น้ำแข็งใส กับ ใจปอนปอน

ลำดับตอนที่ #3 : กลั่นแกล้ง~1~ >>>>100%++เพิ่มนิดหน่อยนะจ๊ะ

การเรียนในช่วงเช้าเป็นไปอย่างน่าเบื่อหน่าย ฉันรู้สึกว่าวันนี้มันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ดิ เหมือนจะมีแต่คนมองฉันแปลกๆ มันอะไรกันเนี่ย ฉันสวยสะดุดตาสะดุดใจขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย ^_^





เอ๊ะ!!~หรือว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้





หรือว่าไม่ใช่ ...............ถ้าไม่ใช่แล้วมันอะไรหว่า





และแล้วเสียงสวรรค์<<เสียงอ๊อดพักกลางวันนั่นเอง>>ก็ดังขึ้น โย่ๆๆ ^o^ ฉันจะได้ไปกินข้าวสักที หิวจนไส้จะขาดแล้ว





“ฟ้า!เมื่อเช้าทำไมมาสาย” แพรเพื่อนสนิทฉันถามขึ้นมาระหว่างที่เธอกำลังจะเดินมาหาฉันเพื่อไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน





“ก็เหมือนเดิม” ฉันพูดแค่นี้เป้นอันว่ารู้กันว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน





“แล้วจะยังไง”





งงหว่ะ ยายแพรมันถามอะไรวะ ยังไง อะไร แล้วฉันจะรู้มั้ย ??-__-??





“ทำอะไร ยังไง เรื่องไร งงอ่ะ ” ตอนนี้ที่หน้าฉันนี้มีแต่เครื่องหมาย??





“อ้าว!!นี่เธอยังไม่รู้อีกหรอ” ยายแพรทำตาโตอย่างกะไข่ห่าน<จากที่มันโตพออยู่แล้ว>แล้วจ้องฉันอย่างอึ้งๆ o_O ฉันนี้ก็ยิ่งอึ้งกว่าว่าวันนี้มันเป็นอะไรของมัน พูดจาอะไรไม่รู้เรื่องเลย





“ยายแพร พูดให้มันเป็นคนหน่อยได้มั้ย อะไรของเธอเนี่ย อยู่ๆก็ถามอะไรไม่รู้เรื่อง ภาษามนุษย์นอกโลกหรือไงย่ะ”





“แหม……..ทำมาลืม เมื่อวานไปทำอะไรหลังเลิกเรียนมาหล่ะจ๊ะ”





“เอ่อ….ก็” คิด คิด คิด ทำไรหว่า???





และแล้วภาพทุกอย่างก็ถูกประมวลผลแล้วปรากฎขึ้นมาในหัวสมองที่แสนทื่อของฉันทันที





ภาพทุกภาพ





ภาพที่ฉันทำน้ำแข็งใสหก >_<





ภาพที่เขาด่าฉัน O.O\"





ฉันด่าเขา =O=





แล้วจุดจบของเรื่องก็คือ เค้กที่โป๊ะหน้า TToTT





“เฮ้ย!!”ฉันอุทานอย่างตกใจเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น “=_=”





“ฟ้า เธอรู้รึป่าวว่าตอนฉันมาโรงเรียนเมื่อเช้านะ เค้าลือกันเรื่องนี้ให้ZzzZZzเลย”





“แล้วเขารู้เรื่องนี้กันได้ไงอ่ะ”





“แต่ฉันว่าถ้าไม่รู้สิถึงจะแปลก”





เออหว่ะ…..นั่นดิในร้านมีนักเรียนเต็มเลยนิหว่าถ้าไม่รู้สิแปลก





“แล้วที่สำคัญนะ ตอนนี้ที่บอร์ดของโรงเรียนยังมีภาพเธอตอนเอาเค้กโป๊ะหน้าเขาติดอยู่ด้วยนะ”แพรบอกฉันด้วยน้ำเสียงสยอง ฉันนี้ลมแทบจับแหน่ะ มันมีการถ่ายรูปกันด้วยหรอวะ ใครหน้าไหนมันถ่ายไว้วะเนี่ย ตายแน่เลย ฉันต้องโดนพวกสาวๆที่ตามกรี๊ดเขามารุมกระทืท รุมตบแหงๆเลย จะทำไงดี -_-“ จะรอดมั้ยเนี่ย แค่คิดก็สยดสยองแล้วอ่ะ >_<”





“แล้วตกลงเราจะไปกินข้าวกันได้ยังอ่ะ?” แพรถามด้วยสีหน้าบ่งบอกว่าหิวเต็มที่แล้วเอามือลูบท้องไปด้วย





