ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภารกิจที่แท้จริงเริ่มแล้ว
เสียงสัญญาณดังขึ้นจากลำโพงบริเวณกลางตึก บอกให้รู้ว่าเป็นเวลา 8.00 น. กลุ่มเด็กชายกลุ่มใหญ่ที่จับกลุ่มคุยกันบริเวณกลางห้องต่างแยกย้ายไปนั่งตามที่ที่ตนเลือกไว้ในตอนเช้า
ไม่กี่อึกใจต่อมามีหญิงสาวใส่ชุดนักศึกษาเดินเข้ามา ในมือถือเอกสารจำนวนหนึ่ง เธอเดินไปที่โต๊ะสำหรับอาจารย์แล้ววางเอกสารลงบนโต๊ะ ท่ามกลางสายตาของนักเรียนทั้งห้องที่จ้องมองไปยังเธอคนเดียวตั้งแต่เธอเดินผ่านประตูห้องมา ยกเว้นแต่กอล์ฟที่ละสายตาตั้งแต่ที่เธอเดินมาถึงกลางหน้าห้องเพิ่อไปหยิบตารางสอนจากในกระเป๋าขึ้นมาดู ทำให้รู้ว่าเธอคืออาจารย์ฝึกสอน
เธอแนะนำตัวให้สมาชิกในห้องรับรู้ก่อน แล้วจึงให้นักเรียนในห้องแนะนำตัวทีละคนโดยเริ่มจากคนที่นั่งริมหน้าต่างแถวหน้าสุด มันทำให้กอล์ฟรู้สึกดีขึ้น เค้านึกว่าจะต้องนั่งเรียนโดยที่รู้จักคนในห้องไม่ถึงครึ่งซะแล้ว
การแนะนำตัวผ่านไปเรื่อยๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะจำว่าใคร ชื่ออะไร มาจากไหน ได้ในครั้งนี้ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำเลย อย่างน้อยที่สุดกอล์ฟก็ได้รู้ว่า เพื่อนคนที่ชื่อจริงดูเหมือนจะเป็นลูกครึ่งจากชาติที่มาจากตะวันตกนั้นแท้ที่จริงแล้วหน้าตี๋กว่าเค้าซะอีก
"ไอ้คนที่ชื่อ "มาร์ติน" ตอนแรกคิดว่าจะผมทองเห็นมาแต่ไกล ที่ไหนได้หน้าตาธรรมดาๆนี่หว่า" เปรมหันไปพูดกับ "มิ่ง" เด็กชายรูปร่างสมส่วนแต่มีแผลไฟไหม้ที่เกิดจากเหตุการณ์ในวัยเด็กของเค้าเป็นตำหนิอยู่บนร่างกาย หลังจากที่มาร์ตินเด็กชายตัวอ้วนกลมจากต่างจังหวัดพูดจบ เปรมกับมิ่งไม่ได้มาจากโรงเรียนเดียวกัน แต่ทั้ง 2 คนเป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันแบบเพื่อนด้วยอายุที่ต่างกันเพียงแค่ 7 วันเท่านั้น เป็นสาเหตุให้เด็กผู้ชายในกลุ่มนี้มีเยอะจนเป็นกลุ่มที่ใหญ่มากเมื่อคิดว่าเป็นแค่การเปิดเทอมวันแรก เสียงที่เปรมพูดนั้นดังพอที่จะให้คนที่นั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงได้ยินโดยที่ไม่ต้องตั้งใจฟังมากนัก
"ในวันนี้เราจะไม่มีการเรียนการสอนกันก่อนนะ แต่เราจะมาคุยกันก่อน ใครมีอะไรจะคุยหรือว่าจะถามก็ยกมือขึ้นมาได้เลยนะ" อาจารย์ฝึกสอนพูดขึ้น
เมื่อกอล์ฟได้ยินดังนั้นก้อคิดอะไรแผลงๆขึ้นมาได้จากอุปนิสัยกวนๆของเค้า รอยยิ้มอย่างมีเลศในเกิดขึ้นบนใบหน้า และด้วยความว่องไวของเค้าทำให้ "กรีน" เด็กชายร่างท้วม หัวกลมที่มาจากโรงเรียนเดียวกับกอล์ฟที่นั่งอยู่ข้างๆยังไม่ทันเห็นรอยยิ้มนั้น กอล์ฟก็ยกมือพร้อมกับถามออกไปว่า "คุณครูมีแฟนรึยังครับ" ยังไม่ทันที่กอล์ฟจะหายใจเข้าไปจนเต็มปอด เสียงหัวเราะจากนักเรียนในห้องก็ดังขึ้นดังที่กอล์ฟหวังจะให้เกิด