[Lawson short fic] เหตุเกิดจากแอลกอฮอล์ (Jyan)

ข้อมูลเบื้องต้น

ฟิคนี้เกิดจากความเพ้อเจ้อส่วนตัวบวกกับเรื่องที่ไรอันเคยเล่าว่าเค้าเคยไปซื้อเหล้าตอนช่วงที่มาอยู่ลอนดอนใหม่ เลยได้แต่เหล้าไร้แอลกอฮล์มาแทน กลายเป็นฟิคเรื่องนี้ค่ะ

ถ้าต้องการแนะนำติชมนะคะจะคอมเมนต์ในเด็กดีก็ได้ หรือว่าติดแท็ก #เหตุเกิดจากแอลกอฮอล์ในทวิตเตอร์ก็ได้ค่ะ

เนื้อเรื่อง

เหตุเกิดจากแอลกอฮอล์
 

Paring : Jyan (RyanxJoel)


ในวันนี้ทุกคนในวงลอว์สันรวมตัวกันที่อพาร์ทเมนต์ของแอนดี้เพื่อฉลองกับการรวมวงและเพื่อพูดคุยถึงแนวทางการทำงานต่อไป

"แอนดี้ ตอนนี้เหล้าของพวกเราหมดแล้วนะ ไม่มีเหลือเลย" อดัมมือกลองและหัวหน้าวงชูขวดเหล้าที่ว่างเปล่าให้ทุกๆคนได้เห็น
"แบบนี้ก็แย่เลยสิ โธ่เอ้ย ยังไม่ทันจะเมาเลย" ไรอันมือเบสของวงโอดครวญกับขวดเหล้าในมือของอดัม
"ถ้างั้นเรามาจับสลากดีมั้ยว่าใครจะเป็นคนออกไปซื้อเหล้า" โจลมือกีต้าร์เสนอความเห็นนี้เพราะดูจากท่าทางแล้วคงไม่มีใครยอมออกไปซื้อเหล้าแน่ๆ
"ชั้นเห็นด้วยนะ เพราะดูจากหน้าทุกคนแล้วคงไม่มีใครยอมออกไปซื้อเหล้าแน่ๆ" แอนดี้นักร้องนำของวงทำหน้าเห็นด้วยพร้อมเสนอตัวว่าจะเป็นคนทำสลากเองอีกด้วย
"ก็พวกนายรู้จักที่นี่แล้วนาว่ามีอะไรบ้าง แบบนี้ก็ไม่แฟร์กับชั้นดิ" ไรอันโวยวายขึ้นมาเพราะเป็นครั้งแรกที่เค้ามาอยู่ในลอนดอน
"ชั้นเองก็มาที่นี่เป็นครั้งแรกเหมือนกับนายนั่นแหละ แต่นายไม่ยอมเดินสำรวจกับชั้นเองนี่นา ช่วยไม่ได้" โจลพูดกับคนที่กำลังโวยวายแบบไม่สนใจ แถมหันไปสนใจสลากในมือแอนดี้ที่ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว

เมื่อทุกคนจับสลากเรียบร้อยแล้ว ปรากฏว่าไรอันต้องเป็นคนที่ออกไปซื้อเหล้า
"อะไรน่ะ ไม่โอเคเลยนะ ชั้นก็ไม่รู้จักเมืองนี้เลยนะแล้วจะออกไปซื้อเหล้าถูกได้ยังไง" ไรอันโวยวายไม่ยอมรับผลการจับสลาก
"เอาน่าไรอัน ในเมื่อนายจับสลากได้ก็ต้องเป็นคนไปซื้อนะ แถมแอนดี้เองก็บอกว่าจะเขียนแผนที่ให้ด้วยนะ ไม่ต้องกลัวว่าจะหลงหรอก" อดัมพูดอย่างใจเย็นกับคนที่กำลังโวยวายตรงหน้า
"ช่วยไม่ได้นะไรอัน ก็นายไม่ยอมไปเดินสำรวจกับชั้นเองหนิ แถมนายก็จับสลากได้เองด้วย ยังไงนายก็ต้องเป็นคนไปซื้อนะไรอัน" โจลยังไม่เลิกดุไรอันจนทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกัน ทำเอาแอนดี้กับอดัมห้ามแทบไม่ทัน
ลงท้ายไรอันก็ต้องเป็นคนไปซื้อเหล้า แอนดี้จึงเขียนแผนที่อย่างละเอียดพร้อมรายการของที่จะซื้อให้กับไรอัน พร้อมกับกำชับว่าถ้าไม่เข้าใจเส้นทางให้รีบโทรหาทันที

