คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 005
"เี่ย!!!!" ฮันบยอลีัวึ้นมาหลัาเห็นัวเลในนาฬิา พร้อมับเย่าัวแมินที่ยันอนหลับอยู่
"แมิน ื่น!"
"อือ"แมินส่เสียในลำอออมาแ่า็ยัหลับอยู่
"แมิน ื่น สายแล้ว!!!" ฮันบยอลส่เสียึ้นอีรั้
"อือๆๆ" แ่็เหมือนเิม ฮันบยอลเลิสนใแมินและัสินใลาเียเพื่อมุ่ไปยัารอาบน้ำ
เธอใ้เวลาอาบน้ำเร็วว่าปิเพราะว่าเริ่มสายแล้วและแมินเอ็ยัไม่ไ้อาบ
ฮันบยอลเินออมาาห้อน้ำ้วยเสื้อล้ามับาเับใน เธอเลือะมาแ่ัว้านอเพราะแมินะไ้รีบอาบน้ำ
"แมิน ไปอาบน้ำไ้แล้ว" อนนี้แมินอยู่ในท่านั่บนเียอเธอึ่เานั่หลับาอยู่ เป็นภาพที่น่ารีน่าเอ็นูมา แมินพยัหน้าและลุออาเียอย่า้าๆ ฮันบยอลเปิู้เสื้อผ้าออมาพร้อมับหยิบุนัเรียนายออมา เมื่อ่อนแมินมา่อน้าบ่อยเลยเอาุมาไว้ห้อเธอบ้า เธอหยิบุออมาและเินไปวาไว้หน้าห้อน้้ำ
"แมิน! ุอยู่หน้าห้อน้ำนะ!"ฮันบยอละโนเ้าไปในห้อน้ำเพื่อนบอแมิน
"้าบ"แมินอบลับมาเสียหวาน
ฮันบยอลเินลับไปทีู่้เสื้อผ้าพร้อมับเอาุนัเรียนออมา เธอสวมเสื้อและส่วน่าๆไปทีละอย่านเสร็
ฮันบยอลย้ายาหน้าู้เสื้อผ้าไปนั่หน้าระ
มือเรียวยื่นไปหยิบวสินแร์ แล้วนำมาทาบนใบหน้า ถามว่าสายแล้วยัะ้อแ่หน้าหรอไม่รีบหรอ อบไ้เลยว่าเธอแ่ะลสินแร์ับแป้ฝุ่น ทาลิปนิหน่อย เพราะถ้าแ่หน้า็ือสายแน่นอน อนนี้พอะไปทันาบแรอยู่หรือเลทนิๆเพราะมันไม่ไ้สายนานั้น แ่สายว่าทุๆวันเพราะอย่าที่รู้ฮันบยอลไปโรเรียนเ้าเสมอ
"ฮันบยอลอ่า!!!! ุันมันเล็ลหรอวะ".เสียแมินัออมาาทาห้อน้ำ ฮันบยอลยืนึ้นและเินไปหาแมิน ันบยอลเปิประูห้อน้ำเาไป อ่าแมินไม่ล็อสินะ สภาพ็ือเายัไม่ไ้ใสุ่นัเรียนเายืนยุมาูอย่าๆ
"ใส่ไม่ไ้รึไ นั่นอนายนะ ัวให่ึ้นหรือเปล่า"
"น้ำหนัันไม่ไ้ึ้นเลยเถอะ ุนี่มันนานนานั้นเลยหรอ เหมือนมันไม่ใ่อันอ่ะ" แมินพูึ้น
พอไ้ยินประโยนี้ฮันบยอลื่นทันที
ุเหรินวิ้นแน่ๆ เพราะเา็เอามาไว้ห้อเธอเหมือนัน เธอระาุออามือแมินและนำไปเ็บทีู่้เหมือนเิมและนำอีุออมา ุนัเรียนายในู้เธอมีประมา3-4ุเลยแหละ
ฮันบยอลลับมาในห้อน้ำและยื่นุใหม่ให้แมิน
"อันนี้ล่ะ ใ่อนายหรือเปล่า"
แมินหยิบุไปและสวมเสื้อ ็พอว่าเาใส่ไ้
"ใ่ เมื่อี้อไอ้เหรินวิ้นหรอ" เาถามึ้นมา
"อือ"ฮันบยอลอบไปแ่นั้นและเินออาห้อน้ำปล่อยให้เาแ่ัว
.