พร้อมกับใบหน้ากึ่งยิ้มกึ่งงงของอาจารย์ฝึกสอนที่กอล์ฟไม่ทันคิดว่าจะเกิดขึ้น และไม่มีคำพูดอะไรออกจากปากของอาจารย์ฝึกสอนคนนั้น เสียงหัวเราะนั้นดังอยู่ไม่นานนักแต่ก็นานพอที่จะไม่เงียบลงสนิทก่อนที่ก่อนกระทำของกอล์ฟจะไปกระตุ้นความรู้สึกของเพื่อนในกลุ่มเดียวกันออกมาแล้วทำให้ "โอ" เด็กชายรูปร่างใหญ่ ล่ำ ดำ สูง ยืนขึ้นมาแล้วพูดว่า "ถ้ายังไม่มีแฟน มาเป็นแฟนกับผมก็ได้นะครับ" ทำให้เสียงหัวเราะที่มีทีท่าว่าจะซาลง ดังขึ้นมาอีก
ไม่น่าแปลกใจเลยที่กอล์ฟกับโอจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ นั่นก็เพราะมีเด็กจากโรงเรียนเดียวกับทั้ง 2 คนอยู่ในห้องนี้มากกว่า 1 ใน 4 ของทั้งห้องนั่นเอง
หลังจากการกระทำของกอล์ฟกับโอจบลง ก็มีเพื่อนในห้องบางคนกล้าที่จะถามอะไรขำๆ ออกมามากมาย โดยหัวโจกนั้นยังคนเป็นกอล์ฟและโอจนจบคาบนั้น
สัญญาณบอกเวลาหมดคาบแรกดังขึ้น หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงเพลงดังขึ้นอันเป็นสัญญาณที่บอกว่าถึงเวลาเข้าแถว นี่คือความแปลกอีกอย่างหนึ่งของโรงเรียนแห่งนี้ การเข้าแถวหลังจากการเรียนไปแล้ว 1 คาบ เมื่อลงไปเข้าแถวกอล์ฟก็ต้องแปลกใจกับการเข้าแถวของโรงเรียนนี้อีกอย่างหนึ่ง นั่นคือหลังจากตั้งแถวเสร็จแล้วทุกคนนั่งลงเพื่อฟังข่าวประกาศต่างๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเพื่อทำกิจกรรมการเคารพธงชาติ
หลังจากเข้าแถวเสร็จแล้ว ทุกคนก็กลับขึ้นมาบนห้องเพื่อเรียนคาบที่ 2 กันต่อ การเรียนการสอนในคาบที่ 2 นี้คล้ายคลึงกับในคาบแรก การแนะนำตัว เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความสนุกสนาน และสิ่งที่เกิดทั้งหมดเหล่านี้ก็เป็นไปอีกในคาบที่มีอาจารย์ฝึกสอนมาสอนตลอด 4 คาบเช้า
เสียงสัญญาณดังขึ้นบอกว่าถึงเวลาพักกลางวัน กลุ่มเด็กชายกลุ่มใหญ่นี้ได้แยกออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกไปทานอาหารกลางวันกันที่หน้าโรงเรียนด้วยความคุ้นเคย ส่วนอีกกลุ่มเดินทางไปทานอาหารกลางวันกันที่โรงอาหารเหมือนกับที่เด็กใหม่ส่วนใหญ่จะทำกันซึ่งกอล์ฟก็อยู่ในกลุ่มหลังด้วย
หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จแล้วทั้งหมดก็กลับมารวมตัวกันคุยเรื่องสัพเพเหระกันที่ห้องเรียนจนสัญญาณบอกเวลาเข้าเรียนในตอนบ่ายดังขึ้น
การเรียนในตอนบ่ายของวันแรกค่อนข้างเหมือนกับในตอนเช้า ต่างกันตรงคาบโฮมรูม ที่มีอาจารย์ประจำชั้นเข้ามาเลือกหัวหน้าห้อง โดยอาจารย์บอกว่าจะให้เลขที่ 1 ของห้องเป็นหัวหน้าห้องก่อนในสัปดาห์แรก แล้วจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เพื่อหาหัวหน้าที่เหมาะสมที่สุดที่จะเป็นต่อไปในอนาคต ทำให้ในสัปดาห์แรกนี้ "อิฐ" เด็กชายร่างผอม สูง เหมือนตะเกียบที่มาจากต่างจังหวัดได้เป็นหัวหน้าห้องก่อน
