คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : So cute - Byul Ft. Kwon Jung Yeol
วันนี้ขอนำเสนอเพลง So cute - Byul (Ft. Kwon Jung Yeol Of 10 cm) เป็นเพลงน่ารักๆฟังสบายๆค่ะ เนื้อหาอาจไม่ค่อยเกี่ยวข้องเท่าไหร่ ฮ่าๆ นอกจากความน่ารักของจินยองค่ะที่เกี่ยวข้อง อิอิ หวังว่าจะชอบกันนะคะ
So Cute: https://www.youtube.com/watch?v=g01UBV-Y8iQ
+++++++++++++++++++++++++++++++
ทำไม่ได้...
มาร์คละสายตาจากภาพที่แสนงดงามตรงหน้าไม่ได้เลย
ใบหน้าขาวใสที่กำลังประดับไปด้วยรอยยิ้มหวาน ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่เป็นสีชมพูระเรื่ออย่างคนสุขภาพดีช่างดึงดูดสายตาของเขาเหลือเกิน ไหนจะเส้นผมสีน้ำตาลประกายแดงที่กำลังพริ้วไสวเพราะต้องลมนั่นอีก
ปาร์คจินยอง คือสิ่งมีชีวิตที่มาร์คไม่สามารถหาคำจำกัดความใดๆมานิยามให้ได้
นอกเสียจากคำว่า ‘น่ารัก’
น่ารัก...คนตรงหน้าเขาช่างน่ารักมากเหลือเกิน
มาร์ครู้สึกเหมือนว่าหัวใจของเขาเต้นรัวและแรงมากเสียจนเกรงว่ามันจะกระเด้งกระดอนออกมาข้างนอก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเอาแต่จ้องมองคนตรงหน้าราวกับต้องมนต์สะกด มาร์คควรจะทำใจให้ชินได้แล้ว แต่เขาก็ยังทำไม่ได้
สำหรับความน่ารักของปาร์คจินยอง ต่อให้มองอีกเป็นร้อยครั้งก็ยังทำใจให้ชินไม่ได้อยู่ดี
หรือเพราะความน่ารักของจินยองมันเพิ่มขึ้นทุกๆวันกันนะ?...
มันเป็นสมมติฐานที่มีความเป็นไปได้สูงที่สุดเท่าที่มาร์คคิดออกในตอนนี้
มาร์คไม่รู้ว่าเขาใช้เวลาไปแล้วกี่นาทีในการเฝ้ามองคนตรงหน้า คืนนี้มาร์คอาจจะนอนปวดตาทั้งคืนเพราะเอาแต่จ้องจินยองตาไม่กะพริบ
แต่เขาก็คิดว่ามันคุ้มค่าที่จะแลก
ต่อให้ต้องนอนปวดตาทั้งอาทิตย์เพราะจ้องมองจินยอง
มาร์คก็ยอม…
“คุณครับ ขอโทษนะครับ ผมขอนั่งด้วยได้มั้ย? คือว่าไม่มีโต๊ะว่างเหลือเลย” มาร์คสะดุ้งเพราะเสียงนั้น
“คะ...ครับ” เอ่ยบอกไปอย่างอัตโนมัติ มาร์คกะพริบตาปริบๆมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาขอนั่งด้วย ราวกับสิ่งที่เคยวาดฝันไว้ในวันวานกำลังจะกลายเป็นจริง รอยยิ้มที่มาร์คเคยเฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ บัดนี้กลับลอยเด่นอยู่ตรงหน้า
มาร์ครู้สึกว่าสายตาของเขาเริ่มพร่ามัว รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งใบหน้า ก่อนมาร์คจะรีบดึงสติของตนกลับมา เขารีบรวบชีทที่กองอยู่เต็มโต๊ะเพื่อเพิ่มที่ว่างให้กับบุคคลผู้มาใหม่ และด้วยความรีบเร่งทำให้มาร์คเผลอปัดชีทชุดหนึ่งร่วงลงไปกับพื้น เขาทำท่าจะก้มลงไปเก็บ
แต่ติดที่มือขาวๆของใครอีกคนเอื้อมไปถึงเสียก่อน
“พัมพ์กิ้นบอย...คุณคือพัมพ์กิ้นบอยเหรอครับ!?” น้ำเสียงตื่นเต้นจากอีกฝ่ายที่เห็นลายเซ็นที่เซ็นเอาไว้ตรงหัวมุมกระดาษทำเอามาร์คขมวดคิ้วยุ่ง
“ระ...รู้จักด้วยเหรอครับ?”
“ใช่ครับ ผมเป็นแฟนคลับตัวยงคุณเลยนะ ผมชอบบทความทุกบทความที่คุณเขียนลงบล็อกมากๆเลย ตอนแรกคิดว่าคุณเป็นคนวัยทำงานเสียอีก ไม่คิดว่าจะเป็นเพื่อนร่วมมหา’ลัย บังเอิญจังเลยนะครับ” คำว่า ‘ชอบ’ ที่หลุดออกมาจากปากของคนตรงหน้าทำให้หัวใจของมาร์คพองโต ถึงแม้ว่าสิ่งที่อีกคนชอบจะหมายถึงบทความที่เขาเขียนก็ตาม ไม่คิดว่าบล็อกเกอร์โนเนมอย่างเขาจะมีคนติดตามจนถึงขั้นเรียกว่าเป็นแฟนคลับได้
“ขะ...ขอบคุณนะครับ”
“ครับ ถ้าไม่เสียมารยาทจนเกินไป ผมขอทำความรู้จักคุณจะได้มั้ยครับ?” อีกคนถามด้วยสีหน้าลุ้นๆ มาร์คเงียบไปสักพัก ก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกออกไป
“ได้สิครับ ผม...มาร์ค ต้วน ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ปาร์คจินยองครับ ยินดีมากๆที่ได้รู้จักครับ...คุณมาร์ค” จินยองบอกด้วยความดีใจ ยิ้มกว้างจนเห็นรอยยับที่หางตา มาร์คเองอดไม่ได้ที่จะยิ้มไปกับภาพตรงหน้า
สำหรับคนอื่น มาร์คไม่รู้ว่ามันเร็วไปหรือเปล่ากับสิ่งที่เขาจะพูดต่อจากนี้ไป แต่สำหรับเขา กับระยะเวลาที่คอยเฝ้ามองจินยองมาตลอดสองปี
มาร์คคิดว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะ
“จินยองครับ คุณบอกว่าคุณเป็นแฟนคลับผมใช่มั้ยครับ?” มาร์คถามออกไป จินยองพยักหน้ารับเร็วๆในทันที แถมยังเอ่ยย้ำอีกรอบว่าชอบงานเขียนของมาร์ค
“แล้วคุณสนใจจะเลื่อนขั้นจากแฟนคลับ มาเป็นแฟนผมดูบ้างมั้ยครับ?”
มาร์คพูดออกไปแล้ว จินยองมีสีหน้าตกใจไม่น้อย
แล้วความเงียบก็เข้ายึดครองพื้นที่
.
..
...
“ด้วยความยินดีครับ!”
ใครบอกว่ามาร์คเอาแต่เฝ้ามองจินยองกัน
ปาร์คจินยองเองก็คอยเฝ้ามองมาร์คมาตลอดเช่นกัน...
END
ความคิดเห็น