.
.
.
.
.
.
.
โรเรียน
"นายเ้าห้อไป่อนิ เี๋ยวันเ้าทีหลั"
ฮันบยอลหันบอแมินที่อยู่้าๆ เพราะืนเ้าไปพร้อมันไม่ีแน่ๆ
"เธอ่อนเลย" แมินผายมือไปยัประู
"ประมา5นาทีนายามมานะ"ฮันบยอลอบออไป แมินพยัหน้า
รืน...
เสียเปิประูอฮันบยอล
"ออนุาเ่าห้อ่ะ" เปิประูเ้ามาน็มอเธอเป็นาเียว เธอไม่อบเวลามีนมอแบบนี้
"ทำไมฮันบยอลมาสายล่ะวันนี้" รูถามึ้น
"หนูนอนไม่่อยหลับ่ะ" ฮัยบยอลอบลับไป
"ูแลสุภาพ้วยนะ เอาล่ะไปนั่" ฮันบยอลพยัหน้ารับและเินไปนั่เ้าอี้เธอ
"ันนึว่าเธอะไม่มาแล้ว ทำไมไม่รับโทรศัพท์" ยูริถามึ้น
"ยัไม่ไ้ับเลย เธอ็รู้ันปิเสีย"
"่ะ"
เวลาผ่านไป็ามมา้วยเสียเปิประูอแมิน
"ออนุารับ"
"ทำไมมาสายล่ะแมิน"
"ผมื่นสายรับ" แมินอบและเินมานั่ที่ัวเอ รูถอนหายใและลับไปสนใบนระาษเหมือนเิมและสอน่อไปเรื่อยๆนหมาบ
.
.
.
.
.
.
.
หมาบแร
ฮันบยอลล้วโทรศัทพ์ออมาู็พบับสายที่ไม่ไ้รับายูริ 5 สาย
และมี้อวามาอินุนที่รัวเ้ามาเหมือนนบ้า
และ้อวามาีอ ที่ถามเ้ามาว่า
(วันนี้ไม่มาเรียนหรอ ันมาัรอเธอแ่เ้าแล้วนะ)
(ไม่มาริๆสินะ T T)
ฮันบยอลยิ้มออมาและ้อวามอบลับไป
(อโทษนะ วันนี้ันื่นสายน่ะ)
"ทำไมไม่อบ้อวาม" ฮันบยอลส่้อวามไ้ไม่นาน เหรินวิ้น็มายืนรหน้าเธอแล้ว ฮันบยอลเยหน้าึ้นมอและอบลับไป
"ยัไม่ไ้ับโทรศัพท์"
"ป่วยหรอ"เหรินวิ้นเอื้อมมือมาแะหน้าผาฮันบยอล
"ัวร้อนนิหน่อยนะ" เหรินวิ้นพูึ้นอีรั้และัมือลับไป
"ไม่ป่วยหรอหน่า"
"ถ่าป่วย็ไม่้อมาเรียน็ไ้ าวันเียวันไม่มีเมียใหม่หรอหน่า" เหรินวิ้นพูึ้นพร้อมับยิ้ม
"แ่!" ยูริที่ินน้ำอยู่ไ้พอไ้ยืนประโยนี้ถึับสำลั
"ส้นีนิอหรอ" เหรินวิ้นยัไม่หยุปาร้าย
ยูริมอเาาวา
"ะไปไหน็ไปเลยเหรินวิ้น" ฮันบยอลเอ่ยไล่เา
"ว่าะไปห้อน้ำอ่ะ สนใไป้วยันรึเปล่ารับหื้ม?" เหรินวิ้นพูพร้อมับโน้มหน้าเ้ามาหาเธอและยัใ้มือเยาเธออี
"โอ้ยยยยยย!!!" เหรินวิ้นร้อัึ้นหลัาที่โนฮันบยอลบิหูเ้าให้
"อย่ามาทุเรศแถวนี้นะเว้ย ไปเลย"ฮันบยอลพูพร้อมับี้ไปทาประู
"ไป็ไ้ ุ๊บ!" เหรินวิ้นอบลับไปพร้อมับ้มลมาุ๊บแ้มฮันบยอลแรๆนเิเสียแล้ววิ่ออไป
