้อยตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าหนีตามทัชไปทันที แต่เธอจะรู้หรือเปล่าว่าบางทีเปลือกนอกที่สวยงามนั้นมันมีความจริงที่น่าเจ็บปวดอยู่อีก ในช่วงปีแรก ๆ ทัชเป็นคนขยัน และทำงานดีมาก ก้อยมีความสุขกับชีวิตใหม่ เธอเริ่มหางานทำ ในที่สุดก็ได้งานพนักงานขายที่ห้างแห่งหนึ่งซึ่งทำทั้งสองพอมีรายได้อยู่บ้าง แต่มีเรื่องหนึ่งที่เธอไม่รู้
“ไอ้ทัชคืนนี้ วันแดงเดือดโวย แกเล่นข้างไหนวะ”
“ต้องลิเวอร์พูลสิวะ”
ทัชเป็นคนชอบเล่นพนันบอลขนาดหนักเขามักไปเล่นที่โต๊ะบอลของ เฮียโหน่งเสมอ ที่นั้นไม่ได้เป็นแค่โต๊ะบอลยังมี โต๊ะสนุก บ่อนไพ่ ตู้ม้าให้เล่นกันอีก ว่ากันตรง ๆ มันคือสวรรค์ของนักพนันเลยก็ว่าได้
“ได้โวย !” ทัชตะโกนดังลั่นเมื่อเขาได้เงินจากการพนันมาจำนวนมาก แต่ว่าเมื่อเงินมาง่ายแบบนี้ เขาก็เอาแทงตู้ม้าต่อ เอาไปเล่นไพ่ และเล่นสนุ๊กต่อ เมื่อได้มาอีกก็หมดไปเหล้า และผู้หญิง
ก้อยกำลังรอทัชกลับบ้านด้วยใจจดจ่อ เธอเป็นห่วงเขามาก แต่เมื่อเห็นสภาพที่เมากลับมาก็ทำให้อดที่จะไม่พอใจไม่ได้
“อะไรกันทัชไปกินเหล้ามาเหรอ”
“ยุ่งน่า ฉันจะไปสนุกคลายเครียดบ้างไม่ได้หรือไงกันหา”
ทัชพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ
“แต่หลัง ๆ มันบ่อยเกินไปแล้ว ค่าใช้จ่ายในบ้านเรามันชักจะไม่มีแล้ว”
“โอย น่าเบื่อ ผู้ชายก็ต้องมีสังคมมีเพื่อนฝูงสิ”
ก้อยเงียบไปทันที ทัชไปนอน ในตอนเช้าทัชเดินออกทำหน้าเศร้า
“เมื่อคืนทัชขอโทษนะก้อย พอทัชเผลอดื่มมากไปหน่อย ก้อยอย่าโกธรทัชนะ”
แรก ๆ ก้อยจะโกธรแต่ว่า เมื่อเจอลูกอ้อนเข้าไป ก้อยก็ใจอ่อนแล้ว
“อย่ากลับดึกขนาดนั้นอีกนะทัช ก้อยเป็นห่วงทัชมากเลยล่ะ”
“จ้า ก้อยคือ ว่า ตอนนี้เงินทัชมันหมดน่ะอยากจะ”
“ได้จ๊ะ เดี๋ยวก้อยหยิบให้”
ทัชก็พูดบ่อย ๆ ว่าจะปรับตัวจะแก้ตัวแต่ว่า ก็เหมือนเดิมทัชยังแอบไปเที่ยวอยู่ และเล่นการพนันหนักขึ้นทุก ๆ วัน เสียงโทรศัพท์ของทัชดังขึ้นมา
“อะไรอีกล่ะ”
“เมื่อไหร่จะกลับเนี่ย”
“อย่าทำตัวหน้าเบื่อไปมากกว่านี้ได้เปล่า นี่เป็นนกเหรอตามจิกอยู่ได้ทั้งวี่ทั้งวัน เดี๋ยวถึงเวลาก็กลับเองล่ะ”
ก้อยถึงกับน้ำตาตกตอนนี้เธอรู้เลยว่าทัชเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ใช่คนแสนดีที่เธอคบ เธอเริ่มนึกถึงคำเตือนของแม่
“ไอ้ทัชมันดีแค่หล่อนะลูก อย่างอื่นมันไม่ดีเลย”
“แม่หนูรักเขา หนูเชื่อว่าเขาจะเป็นคนดี เพื่อหนูได้”
