ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ` ikon storyofus! (เก็บชฟ)「Bjin」

    ลำดับตอนที่ #5 : STORY3 : VAMP {CT2} (50%)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 115
      1
      16 ก.พ. 58

    [SF]

    VAMP CT2.



    เฮ้อ..รู้แล้วหรอครับเนี่ย? ยังอยากจะเก็บไว้อยู่นะเนี่ย..

    คนตรงหน้าที่ดูไม่สะทกสะท้านกับคำที่ผมพึ่งพูดออกมาเมื่อกี้เลยซักนิดแถมยังดูสบายใจกว่าเดิมซะอีก

    คนบ้าอะไรวะเนี่ย? ไม่สิ..ไม่ใช่คน  คิดได้ดังนั้นผมก็ลุกขึ้นและทำทุกอย่างให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็วแล้วถอยห่างออกจากคนอันตรายตรงหน้าสองเมตรครึ่งรวดเร็วปานจรวดนาซ่า



    ม..เมื่อกี้มันอ..อะไร?



     

    ก็รู้อยู่แล้วจะถามทำไมอีก?

    คนตรงหน้าดูจะไม่ได้สนใจกับคำพูดของผมแถมยังตอบกลับด้วยภาษาน่าถีบนั้นอีก..ให้ตายเหอะ อยากออกไปจากห้องของไอ้บ้านี้เร็วๆจริงเลย นี้ผมพึ่งโดนข่มขืนมาแน่หรอ(?) ข่มขืนหรอ? ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองสมยอมยังไงก็ไม่รู้.. แล้วไอ้บ้านี้คิดว่าตัวเองพึ่งตื่นรึไง? ไม่ได้ดูทุกข์ร้อนอะไรเลยเหอะ อยากโดนใช่มั้ย?..


     

    นี้คุณคิมฮันบิน.. ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้ล่ะ?


     

    เจ้าของชื่อเรียกละสายตาจากโน๊ตบุ้คที่เปิดหน้าอะไรซักอย่างอยู่หันมาหาผมแบบเบื่อโลกก่อนจะแสยะยิ้มออกมาแล้วลุกขึ้น เขาค่อยๆ สืบเท้าเข้ามาใกล้จนตอนนี้พวกผมอยู่ห่างกันแค่คืบ


     

    ก็คุณน่ารัก

     

     

    แล้วผมก็อยากให้คุณมาเป็นพวกกับผมด้วยนะ..

     

     

    แต่ผมคงต้องขอบายแหละเนอะ แล้วก็ค่าที่ทำผมเมื่อกี้..

     

     

    ..?

     

    ขาของผมที่เคยทำหน้าที่พยุงตัวของผมเองให้ยืนอยู่ได้แต่ตอนนี้มันคงต้องมีหน้าที่ใหม่แล้วล่ะ..

     



    ปัก!!



     

    โอ้ย!!!!!”

     

     

    อย่าเอาน้องชายไปเสียบใครมั่วซั่ว เข้าใจมั้ยฮะ!?”

     

     

    ผมเดินปึงปังออกจากห้องโดยทิ้งคนที่อาจจะเสียน้องชายไว้ในห้องคนเดียว เมื่อเดินมาถึงห้องโถงก็เห็นนายชเวยืนอยู่คนเดียวแต่เขาดูแปลกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นผมเดินลงมา วางแผนกันใช่มั้ยล่ะ? หึ..

     

    มีเรื่องอะไรกันรึป่าวครับ?ลีโฮไม่รอช้าที่จะวิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าตื่นตระหนกจอมปลอม

     

     

    ไปบอกเจ้านายคุณด้วยนะ ว่าอย่าไปทำบ้าๆแบบนี้กับใครอีก

     

     

    เมื่อพูดจบก็รีบวิ่งออกมาจากคฤหาสน์นั้นทันที น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ค่อย ๆ ไหลออกมาจนสุดท้ายก็หยดลงบนผืนดินที่กำลังเหยียบอยู่ไม่ขาดสาย.. ริมฝีปากที่บวมเจ่อจากเหตุการณ์เมื่อซักครู่มันกำลังบอกกับผม

     

    สัญญาที่เคยให้ไว้กับคุณแม่ ผมกำลังทำผิด..

     

     

     

     

    ทำผิด..