หลังจากผ่านคาบโฮมรูมไป การเรียนในวันเปิดเทอมวันแรกก็จบลงพร้อมกับความสนุกสนานของนักเรียนในห้องทุกคน
ไม่กี่อึกใจต่อมามีหญิงสาวใส่ชุดนักศึกษาเดินเข้ามา ในมือถือเอกสารจำนวนหนึ่ง เธอเดินไปที่โต๊ะสำหรับอาจารย์แล้ววางเอกสารลงบนโต๊ะ ท่ามกลางสายตาของนักเรียนทั้งห้องที่จ้องมองไปยังเธอคนเดียวตั้งแต่เธอเดินผ่านประตูห้องมา ยกเว้นแต่กอล์ฟที่ละสายตาตั้งแต่ที่เธอเดินมาถึงกลางหน้าห้องเพิ่อไปหยิบตารางสอนจากในกระเป๋าขึ้นมาดู ทำให้รู้ว่าเธอคืออาจารย์ฝึกสอน
เธอแนะนำตัวให้สมาชิกในห้องรับรู้ก่อน แล้วจึงให้นักเรียนในห้องแนะนำตัวทีละคนโดยเริ่มจากคนที่นั่งริมหน้าต่างแถวหน้าสุด มันทำให้กอล์ฟรู้สึกดีขึ้น เค้านึกว่าจะต้องนั่งเรียนโดยที่รู้จักคนในห้องไม่ถึงครึ่งซะแล้ว
การแนะนำตัวผ่านไปเรื่อยๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะจำว่าใคร ชื่ออะไร มาจากไหน ได้ในครั้งนี้ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำเลย อย่างน้อยที่สุดกอล์ฟก็ได้รู้ว่า เพื่อนคนที่ชื่อจริงดูเหมือนจะเป็นลูกครึ่งจากชาติที่มาจากตะวันตกนั้นแท้ที่จริงแล้วหน้าตี๋กว่าเค้าซะอีก
"ไอ้คนที่ชื่อ "มาร์ติน" ตอนแรกคิดว่าจะผมทองเห็นมาแต่ไกล ที่ไหนได้หน้าตาธรรมดาๆนี่หว่า" เปรมหันไปพูดกับ "มิ่ง" เด็กชายรูปร่างสมส่วนแต่มีแผลไฟไหม้ที่เกิดจากเหตุการณ์ในวัยเด็กของเค้าเป็นตำหนิอยู่บนร่างกาย หลังจากที่มาร์ตินเด็กชายตัวอ้วนกลมจากต่างจังหวัดพูดจบ เปรมกับมิ่งไม่ได้มาจากโรงเรียนเดียวกัน แต่ทั้ง 2 คนเป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันแบบเพื่อนด้วยอายุที่ต่างกันเพียงแค่ 7 วันเท่านั้น เป็นสาเหตุให้เด็กผู้ชายในกลุ่มนี้มีเยอะจนเป็นกลุ่มที่ใหญ่มากเมื่อคิดว่าเป็นแค่การเปิดเทอมวันแรก เสียงที่เปรมพูดนั้นดังพอที่จะให้คนที่นั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงได้ยินโดยที่ไม่ต้องตั้งใจฟังมากนัก
"ในวันนี้เราจะไม่มีการเรียนการสอนกันก่อนนะ แต่เราจะมาคุยกันก่อน ใครมีอะไรจะคุยหรือว่าจะถามก็ยกมือขึ้นมาได้เลยนะ" อาจารย์ฝึกสอนพูดขึ้น
เมื่อกอล์ฟได้ยินดังนั้นก้อคิดอะไรแผลงๆขึ้นมาได้จากอุปนิสัยกวนๆของเค้า รอยยิ้มอย่างมีเลศในเกิดขึ้นบนใบหน้า และด้วยความว่องไวของเค้าทำให้ "กรีน" เด็กชายร่างท้วม หัวกลมที่มาจากโรงเรียนเดียวกับกอล์ฟที่นั่งอยู่ข้างๆยังไม่ทันเห็นรอยยิ้มนั้น กอล์ฟก็ยกมือพร้อมกับถามออกไปว่า "คุณครูมีแฟนรึยังครับ" ยังไม่ทันที่กอล์ฟจะหายใจเข้าไปจนเต็มปอด เสียงหัวเราะจากนักเรียนในห้องก็ดังขึ้นดังที่กอล์ฟหวังจะให้เกิด พร้อมกับใบหน้ากึ่งยิ้มกึ่งงงของอาจารย์ฝึกสอนที่กอล์ฟไม่ทันคิดว่าจะเกิดขึ้น และไม่มีคำพูดอะไรออกจากปากของอาจารย์ฝึกสอนคนนั้น เสียงหัวเราะนั้นดังอยู่ไม่นานนักแต่ก็นานพอที่จะไม่เงียบลงสนิทก่อนที่ก่อนกระทำของกอล์ฟจะไปกระตุ้นความรู้สึกของเพื่อนในกลุ่มเดียวกันออกมาแล้วทำให้ "โอ" เด็กชายรูปร่างใหญ่ ล่ำ ดำ สูง ยืนขึ้นมาแล้วพูดว่า "ถ้ายังไม่มีแฟน มาเป็นแฟนกับผมก็ได้นะครับ" ทำให้เสียงหัวเราะที่มีทีท่าว่าจะซาลง ดังขึ้นมาอีก