ก้อยนึกเสียใจที่เธอเถียงแม่ไป แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเธอคิดว่าถ้าทำตัวดีกับทัชคงทำให้ทัชเข้าใจ เธอมองดูบัญชีเงินของเธอมันชักจะเหลือน้อยลงทุกทีแล้ว แต่ก็ไม่เป็นไรค่อย ๆ เก็บใหม่น่าจะสร้างตัวได้
ในตอนเช้าก้อยตื่นมาไม่เจอทัช เธอจึงต้องเดินไปทำงาน และก็เห็นภาพบาดตา ทัชควงพูดหญิงอื่นอยู่
“ทัช”
ทัชตกใจหน้าชีด ก้อยเดินเข้าไปหาทัช
“ทัชผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน”
“มีอะไรไปคุยกันที่บ้าน”
“คุยอะไรกัน ทัชบอกก้อยมานะ นี่ที่ไม่กลับบ้านไปหานางนี่มาใช่มั้ย”
“ก็บอกให้ไปคุยกันที่บ้านไง”
ทัชพูดเสียงดังจนก้อยกลัว ทัชพาก้อยกลับบ้าน และก็เริ่มทะเลาะกัน ทัชเกิดโมโหจัง เลยตบก้อยไปฉากหนึ่ง
“ผู้ชายมันก็ต้องมีเขี้ยวเล็บกันบ้างสิ เข้าใจมั้ย”
ทัชพูดพลางแย่งกระเป๋าเงินก้อยออกมา และเอาเงินไปทั้งหมด
“ทัชจะทำอะไรน่ะ”
“ก็ถามได้เอาไปทำทุนสิวะ อย่าเสือกถามอะไรอีกเดี๋ยวเจอตบ”
ทัชเดินออกไปก้อยได้แต่นอนร้องไห้ อยู่คนเดียว
ที่บ่อนของเฮียโหน่ง วันไม่ใช่วันดีของทัช เพราะทัชเสียจนกระทั่งเป็นหนี้จำนวนมาก
“กูให้เวลามึงสามวันไปเอาเงินมาใช้หนี้กูซะ”
“ได้ครับพี่ ได้ครับ”
ทัชรีบกลับไปบ้าน เจอกับก้อยพอดี
“ก้อยมีเงินอีกมั้ย”
“อะไรกันทัช พึ่งเอาไปไม่ใช่เหรอ”
“ก้อยเอาเงินมาเร็วไม่งั้นทัช แย่แน่”
“ก้อยไม่มีแล้วทัช ทัชเอาไปหมดแล้วนี่”
“อะไรนะ งั้น”
ทัชกระชากสร้อยทองที่ก้อยสวมอยู่ออกมา
“อย่าเอาไปนะทัช อย่านะ นั้นมันของที่ทัชให้ก้อย ตอนเรามาอยู่ด้วยกันนะ”
ก้อยกอดทัชเอาไว้แน่
“แต่ตอนนี้กูจะเอาคืน ปล่อยกู”
ทัชผลักก้อยกระเด็น และถีบซ้ำอีกที ก้อยน้ำตาตก เธอต้องเสียใจอีกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทำไมเธอต้องทนกับเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ด้วย ก้อยตัดสินใจแล้วเธอไปเก็บเสื้อผ้าตอนนี้เธอคิดอย่างเดียวฉันจะกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่หวังว่าท่านจะอภัยให้
ทัชได้เงินแล้วก็ไม่ได้เอาไปใช้หนี้ในทันทีมันเอาแทงบอลเพิ่มเพื่อหวังที่จะเอาเงินมาต่อเงินแต่ว่า กลับเป็นเสียอีกครั้งหนึ่งคราวนี้ เขากำลังหนีแต่ถูกจับตัวเอาไว้ก่อน
“มึงจะไปไหนวะ”
“เปล่าครับพี่คือว่า”
“จ่ายหนี้มาก่อน”
“คือว่าผมไม่มีครับ”
“มึงจะโกงกูเหรอ”
