Lime juice - smrookies/NCT #doten

ลำดับตอนที่ #4 : cover up

cover up

kim doyoung x ten 

#bgm \ cover up - taeyeon

NOTE : ซีรีย์อีกแล้ว แฮ่ๆ

/ 1 / 

ก๊อกๆๆๆๆ

ไม่ทันที่เสียงเคาะจะเริ่มใหม่อีกรอบ บานประตูสีขาวก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของคนตรงหน้า

เจ้าของส่วนสูงที่มากกว่าเตนล์ คนที่ตัวใหญ่กว่า ผอมแต่ไม่ได้ผอมจนน่าเกลียด ตรงกันข้าม เพราะพออยู่ในเสื้อคอคอกลมสีขาวธรรมดาๆ แบบนี้ทีไรยังทำให้รู้สึกว่าหล่อมากๆ ทุกที แต่อาจจะติดรกหูรกตาอยู่นิดหน่อยกับหนวดเคราที่รุงรังที่ยังไม่ยอมโกน กับเส้นผมที่ยาว กับนัยตาที่ไม่เป็นมิตร พอตวัดมองกันที่ไรก็เหมือนจะโดนไล่ทุกที 

แต่ไม่หรอก ที่จริงแล้วเป็นคนใจดีมากๆ

ว่าแล้วก็สอดตัวเข้าไปในห้องอย่างคุ้นชินเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่มา เตนล์มาบ่อยจนแทบจะกลายเป็นบ้านหลังที่สอง ห้องชุดขนาดคนเดียวอยู่ ไม่รู้มีอะไรให้รก แต่ทุกทีที่มาก็ต้องมาเก็บนั่นเก็บนี่ใส่ถุงขยะให้เหมือนเดิม ส่วนเจ้าของห้องน่ะเหรอ พอเปิดห้องให้แล้วก็กลับไปนอนซุกผ้าห่มหนาๆ ในห้องนอนนู้น เปิดแอร์ก็เย็นจนหนาวไปถึงกระดูก เดือนร้อนให้เตนล์ต้องเป็นคนเดินไปเพิ่มอุณหภูมิให้อีก

มองถุงกับข้าวในมือกับถุงจากมินิมาร์ทที่แวะซื้อสลับกับใบหน้าที่จมกับหมอนแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ กลับไปนอนแบบนี้ไม่รู้เมื่อไหร่จะตื่นขึ้นมาอีก เตนล์เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อคืนตานี่ได้นอนเมื่อตอนกี่โมง เพราะไม่มีโทรศพัท์หรือช่องทางติดต่อกัน แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ได้กลิ่นอ่อนๆ ลอยมาเตะจมูกแบบนี้แน่นอนว่าคงหนักและย่ำรุ่งอยู่พอควร 

งั้นอาหารเช้าน่าจะเป็นหมันแล้วมั้ง แต่อุปกรณ์โกนหนวดคงไม่  เพราะยังรกรุงรังจนน่าหมั่นไส้อยู่เหมือนเดิม  

เดินไปนั่งเขียนโพสอิสไว้ข้างๆ เตียง ว่าโจ๊กอยู่ในครัว ส่วนของหวานเตนล์แช่ไว้ให้ในตู้เย็น ถ้าแฮงค์ก็ให้ไปหาอะไรสดชื่นๆ กินที่มินิมาร์ทด้านล่าง แล้วก็อย่าลืมโกนหนวดด้วยเดี๋ยวลูกค้าตกใจอีก ส่วนผมถ้าอยากไว้ยาวจริงๆ ก็อย่าลืมสระทุกวัน อย่าปล่อยให้มีกลิ่น ครีมนวดผมก็ต้องใช้ด้วย เตนล์ซื้อมาให้แล้ว ก่อนจะแปะไว้ที่หน้าจอโทรศัพท์ เพราะคิดว่าตรงนี้แหละ ต้องตื่นมาเห็นแน่ๆ 

แต่เหมือนว่ายังไม่ทันจะได้ไปไหนเลย ก็ถูกดวงตากลมๆ ลืมขึ้นมามองกันเข้าเสียก่อน

"ง่วง"

เตนล์เลยตอบรับด้วยการเอื้อมมือไปสรางผมยุ่งๆ นั่นแผ่วเบา คล้ายขับกล่อม

"อือ ง่วงก็นอนนะไม่กวนแล้ว มีเรียนหรือเปล่า"

"หึ" 

คนโดนถามส่ายศีรษะ พอถูกถามต่อว่าแล้วงานล่ะ ต้องเข้าไปบริษัทอีกหรือเปล่าก็เห็นว่าส่ายศีรษะกลับมาอีก เลยพอจะรับรู้ได้ว่าวันนี้คงว่างจริงๆ เลยไม่ยอมลุกออกจากเตียงง่ายๆ 

แต่ก็ดีแล้ว ทั้งทำงานทั้งเรียน ขยันตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตจนคนมองไกลๆ ยังเหนื่อยแทนแบบนี้ ก็ควรมีสักวันที่ได้พักบ้าง ท่าทางอิดโรยขนาดนี้มองทีไรก็อดสงสารไม่ได้ พอขอให้ช่วยก็ไม่เคยยอม สิ่งที่ทำได้เลยมีแค่นี้ ส่งข้าว ส่งน้ำบ้างตามโอกาส บางวันถ้าโชคดีหน่อย เจอเดินอยู่แถวทางเท้าก็จะคว้าจับยัดให้ติดรถมาด้วย

