บทความของ วสท.

ลำดับตอนที่ #1 : จงใจกว้าง

ธรรมะกับการทำงาน
โดย...พระชุมพลพลปัญโญ
เรื่อง จงใจกว้าง 

     คนใจแคบย่อมสนใจแต่ความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่ เอาความคิดของตนเองเป็นใหญ่ เอาเรื่องของตัวเองเป็นใหญ่เท่านั้น ไม่ยอมเปิดโอกาสให้คนอื่น ไม่ยอมรับความคิดของคนอื่น เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเกิดข้อเสียมากมายหลายประการ คนที่สนใจแต่ความต้องการของตนเอง เอาตัวเองเป็นใหญ่นั้นจะเป็นคนเล็กลงทุกที เขาจะไม่ยอมให้เราเป็นใหญ่ เขาจะไม่ยอมให้เรามีอำนาจ เพราะว่า ถ้าเราเป็นใหญ่ขึ้นมา มีอำนาจขึ้นมา ก็จะใช่อำนาจและพลังนั้น เพื่อการกอบโกยผลประโยชน์เข้าสู่ตนอย่างเดียว จะไม่ช่วยเหลือใคร จะไม่ใช้พลังอำนาจนั้นเพื่อประโยชน์แก่คนอื่นนอกจากตน เมื่อเป็นเช่นนี้ ใครจะยอมให้เราเป็นใหญ่ จะมีแต่คนคอยขัดขวาง การมีอำนาจและพลังของเรา จะไม่มีใครคอยช่วยเหลือ เพราะสาเหตุจากการที่เราทำไว้เอง คือ ทำตัวเองให้เป็นคนใจแคบ คนเรานั้นถ้าผงเข้าตาตัวเองก็จะแคะออกเองไม่ได้ เราคันหลังขึ้นมาก็ยังเกาเองยาก สังคมมนุษย์นั้นอยู่ด้วยการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน แล้วทำไมเราจึงสนใจแต่เรื่องของเรา จงมองให้กว้าง ทำใจให้กว้าง เพราะคนใจแคบย่อมมองแคบ ส่วนคนใจกว้างย่อมมองกว้าง จงฝึกฝนตัวเองให้เป็นคนใจกว้าง พยายามรับความคิดคนอื่นมากขึ้น เปิดโอกาสให้คนอื่นมากขึ้น อย่าถือความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเราโกรธเกลียดใคร อย่าถือว่าเขาเป็นคนเลว ชั่ว คนไม่เข้าเรื่อง ต้องคิดว่าคนบางคนอาจจะทำเรื่องที่เป็นโทษให้แก่เราก็ตามทีแต่บางทีเขาอาจจะทำประโยชน์ให้แก่โลก แก่มวลชนได้ จงฝึกให้อภัยคนให้มาก เปิดดอกาสให้ผู้ที่ทำผิดได้แก้ไขตัวเอง ฝึกมองคนในแง่ดี ยอมรับความสามารถของคนอื่น และจงมองประโยชน์ส่วนรวม มองประโยชน์สังคมให้ใหญ่กว่าประโยชน์ส่วนตัวอยู่เสมอ เราจะยอมเสียสละประโยชน์ของตนเองได้ตามสมควร ถ้าหากมันสามารถก่อประโยชน์ให้ส่วนรวมได้ก้สมควร คนเราไม่มีใครดีมาตั้งแต่เกิด ความดีทั้งหลายสามารถฝึกฝนกันได้ ถ้าเราพยายามมันจะทำให้เราได้หัวใจมวลชน จะทำให้เราสามารถทำงานใหญ่ได้ คนทั้งหลายจะยอมให้เรามีอำนาจและยอมให้เราเป็นผู้นำของเขาได้  

*สุดท้ายนี้ขอให้ผู้ที่คิดว่าตนเป็นคนอย่างในบทความนี้ นำคำสอนของ ท่านพระชุมพลพลปัญโญ นี้ไปคิดและปรับปรุงตัว ให้เป็นคนใจกว้างเสีย ไม่มีอะไรสายเกินที่จะปรับปรุงแก้ไขได้ 



Kyuhyun : เชื่อเถ๊อะ ฮะ!ฮะ!~