ทัชถูกตบหน้าหัน มันตัวสั่นพวกลูกน้องของเฮียโหน่ง เอาปืนออกมา
“พี่ผมขอเวลาหน่อยพี่เดี๋ยวผมเอาเงินมาให้”
“ไม่ต้องแล้ว อย่างมึงไม่มีปัญญาหรอก มึงไปส่งของให้กู ไม่งั้นมึงตาย”
“ได้ครับ ได้ครับ”
ทัชถูกสั่งให้ขับรถไปส่งของที่มันเองก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่ของถูกกฏหมายแน่ ๆ ขณะที่ขับรถไปก็เจอกับตำรวจตั้งด่าน
“เราขอตรวจค้นรถของคุณครับ”
ทัชหน้าเสียและพอตำรวจค้นก็เจอกับ ยาบ้าจำนวนมาก ทัชกำลังจะวิ่งหนีแต่ถูกจับตัวเอาไว้ก่อน
“ปล่อยผม ผมไม่รู้เรื่อง ปล่อยผม”
ทัชถูกจับ เขาติดต่อให้ก้อยมาช่วยประกันตัว แต่ว่ากลับติดต่อไม่ได้ แถมญาติก็ไม่มีแล้วทำให้ทัชต้องติดคุกสิบปี ชีวิตในคุกนั้นมันหาความสบายไม่ได้แน่ ๆ ไหนจะต้องถูกขาใหญ่ในคุกระทืบ และก็โดนนักโทษในคุกบังคับให้เป็นผู้หญิงอีก ชีวิตของทัชลำบากจนเขาเลือดตาแทบกระเด็น แต่โชคดีที่ทัชนั้นทำตัวเป็นผู้ต้องหาชั้นดีเลยทำให้ได้รับการลดโทษลงบ้าง
ตลอดเวลาเขาคิดถึงแต่ก้อย ก้อยดีกับเขามาตลอดเวลา ไม่ว่าเขาจะร้ายแค่ไหนก้อยก็ยังรักและให้อภัยเขา เขาทำเลวกับก้อยไว้แยอะตอนนี้เขาหวังว่าจะได้พบก้อยอีกสักครั้งพยายามเขียนจดหมายไปหา แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ ทำให้บ้างคืนทัชแอบร้องไห้โดยที่ไม่รู้ตัว หลายครั้งที่เขาพยายามเขียนจดหมายหาก้อยแต่จดหมายถูกตีกลับมา
จนกระทั่งผ่านไปห้าปี ข่าวดีก็มาถึงทัช เขาจะได้รับการปล่อยตัว เขามีความสุขมากและตั้งใจว่าจะต้องไปตามหาก้อยให้ได้ พวกนักโทษที่กำลังจะออกถูกนำตัวไปลอกท่อน้ำ ขณะที่กำลังทำงานอยู่นั้น เขามองไปที่ร้านชุดแต่งงานที่ก้อยเคยมาดู ก้อยบอกว่าอยากใส่ชุดเจ้าสาวสักครั้ง แต่ว่าทัชต้องอึ้งเพราะว่า ภาพที่เขาจะได้เห็น มันทำให้แทบจะอยากควักลูกตาทิ้ง เพราะก้อยกำลังเลือกชุดแต่งงานกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่ดูแล้วน่าจะพอมีฐานะ ดูดีกว่าเขาทุกอย่าง แถมก้อยยังดูมีความสุขมาก ทัชอึ้งไปแต่เขาทำอะไรไม่ได้ มันสายไปแล้ว ก้อยหลุดมือทัชไปแล้ว ไปหาคนที่ดีกว่า เมื่อเห็นแบบนี้ทัชได้แต่ทำใจ
“โชคดีนะก้อย”
ทัชพูดกับตัวเอง ก้อยเดินออกมาจากร้านพร้อมแฟนใหม่เธอ เห็นทัชพอดี เธอกลับไม่แม้สบตา เธอขึ้นรถไปกับแฟนใหม่ของเธอ ทัชมองตามไปน้ำของทัชไหลออกมา เขาทำได้แค่เช็ดน้ำตาตัวเอง มันสายไปแล้วเขาไม่มีทางได้ก้อยกลับมา มันสายไปแล้ว
ความคิดเห็น