ศึกมนตรา อานาเซีย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ศึกมนตรา  อานาเซีย

 

 

ดาวแห่งอานาเซียเมื่อ 1,500 ปีก่อน  เกิดศึก 2 ภพขึ้น คือ ภพมนุษย์ และ ภพปีศาจ

 

“  ไครอสผู้นำแห่งอานาเซีย ในตาสีฟ้า ผมสีเทา สูงประมาณ 183 ร่างหนาใส่ชุดเกาะสีน้ำเงินเข้ม ซึ่งนำทัพทหารปกป้องดินแดนอานาเซีย  ” 

 

“ ไครอสกำลังยืนมอง ลูซิฟอน ปีศาจผู้มีใบหน้าขาวซีด ดวงตาสีดำ  ร่างหนากำยำ ดูแล้วหน้าขนลุกได้ง่ายสำหรับคนที่อยู่บริเวณใกล้ๆ  เป็นผู้นำแห่ง ภพปีศาจ ”

 

 

“  หึถึงเวลาแล้วซินะ ที่จะได้สู้กับเจ้าสักที ลูซิฟอน ” น้ำเสียงเย็นชาเยือกเย็นมาจากไครอสผู้มีในตาสีฟ้า ”

“  เหอะ! พวกมนุษย์ที่อ่อนแออย่างพวกเจ้าจะมาทำอะไรจอมปีศาจอย่างข้าได้ ” เสียงเย็นชาไร้ความรู้สึก มาจากลูซิฟอน

“ จงออกมา ไอร์เซล ทันใดนั้นใรมือของไครอสก็มีดาบสีฟ้าขึ้นมาในมือชายหนุ่ม มีไอร่าล้อมรอบตัวดาบและผู้ใช้ดาบบริเวณใกล้รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นของมัน

“ ลูซิฟอนพิจารณาดาบของ ไครอส แล้วคิ้วก็เลิกขึ้น  เจ้านี้มีดาบ ไอร์เซล ในตำนานด้วยรึน่าสนุกแล้วซิหึๆ ”

“ จงออกมา เอ็กต้า ทันใดนั้นในมือของลูซิฟอนก็มีดาบสีดำสนิทไอร่าสีดำแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ”

“ ไครอสได้ยินแค่ชื่อถึงกับขมวดคิ้ว มันมีดาบในตำนานเหมือนกันหรอเนี้ย งานนี้คงชนะยากซะแล้วแหะ ”

“ เอ้าถึงกับก้าวขาไม่ออกเลยรึ ไม่เป็นไรเจ้าไม่บุกข้าบุกเอง พวกพ้องของข้าได้ถึงเวลาบุกขยี้มนุษย์ผู้อ่อนแอและยึดอานาเซียเป็นของเราให้ได้

“ ไครอสตะโกนเหล่าทหารว่า อย่าให้พวกมันยึดอานาเซียของเราทุกคนได้ บุก!!! ”

 “ เคร้ง!!! เปรี้ยง ตูม!!! หึๆเจ้าฝีมือไม่เบานี้ฟันแค่ครั้งเดียว สามารถฆ่าปีศาจได้ถึง100คน สงสัยจะประหมาดไม่ได้แล้วซิ  แต่เสียดายจริงที่แกจะต้องตายด้วยฝีมือข้าหึๆ  ”  

 

“ ฟ่าว ! เสียงของลูซิฟอนพุ่งเข้าใส่ไครอส เคร้ง ผู้นำทั้งสองสู้กัน ด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ ถ้าไม่ใช่จอมเวทไม่สามารถมองตาเปล่าได้เลย

 
“  ในขณะที่ไครอสต้านดาบลูซิฟอน ลูซิฟอนจึงได้โอกาสต่อยเข้าที่ใบหน้าของไครอส พลัก!! หมัดของลูซิฟอนทำให้ไครอสถึงกับมึนเป็นช่วงนึงจังหวะนั้น ลูซิฟอนใช้ดาบเอ็กต้าแทงเข้าที่หัวใจแต่ ไครอสยังไวพอเหวี่ยงตัวหลบ เลยโดนไหล่ซ้ายแทน ฉึก!! ลูซิฟอนไม่รอช้าเอาขาเตะเข้าที่ท้องอีก เปรี้ยง!!!   ไครอสถึงกับกระเด็นเพราะแรงเตะไปไกลหลายเมตร  ”

“ ถ้าไม่ใช้ท่าโซล่าสตอมคงไม่ได้ซินะ แล้วชายหนุ่มก็วาดสัญลักษณ์บางอย่าง พร้อมกับเรียกชื่อว่า ซีเรียส ทันใดนั้นมีมังกรเกร็ดเพชร ดวงตาสีม่วงเข้ม สูงประมาณตึก2ชั้น ดูหน้าเกรงขามไม่แพ้เจ้านาย  ”

“ หือเจ้ามังกรตัวนี้มันคุ้นๆนะ เอ้ะ!! นั้นมัน มังกรผู้พิทัก เจ้านี้มันมีด้วยรึ ไม่ธรรมดาจริงๆ ”

