ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [7sin] Sloth of Love รักนี้...ขอใช้งาน

    ลำดับตอนที่ #2 : ทำไมฉันอยากเป็นเมด

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 58
      0
      18 ต.ค. 55

    สวัสดีค่ะฉันชื่อเวอร์สิโลเซลนี่ เรียกฉันว่า วอร์ซิเลนซ์ก็ได้ค่ะ คุณพ่อ
    ชอบตั้งชื่อแปลกๆ เช่นพี่ชายชื่อ ไพท์ เออฉันเป็นน้องสาวของไพท์ค่ะ
    พอดีพ่อแม่อยากให้ฉันทำงานบ้างอยู่แต่ในบ้านก็น่าเบื่อสิ
    ฉันก็เลยมารับงานที่นี้ความเป็นจริงฉันอยากทำงานโรงงานทั่วไป
    แต่พี่ไพท์บอกว่าทำงานที่นี้สิจะได้เริศกว่า
    แต่ก็นะเจ้านายเป็นสลอตตี้ซึ่งเป็นเพื่อนของพี่เองฉันเลยมาทำ
    ฉันจะทำให้ได้เลย นายสลอตตี้ให้เงินฉันใส่เครดิตของฉัน ไปอีก100000บาท
    เพราะฉันช่วยเขาเรื่องที่ปิดบังเครดิตนะค่ะ แต่นะก็ไม่ใช่ว่าฉันชอบเขาอะไรหรอก
    แต่เพราะเป็นเจ้าชายฉันจึงรักเขาไม่ได้นะสิ
    " นี่คุณวอร์ซิเลนซ์ค่ะทำอะไรอยู่ค่ะ "
    " คุณเมดดี้ "
    " ช่วยเป็นภาษาอังกฤษด้วยค่ะ ถึงจะสนิทกับคุณก็เถอะ - - "
    " ค่ะ คุณ Maiddy T^T "
    " คุณแม่ค่ะอย่าไปกวนเพื่อนหนูจิ "
    " นี่บอกกี่ครั้งกี่หนว่าฉันเป็นแม่เลี้ยงไม่ต้องเรียกแม่ได้มั้ย "
    " ไม่ได้-3- แม่ก็คือแม่หนู แม่คือคนเก็บฉันไม่ว่าใครจะคลอดหนูจะเรียกแม่ว่าแม่ "
    " ออนซ์จ้ะ เธอถูกทิ้งเหรอน่าสงสารจัง "
    " อะ อืม " และแล้วเธอก็เศร้าทันใดเเล้วเธอก็กลับไปห้องพักเมดส่วนตัวของเธอ 
    " ขอโทษนะวอร์ซิเลนซ์ เธอนะได้ิยินเรื่องถูกทิ้งก็เศร้าทันทีเลย อดีตของเธอนะฉันอยากให้
    เธอเห็นหน้าแม่ที่แท้จริงจัง "
    " เออ คือว่า... "
    " อ้อ ลืมเลยขอโทษนะจ้ะ เธอน่าจะเปลี่ยนชื่อเป็นภาษาอังกฤษบ้าง Vorcilain นะ ฮิฮิ "
    " เออ ไม่ใช่เรื่องนั้นค่ะ ฉันจะฝึกอันไหนก่อนดีค่ะ "
    " อ้อ งั้นเริ่มจากซักผ้าเลยละกันหนูซักผ้าเป็นมั้ย เดี๋ยวไปดูกัน "
    " สาวๆคุยอะไรกันอยู่ "
    " เจ้านายค่ะ "
    " หืม อย่าเรียกเจ้านายเรียกเจ้าชายสิ "
    จุ๊บ!
    อ้า นายมาจูบฉันทำไม
    " เธอวอร์ซิเลนซ์มาจูบพ่อเขาทำไม "
    " พ่อ!? "
    " เธอหลบไปนะ-3- "
    " ไม่ใช่นะคือว่า... "
    " นี่บอกกี่ครั้งว่าให้เรียกเจ้าชายๆ แล้วความเป็นจริงเขาก็มาจูบวอร์ซิเลนซ์เอง ว่าแต่วอร์ซิเลนซ์เขินปะจ๊ะ อิอิ"
    " ไม่ใช่นะค่ะ ไปกันเถอะเร็วๆๆๆ "
    " ฮึฮึ ฉันไปด้วย "
    " อะ ไม่ต้องก็ได้ค่ะ เจ้าชาย "
    อืม ความรู้สึกเมื่อกี้อะไรกัน
    มันใช่รักหรือปล่าวรู้สึกหายใจไม่ค่อยเข้าจังหวะเลยแต่ว่า
    " คุณMaiddyค่ะ คือซักผ้าก็เอาผ้าลงเครื่องซักผ้าก็พอใช่มั้ยค่ะ "
    " ใช่ๆ หนูวอร์ซิเลนซ์เก่งจัง "
    " พอดีพี่ไพท์สอนนะค่ะ พี่ชายนะค่ะที่เป็น1 ใน 7sin"
    " อะเจ้าชายก็เป็นเหมือนกัน "
    " เหรอค่ะ "
    " น้องสาวของไพท์เหรอน่าสนใจดีนะ ^^ "
    " เจ้าชาย มาได้ไงค่ะ "
    " เอ้า ฉันเป็นเจ้าของบ้านฉันก็ไปไหนมาไหนก็ได้ ไม่ต้องถามว่าได้ยังไงเพราะฉันไม่อยากกวนว่าเดินมาไงนะเข้า เฮ้อฉันขี้เกียจพูดแล้วสิ จัดการงา่นทุกอย่างด้วยล่ะ อ้อ เที่ยงนะช่วยไปทำอาหารด้วยนะเพราะฉันไม่อยากสั่งจากที่ไหน ขี้เกียจ! "
    อา ขี้เกียจยังไงเนี้ย- - พูดสะยาวเวอร์เชียวเฮ้อ "
    " ลั้นลาลั้นลา การซักผ้าช่างเป็นงานละเอียดละออ ไม่ว่าจะยากแค่ไหนแค่ทำมันก็กดสวิต "
    เออ คุณเมดดี้ค่ะ(Maiddyย่ะ) นั่นใช่เสียงร้องเหรอเนี้ย... เฮ้อ ฉันต้องไปทำอาหารแล้วล่ะฉันจะทำฝีมือชั้นยอดที่สอนโดยเชฟไพท์และลาเวียล เชียวละ5555+



    12.00 น.
    "อาหารมาแล้วค่ะ "
    " อา เอ่อ เธอทำอาหารเป็นปล่าวเนี้ยไม่สิเธอเรียบนทำอาหารมาจากใครเนี้ย "
    " ไพท์กะลาเวียลค่ะ "
    " อะไรนะ เฮือก! คร่อก~ "
    " เจ้าชายค่ะยังไม่กินเลยแต่ดันสลบไปแล้วค่ะ "
    " เออ จะไม่สลบได้ไงค่ะอาหารที่น้องทำมัน.... คร่อก~ "
    " คุณMaiddy อะ คร่อก~ "
    และแล้วทั้ง3ก็หลับไป 

    -------------------------------------------
    จบ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×