"ไอ้บ้าเอ้ย" ฮันบยอลใ้มือถูแ้มัวเอแรๆพร้อมับสายาที่มอนในห้อ และ็ไปพบับสายาสาวๆในห้อทั้หลายที่เป็นเมียอหว เหรินวิ้น ที่อนนี้ำลัมอแรมาที่เธออยู่ น่ารำาริๆ เธอเบี่ยหน้าหนี็พบับแมินที่อนนี้ำลันั่เล่นเมอยู่โยมีสาวๆที่นั่ลุมล้อมูเาเล่นเมอยู่ ถามริไม่อึอัหรอน่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โรอาหาร
"ย่าส์ ฮวั อินุน เี๋ยวนี้นายามิเพื่อนันอะไรนานั้นวะ" ยูริเอ่ยปาึ้นถามผู้ร่วมโ๊ะใหม่อย่าอินุนที่อนนี้นั่ิน้าวอยู่้าๆฮันบยอล
"เป็นผัว็้ออยู่ับเมียิ" อินุนอบไปและิน้าว่อ
ส่วนฮันบยอลไม่ไ้พูอะไร
"เมียนายมีั้เยอะไม่ใ่หรอ" ยูริพูึ้นอี
"็นี่เมียหลวไ นอื่นเมียน้อย" อินุนเยหน้าึ้นพูพร้อมับยิ้มปลอมๆให้ยูริ ส่วนฮันบยอล็ทำไ้แ่ส่ายหน้า
"เพื่อนันเป็นเมียหลวนายแ่นายอาะไม่ใ่ผัวหลวฮันบยอลนะ"
"ถ้าไม่ใ่ัน แล้วเป็นใร" อินุนพูพร้อมับมอหน้าฮันบยอลที่อนนี้ำลัิน้าวอยู่ เมื่อถูอีน้อฮันบยอลเลยหันไปหาอินุน ึ่็พบับในหน้าแสนหว๊านหวานอเาที่ำลั้อเธออยู่
"ห๊ะ" ฮันบยอลพูออไปพร้อมับทำหน้าแบบ อีทีิ
"ใร ือ ผัว หลว เธอ" อินุนเน้นย้ำทีละำให้ฮันบยอลอีรั้
"ันเอ" ฮันบยอลยัไม่ทันที่ะอบ็มีนอบแทน ึ่็ไม่ใ่นอื่นไลอีแหละ นา แมิน แมินพูพร้อมับนั่ล้ายูริ เมื่อไ้ยินเสียเาทั้สามน็หันวับไปที่เาทันที
"นาย?" ยูริี้ไปที่แมินแล้วหันมามอเพื่อนสาวัวเอ
"ใ่" แมินอบพร้อมับั้าวเ้าปาไป ทาอินุนเอ็มอแมินอย่าหุหิ
"อย่ามั่นไปหน่อยเลย" อินุนพูึ้น
"ไม่เอาหน่า อย่าว่าัวเอสิ" แมินเยหน้ามาอบโ้อินุน
"มึะเอายัไับู"
"ูไม่เอามึ ูะเอาน้าๆมึ" ำิบอแมินทำยูริอึ้า้า แมินอบพร้อมับมอหน้าฮันบยอล
"ย่าส์ ถ้าะทะเลาะัน็อย่าเอาันไปเี่ยวไ้ปะ น่าเบื่ออ่ะ ิน้าวไม่อร่อยเลย ถ้าะทะเลาะัน่อ็เิแ่ันไม่อยู่แล้ว รำ า!" ฮันยบอลรัวำพูและยืนึ้น
"ไม่้อามมานะ"พูบเธอ็ถือถา้าวแล้วเินออไปเลย ปล่อยทิ้ไว้ให้สามนที่เหลือนั่นิ่แบบๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มือเล็เปิประูาฟ้าและใ้เท้าปิมันแรๆระบายอารม์เพราะหุหิและรำาที่อินุนับแมินััน ฮันบยอลปิแรมานทำให้นที่นั่อยู่บนาฟ้าถึับสะุ้
"เบาหน่อย" ฮันบยอลใเสียพูและหันไปามเสียอเา็พบับายหนุ่มผมสีบลอน์หน้าาหล่อเหลาที่นั่อีาร์มอเธออยู่