“ ลูซิฟอนหลังจากนึกออกว่าเป็นมังกรผู้พิทักจึงหันมามองไครอสก็ต้องเอ้ะเป็นครั้งที่2เพราะตอนนี้เจ้าของในตาสีฟ้า กับกลายเป็นสีแดงโลหิตไปซะแล้ว ”

“ ซีเรียสเห็นดวงตาเปลี่ยนไปเป็นสีแดงจึงพูดกับนายท่านว่า  ท่านใช้พลังนี้มันอันตรายต่อตัวท่านสูงนะ พลังท่านก็ไม่ถึงครึ่งแล้ว  ไม่เป็นไรหรอก ซีเรียส การที่กำจัดลูซิฟอนถือว่าคุ้มค่าต่ออาณาจักร อานาเซีย มากมายนัก

“ หึเอาเจ้าจริงแล้วซินะ เข้ามาเลยเจ้ามนุษย์ผู้โง่เง่า ไครอสพรุ่งตัวเข้าใส่ลูซิฟอน เคร้ง!!! ความแรงของไครอสทำให้ลูซิฟอนถึงกับถอยหลัง2-3ก้าว   ลูซิฟอนมองชายหนุ่มอย่างพิจารณา ความเร็วและพลังแรงเยอะขึ้นหลายเท่านัก แต่ลูซิฟอนลืมนึกไปอย่างว่าเขาไม่ได้สู้แค่1-1แต่กว่าจะรู้ก็เจอซีเรียสใช้มือข้างขวาบีบไว้แน่นราวกับบีบให้แหลกเป็นผลุยผง

“ เอาเลยนายท่าน ใช้พลังโซล่าสตอมท่านฆ่ามันเลย ก่อนที่ข้าจะต้านพลังมันไม่อยู่ ”

“ขณะที่ไครอสกำลังรวบสร้างพลังโซล่าสตอมนั้น อั๊ก!! ก็มีเลือดออกจากปากไครอสพลังลดหายไปเหลือน้อยนิด  สีหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด พลังข้าหมดซะแล้วหรอเนี้ยอะไรกันข้าใช้เนตรเพลิงไม่ถึง 3นาทีด้วยซ้ำ ”

 
“ 555 พลังหมดแล้วซินะหึๆ ข้าบอกเจ้าให้เอาบุญใครที่ถูกดาบเอ้กต้าแทงเข้าร่างกายมันจะสามารถดูดพลังเวทให้ลดน้อยลงไปเรื่อยไงละ อีกไม่ถึงนาทีข้าก็หลุดจากไอมังกรเจ้าได้แล้ว หึๆ  ”

“ ไครอสมองลูซิฟอนอย่างเจ็บใจตัวเองที่ไม่สามารถฆ่าลูซิฟอนได้ ”

“ มีทางเดียวเท่านั้นที่จะสามารถหยุดเจ้าลูซิฟอนได้ช่วงหนึ่ง ”

“ ขอทวยเทพเป็นพยาน ข้ามนุษย์ผู้ค้นหาแสงสว่าง ศรัทธาท่านด้วยใจจริง จงผนึกปีศาจความมืดทั้งปวง ”

“ เจ้าโง่!! ถึงจะผนึกข้าแต่วันใดวันนึงข้าก็หลุดมาได้ ส่วนเจ้าก็ตายมันคุ้มหรอที่เจ้าจะตายเพื่ออานาเซีย  ลูซิฟอนกล่าวอย่างเดือดดาลดิ้นเท่าใหล่ก็ไม่หลุดจากพันธนาการจาก   ซีเรียส   ”

“ ถึงแม้วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าไม่ได้แต่วันนึงข้าต้องข้าเจ้าได้แน่ ” ชายหนุ่มมองเหล่าทหารกว่าครึ่งทัพต้องมาสละชีพเพื่อปกป้องอานาเซีย แล้วหันกลับมามองหน้าซีเรียสเชิง     บอกลาซีเรียสก็ใช้พลังเฮือกสุดท้ายเอาแขนข้างซ้ายมาบีบให้แน่นขึ้น

“ จงมอบพลังให้ข้าข้าแต่ไครอสผู้เปิดผนึกแห่งภพปีศาจ ผนึก!!พอสิ้นสุดคำเกิดแสงสีดำขนาดใหญ่ดูดกองทัพปีศาจทั้งหลายทันทีขนาดราชาปีศาจไม่อาจทานแรงดูมหาศาลของปตูผนึกได้   ชายหนุ่มแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้เริ่มกลับมาสว่างอีกครั้ง ก่อนที่ร่างกายจะสลายไปแล้วก็พูดเสียงสุดท้ายว่า .......ขอโทษทุกคนๆแล้วข้าจะกลับมา….  

        

            

 ------------------------------------

สวัสดีคร๊าบ เพิ่งหัดแต่งอะแหะๆ ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคร๊าบ แล้วอย่าลืมให้คะแนนกันด้วยเน้อ

มีไรติชมมานะคร๊าบจะพยายามแก้ไข จะพยายามลงทุกวันน้า