คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF: Bride
SF: Bride
Couple: Kyumin [Kyuhyun+Sungmin]
By: Poopylaly
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ยามเย็นพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ท้องฟ้าเป็นสีชมพูอมส้ม เด็กน้อยวัย 6 ขวบ 3 คนนั่งคอยดูพระอาทิตย์ตกดินกัน และสนทนากันอย่างสนุกสนาน
“นี่ โตไปพวกนายอยากเป็นอะไรกันเหรอ” ทงเฮเด็กน้อยที่นั่งอยู่คนแรกเปิดประเด็นสนทนา
“ฉันอยากเป็นหมอละ” ทงเฮบอกความใฝ่ฝันของตนเอง
“ฉันอยากเป็นนายแบบละ” ฮยอกแจเด็กน้อยที่นั่งอยู่ถัดไปบอกความฝันของตัวเองบ้าง เหลือแต่เด็กน้อยคนสุดท้ายที่ยังคิดความฝันของตัวเองไม่ได้สักที
“ซองมินนายละ...โตไปอยากเป็นอะไร” ทงเฮถาม
“อืม ฉัน...ฉัน...อยากเป็น...”ซองมินทำหน้าครุ่นคิดอยู่นาน
“เฮ้ พวกนาย” เสียงเด็กน้อยผู้มาใหม่ ซึ่งอายุเท่ากับพวกเขา และก็เป็นเพื่อนสนิทกับพวกเขาทั้ง 3 คน วิ่งมาจากด้านหลัง
“คยูฮยอน!!!” ซองมินยิ้ม “ฉันอยากเป็นเจ้าสาวของคยูฮยอน” ว่าแล้วก็วิ่งไปกอดคยูฮยอน ที่ตอนนี้ทั้งงงทั้งหน้าแดง แล้วทั้งคู่ก็พากันกลับบ้าน
“อ้าวแล้วทิ้งพวกฉัน 2 คน ไว้ที่นี้งั้นเหรอ” ฮยอกแจโวยวาย แล้ววิ่งตามกลับไปด้วย
“อ้าวรอกันบ้างสิ” ทงเฮวิ่งตามไปด้วยอีกคน
เพียงอยู่ในวงแขนคุณ อบอุ่นในหัวใจ
เพียงได้เดินเคียงข้างคุณ ดั่งมีพรมละมุน
16 ปีผ่านมา
ณ หอพักนักศึกษา คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยโซล
อากาศในฤดูใบไม้ร่วงนี่ช่างดีเหลือเกิน ใบไม้ก็เริ่มเปลี่ยนสี อากาศก็ดี เฮ่ย!!! ช่างเป็นฤดูที่ซองมินผู้นี้ชอบเสียจริง พระอาทิตย์ใกล้ตกแล้วช่างเป็นภาพที่สวยงามเสียจริง ภาพเหล่านี้ทำให้ย้อนไปคิดถึงเรื่องเมื่อ 16 ปีที่แล้ว “ฉันอยากเป็นเจ้าสาวของคยูฮยอน” คิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้วตั้ง 16 ปี ได้เก่งจังแห๊ะเรา มันเป็นเหตุการณ์ที่ผมจำได้แม่นมาก
Q: เพราะอะไรถึงทำให้ผมยังจำเรื่องราวนั้นได้???
A: ผมอยากให้มันเกิดขึ้นจริงๆน่ะสิ!!!
~คยูฮยอนจะยังจำเหตุการณ์นั้นได้มั้ยน้า~
แชะ!!!