"โทษที" ฮันบยอลเอ่ยอโทษและหันหลัลับเรียมที่ะออไป เพราะที่าฟ้ามีนอยู่แล้ว อีอย่าเา็มา่อนเธออี้วย
"ไม่อยู่้วยัน่อนหรอ" ยัไม่ทันที่ะับลูบิเา็เอ่ยึ้นอีรั้ทำให้ฮันบยอลหันลับทาเา ฮันบยอลทำหน้าสสัย
"อยู่เป็นเพื่อนหน่อย"
"ไ้มั้ยรับ" เาพูึ้นอี
เมื่อเห็นว่าฮันบยอลเินมาหาเา เา็ยิ้มออมาทันทีนเห็นายิ้มน่ารัสใสอเา
"ิม ฮัน บยอล" เมื่อฮันบยอลนั่ล้าๆเา เา็เอ่ยปาอ่านป้ายื่ออฮันบยอลทีละำ
ฮันบยอลทำเพียส่ยิ้มอ่อนๆแ่ไม่ไ้อบอะไร
เพราะไม่รู้ะพูอะไรเหมือนัน เธออึอันึหน่อย
"ำันไ้หรือเปล่ารับ" เามอาฮันบยอล่อนะเอ่ยประโยนี้ออมาพร้อมับรอยยิ้มเล็ๆที่ใรเห็นเป็น้อหวั่นไหว
"ำไ้สิ" ใ่เธอำเาไ้ เาือนเธอลาออาร้านเหล้า วันนั้นน่าะเมามาๆที่ไปเ้าห้อน้ำแล้วเอเา แล้ว็วนึ้นห้อเลย ทิ้ยูริไว้ที่ร้านนเียว มันน่าอายมาเลยนะแ่เพราะเมาไถึล้าทำอะไรแบบนั้นลไป นอื่นเมาอาะำไม่ไ้ แ่ฮันบยอลำไ้ ยิ่เรื่อน่าอายือำไ้ี
"เรา้อถามนายมาว่าว่าำเราไ้หรือเปล่า"ฮันบยอลพูึ้น
"ำไ้สิ โนุไปแบบนั้นอ่ะ" เาพูพร้อมับยิ้มำ
"อ่า.. เลิพูเรื่อนี้ันเถอะนะ" ฮันบยอลพูึ้นพร้อมับยิ้มแบบอายๆ
เพราะเธอไม่เยุยับวันไนท์เธอเลยัน ยเว้นีออ่ะนะ แล้ว็ไม่ิว่าะไุ้นับเานนี้อี
"ลี เโน่" เธอำเาไ้ีเลยแหละ
"เรายัไม่ไ้แนะนำัวเลย เโน่ ลี เโน่ นะ"
เาพูึ้น
"ยินีที่ไ้รู้ันะ"
"อึอัหรือเปล่า เธอูเร็ๆนะ"
.
"นินึ รู้สึแปลๆน่ะ"
"ใ่มั้ย แปลีเนาะ แ่เราอบนะ"
"หื้ม?"
"อบที่ไ้อยู่ับเธอ" เโน่ัไปหนึ่อ ทำเอาฮันบยอลหน้าแึ้นมาเลยแหละฮันบยอลิว่าอ่าให้ายเถอะ เานี่มันร้ายริๆเลย
"นายเล่นีาร์เป็น้วยหรอ เ่ั" ฮันบยอลถามึ้นทั้ๆที่็รู้แหละว่าเาน่าะเล่นเป็น
"อื้ม เธอร้อเพลเป็นมั้ย" เาถามึ้น
"ร้อไ้แ่เพี้ยนนะฮ่าๆๆ"
"ลอู่อนสิ"
"ีเพลอะไรเป็นบ้า"
"อยาร้อเพลอะไรล่ะ"
"อืม...เพล some อbol4ไ้มั้ย" ฮันบยอลนั่นึเพลัพัและเอ่ยื่อเพลออมา
"อ๋า ไ้สิ" พอไ้ยินประโยที่เธอเอ่ยึ้นเโน่็อบและพยัหน้า เาเยเล่นเพลนี้อยู่ และยัเล่นไ้
ฮันบยอลไม่ไ้อบลับไปแ่พยัหน้าและยิ้มบอเโน่ว่าโอเ เอาเพลนี้
เโน่ัีาร์ให้เ้าที่และเริ่มบรรเลเพลึ้นมา
표현이 서툰 것도 잘못인가요
พโยฮยอนี อทุน อโ ัลมอินาโย
ันผิเหรอที่ทำัวเ่อ่าออไป?
