ซ่าส์นักรักวะเลย

พิตต้าเปงหญิงสาวที่ค่อนข้าง น่ารักแต่เซ่อนิด เปงเด็กห้าว แต่การเรียนเปงที่ภูมิจัยของ อาจารย์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆร่วมทั้งพ่อแม่ด้วย ลูกตื่นด้ายแล้ว วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะลูก อะรัยนะค่ะ เปิดเทอมหรอ กี่โมงแล้วค่ะแม่  ใกล้จะ 8โมงแล้วลูก มั่ยทั้งแล้ว แล้วทำมั้ยแม่พึงปลุกล่ะค่ะ อาบน้ำเสร็จยังจ๊ะลูก เสร็จแล้วค่ะ มากินข้าวก่อนไปร.รนะลูก มั่ยทันแล้วค่ะหนูต้องรีบไปแล้วค่ะ ฉันของแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ชื่อ พิตต้า เปงคนน่ารัก ห้าว การเรียนดี อะรัยของเทอนี่ โม้แต่แนะนำตัว ร.รจะเข้าแล้วนะ วันแรกฉันก่อนมาร.รเรียนสายซะแล้วน่าอายจะ เพื่อนเข้าห้องกันหมดแล้ว แล้วฉันอยู่ห้องไหนล่ะ  เอ้ห้องไหนน่า ห้อง king เนี่ยน่า เย้อยู่กับยัยผึ้ง ยัยหวาน ยัยแอน ยัยอีฟ จอย แล้วก้อไอ้นนท์กับนัท อยู่กับเพื่อนหมดเลย รีบขึ้นห้องดีกว่า  ฉันมองเข้าไปนัยห้องยังมั่ยเห็นอาจารย์ ด้ายโอกาสและ ฉันรีบเข้าห้องทันที แต่ที่ไหนด้ายอาจารย์ อยู่หลังเสื้อที่แก่ใส่มาดังคล้ายกับ นร. เลย ฉันจึงแอบย่องเข้าไป แต่ไอ้พวกเพื่อนรักของฉันสิดังเรียกฉันซะดังเลย พิตต้ามาแล้วพวกเรา เท่านั้นแหละอาจารย์รีบเดินมาหาฉันอยากเร็วเลยอ่ะ "นี่เทอ มันกี่โมงกี่ยามแล้ว"  " แค่ 9 โมงค่ะ " "ยังจะมาเถียงฉันอีก มาสายแล้วยังมาจะพูด" "อ้าว! ก้ออาจรย์ถามว่าหนูกี่โมงเลยตอบนิค่ะ" "นี่เทอ โอ้ยฉันมั่ยรู้จะว่าอะรัยเทอแล้วนะ เทอมาสายใช่มั้ยหลังเลิกเรียนเทอทำเวรคนเดียวห้ามหนีกลับบ้านก่อนเด็ดขาด เข้าจัยมั้ย"  "ค่ะ"  ไปนั่งที่ด้าย "ขอบคุณค่ะ" อีฟ" พิตต้านั่งนี้สิฉันจองไว้หั้ยนะเนี่ย " พิตต้า"จะยัยเพื่อนเลิฟ" สักพักเสียงออนพักก้อดังขึ้น  เพื่อนตัวแสบรีบลากฉันมาที่โรงอาหารกันใหญ่ "โอ้ยจะพาฉันไปไหนกัน"  หวานตอบฉัน" ก้อมาดูนร.ใหม่ที่เขาบอกว่าเปงลูกเจ้าของโรงเรมที่ใหญ่ที่สุด และก้อมีกิจการอีกมากมาเลนะ ทั้งหล่อ สูง ร้องเพลงก้อเพราะนะ ฉันมั้ยพวกเรา" เพื่อน"ใช่" แต่ฉันมั่ยเห็นสนจัยเลยอ่ะ ไปเปงเพื่อนกันหน่อยสิดูสิไอ้นนทํกับนัทยังมาเลย ฉันรู้สึก ฉันกับนนท์และนัทจะโดนลากมานะทั้งที่มั่ยเต็มจัยมานะ นานะไปกับพวกเราสิ เอางัยดีล่ะ ก้อด้ายแต่แป็ปเดียวนะ ถ้านานตายแน่ อย่างนี้สิถึงจะเปงเพื่อนกันจริง  ระหว่างที่พวกเราเดินคุยเล่นกันอย่างสนุกนั้น ฉันรู้สึกว่าเดินชนกับครัยคนหนึ่งจนฉันล้มไปนั่งอยู่กับพื้น ด้วยความที่ฉันเปงคนที่อารมณ์ ฉันรีบลุกขึ้นมาว่าคนที่เดินชนฉันอยากแล้ว "นี่นายตาบอดรึงัยถึงมาเดินชน แถมมั่ยขอโทษฉันสักคำ ฉันเห็นหน้าคนนั้นที่ชนฉันแล้ว  โอ้ ตั้งแต่ฉันเห้นเขาครั้งแรก ฉันรู้สึกว่า คนๆนี้มีอะไรในตัวมากมาย ฉันเงียบ และบอกไปว่า ไม่เป็นไรค่ะ  เขายิ้มให้ฉัน และพูดว่า  ขอโทษนะครับ  แล้วเขาก้เดินจากไป ท่ามกลางพระอาทิตย์ที่ส่องแสงมาที่ตัวเขา    ฉันอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร ฉันจึงตามถามเพื่อนในห้องดู  จึงรู้ว่า  เค้าน่ะ อยู่ ห้องเดียวกับฉันนั่นเอง !!!! แต่ฉันยังไม่รู้จักชื่อของเขา ฉันจึงได้แต่คิดว่า ซักวันฉันต้องรู้ให้ได้

หลังจากนั้น ฉันก็เริ่มเรียนวิชา ดนตรี ต่อ อ่านะ ครูก็สอนเกี่ยวกับการร้องเพลง แล้วครูก็เรียก  "พิตต้า มาร้องเพลงให้ครูฟังหน่อยซิ " 
ขอแบบเด็ดๆเลย    ฉันงงนิดๆและเขินๆด้วย แล้วฉันก็ร้องเพลงที่ฉันชอบที่สุด  " ฟ้าร้อง แดดร้อน ฝนตก เธอก็มา ... " ร้องจนจบเพลง
ก็มีเสียงปรบมือดังมาจากหลังห้อง  ฉันหันไปดู และ แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง !!!!  นั่นมัน  คนที่เดินชนฉันเมื่อกี้นี่นา  
ครูก็บอกให้ฉันไปนั่งที่ และ ครูก็เรียกคนต่อไปออกมา  " พิษงู " เอ้ย ไม่ใช่ " พิโจ " ออกมา  ซึ่ง อีตา พิโจ เนี่ย ไม่ใช่ใครอื่นหรอก ก็คนที่เดินชนกับฉันน่ะแหละ  ออกมา  ครูบอกให้ร้องเพลงซิ  พิโจ ก็ร้องออกมาว่า " ซิ " ตามที่ครูบอกเลย 5555 เพื่อนๆขำกระจาย 
พิโจ ก็บอกกับครูว่า ผมไม่ถนัดเรื่องการร้องเพลงครับ  แต่ผมถนัดอยู่ 1 อย่าง   "อะไรเหรอ" ครูเอ่ยปากถาม  ... สิ่งที่ผมถนัดคือ "กลองชุด" ครับ