(เสียงกดชัตเตอร์ จากด้านหลังเขา...ซองมินหันไปมองที่มาของเสียง)
“คยูฮยอน!!!” ที่มาของเสียงชัตเตอร์คือ กล้องของ โจ คยูฮยอน รูมเมทของเขานั่นเอง 2 ปีแล้วที่เขากับคยูฮยอนตกลงคบกันเป็น แฟน 2 ปีที่ผ่านมาเขากับคยูฮยอนมีความสุขกันมาตลอดถึงจะทะเลาะกันบ้าง พวกเขาปรับความเข้าใจกันได้
“นี่ คยูฮยอน นายถ่ายรูปอะไรน่ะ” ผมเดินไปหาคยูฮยอนที่ยืนยิ้มพอใจกับภาพที่ตนเองถ่าย
“ถ่ายรูปกระต่ายมองพระอาทิตย์” กระต่ายเป็นสิ่งที่คยูฮยอนชอบเรียกแทนตัวผมเสมอ
“ไหนๆ กระต่ายตัวนั้นจะออกมาน่ารักมั้ยน้า~” ซองมินยิ้มพอใจกับภาพที่ออกมา เป็นภาพเขายืนมองพระอาทิตย์ตกดิน คยูฮยอนถ่ายภาพเอียงมุมไปด้านข้าง ทำให้เห็นวิวทิวทัศน์ของโซลในตอนเย็นด้วย ห้องของเขาอยู่ชั้น 3 จึงทำให้รูปทิวทัศน์นั้นออกมาสวย ทุกอย่างสมบูรณ์แบบมาก สวยสมจริงทุกอย่าง
คยูฮยอนและเขาเรียนด้านช่างภาพ บ้านคยูฮยอนทำธุรกิจแกลลอรี่ ส่วนบ้านเขานั้นทำธุรกิจร่วมกันกับบ้านของคยูฮยอน พวกเขาที่เลือกเรียนด้านนี้จึงไม่ต้องกลัวว่าจะตกงานเพราะมีงานรอให้ทำอยู่ แล้ว บางทีภาพในแกลลอรี่นั้นก็มีภาพที่คยูฮยอนเป็นคนถ่ายเป็นส่วนใหญ่ และไม่น่าเชื่อว่าภาพที่นักศึกษาปี 4 อย่าง คยูฮยอน เป็นคนถ่ายจะขายหมดภายใน 1 วัน จนต้องสั่งพิมพ์เพิ่ม ซึ่งทำให้ยอดขายสูงจนทะลุเป้าหมาย
เฮ้อ...ผม รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจริงๆที่เกิดมาเจอกับคยูฮยอน ในตอนแรกที่เราคบกัน พ่อแม่แต่ละฝ่ายตกใจเล็กน้อย อึ้งกันเป็นแทบๆ แต่ท่านก็เข้าใจ และไม่กีดกัน ผมกับคยูฮยอนจึงคบกันอย่างสบายใจ
“คยูฮยอนนายยังจำเรื่องเมื่อ 16 ปีก่อนได้มั้ย” อยู่ดีซองมินก็ถามคยูฮยอนขึ้นมา
“อืม...เรื่องอะไรอะ” คยูฮยอนงงเล็กน้อยเรื่องเมื่อ 16 ปีก่อน เป็นท่านๆจะจำได้มั้ยครับ
“ก็เรื่องที่ฉัน...พูดว่า “ฉันอยากเป็นเจ้าสาวของคยูฮยอน” นาย...ยังจำได้รึเปล่า” ซองมินยิ้มเขินๆเล็กน้อย
เรื่อง นั้นเองทุกท่านจะเชื่อผมมั้ย ถ้าผมจะบอกว่าเรื่องเมื่อ 16 ปีก่อนผมจำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเรื่องนี้ ผมคิดถึงมันทุกวันนับตั้งแต่วันนั้น
วันที่ฝันของผมเป็นจริง
ซองมินตะโกนลั่นทุ่งว่าอยากเป็น เจ้าสาว ของผม
“5555+ ฉันจำไม่ได้แล้วอะ” ขอแกล้งคนน่ารักตรงหน้าหน่อยเถอะน่า ชอบทำหน้าน่ารักใส่เดี๋ยวปั๊ดจับกิน (กด) ซะเลยนิ
TT^TT <<< ซองมินหน้าจ๋อยเล็กน้อย
“เงียบทำไมอะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิไม่น่ารักเลย เดี๋ยวก็ไม่รักซะนิ เจ้าสาวของฉัน” พูดเสร็จก็ลอบหอมแก้มคนตัวเล็ก “โอ๋ ล้อเล่นน่า ใครจะไปลืมลง” ร่างสูงกอดปลอบร่างเล็กที่ตอนนี้เหมือนกับจะร้องไห้ซะแล้ว
“คยูฮยอนบ้า คยูฮยอนใจร้ายชอบแกล้ง...ฮือ...” ใบหน้าเล็กซุกกับแผ่นอกกว้างของคยูฮยอน
“โอ๋ ไม่ร้องนะคนดีนะ ผมจำได้นะ เด็กน้อยไม่ร้องนะ นะคร้าบบบ โอ๋ๆๆๆ” คยูฮยอนก็ยังคงปลอบต่อเหมือนเดิม เพราะคนตัวเล็กยังไม่หยุดร้อง
“คยูฮยอนจำได้ใช่มั้ยๆ ไม่แกล้งซองมินนะ” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาจากแผ่นอกกว้าง
“คร้าบ ไม่ได้แกล้งแล้วครับ” พูดพร้อมเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าขาว
ทอดพาดวงใจ เราไปยังนภาฟ้าที่แสนไกล
ที่ไม่เคยมีใครก้าวลํ้าข้ามผ่านพ้นไป
เก็บดวงดาวที่ลอยเกลื่อนฟ้า จับมาเรียงร้อยเป็นมาลัยคล้องใจ
21.25 น.