หลังจากไรอันออกไปซื้อเหล้า 30 นาที
“ทำไมไรอันยังไม่กลับมานะ ช้าจังเลย ทั้งๆที่เดินจากอพาร์ทเมนต์ไปร้านค้าก็ประมาณ 10 นาทีเอง” แอนดี้เหม่อมองนาฬิกาบนผนัง ในขณะที่โจลยังอารมณ์เสียไม่หายเพราะทะเลาะกับไรอันเมื่อ 30 นาทีที่แล้ว
“ชั้นว่าชั้นรู้แล้วล่ะว่าทำไมไรอันถึงออกไปนานมาก” อดัมชูกระดาษที่แอนดี้เขียนแผนที่ให้ไรอันให้อีกสองคนที่เหลือดูชัดๆ “แถมไม่ได้เอามือถือไปด้วยสิ”  อดัมยังชี้ไปที่โทรศัพท์มือถือของไรอันที่ชาร์ตแบตทิ้งไว้
“โธ่เอ้ย เจ้าบ้า ทำไมนายขี้ลืมแบบนี้ไรอัน แถมนายก็ไม่รู้จักทางอีก” โจลคว้ากระดาษในมืออดัม “เดี๋ยวชั้นไปตามเค้าเอง” โจลรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“เดี๋ยวก่อนโจล พวกเราไปตามหาไรอันด้วยกันไม่ดีกว่าหรอ เพราะนายเองก็เพิ่งมาเหมือนกัน” แอนดี้ทักท้วงโจลก่อนที่โจลจะวิ่งออกจากห้องไปพร้อมกับอดัมที่ทำหน้าพยักเพยิดอยู่ข้างๆแอนดี้
“นั่นสิโจล พวกเราแยกไปตามหาไรอันกันน่าจะหาเจอเร็วกว่านายหาไรอันเองคนเดียวนะ ให้พวกเราช่วยหาเถอะ ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนด้วยกันใช่มั้ย” อดัมพูดอย่างใจเย็นกับคนตรงหน้าที่ดูเป็นกังวล
โจลดูสีหน้าคลายกังวลเมื่อได้ยินอดัมกับแอนดี้บอกว่าจะช่วยตามหาไรอัน “ก็ได้ งั้นฝากพวกนายด้วยนะ” โจลรีบวิ่งออกจากห้องไปอย่างรีบร้อน
ในขณะที่อดัม แอนดี้และโจลตามหาไรอันอยู่นั่นเอง ไรอันก็กำลังหลงทางในบริเวณนั้น เค้าเองเดินถามคนแถวๆนั้น เดินไปเองบ้าง จนในที่สุดเดินไปเดินมาไรอันก็มาหยุดอยู่ที่หน้าร้านแบบงงๆ
ไรอันทำหน้าฉงนเมื่อพบว่าตัวเองยืนอยู่หน้าร้านค้า “เดินมาตั้งนานไม่เห็นเจอ บทจะเจอก็เจอแฮะ” ไรอันพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเดินเข้าร้าน มีเสียงร้องโอดโอยของผู้หญิงคนนึง เมื่อไรอันก้มมองก็พบว่าเดินชนจนหญิงสาวคนนั้นล้มลงกับพื้น ข้าวของของเจ้าหล่อนหล่นกระจายไปทั่วบริเวณ
“โอ๊ะ ขอโทษครับ เป็นอะไรมั้ยครับ” ไรอันช่วยสาวเจ้าลุกขึ้น พร้อมกับช่วยเจ้าหล่อนเก็บของที่หล่นกับพื้น “ให้ผมช่วยนะครับ” ไรอันยิ้มหวานใส่หญิงสาว ทำเอาสาวเจ้าถึงกับหน้าแดงก้มหน้าก้มตาเก็บของ
ไรอันยิ้มได้แต่คิดในใจนานๆที ได้บริหารเสน่ห์แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ทางด้านแอนดี้ อดัม โจล ก็กำลังตามหาไรอันรอบๆบริเวณอพาร์ทเมนต์ ได้คำตอบว่าคนแถวๆนั้นเห็นผู้ขายที่คล้ายๆไรอันเดินถามทางที่จะไปร้านค้า พวกเค้าจึงหยุดพักกันที่สวนสาธารณะใกล้ๆ เพื่อตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อไปดี
“เอาไงดี จะหาไรอันต่อยังไงดี” อดัมนั่งถอนหายใจพลางปาดเหงื่อพร้อมมองหน้าทั้งสองคนที่เหลือเพื่อขอความเห็น
แอนดี้ถอนหายใจก่อนจะตอบ “เอาอย่างนี้ เราแยกย้ายไปหาตามร้านค้าใกล้ๆดีมั้ย ได้เรื่องยังไงแล้วโทรบอกกันนะ”  อดัมกับโจลพยักหน้าก่อนที่จะแยกย้ายกันตามหาไรอัน