เสียหวานใสอฮันบยอลเริ่มร้อเพลึ้นมาเธอร้อพร้อมับมอใบหน้าอเโน่และยิ้ม
나 차가운 도시에 따뜻한 여잔데
นา าาอุน โีเอ าึฮัน ยอันเ
ันือผู้หิที่แสนอบอุ่นในเมือที่แสนเหน็บหนาว
ร้อมาแ่สอบรรทั็ทำเอาเโน่อึ้เหมือนัน เาไม่ิว่าเธอะร้อเพลไ้เพราะนานี้
그냥 좋아한단 말도 안 되는가요
ือนยั โวาฮันัน มัลโ อัน เวนึนาโย
แม้แ่ารบออบุ ัน็ทำไม่ไ้ใ่ไหม?
솔직하게 난 말하고 싶어요
ลิฮาเ นัน มัลฮาโ ีพอโย
ันอยาะบอุาใริเลยนะ
사라져 아니 사라지지 마
ารายอ อานี าราีี มา
ไปให้พ้นเลยนะ ไม่สิ! อย่าไปไหนเลยนะ
네 맘을 보여줘 아니 보여주지 마
นี มามึล โบยอวอ อานี โบยอูี มา
แสให้ันเห็นหัวใอุที ไม่สิ! ไม่้อแสให้เห็นหรอ
하루 종일 머릿속에 네 미소만
ฮารู อิล มอริโเ นี มีโมัน
ทุๆวันรอยยิ้มอเธอมันิอยู่ในหัวอัน
우리 그냥 한번 만나볼래요
อูรี ือนยั ฮันบอน มันนาบลแรโย
เราสอนมาเอันูสัรั้ไหม?
나 오늘부터 너랑 썸을 한번 타볼 거야
นา โอนึลบูทอ นอรั อมึล ฮันบอน ทาบล อยา
ั้แ่วันนี้เป็น้นไป ันอยาะเริ่ม้นวามสัมพันธ์อเรา
나 매일매일 네게 전화도 할 거야
นา แมอิลแมอิล เนเ อนฮวาโ ฮัล อยา
แล้ว็ันะโทรหาุทุๆวัน
밀가루 못 먹는 나를 달래서라도
มิลารู ม มอนึน นารึล ัลแรอราโ
ใน่วที่ันำลัแป้ไเออยู่
너랑 맛있는 걸 먹으러 다닐 거야
นอรั มัินึน อล มอือรอ านิล อยา
เรา็ะออไปหาอะไรอร่อยๆิน้วยัน
넘넘 스윗한 넌 정말 달콤한 걸
นอมนอม ือวิฮัน นอน อมัล ัลมฮัน อล
หวานมาๆเลย วามรัหวานมาริๆ
넘넘 스윗한 넌
นอมนอม ือวิฮัน นอน
หวานมาที่สุเลย
ฮันบยอลร้อเพลไปพร้อมับโยัวเบาๆ เสียหวานๆและรอยยิ้มอเธอมีเสน่ห์สุๆ เโน่ิว่าั้นนะ
그냥 좋아한단 말도 안 되는가요
ือนยั โวาฮันัน มัลโ อัน เวนึนาโย
แม้แ่ารบออบุ ัน็ทำไม่ไ้ใ่ไหม?
솔직하게 난 말하고 싶어요
ลิฮาเ นัน มัลฮาโ ีพอโย
ันอยาะบอุาใริเลยนะ
사라져 아니 사라지지 마
ารายอ อานี าราีี มา
ไปให้พ้นเลยนะ ไม่สิ! อย่าไปไหนเลยนะ
네 맘을 보여줘 아니 보여주지 마
นี มามึล โบยอวอ อานี โบยอูี มา
แสให้ันเห็นหัวใอุที ไม่สิ! ไม่้อแสให้เห็นหรอ
하루 종일 머릿속에 네 미소만
ฮารู อิล มอริโเ นี มีโมัน
ทุๆวันรอยยิ้มอเธอมันิอยู่ในหัวอัน
우리 그냥 한번 만나볼래요
อูรี ือนยั ฮันบอน มันนาบลแรโย
เราสอนมาเอันูสัรั้ไหม?