…วันนี้ช่างประหลาดจริงท้องฟ้ามีพระจันทร์สว่างแต่ก็ยังมีดาวส่องสว่างแข่ง ช่างประหลาดจริง...
“ยืนดูดาวอีกแล้วไม่นอนรึไงครับ” คยูฮยอนเดินมากอดเอวซองมินจากด้านหลัง แถมด้วยการหอมอีกฟอดหนึ่ง ทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงเป็นลูกตำลึงกันเลยทีเดียว
“คยูฮยอนนายดูบนท้องฟ้าสิ มีพระจันทร์ส่องแสงแถมมีดาวส่องแข่งอีกด้วย” คยูฮยอนมองดูตามที่ซองมินบอก ใช่มันแปลกประหลาดจริงๆ
...แต่มีหรือที่คยูฮยอนจะสนความแปลกประหลาดนี้...
เพราะ ตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจที่สุดตอนนี้คือ บุคคลซึ่งเป็นที่รักของเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้า คยูฮยอนกอดซองมินแน่นขึ้น ทำให้ซองมินรู้สึกถึงความอบอุ่นที่คยูฮยอนมอบให้ ความรัก ความเข้าใจ ซึ่งมีให้กันและกัน เป็นสิ่งที่ทำให้เขากับคยูฮยอนรักกันได้นานขนาดนี้
เพียงแค่ใจเรารักกัน บดบังความสําคัญอื่นใด
เพียงแค่ใจเราสองใจ เข้าใจในรักจริง
3 เดือนผ่านมา
คยูฮยอนและซองมินเรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว ทั้งคู่ไปกันได้สวยคยูฮยอนเดินทางไปถ่ายภาพที่ไหนก็จะมีซองมินคอยตามไปด้วย ทุกที่ ทั้งคู่ช่วยกันถ่ายภาพให้กับแกลลอรี่ของพวกเขาและแกลลอรี่นับวันก็ขายดีมาก ขึ้น แต่ละเล่มนั้นถ่ายเอาใจคู่รักทั้งหลายที่ต้องการหาสถานที่ไปเที่ยวกันอยู่ใน ช่วงฤดูหนาว
วันนี้ ซองมินร่าเริงเป็นพิเศษเพราะคยูฮยอนพาเขามาเที่ยวพักผ่อนที่เกาะนามิ ไม่ใช่ว่าไม่เคยมา แต่เขามาพักผ่อนไม่ได้มาทำงาน เพราะฉะนั้นวันนี้เขาก็เที่ยวชมเกาะนามิได้อย่างอิสระ ไม่ต้องช่วยคยูฮยอนแบกอุปกรณ์การถ่ายรูปอย่างคราวก่อนที่มา ช่วงนี้ซองมินไว้ผมยาวส่วนคยูฮยอนไว้ผมสั้น คุณพ่อกับคุณแม่เลยชอบแซวว่า เป็นคู่รักที่น่ารัก ผมเองก็เขินเหมือนกันนะ
ผม ยืนมองบรรยากาศยามเย็นของเกาะนามิช่วงนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้สีเขียวเปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองอมส้มเพิ่มทิวทัศน์ให้สวยงามยิ่งขึ้น ผมยืนมองพระอาทิตย์ตกดิน
...ช่างเป็นภาพที่สวยงามอะไรอย่างนี้...
“ซองมินครับ” คยูฮยอนเดินมากอดผมจากด้านหลังเหมือนเคย “สวยจังเลย” คยูฮยอนพูดออกมาเบาๆ ข้างหูผม
“อืม พระอาทิตย์สวยดีจังเลย วิวก็สวย พระอาทิตย์ที่เกาะนามินี่เวลาตกสวยจังนะ” ซองมินยิ้มออกมาบาง
...ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้นะ แฟนผม...
“คนที่ยืนมองอยู่ข้างหน้าผมก็สวย” คยูฮยอนหอมแก้มซองมินไปหนึ่งฟอดใหญ่ ทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงก่ำ
“คนบ้า…” ซองมินยิกแก้มคยูฮยอนเบาๆ
‘ฟอด’
“นี่แน่ะ หาว่าผมบ้าเหรอ” คยูฮยอนหอมแก้มซองมินอีกฟอดเป็นการลงโทษ ถ้าเขาจะบ้าคนตัวเล็กนี่แหละจะเป็นคนทำให้เขาบ้า
“คนบ้าๆๆๆๆๆๆ” ซองมินตีไปที่แผ่นอกกว้างหลายที เป็นการระบายความเขินอาย
...คนบ้าอะไรหอมแก้มกันอยู่ได้ เขินนะ...