ทางด้านไรอัน
หลังจากที่ไรอันได้ช่วยเก็บข้าวของของหญิงสาวที่เค้าเพิ่งชนจนเจ้าหล่อนล้มลงกับพื้นพร้อมหว่านเสน่ห์ใส่เจ้าหล่อน จนคุยกับสาวเจ้าจนได้ความว่าเธอชื่ออลิเซีย อยู่แถวๆย่านนี้อยู่แล้ว ที่สำคัญโสด
“โสดกะผีน่ะสิ” ไรอันได้แต่คิดในใจเมื่อเจอสามีของอลิเซียอยู่ตรงหน้า เขาดูโกรธมาก ก็แน่ล่ะไรอันเพิ่งไปหว่านเสน่ห์ใส่ภรรยาของเขานี่น่า
“คุณคะ ฟังชั้นอธิบายก่อน ชั้นอธิบายได้นะคะเรื่องนี้” อลิเซียพยายามเกลี้ยกล่อมสามีว่าระหว่างเธอกับไรอันไม่มีอะไร เป็นแค่คนที่เดินผ่านมาเท่านั้นเอง
สามีของอลิเซียดูโกรธหนักยิ่งกว่าเดิม ไม่ว่าอลิเซียจะพยายามอธิบายเท่าไหร่เขาก็ไม่รับฟัง “ชั้นไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้นะ ไอ้ผู้ชายคนนี้คงเป็นเด็กใหม่เธอล่ะสิท่าอลิเซีย” สามีของอลิเซียมีสีหน้าบึ้งตึง “เธอไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องพยายามอธิบายอะไรทั้งนั้นเลยนะอลิเซีย เพราะภาพมันฟ้องอยู่” พูดจบเขาก็ยกโทรศัพท์มือถือที่ถ่ายรูปของไรอันกับอลิเซียเอาไว้ให้ทั้งคู่ได้เห็น
“ซวยแล้วไง กะว่าจะแค่บริหารเสน่ห์ แต่ทำไปทำมาดันกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะแล้วสิ” ไรอันมองคู่สามีภรรยาตรงหน้าด้วยสีหน้ากลุ้มใจ ไม่คิดว่าเรื่องที่ทำไปมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ในเวลาต่อมาได้ขนาดนี้ มาถึงตอนนี้เขาเองก็ต้องพูดอธิบายมั่งแล้วสินะ
ไรอันทำใจดีสู้เสือพยายามอธิบาย “ผมกับภรรยาของคุณ เราไม่มีอะไรเกินไปกว่าคำว่าคนที่เดินผ่านมาหรอกครับ” เขาพูดหนักแน่น “ผมชนเธอจนล้ม ผมก็แค่ช่วยเก็บของเท่านั้น ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นจริงๆครับ เชื่อผมเถอะ” พูดจบไรอันก็มองสองสามีภรรยาตรงหน้าพลางคิดในใจว่าจะไม่ไปโปรยเสน่ห์ใส่ชาวบ้านแบบนี้อีกแล้ว
“ยังไงชั้นก็ไม่เชื่อ ไม่เชื่อเด็ดขาดล่ะ” สามีของอลิเซียไม่ยอมลดละ ดูท่าทางโกรธมากกว่าเดิมและเริ่มมีท่าทีก้าวร้าวมากขึ้น กำหมัดแน่นเตรียมพร้อมชกผู้ชายตรงหน้า
“เอาแล้วไง โดนต่อยแน่ๆ แกไม่รอดแล้วไรอัน” ไรอันเห็นท่าทางของสามีของอลิเซียแล้วเริ่มปลงตกว่าต้องโดนต่อยแน่ๆ ไม่รอดแน่ๆ
“เดี๋ยวก่อนครับ” มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งร้องห้ามเอาไว้ พอไรอันหันไปมองต้นเสียงก็พบว่าเป็นโจลที่รีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาห้ามมวยระหว่างเขากับสามีของเจ้าหล่อน
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ เวลาเมาทีไรแฟนผมเค้าชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว ต้องขอโทษจริงๆนะครับ” โจลรีบขอโทษขอโพยสองสามีภรรยาเป็นการใหญ่ และอ้างว่าที่ไรอันทำไปทั้งหมดเกิดจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์