나 오늘부터 너랑 썸을 한번 타볼 거야
นา โอนึลบูทอ นอรั อมึล ฮันบอน ทาบล อยา
ั้แ่วันนี้เป็น้นไป ันอยาะเริ่ม้นวามสัมพันธ์อเรา
나 매일매일 네게 전화도 할 거야
นา แมอิลแมอิล เนเ อนฮวาโ ฮัล อยา
แล้ว็ันะโทรหาุทุๆวัน
밀가루 못 먹는 나를 달래서라도
มิลารู ม มอนึน นารึล ัลแรอราโ
ใน่วที่ันำลัแป้ไเออยู่
너랑 맛있는 걸 먹으러 다닐 거야
นอรั มัินึน อล มอือรอ านิล อยา
เรา็ะออไปหาอะไรอร่อยๆิน้วยัน
사랑은 이렇게 생기는 게 아니겠어
ารัึน อีรอเ แีนึน เ อานีเอ
วามรัไม่ไ้เป็นแบบที่ิเอาไว้เลย
어쩌면 내 맘의 반쪽을
อออมยอน แน มัมเม บันึล
ุเป็นเหมือนอีรึ่หนึ่อหัวใัน
네게 걸어보는 건데
เนเ อรอโบนึน อนเ
ถึแม้ว่าันะถูทิ้็าม
나는 오늘도 네게 차일 것만 같아도
นานึน โอนึลโ เนเ าอิล อมัน าทาโ
ัวันในวันนี้ ยัะยัเป็นเหมือนเิมเสมอ
난 한번 더 너에게 다시 달려가 볼 거야
นัน ฮันบอน อ นอเอเ าี ัลรยอา บล อยา
แ่อีสัรั้ ันออัววิ่ไปหาุอีรั้
나 오늘부터 너랑 썸을 한번 타볼 거야
นา โอนึลบูทอ นอรั อมึล ฮันบอน ทาบล อยา
ั้แ่วันนี้เป็น้นไป ันอยาะเริ่ม้นวามสัมพันธ์อเรา
나 매일매일 네게 전화도 할 거야
นา แมอิลแมอิล เนเ อนฮวาโ ฮัล อยา
แล้ว็ันะโทรหาุทุๆวัน
매운 거 못 먹는 나를 달래서라도
แมอุน อ ม มอนึน นารึล ัลแรอราโ
อนที่ินอาหารรสเผ็ไม่ไ้
너랑 맛있는 걸 먹으러 다닐 거야
นอรั มัินึน อล มอือรอ านิล อยา
เรา็ะออไปหาอะไรอร่อยๆิน้วยัน
나도 그 애처럼 좋아요 좀 눌러줘
นาโ ือ แออรอม โวาโย ม นุลรอวอ
่วยอบันเหมือนับที่อบเาหน่อยเถอะนะ
나도 너랑 말 좀 할 수 있게 해줘
นาโ นอรั มัล ม ฮัล ู อิเ แฮวอ
ให้ันไ้บอวามรู้สึับุเถอะนะ
나는 풀이 죽어서 오늘도 포기하고
นานึน พูรี ูออ โอนึลโ โพีฮาโ
ถึวันนี้ันะยอมแพ้และถอยออไป แ่..
뒤를 돌아볼 때쯤 나를 붙잡는 넌
วีรึล โราบล แึม นารึล บุทับนึน นอน
แุ่หันหลัลับมาแ่นั้น ุ็ับันเอาไว้ไ้อีรั้แล้ว
넘넘 스윗한 넌 정말 달콤한 걸
นอมนอม ือวิฮัน นอน อมัล ัลมฮัน อล
หวานมาๆเลย วามรัหวานมาริๆ
넘넘 스윗한 넌
นอมนอม ือวิฮัน นอน
หวานมาที่สุเลย
เพลบลไปแล้วฮันบยอลปรบมือึ้นให้เโน่และัวเอ
"ว้า เธอร้อเพลเพราะมาเลย" เโน่เอ่ยปาม
"นาย็เล่นไ้สุยอเลย"
"อีัเพลมั้ย"
"อี10เพล็ไหว"
.
