"ผมเป็นโรคกลัวเสียงเพลง บางคนอาจจะมองว่ามันแปลก ซึ่งมันก็แปลกจริงๆนั่นแหละ
เวลาผมได้ยินเสียงเพลงทีไร ผมก็จะปวดหัว หรือบางทีก็เหมือนมีคนมาบีบหัวใจเอาไว้ หายใจไม่ออกบ้าง
จะทำยังไงได้ล่ะ?
ผมก็อยากหายจากโรคบ้าๆนี่เหมือนกันนะ!!"
*************************************************
"ผมชอบเล่นดนตรี ทุกๆครั้งที่ผมได้ยินเสียงเพลง ผมจะรู้สึกผ่อนคลายมากที่สุด
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่ผมหลงรักในเสียงเพลง
จนตอนนี้......ผมขาดดนตรีไม่ได้แล้วล่ะ
อ้อ! ผมลืมบอกไปว่าผมน่ะ.......
เป็นหมอ
ผมเรียนหมอเพราะว่าคุณพ่ออยากให้ใช้ความฉลาดที่มีให้เป็นประโยชน์กับสังคม
ผมเลยเลือกที่จะเรียนหมอ แต่ผมรักความสงบ
จะเป็นศัลยแพทย์ผมก็ว่ามันไม่โอ
จะเป็นหมอรักษาเด็กก็ไม่ได้อีก เพราะผมไม่ถูกกับเด็ก
ผมเลยเลือกจะเป็นจิตแพทย์ เพราะคนส่วนมากคิดว่าเป็นหมอรักษาคนบ้า
ผมว่ามันแปลกที่คนคิดกันแบบนั้น ผมเลยเลือกที่จะเรียนมัน.........."
**********************************
#ลู่หานเมโล
*********************************
:: writer ::
ที-ทิว
จากเด็กทิวถึงรีดเดอร์ : ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ
เขียนขึ้นมาเพราะความรักและความคิดถึงฮุนฮานล้วนๆ
ปล.ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของทิวเอง ศิลปินไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆนอกจากชื่อ
ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงแต่อย่างใด ทิวแต่งขึ้นมาเองเพราะความรักที่มีให้ต่อคู่ฮุนฮาน
ฝากติดตามด้วยน๊าา > <!!
OPEN : 2017.03.11
ขอบคุณธีมน่ารักๆ จาก
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น