หลังจากเคลียร์ปัญหาทุกอย่างจบ ไรอันตั้งใจว่าจะเข้าไปขอบคุณโจล แต่ไม่ทันจะได้พูดก็ถูกเพื่อนร่วมวงต่อยเข้าให้เต็มๆ โจลดูเดือดดาลก่อนจะเริ่มพูด “ทำไมนายถึงชอบสร้างปัญหาตลอด ทำตัวมีปัญหาตลอดเลยล่ะไรอัน” โจลส่งสายตาดุดันให้ไรอันก่อนจะพูดต่อ “ชั้นรู้นะว่านายไปหว่านเสน่ห์ใส่ผู้หญิงคนนั้นนะ” ได้ยินแบบนั้นไรอันได้แต่มองเพื่อนรักแบบอึ้งๆพลางคิดในใจว่าทำไมโจลถึงรู้ว่าเขาไปหว่านเสน่ห์ใส่อลิเซีย
“หน้านายมันฟ้องมากไรอันว่าทำไมชั้นถึงรู้ ก็ชั้นเป็นเพื่อนกับนายทำไมเรื่องแค่นี้จะไม่รู้ล่ะ” โจลมองไรอันที่ตอนนี้ได้แต่ยืนงงก่อนจะถอนหายใจ “พวกเราเป็นห่วงนายกันมากเลยรู้มั้ย นายหายไปนานๆแบบนี้รู้มั้ยว่าทุกคนเป็นห่วง” ไรอันได้แต่มองโจลที่ตอนนี้กำลังดูเดือดดาลด้วยความโมโหปนความเป็นห่วง “พวกเราสามคนพากันตามหานาย แต่นายกลับมาทำแบบนี้” ในตอนนี้โจลเริ่มอารมณ์เย็นลง ทำสีหน้าปลงๆ “เอาล่ะ ชั้นจะโทรบอกอีกสองคนว่าเจอตัวนายแล้ว จะได้รีบซื้อของ รีบกลับอพาร์ทเมนต์”
ไรอันดูท่าทีของโจลที่เริ่มอารมณ์เย็นลง “นายเป็นห่วงชั้นมากขนาดนั้นเลยหรอเพื่อนยาก” ไรอันยังไม่กล้าเข้าไปใกล้ๆโจล กลัวว่าจะโดนเจ้าตัวต่อยเข้าให้อีกรอบนึง เลยยืนห่างๆดูท่าทีของโจล “ก็แหงล่ะสิ นายเป็นเพื่อนชั้นนี่นา” โจลทำสีหน้าปลงๆใส่ไรอันพร้อมคำตอบให้เพื่อน
“แล้วที่นายบอกว่าเป็นแฟนชั้น หมายความตามที่พูดเลยหรือเปล่าโจล” ไรอันเริ่มถามเรื่องที่ว่าโจลอ้างเป็นแฟนของเขาเพื่อไม่ให้ถูกสามีของอลิเซียทำร้าย โจลไม่ตอบคำถามของเขาแถมหันหลังให้อีกต่างหาก แต่ไรอันแอบสังเกตว่าหูทั้งสองข้างของโจลเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เขาเดาว่าตอนนี้โจลคงจะหน้าแดงไม่ว่าด้วยสาเหตุอะไรก็ตามนั่นแหละ