.
.
.
.
.
.
เโน่ับฮันบยอลใ้เวลาสนุ้วยันนหมาบพัลาวัน
"อ่าะถึเวลาเรียนแล้ว เวลามีวามสุเวลาเินเร็วะมั" ฮันบยอล้มมอนาฬิาแล้วบ่นพึมพัม
"ไว้มาร้อเพล้วยันใหม่นะ ไ้หรือเปล่า" เโน่เอ่ยึ้น
"ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าะไ้เอันอีหรือเปล่า"
"้อไ้เอสิ"
"ถ้าว่าแล้วเอนายที่นี่อีอ่ะนะ"
"สัาสิว่าะมาร้อเพล้วยันอี" เโน่ยื่นนิ้ว้อยออมาพร้อมับมอหน้าฮันบยอลอย่าาหวั
"สัา" ฮันบยอลยิ้มออมาแล้วยื่นมือไปเี่ยว้อยับเา เโน่ ลี น่ารัเป็นบ้าเหมือนเ็น้อยเลย
และแล้วเวลาอทั้สอน็บล...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ฮันบยอลเปิประูเ้าไปในห้อเรียนัวเอ เธอมาทันเวลาแหละและรู็ยัไม่เ้ามา อนที่เธอเปิประูเ้ามา็มีเเมินที่มอมาแ่เธอไม่ไ้มอเา ับเหรินวิ้น็มอเธอแบบฟึฟัหน่อยๆ ฮันบยอลเบะปาไม่สนใเาและเินไปนั่ที่ ไม่นานนัรู็เ้ามาพอี
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เลิเรียน
ฮันบยอลบิี้เียแล้วเ็บอลระเป๋าเพื่อนเรียมัวับบ้าน
"เสร็ยั" เหรินวิ้นเินมาหยุอยู่โ๊ะอฮันบยอล ฮันบยอลเยหน้าึ้นมอเาแล้วทำหน้าๆ
"อะไร"
"วันนี้เรามีเรื่อ้อุยัน..... หลายยเลยแหละ" เหรินวิ้นพูเว้นวรรแล้ว่อประโยึ้นมาพร้อมับรอยยิ้มร้ายๆอเา
"พูอะไร่วยอายันที่นั่้าๆ้วยเถอะ"ยูริพูึ้น
"แล้วเธอะฟัทำไม"
"็มันไ้ยิน!!"
"็ปิหูไว้ิ"
"พอไ้แล้ว" ฮันบยอลพูึ้นหลัาที่พวเาเถียัน
"นูน่า!!! เร็วๆหน่อยไ้มั้ย" เสียอบุลใหม่ัึ้น หันไป็พบว่าเายืนอยู่รประู ็ือฮารูโะอยูรินั่นเอ ยูริิ๊ปาพร้อมับสะพายระเป๋าเินไปหาเาและเินออไปาห้อเรียน
"นูน่า เสร็ยัเร็วๆหน่อยไ้มั้ย" และนี่ือเสียอหว เหรินวิ้น ที่พูเลียนแบบเสียฮารูโะ
"รีบ็ไป่อนสิไปเลยิ่วๆ" ฮันบยอลปัมือไล่เา
"อย่าเยอะนะฮันบยอลนา วันนี้เธอายาเียแน่"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ลับมาแล้ว่าฮืออออ ไม่ิว่าะอนานนานี้นึว่าแปปเียวเอแ ยัไม่แ้ำผินะะ พี่โน่ออมาแล้วววววววววววววววววววว เย่!!!!!!!!!! ส่วนเฮียเหริน็ือแรเ่นเย นที่ยัไม่ออมารอ่อนน้า แล้ว็ๆไรท์ไม่ไ้ล็อพระเอนะะ อนนี้ใร็สามารถเป็นพระเอไ้เ้อ อะไร็ไม่แน่นอนน้า อิอิ
#ทีมเฮียเหริน #ทีมมาร์ #ทีมนานะั #ทีมีอ #ทีมเโน่
ความคิดเห็น