ไม่น่าแปลกใจเลยที่กอล์ฟกับโอจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ นั่นก็เพราะมีเด็กจากโรงเรียนเดียวกับทั้ง 2 คนอยู่ในห้องนี้มากกว่า 1 ใน 4 ของทั้งห้องนั่นเอง
หลังจากการกระทำของกอล์ฟกับโอจบลง ก็มีเพื่อนในห้องบางคนกล้าที่จะถามอะไรขำๆ ออกมามากมาย โดยหัวโจกนั้นยังคนเป็นกอล์ฟและโอจนจบคาบนั้น
สัญญาณบอกเวลาหมดคาบแรกดังขึ้น หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงเพลงดังขึ้นอันเป็นสัญญาณที่บอกว่าถึงเวลาเข้าแถว นี่คือความแปลกอีกอย่างหนึ่งของโรงเรียนแห่งนี้ การเข้าแถวหลังจากการเรียนไปแล้ว 1 คาบ เมื่อลงไปเข้าแถวกอล์ฟก็ต้องแปลกใจกับการเข้าแถวของโรงเรียนนี้อีกอย่างหนึ่ง นั่นคือหลังจากตั้งแถวเสร็จแล้วทุกคนนั่งลงเพื่อฟังข่าวประกาศต่างๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเพื่อทำกิจกรรมการเคารพธงชาติ
หลังจากเข้าแถวเสร็จแล้ว ทุกคนก็กลับขึ้นมาบนห้องเพื่อเรียนคาบที่ 2 กันต่อ การเรียนการสอนในคาบที่ 2 นี้คล้ายคลึงกับในคาบแรก การแนะนำตัว เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความสนุกสนาน และสิ่งที่เกิดทั้งหมดเหล่านี้ก็เป็นไปอีกในคาบที่มีอาจารย์ฝึกสอนมาสอนตลอด 4 คาบเช้า
เสียงสัญญาณดังขึ้นบอกว่าถึงเวลาพักกลางวัน กลุ่มเด็กชายกลุ่มใหญ่นี้ได้แยกออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกไปทานอาหารกลางวันกันที่หน้าโรงเรียนด้วยความคุ้นเคย ส่วนอีกกลุ่มเดินทางไปทานอาหารกลางวันกันที่โรงอาหารเหมือนกับที่เด็กใหม่ส่วนใหญ่จะทำกันซึ่งกอล์ฟก็อยู่ในกลุ่มหลังด้วย
หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จแล้วทั้งหมดก็กลับมารวมตัวกันคุยเรื่องสัพเพเหระกันที่ห้องเรียนจนสัญญาณบอกเวลาเข้าเรียนในตอนบ่ายดังขึ้น
การเรียนในตอนบ่ายของวันแรกค่อนข้างเหมือนกับในตอนเช้า ต่างกันตรงคาบโฮมรูม ที่มีอาจารย์ประจำชั้นเข้ามาเลือกหัวหน้าห้อง โดยอาจารย์บอกว่าจะให้เลขที่ 1 ของห้องเป็นหัวหน้าห้องก่อนในสัปดาห์แรก แล้วจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เพื่อหาหัวหน้าที่เหมาะสมที่สุดที่จะเป็นต่อไปในอนาคต ทำให้ในสัปดาห์แรกนี้ "อิฐ" เด็กชายร่างผอม สูง เหมือนตะเกียบที่มาจากต่างจังหวัดได้เป็นหัวหน้าห้องก่อน
หลังจากผ่านคาบโฮมรูมไป การเรียนในวันเปิดเทอมวันแรกก็จบลงพร้อมกับความสนุกสนานของนักเรียนในห้องทุกคน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น