เอาเถอะ ในเมื่อว่าอ้างเป็นแฟนของเขาขนาดนั้น ไรอันก็ขอแกล้งโจลซักหน่อย ถือว่าเป็นการเอาคืนที่ถูกต่อยหน้านั่นแหละ “ในเมื่อนายอ้างว่าเป็นแฟนชั้น ชั้นก็ขอจับมือนายได้มั้ยโจล เป็นแฟนกันก็ต้องจับมือกันใช่มั้ยล่ะ” ไรอันหยอกทีเล่นทีจริง ไม่ได้คิดจริงจังว่าคนตรงหน้าจะยอมเล่นกับเขามั้ย แถมทำหน้าจ๋อยรอคำตอบจากแฟน(?)ของเขา
“เจ้าบ้า เล่นพอหรือยังล่ะ ถ้าเล่นพอแล้วก็ตามชั้นเข้าไปในร้านแล้วกัน” พูดจบโจลก็เดินก้มหน้างุดๆเข้าร้านค้าไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น “อ้าว ยังไม่ตามเข้ามาอีก” โจลหันมาดุไรอันที่ตอนนี้ยังยืนทำหน้าจ๋อยอยู่หน้าร้าน จนเขาต้องเดินไปลากเข้ามาในร้านโดยที่คนโดนลากแอบทำหน้าอมยิ้มไประหว่างโดนลากเข้าร้าน
ไรอันได้แต่คิดว่าต่อไปในอนาคตถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโจลจะเป็นอย่างไร เขาขอแค่เพียงอย่างเดียวขอให้พวกเขาได้ยืนอยู่ข้างๆกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ คอยดูแลกัน คอยห่วงใยกันไปเรื่อยๆแบบนี้ตัวเขาเองก็พอใจแล้ว
 

-fin-

Writer Talk:
   บอกตรงๆว่าฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคแรกของเราเลยค่ะ คือเราเคยคิดพลอตเรื่องนี้ไว้ซักพักแล้วแต่ไม่มีโอกาสแต่ง พอปิดเทอมได้โอกาสเลยแต่งฟิคซะเลยค่ะ จริงๆเราเป็นแฟนคลับของลอว์สันแต่ไม่ค่อยเจอฟิคของลอว์สันเท่าไหร่ ฟิคนี้จึงกลายเป็นว่าแต่งสนองนิ้ดเราส่วนหนึ่งด้วยเหมือนกัน 55555 ก่อนจะลากันไปขอฝากฟิคนี้ไว้ในอ้อมใจทุกคนนะคะ ถ้ามีข้อแนะนำหรือติชมอะไรติดแท็ก #เหตุเกิดจากแอลกอฮอล์ ในทวิตเตอร์หรือคอมเมนต์ด้านล่างได้เลยค่ะ