     

     

     

    ลูกห้ามให้ใครแตะต้องริมฝีปากนี้นะลูกคุณแม่อายุราว 40 พูดไปพร้อมๆกับที่นิ้วหยาบกร้านจิ้มลงมาที่ปากของลูกน้อยในมือ เด็กน้อยงงงวยกับสิ่งที่คุณแม่พูด ก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัยตามประสาเด็กไร้เดียงสา

     

    ทำไมล่ะครับแม่?คนอายุมากยิ้มออกมาอย่างนึกขำกับความน่ารักจากลูกของตน ก่อนจะเอ่ยตอบไปเพื่อบอกให้คนเป็นลูกได้รับรู้

     

    เพราะถ้าลูกจะต้องโดนจูบหรือจะจูบ ลูกต้องจูบกับคนที่ลูกรักเท่านั้นนะ

    เด็กน้อยที่พอได้ยินแบบนั้นแล้ว แต่ก็ยังไม่คลายความสงสัยในอกออกเพราะคำว่าจูบนั้น แม่ที่พอเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อคลายความงงของเด็กน้อยขี้สงสัย

     

    จุ๊บ..

     

    แบบนี้ไงจ้ะ..

     

     

    อ๋อ! ผมเข้าใจแล้ว! งั้นผมก็จูบได้แค่พ่อกับแม่ คุณย่า แล้วก็พี่ใช่มั้ยฮะ? ก็เพราะผมรักสี่คนนี้ที่สุดในโลกเลย!” เด็กน้อยไร้เดียงสาอ้าแขนออกกว้างเพื่อจะสื่อถึงความรักที่มีต่อทั้งสี่คน ทำให้คุณแม่อดยิ้มไว้ไม่ได้

     

    จ้ะ.. แต่เมื่อลูกโตขึ้นลูกจะได้เจอคนที่ลูกรักเท่าๆกับคุณพ่อคุณแม่คุณย่า แล้วก็พี่อีกนะ..

     

     

    หืม? จะมีแน่หรอ?

     

     

    เอ้า.. อยู่นี้เองผมก็นึกว่าหายไปไหน พ่อเค้าเรียกให้ไปกินข้าวน่ะครับ

    เสียงของคนอายุ 16 ดังขึ้น ทำให้ไม่รอช้าที่เด็กน้อยจะลุกขึ้นจากตักแม่อย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งเข้าไป จุ๊บ กับคนมาใหม่แบบเร็วๆ

     

    ทำอะไรเนี่ย?

     

    แสดงความรักไง แม่บอกว่าถ้ารักใครให้ทำแบบนี้ คิคิ

     

     

    แม่ไปสอนอะไรน้องครับเนี่ย?

     

     

    ไม่เป็นหรอกครับพี่ ก็ผมรักพี่ที่สุดในโลกเลย จูบก็ไม่เห็นเป็นไรนี้ครับ ><”

     

     

     

    ภาพในอดีตที่แล่นเข้ามาในหัวอย่างไม่ขาดสายทำให้รู้สึกเวียนหัวแทบบ้า อะไรกันเนี่ย? ไม่นานภาพของพี่ชายที่ยิ้มแป้นเตรียมจะถ่ายรูปพร้อมๆกับที่ตัวเองก็โดนคนเป็นพี่ดึงให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ก่อนเสียงชัตเตอร์จะดังขึ้นพร้อมๆกับที่ความรู้สึกหยุ่นๆตรงแก้มที่ทำให้สะดุ้งเฮือก

     

    พี่ทำอะไรเนี่ย!?”

     

     

    แสดงความรักไง ก็จินนี่เคยบอกพี่ไม่ใช่หรอ?

     

     

    ไม่คุยด้วยแล่ว!”

     

    เสียงหัวเราะของคุณพ่อและคุณแม่ดังขึ้นเพราะภาพของเด็กชายสองคนกำลังไล่กันอยู่บนชายหาดที่แทบจะไม่มีคนแล้วเพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าเป็นภาพที่สวยงามเหลือเกิน

     

     

     

    เอี้ยด!!


     

     

    ปัง!!

     


     

    ภาพของรถที่รู้สึกไม่ชินตา คว่ำหรอ? อะไรเนี่ย? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ พวกเขาเป็นใคร..

    โอ้ย!!!”



     

    และไม่นานสติก็ดับวูบไป..

     

     

     

     

    ผมลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดมิด คงอยู่ป่าสินะ.. ไม่ไหวเลยเรา.. แต่ทำไมดินป่านี้นุ่มจังเนอะ เหมือนนอนอยู่บนเตียง.. เตียง? และเมื่อสายตาเริ่มชินกับความมืดก็ทำให้ผมแจ่มแจ้งเลยทีเดียว นี้มันห้องไอ้บ้าที่เข้าพึ่งทำหมันไปให้มันไม่ใช่หรอ!? แล้วมันอยู่ไหนวะเนี่ย?  แต่ก็ไม่ต้องไปหาไกลเพราะเมื่อผมหันไปอีกทางก็เจอกับคนบ้ากามที่นั่งอ่านหนังสืออะไรซักอย่างอยู่บนโต๊ะอย่างตั้งอกตั้งใจ

     

     

     

    แต่แล้วภาพที่ทำให้ปวดหัวแทบระเบิดก็ฉายขึ้นอีกครั้ง..