ตั้งแต่ที่ฉันเดินออกจากห้องมา ฉันมั่นใจเลยว่ามีแต่คนหันมามองฉันแล้วก็หันไปนินทากับเพื่อนบ้าง บางคนก็หน้าตาเหมือนกับว่าจะมาฆ่าฉัน  ซึ่งฉันก็มั่นใจเลยว่าสาเหตุที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะภาพที่บอร์ด  





รำคาญจริงๆยายพวกนี้มองกันอยู่นั่นแหละ มองอะไรนักหนา ฉันอึดอัดนะเว้ย อย่ามองได้ป่ะ





บ ท เ รี ย น ที่ ห นึ่ ง >>1







ตอนนี้ฉันกับแพรกำลังนั่งกินข้าวกันอย่างเงียบๆ ฉันมีความรู้สึกว่าข้าวที่โรงเรียนไม่มีการพัฒนาฝีมือเลยสักร้าน ร้านทุกร้านยังคงรักษารสชาติอันห่วยแตกของตนเองไว้อย่างยอดเยี่ยม เหมาะสมมากถ้าจะให้เหรียญอาหารห่วยแตกคงทน





“โป๊ก” มีกระป๋องโค้กปะทะเข้าที่หัวฉันอย่างรุนแรง ฉันมั่นใจเลยว่าต้องมีคนจงใจปามาแน่นอน จากที่ฉันเซ็งและเบื่อกับรสชาติอาหารอันห่วยแตกอยู่แล้วมันทำให้ฉันยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ ฉันนี่เจ็บสุดๆเลยก็กระป๋องโค้กมั่นใช่นุ่นซะที่ไหนกันหล่ะ ตอนนี้ฉันเดือดสุดๆทั้งเจ็บทั้งโมโหเลย ฉันรีบหันไปหาต้นตอของคนที่มันมาปากระป๋องโค้กมาใส่หัวฉันแต่ก็ไร้วี่แววของไอคนที่มันทำ





ฉันกับแพรได้แต่นั่งกินข้าวกันอย่างเงียบๆ สงสัยตอนนี้หน้าฉันคงเหมือนปีศาจที่พร้อมจะอาละวาดทุกคนได้ทุกเมื่อแหงๆเลย ยายแพรถึงได้นั่งเงียบเป็นเป่าสาก ไม่พูดอะไรกับฉันเลยสักคำ





บ ท เ รี ย น ที่ ส อ ง>>2







ฉันกับแพรกินข้าวกันเสร็จแล้วและกำลังจะถือจานข้าวไปเก็บแต่ก็ดันมีผู้หญิงคนหนึ่งที่จัดว่าสวย อยู่ดีๆเธอก็มาขัดขาฉัน





“ตุ๊บ!”เสียงจานข้าวพลาสติกและขวดน้ำเปล่าหล่นลงพื้นอย่างแรง  และหน้าฉันก็ยังลงไปกองกับพื้นอีกด้วย นางสวยนี่มันวอนแล้วมั้ยหล่ะ





“หิ หิ ยัยซุ่มซ่าม สมน้ำหน้า” นางสวยหัวเราะเยาะใส่ฉันด้วยเสียงที่ ก ระ แ ด ะ อย่างรุนแรง





“เธอตั้งใจขัดขาฉันใช่มั้ย??  ทำแบบนี้ทำไม??”ฉันจ้องนางสวยนั่นตาเขม็งพยายามระงับความโกรธที่ตอนนี้มันพุ่งขึ้นเต็มที่





“ใช่แล้วทำไม ก็ฉันพอใจจะทำนี่” นางนี้หน้าไร้ยางอายชะมัดเลยพูดอกมาได้หน้าตาเฉย





“ถ้าเธอแค่ขอโทษฉัน ฉันจะถือว่าแล้วๆกันไป” ฉันพูดด้วยความอดกลั้นเต็มที่





“แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษหล่ะ เธอจะทำอะไรฉันได้”





ฉันหยิบน้ำเปล่าของโต๊ะที่ใกล้ที่สุดสาดเข้าใส่หน้านางสวยอย่างเต็มที่





“กรี๊ด กรี๊ด......... นางบ้า นางปีศาจ” นางสวยเธอทำอะไรของเธอ หมดสภาพเลยหรอ ตลกชะมัดเลย 55+ ฉันฮามากกับภาพที่นางสวยเต้นโหยงๆ อย่างกะลิงตีฉาบแล้วร้องวี๊ดว๊าย ชี้หน้าด่าฉัน





ตอนนี้ฉันมีความรู้สึกว่าตัวเองชักจะเหมือนนางร้ายในละครขึ้นไปทุกทีๆแล้ว





“นางบ้า เธอทำกับฉันอย่างนี้หรอ” นางสวยกำลังจะเงื้อมือมาทำท่าเหมือนกับว่ากำลังจะตบฉัน แล้วคนอย่างฟ้าใสหรอจะยอมให้เธอตบฟรีๆ ไม่มีทางหรอก  ไปฝันเลยไปว่าฉันจะยอมเธอ