“ฮ่า ฮ่า ถ้าตีอีกป้าบเดียวผมจูบจริงๆนะเอามันกลางสาธารณชนอย่างนี้นี่แหละเอามั้ย” คยูฮยอนทำท่าจะจูบจริงซองมินชะงักไปเล็กน้อย
“คนบ้า” ซองมินตีไปทีหนึ่งแล้วหันหน้าหนี คยูฮยอนสังเกตเห็นหน้าคนรักที่ยิ้มเขินๆ
“ยังอีก” ซองมินหันมาตีอีกป้าบหนึ่ง คยูฮยอนก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรนอกจากยิ้มกลุ้มกลิ้มอยู่นั่น
“ฮึ่ย...ยังอีก”ซองมินหันมาตีอีกที คยูฮยอนยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรนอกจาก ยิ้มกลุ้มกลิ้ม
“ชิ ไม่สนแล้ว” ซองมินทำท่าจะเดินหนี พลันแขนยาวคว้าไว้ที่ข้อมือ คยูฮยอนดึงซองมินเข้ามาประกบจูบอย่างดูดดื่มท่ามกลางผู้คนนับสิบคนที่อึ้งไป ตามๆกัน (ไอ่คู่นี้มันจูบกันไม่แคร์สื่อกันเลยทีเดียว)
“แต่งงานกันนะ” กระซิบขอข้างหู ทำเอาคนฟังหน้าร้อนผ่าว “นะ...”คยูฮยอนร้องจอด้วยแววตาแห่งความหวัง
“...” ไม่มีเสียงตอบรับ น้ำสีใส่ล้นทะลักออกมาจากดวงตาของซองมิน น้ำตาแห่งความดีใจ ซองมินพยักหน้าเบา เพียงให้คยูฮยอนรู้ว่าตนตกลงแต่งงานกับคยูฮยอน
“ตกลง...คุณจะแต่งงานกับผมใช่มั้ย”คยูฮยอนยิ้มกว้าง
“อืม...” ซองมินพยักหน้า
คยูฮยอนดึงซองมินไปกอดแน่น
ดีใจ...ดีใจอย่างบอกไม่ถูก
ณ หน้าบ้านพักริมหาดเกาะ Sido
"คุณโจ คยูฮยอน คุณยอมรับ คุณลี ซองมินเป็นภรรยารึไม่" บาทหลวงเกริ่น
"รับครับ" คยูฮยอนกล่าวออกมาอย่างมั่นใจ
"คุณลีซองมิน คุณยอมรับคุณโจ คยูฮยอนเป็นสามีรึไม่" บาทหลวงหันมาถามซองมิน
"รับครับ" ซองมินตอบมาอยากมั่นใจเช่นกัน
"งั้นคุณทั้งก็จงเป็นสามีภรรยาที่ดีต่อกันนะครับ พ่อขอตัวกลับโบสถ์ก่อน โชคดีครับ" บาทหลวงหันหลังกลับแล้วเดินจากไป
"ผมรักคุณนะซองมิน...และผมจะรักคุณตลอดไป" คยูฮยอนกอดซองมินแน่น
"ฉันก็...เมื่อกัน"ซองมินกอดตอบ
และเรามีเพียง งานวิวาห์เดียวดายภายใต้แสงจันทร์
สุขสกาวดวงดาวแพรวพราวนับหมื่นร้อยพัน
ร่วมกันเป็นพยานแห่งรัก ที่ไม่มีพิธีใดจักสําคัญ (เหนือใจ)
ทั้งคู่กอดกันท่ามกลางบรรยายกาศที่โอบล้อมไปด้วยไออุ่นแห่งรัก และดวงดาวที่ส่องสว่างเป็นพยานรักให้แก่พวกเขาทั้ง 2
โจ คยูฮยอน รัก ลีซองมิน
ลี ซองมิน รัก โจ คยูฮยอน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ห่างหายไปนานคิดถึงมากเลย ปรับแก้ไปเยอะแล้วนะคะแล้วก็ถ้ามีคำผิดก็ช่วยเตือนหน่อยนะคะ จะได้แก้ไขทัน
บ้านพักที่เป็นสถานที่แต่งงานของ โจ คยูฮยอน กับ ซองมินค่ะ
เครดิทภาพจาก http://www.jpopkpop-music.com/travel/?p=74 ขอบคุณค่ะ
สุดท้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น