คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF : Surprised
SF : Surprised
By : Poopylaly
Couple : Kyuhyun+Sungmin [KYUMIN]
13 July 18:00 น.
"ที่รักคร้าบวันนี้วันอะไรเอ่ย"เสียงหล่อพูดผ่านเครื่องมือสื่อสารสีเงิน
("วันจันทร์ไง")เสียงหวานตอบกลับ แต่มันเป็นคำตอบที่ไม่เป็นที่น่าพอใจของคยูฮยอนเลย
"แค่นั้นเหรอครับ"ถามให้แน่ใจ
("วันเกิดนายรึไง")ถามกลับกวนๆ
"ซองมินครับผมจริงจังนะ" นี่ซองมินจำวันนั้นไม่ได้จริงเหรอ
("คยูฮยอนแค่นี้ก่อนนะฉันยุ่งอยู่")ปลายสายกดทิ้งก่อนที่คยูฮยอนจะพูดต่อ
"โธ่ เว้ย!!!" ร่างสูงของคยูฮยอนทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเซ็งๆ นี่นายจำวันแรกที่เราคบกันไม่ได้เหรอซองมิน หึ! ก็ได้
ร่างสูงลุกจากโซฟา หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วตรงไปห้องน้ำ เมื่อร่างสูงอายน้ำเสร็จก็แต่งตัวออกไปข้างนอก
'ก๊อกๆๆๆ' เสียงเคาะประดังขึ้นในขณะที่คยูฮยอนกำจะเปิดประตูออกพอดี
เมื่อคยูฮยอนเปิดประตูออก ร่างสูงแทบช็อกเมื่อภาพที่เห็นนี่มัน... สาว(?)สวยแต่งตัวเปรี้ยวจิ๊ดมายืนหน้าห้องเขาเนี้ยนะ?!? แล้วก็แทบช็อกอีกครั้งเมื่อสาว(?)สวยคนนั้นเป็นซองมิน ชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีชมพูที่สำคัญมันยาวแค่ครึ่งตัก เผยให้เห็นตักขาวและท่อนขาเรียวขาวเนียน
โอ้!!! เลือดกำเดาผมแทบพุ่ง OoO!!!
"นี่จะมองอีกนานมั้ย เมื่อยนะ" ว่าไปงั้นแหละที่จริงอายสายตาที่จ้องมองมาต่างหาก
"ชะ...เชิญ" ร่างสูงเบี่ยงตัวหนีอย่างอึนๆนิดๆ
"คยูฮยอน" เสียงหวานเรียกอย่างออดอ้อน มันยั่วกันชัดๆ
"ม... มีอะไรเหรอ" พูดเสียงตะกุกตะกักทำอะไรไม่ถูก เจอเวอร์ชั่นนี้ก็ช็อคอะดิ
"ปิดประตูด้วยสิ" ร่างสูงหันหลังไปดูประตูที่ยังไม่ได้ปิดจึงเดินไปปิดมัน หันหลังกลับมาพบว่าร่างเล็กของซองมินหายไปแล้ว
"ซองมินๆๆ" เรียกแบบตกใจนึกว่าหายไปไหนพอวิ่งไปที่ห้องครัวก็พบคำตอบ
"มีอะไรเหรอเรียกซะเสียงดังเชียว" ซองมินกำลังแบ่งเค้กใส่จานอยู่ เค้กช็อกโกแลต!!! ร่างสูงน้ำลายสอเมื่อเห็นของโปรด
"เค้กช็อกโกแลตนี่!!!" อุทานออกมาเมื่อเจอของโปรด
"อยากกินละสิ" ซองมินยิ้มหวานให้
โอ่ย!!! แทบจะละลายแม่เจ้าเค้กก็น่ากิน คนก็น่ากินวันนี้วันอะไรวะเนี่ย (อุ่ย!!!ลืมไปวันนี้วันครบรอบ ๑ ปีที่เราครบกับซองมินนี่หว่า) เอ้ะ? แล้วซองมินมาที่นี่ทำไมกันไหนว่าลืมวันนี้ไปแล้ว
"เอ่อ ซองมินครับซองมินมาที่นี่ เพื่อ..." พูดไงต่อดีวะ
"ฉันก็มาหานายน่ะสิ" มือบางจัดการยกเค้กไปตั้งที่โต๊ะอาหาร แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่ม
"ซองมินคุณยังจำวันนี้ได้รึเปล่า ว่ามันเป็นวันอะไร" ร่างเล็กทำหน้าครุนคิดกับคำถามของคยูฮยอน
"วันนี้?? อืม...วันที่... " คยูฮยอนลุ้นคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
"13 กรกฎาคม ไง จำไม่ได้เหรอ" คำตอบที่ได้มามันสร้างความหงุดหงิดให้แก่เขามาก