“เอาสิ ถ้าเธอตบฉัน1ที แนจะตบเธอ10ที” ฉันตะโกนชี้หน้าบอกนางสวยด้วยน้ำเสียงที่ดุดันและทำหน้าโหดเ-หี้-ย-มสุดๆ นางสวยชะงัก แล้วรีบชักมือออกทันที





“ฟ้า….อึก……พอ….เถอะนะ ฟ้า” แพรยืนร้องไห้แล้วพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น





ฉันหันไปมองเพื่อนฉันอย่างอึ้งๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอเป็นอะไรไป น้ำก็ไม่ได้ถูดสาด ด่าก็ไม่ได้ถูกด่า ตบก็ไม่ได้ถูกตบ แล้วเธอจะร้องไห้หาสวรรค์ วิมารอะไรของเธอวะเนี่ย  งง สงสัยเพื่อนฉันท่าจะปราสาทกลับไปแล้วหล่ะมั้งเนี่ย 0_0”





“จำไว้ว่าอย่ายุ่งกับบาสอีก ไม่อย่างงั้นเธอจะโดนมากกว่านี้” สาบานได้ว่าเธอขู่ฉัน เธอยังกล้าขู่ฉันอีกหรอเนี่ยขนาดโดนน้ำเข้าไปหมดแก้วเลยนะนั่น ว่าแต่บาสมันคือใครกันวะ แล้วฉันไปยุ่งกับมันตอนไหนเนี่ย ช่วยบอกที





“ฉันไม่กลัวเธอเลยแม้แต่น้อย แล้วคนที่สมควรกลัวก็น่าจะเป็นเธอมากกว่านะ ไม่ใช่ฉัน จำไว้ นางโรคจิตวิปริต”ฉันพูดด้วยสายตาโหดเ.หี้.ย.ม.ปนเย็นชาแล้วรีบดึงยายแพรให้เดินไปอย่างผู้ชนะ





มีความรู้สึกว่าตอนนี้ฉันจะตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนอีกแล้ว =__=“





ฉันมีความรู้สึกขัดๆกับประโยคที่ยายสวยขู่ฉันอยู่เลยนะฉันมีความรู้สึกว่าคนที่ควรพูดประโยคนั้นมันน่าจะเป็นฉันมากกว่านะ





“แพร ตะกี้เธอเป็นอะไรหรอ” ฉันถามแพรระหว่างที่เรากำลังเดินกลับห้อง





“ก็….ฉันกลัวอ่ะ” เธอพูดแล้วดูท่าทางเขินๆ ให้ตายสิเธอกลัวอะไรของเธอ ท่าจะบ้าไปแล้ว ทำไมเพื่อนฉันถึงได้อ่อนแอขนาดนี้เนี่ย





และแล้วพอฉันเดินกลับห้อง ก็ถึงคราวซวยทันที เพราะเพื่อนในห้องเดินมาบอกฉันว่าครูเรียกไปพบที่ห้องพักครู

“--  --“





ฉันเข้าไปนั่งฟังครูฝ่ายปกครองเทศน์อยู่นานแสนนานแถมยังโดนทำโทษหลังเลิกเรียนให้ไปเช็คโรงยิมให้เรียบร้อย แล้วเก็บอุปกรณ์กีฬาต่างๆ แต่ที่ซวยที่สุดสำหรับฉันก็คือโดนลงใบความประพฤติ





ส่วนยายสวยนะหรอ ก็แค่นั่งฟังเทศน์จากครูฝ่ายปกครองแล้วก็ลงใบความประพฤติแค่นี้เอง





แหม………..ลำเอียงชัดๆเลยนะเนี่ย <มันก็น่าอยู่หรอกก็เล่นไปสาดน้ำใส่เขาซะขนาดนั้นน่ะ>







บ ท เ รี ย น ที่ ส า ม >>3







ฉันเดินเข้าไปในห้องท่ามกลางสายตานักเรียนทุกคนในห้องที่จ้องมองฉัน แล้วก็มีเสียงซุบซิบเกิดขึ้นทั่วไปตามระยะทางที่ฉันเดิน







ฉันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของฉันและก็มีความรู้สึกว่าที่ก้นฉันมันมีอะไรสักอย่าง มันหนึบๆยังไงก็ไม่รู้สิ ฉันขยับไม่ได้เลย







ตายแล้ว!!ก้นฉันติดกับเก้าอี้ --__--“      ทำไงดี  ใครมันมาแกล้งฉัน ฉันว่ามันต้องเป็นกาวแหงๆ แล้วใครมันมาทากาวที่เก่าอี้ฉันวะเนี่ย  







ฮึ่ย ---___---   อย่าให้ฉันจับได้ก็แล้วกัน ถ้าจับได้นะ มันตายแน่ >_<