     

     

    พี่ฮะ! ทำอะไรหรอ? ให้ผมช่วยป่าว?



     

    เด็กชายตัวน้อยที่นอนอยู่บนที่ลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อคลายความสงสัยของตัวเอง เรื่องอะไรน่ะหรอ? ก็พี่ชายตัวโตของเขานั้นแหละนั่งอ่านหนังสือเล่มนั้นมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ ทำไมไม่มาเล่นกับเขาสักที ใครกันที่ทำให้พี่ชายที่แสนดีของผมต้องไปขลุกอยู่กับหนังสือที่กองพเนินกันเป็นภูเขา

     
     

    นี้มันคณิตนะ แกทำไม่ได้หรอก


     

    พี่ชายที่ละความสนใจจากโจทย์คณิตสุดหินของอาจารย์แว่นหน้าเตอะแล้วหันมาหาน้องชายของตัวเองแล้วบอกสิ่งที่ทำให้น้องชายตัวดีหน้ายู่ได้ไม่ยากก่อนที่ตัวเองจะต้องเดินไปง้อคนเป็นน้องอย่างรวดเร็ว ปล่อยไว้นานกว่านี้มีหวังไม่มีคนคุยด้วยแหงเหอะพรุ่งนี้ 

     

     

    โอ๋ โกรธพี่หรอคะ. ให้ทำยังไงให้หายงอนคะ?คนตัวเล็กที่หันหลังให้คนข้างหลังเพื่อให้รู้ว่างอน แต่เมื่อรู้ว่าพี่ชายตัวแสบของตัวเองทำตามหน้าที่แล้ว(?) ก็หันมาหาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์


     

    คิดเอง.


     

    คนเป็นพี่มองคนตัวเล็กไม่ละสายตา ก่อนจะก้มลงจุ๊บปากคนตัวเล็กไปหนึ่งทีแต่ดูเหมือนคนโดนจะไม่ค่อยพอใจ เอาไงดีวะเนี่ย? แต่ยังไม่ทันที่คนตัวใหญ่กว่าจะได้คิดกว่านี้ คนเจ้าเล่ห์ก็คล้องคอคนตรงหน้าเข้ามาใกล้แล้วจุ๊บปากเหมือนที่เคยทำแต่ดูเหมือนมันจะแปลกกว่าเดิมก็เพราะปากของทั้งสองคนที่แตะกันไว้นานขึ้นและปากเล็กที่เริ่มขยับไปมาแต่ก็สั่นเพราะความไม่เคยทำให้คนเป็นพี่ต้องสอนเพิ่มให้แบบเต็มใจสุดๆ


     

    พอแล้วพี่.. ฮ่า


     

    มือเล็กที่ดันอกคนตรงหน้าออกเพื่อให้พี่ชายหยุดการกระทำอุกอาจของตัวเองไว้แค่นั้นและก็ได้ผล คนนิสัยไม่ดีก็ผละออกก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆแล้วยีหัวคนตัวเล็กจนยุ่งเหยิง..



     

    โอ้ย!” อาการปวดหัวจี้ดที่เหมือนกับเมื่อตอนเย็นไม่มีผิดกำลังโจมตีผมอีกครั้ง กุมขมับตัวเองแน่นคิดว่ามันอาจจะทำให้บรรเทาความเจ็บลงบ้างแต่มันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย ภาพอดีตที่แล่นเข้ามาในหัวมันอาจจะดูเหมือนความทรงจำดีๆ แต่นั้นไม่ใช่สำหรับผมตอนนี้ ฮันบินลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินมาทางผมเนิบๆ.. แวบหนึ่งภาพของพี่ชายคนนั้นกับคิมฮันบินซ้อนทับกันจนแทบจะเป็นคนเดียวกัน คล้าย..  




    ทำไม..



     

    เป็นอะไรตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว..

     

     

    ผม..

     

     

    ให้พี่ช่วยมั้ย?



     

    ค์:

    สวัสดีค่ะหลายคนอาจจะแปลกตากับฟ้อนนี้เนอะ
    คือมีปัญหากับฟ้อนที่ใช้ปกตินิดหน่อย
    เดี๋ยวตอนหน้าถ้ายังไงชอบฟ้อนนี้หรือฟ้อนเดิมอ่านง่ายกว่าก็เม้นเลยเนอะ ></.
    เรื่องนี้จะจบในตอนนี้นะจ้ะ ใครอยากได้ฟิคแนวไหนบอกได้เลยเดี๋ยวจิจวดให้ -3-

    ซีอเกนเน็กอเดย์ เจอปืนคว้าบ.

    。SYDNEY♔
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×