"ผม รู้ผมรู้ด้วยว่าวันนี้วันอะไร แต่คุณนะซองมินจำไม่ได้หรือว่าซองมินไม่ได้จำมันกันแน่ว่าวันนี้วัน อะไร" เพียงแค่จำวันที่คบกันไม่ได้ก็โกรธคนตรงหน้าแล้ว(สรุปแกแมนป่าววะ นี่มันนิสัยเคะนะเฟ้ย)
"..." ร่างเล็ก ไม่ตอบปล่อยให้คยูฮยอนฉุนอยู่คนเดียว คุณต้องโดนลงโทษซองมิน!!! ซองมินเดินหน้าตาเฉยยกเครื่องดื่มไปที่โต๊ะอาหาร คยูฮยอนเดินตามอย่างฉุนๆ
"เอาล่ะเรียบร้อยนั่งสิ" ผายมือให้นั่งลงแต่คยูฮยอนกลับไม่นั่งแถมยังกระชากคนตัวเล็กเข้าให้ตนอีกต่างหาก
"คยูฮยอน!!!" ตาคมจ้องมองคนตรงหน้าที่รู้สึกว่าจะตกใจมาก
"ขอถามเป็นครั้งสุดท้าย คุณจำวันนี้ได้มั้ยว่ามันเป็นวันอะไร"
"เฮ้อ...ยังไงนายก็ต้องการรู้คำตอบที่น่าพอใจสำหรับนาย ใช่มั้ย? งั้นก็ได้"ซองมินกดคนตรงหน้าให้นั่งลงกับเก้าอี้ที่โต๊ะอาหารไปแล้วตนค่อย ล้มตัวลงไปนั่งที่ตักแกร่งของคยูฮยอนไว้
"ไหนล่ะคำตอบของผม" ร่างสูงถามหาคำตอบทันทีที่ร่างเล็กนั่งลงมาบนตัก แขนเรียวของซองมินโอบรอบคอของคยูฮยอนไว้
"ใจเย็นสิ"จมูกโด่งกดลงไปกับแก้มหนา พร้อมกับมือบางที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคยูฮยอนลงทีละเม็ด
"พอได้แล้วผมจริงจังซองมิน"มือหนาจับข้อมือบางไว้แน่น
"โอเค ปล่อยมือฉันก่อน" มือหนาคลายข้อมือบางออก
"วันนี้ ที่ฉันมาหานาย เพราะว่าฉันยังจำได้อยู่นะว่าวันนี้ของปีที่แล้วใครมาคุกเข่าของฉันเป็นแฟน น่ะ" คำตอบนี้ทำให้คยูฮยอนยิ้มอย่างพอใจ
นายยังจำได้ ซองมินแล้วที่นายบอกว่าจำไม่ได้ล่ะหมายความว่า.........
"เฮ้อ วันนี้เซอร์ไพร์สฉันล้มเลยกะจะบอกตอนเที่ยงคืนซะหน่อย" ที่แท้ก็กะเซอร์ไพร์สเรานี่เอง
"ขอโทษนะที่เร่งรัดเอาคำตอบคุณซองมิน งั้น...วันนี้ผมจะขอไถ่โทษแล้วกัน" มือหนาเลื่่อนไปกดท้อยของซองมินลงมาประกบจูบ อันแสนหวาน จูบที่ไม่อยากจะผละออก
"อ๊ะ....." คยูฮยอนอุ้มซองมือด้วยท่าเจ้าหญิงขึ้นเหนืออากาศ
"ผมขอไปทำเซอร์ไพร์สผมที่ห้องนอนต่อแล้วกันครับ"
ตลอดทั้งคืนบทเพลงรักอันแสนหวานบรรเลงไปอย่างไม่มีจุดสิ้นสุดจากความรักของคนทั้งสอง
-------------------------------------------------------------------------End------------------------------------
Talk with writer\
มากันอีกแล้วกับช่วงที่เรารอคอยช่วงพล่ามนั่นเอง เหอๆแฟนฟิคเก่า(ที่มีไม่กี่คน)อาจงงว่า มันอยู่ดีๆของมัน ดันลบเรื่องแล้วเอามันมานั่งทำใหม่ทำไมทำออกมาก็เหมือนเดิมด้วยนะ คำตอบคือไรท์เตอร์โรคจิตค่ะ เนื่องจากอะไรหลายๆอย่างมันเปลี่ยน(นิสัยและสันดานเลยเปลี่ยนตาม>>>ไม่เกี่ยวและ) ไรท์เตอร์เอามันมาแก้ใหม่เพื่อความดูดีของฟิคที่แต่ง มันจะได้น่าอ่านหน่อย แบบเก่าไรท์เตอร์คิดว่ามันรกๆดูไม่น่าเข้ายังไงก็ไม่รู้เลยปรับใหม่ซะเลย และมห้สำนวนการพูดมันเข้ากันจึงได้เอามาทำใหม่อาจมีเกลาๆให้น่าอ่านนิดๆ(ไม่รู้มันจะน่าอ่านสำหรับทุกคนรึเปล่า) ยังไงก็ฟากติดตามต่อไปด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
Poopylaly
ความคิดเห็น