ตอนที่ 12 : บทที่ 10(จบ.)
ผ่านมากี่วันแล้วนะ...
หลังจากผมกลับขึ้นเรือมาทุกอย่างดูปกติ ทุกคนดีใจที่กุ๊กประจำเรือ ได้กลับมาประจำการอีกครั้ง
แต่ชีวิตผมก็ไม่ได้ปกติสุขนี่สิ...( -"-)
เมื่อก่อนในทุกๆวัน จะเป็นผมที่คอยทำความสะอาดครัว ดูแลเรื่องในครัวเป็นหน้าที่ของผมแค่คนเดียว
แต่หลังจากที่ผมได้กลัมาอีกครั้ง....
"อันนี้เอาไว้ตรงไหน" เจ้าหัวเขียวพูดขณะเดินเข้ามาในครัว
"เอาไว้ตรงนั้นแหละ โอ้ตัวใหญ่ดีหนิ" ผมบอกขณะที่โซโลนำปลาตัวใหญ่มาให้
"แล้ว...มีอะไรให้ฉันทำอีกมั้ย"
"ไม่ล่ะ แกทำจนหมดแล้วหนิ" ผมพูดขณะหั่นผักไปพลางๆ
เกือบอาทิตย์ได้แล้วที่โซโลพูดกับผมในวันที่ผมกลับมาขึ้นเรือ
"ให้โอกาสฉันได้มั้ย..."
"(O_O)"
โซโลพูดขณะที่เดินตามผมเข้ามาให้ห้อง
ผมอึ้งไปเล็กน้อย
"ฉันหูฝาดไป...ใช่มั้ย" ผมไม่อยากจะเชื่อคำพูดขอไอ้งี่เง่าหัวมอสนี่เท่าไหร่ แกล้งหรอ?
"ไม่! ฉันอยากให้แกให้โอกาสฉัน ให้เราได้เริ่มต้นกันใหม่"
"..." ก็พอรู้หรอกว่าที่มาตามหา มาช่วยงานที่ร้านทำทุกๆอย่างให้เห็น...ชักเริ่มกลัวๆแหะ
"ถ้าแกไม่ตอบ..." โซโลเดินเข้ามาใกล้ๆผม
"อะ อะไรของแก!!" ผมสะดุ้งก่อนจะถอยหนีแต่ก็ไม่ทัน โซโลจับไหล่ผมทั้งสองข้างไว้ก่อนจะโน้มหน้ามากระซิบข้างๆหูผม
"ถือว่าตกลงนะ ซันจิ ฟูวว" ก่อนจะเป่าลมใส่หูผมเบาๆ
"ออกไปนะ!!!" ผมผลักโซโลออกให้ห่างจากผมแล้วเอามือปิดหูไว้ ตอนนี้หน้าผมร้อนไปหมด
"5555 ตามนี้นะ คราวนี้ฉันไม่มีทางลังเลอีกแน่!"
"...!!!?" อะไรของมันกันนะ
ก่อนโซโลจะค่อยๆเดินออกไปข้างนอก ทิ้งให้ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ งงก็งง อึ้งก็อึ้ง อ๊าาาา เอาไงดีหว่ะเรา
แต่ผลออกมาทุกอย่างก็ดูราบรื่น ถึงแม้จะมีติดๆขัดกันบ้างบางครั้ง แต่ก็ไปได้สวยแหละนะ ^^
"ทำไรอยู่ ซันจิ" โซโลเดินเข้ามาหาผมที่ยืนอยู่บนรังนก
"ก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ" ผมหันไปตอบพร้อมกันกับที่โซโลที่เดินเข้ามาหาผม
"งั้นหรอ คิดไรอยู่ล่ะ" โซโลโอบเอวผมให้เข้ามาใกล้ๆ
"นึกถึงวันเก่าๆน่ะ ( ' ') " ผมหันไปยิ้มให้โซโลเล็กน้อย
"หืมม ? "
"...ก็นึกถึงตอนที่แกมาขอให้ฉันให้โอกาสแก นึกถึงตอนที่แกขอฉันเป็น...อุ๊บ!!!" จู่ๆโซโลก็เอามือมาปิดปากผมไว้
"หยุดพูดเลย!! (-///-)" อ๊าาา เขินหรอ 5555
ผมใช้มือของผมดึงมือของโซโลออก
"...แล้วนายก็ยังทำตัวเด๋อด๋าเวลาอยู่กับฉันด้วย แล้วจะนิสัยที่ชอบหลงทางอีก ฉันว่าไม่มีใครเทียบแกได้แล้วแหละนะ5555"
" หยุด..."โซโลก้มหน้าลงบนไหล่ผม
ผมมองโซโลที่ตอนนี้หน้าแดงไปยันหูแล้ว
"...แต่ฉันชอบทั้งหมดนั้นนะ "
"...!"
โซโลเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม
"ทำไมตอนนั้นฉันคิดทำแบบนั้นออกไปนะ..." โซโลโทษตัวเอง
"...เรื่องมันผ่านมาแล้ว อย่าคิดถึงมันเลย" ผมหันหน้าเข้าหาโซโลก่อนจะมองตาโซโลตรงๆ
"...แต่ฉัน อุ๊บ!" ผมเอามือปิดปากโซโลก่อนจะทำหน้ามุ้ยใส่
"เรื่องมันผ่านไปแล้ว อย่า ไป คิด ถึง มัน ปัจจุบันดีแล้วหนิเนอะ^^" ก่อนผมจะปล่อยให้โซโลยืนอึ้งกับท่าทางของผมไปสักพัก
"ซันจิ..."
โซโลเรียกผมขณะที่ผมกำลังจะเดินไปเข้าครัว
"หืม?"
หมับ!!
(O_O!!!!!!!!!!!!!!)
"อะ เอ้ยยยยยทำไรน่ะ" จู่ๆโซโลก็พุ่งเข้ามาหาผมแล้วรวบตัวผมขึ้นพาดบ่าไว้
"ฉันทนไม่ไหวแล้วขอสักรอบแล้วกันนะ^^"
"....(-///-) ไม่!!!"
.
.
.
.
.
.
.
.
(END)
สั้น!!!!!!!!
หายไปนานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนจบแล้ววววว
ขอบคุณที่ยังคงรอคอยอยู่ไม่หายไปไหนนะครับ
อาจจะไม่ได้ดั่งที่หวังไว้ ขออภัยจริงๆนะครับ แล้วก็ต่อจากนี้จะพยายามให้ดีขึ้นกว่าเดิมนะครับ
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจติดตามมาตลอดนะครับบบ
เจอกันใหม่นะครับ รักษาสุขภาพกันด้วยนะะะ (:3)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เผลอลบแอพทิ้งไรท์อัพตั้งแต่ปีที่แล้ว ผมเพิ่งได้อ่าน โอ้ย แง้ จะร้อง(*! *-*/฿(/฿! ฿
ในที่สุด รักไรเตอร์มากๆ เลย