ขับแต่จักรยาน บางวันฝนตกก็เปียกเป็นลูกหมา บางวันแดดร้อนจัดก็เหงื่อเต็มหลัง บ่นจนไม่รู้จะบ่นยังไงแล้วว่าให้ห่วงสุขภาพตัวเองบ้าง ถ้าเหนื่อยก็ให้ใช้บริการขนส่งสาธารณะ แต่ก็ไม่ยอมทำตามหรอก ให้เหตุผลว่าค่ารถไฟฟ้า ค่ารถเมลล์มันสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ 

งกจริง งกทุกเรื่องเลย 

"งั้นเตนล์กลับแล้วนะ ตื่นมาอ่านช็อตโน้ตด้วย บนโทรศัพท์"

"มีงานเหรอ"

"อื้อ มีการบ้านเด็กๆ ค้างต้องเข้าไปเคลียร์น่ะ"

"เลิกกี่โมง"

"ไม่รู้เหมือนกัน"

"แล้วจะเข้ามาอีกไหม"

เตนล์ยิ้ม มองนักศึกษาปริญญาโท ที่ควบคู่กับตำแหน่งช่างภาพประจำสตูดิโอชื่อดังที่กำลังนอนมองเขาตาปรอยอยู่อย่างนึกขบขัน เอาจริงๆ ไม่มีอะไรน่าดึงดูดเลยคนอย่างนี้ หนวดเครายาวเฟริ้ม รกรุงรัง ผมก็ยาวเกะกะ แต่ว่าความตั้งใจที่อยากไว้ให้สวยๆ แล้วตัดบริจาคนี่โคตรจะหล่อเป็นบ้า พูดให้ใครฟังก็ชื่นชมตามๆ กันไปหมด แถมยังแข็งโป๊ก พูดตรงเป็นไม้บรรทัด ไม่ต้องถามถึงพวกพรรณาโวหารเพราะไม่แม้จะเฉียด โลกส่วนตัวสูงเทียมฟ้า เข้าหายากจนอยากปล่อยให้ลอยๆ ผ่านไปซะ

แต่จะบ้าหรือไง

ใครคิดแบบนั้นก็ช่างเขาเถอะ เพราะแน่นอนว่าไม่ใช่เตนล์แน่

เตนล์ถูกสอนมาว่าถ้าอยากได้อะไรต้องพยายามคว้านะ เห็นว่าเข้ามาแล้วตรงใจไอ้จะปล่อยให้หายไปก็กระไรอยู่

"ขอคิดดูก่อนนะ"

"ทำไมต้องคิด"

"ขอเตนล์เล่นตัวบ้างเถอะ"

ย่นจมูกใส่ เมินเฉยกับการกวักมือเรียกแล้วตั้งท่าเดินออกไปจากห้อง แต่สุดท้ายยังไม่ทันจะไปถึงไหนก็ใจอ่อน หันกลับมาข้างเตียงแล้วปล่อยให้คนบ้านั่นคว้าลงไปกอดเป็นหมอนข้างเหมือนเดิมเช่นทุกวัน เตนล์ครางอู้อี้ ปล่อยให้เสียงหนวดยาวขูดตามไหล่จนได้ยินเสียงแถมยังแสบจนยู่หน้า บ่่นออกมาว่าแสบ ตื่นแล้วต้องรีบโกนออกเลยนะ ถึงได้ยินเสียงงึมงำดังตอบรับกลับมา ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่านั่นหมายถึงการรับปากหรือแค่บอกปัดรำคาญกันแน่

แต่เอาเถอะ

เพราะได้แค่นี้เตนล์ก็พอใจจะแย่แล้ว

มองคนหลับที่ซุกใบหน้าเข้ามาที่ซอกคอ หลับตาพริ้มดูท่าทางหลับสบายเหมือนเด็กๆ แล้วได้แต่ยิ้มอยู่คนเดียว นึกไปถึงตอนที่เคยถามว่าก็รู้ว่าทั้งเรียนทั้งทำงานแบบนี้เหนื่อยจะตายไปทำไมไม่เลือกสักอย่าง แล้วได้คำตอบว่าเพราะไม่อยากให้ที่บ้านมาห่วงด้วยก็เลยเลือกแบบนี้ ไหนๆ อยากเรียนต่อก็อยากเองแล้ว สู้ทำงานหาค่าเทอมเองสบายใจกว่า พ่อแม่จะได้ไม่เหนื่อยตามไปด้วย ดูหล่อมากขึ้นไปอีก

ไม่รู้ว่าหน้าตอนไม่มีหนวดจะหล่อแค่ไหน แต่เรื่องใจเตนล์นี่หล่อแบบเต็มร้อย 

แต่อย่าหลงนะ ห้ามชอบ ห้ามเชียวนะ เตนล์หวงเลยล่ะคนนี้

แล้วถามว่ามีสิทธิ์อะไรให้หวง ก็บอกก่อนว่าไม่มีหรอก 

อ่าวไม่ใช่แฟนเหรอ ก็จะบอกว่าเปล่าล่ะ

แต่เตนล์กำลังจีบอยู่

ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะยอมใจอ่อนสักทีเนี่ย เบอร์ก็ไม่ยอมให้ 

งกได้งกดี แต่เรื่องนี้อ่ะแต่เนี๊ยนเนียน ทั้งกอด ทั้งหอมเตนล์จนช้ำไปหมดแล้ว

ได้จากเตนล์ไปเยอะแล้วแท้ๆ คนเรา ยังเล่นตัวอีก แบบนี้มันน่าตีให้ก้นลายเนอะ

#เลเม่อนโดเตนล์

 

(c)              Chess theme