ห้องส่วนตัวประสา Ani-jigo

ลำดับตอนที่ #7 : {[Desperado's Series I] Sefiros Knight} Amun Menkaur

“ข้าเชื่อว่าสักวันโลกจะสงบสุข  แต่ก็รู้เช่นกันว่ามันไม่มีทางเป็นจริง...”

ชื่อ – นามสกุล : อามุน  เมนคาอูร่า(Amun  Menkaur)

ชื่อเล่น : อามุน

เพศ : ชาย

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

สัญชาติ : อียิปต์

รูปพรรณสัณฐาน : ชายหนุ่มเส้นผมสีน้ำตาลเข้มซอยยาวประบ่า  นัยน์ตาสีเทาเหลือบฟ้าล้อมกรอบด้วยขอบตาที่ถูกเขียนจนเข้ม (ถ้าลบออกก็เหมือนจะไม่ค่อยมีอะไรเด่นเจ้าตัวเลยชอบเขียนขอบตาเป็นพิเศษ)  ใบหน้านิ่งเรียบมองผ่านๆคล้ายจะคมสันตามประสาชาวทะเลทราย  ทว่าหากมองตรงๆกลับพบว่าเป็นคนที่มีหน้าหวานเกินไป...ใช่...หวานเกินไปจนชวนเข้าใจผิด  แต่เนื่องจากคนอียิปต์มักจะถอดเสื้ออยู่เสมอด้วยอากาศที่ร้อนจึงทำให้รู้ว่าอามุนไม่ใช่ผู้หญิงใต้ตาซ้ายสักลวดลายสีดำเป็นสัญญลักษณ์ของตระกูลเมนคาอูร่า  ผิวของคนอียิปต์ส่วนใหญ่มักจะคล้ำแดดใช่ไหม?  หมอนี่มาแหวก!  ต่อให้ตากแดดตายยังไงก็ไม่ดำซักที!! มันเหมือนจะกลายเป็นจุดด้อยของเจ้าตัวที่อยากจะดำเต็มทีเลยล่ะ!

นิสัย : เห็นหน้านิ่งๆแต่หมอนี่ชอบเล่นตลกร้าย  เล่นทีพาให้คนอื่นเงิบไปต่อไม่ได้  ที่สำคัญเป็นคนผ่าซากแถมไม่รู้จักถนอมน้ำใจ  ชอบคิดว่าตัวเองน่ะเหมือนผู้ชายทุกกระเบียดนิ้ว  แต่ความจริงคือตัวสูงแค่ร้อยหกสิบเจ็ดแถมหน้าก็...อ่ะ อย่างที่รู้ๆกันดี  อันที่จริงอามุนเป็นคนที่ค่อนข้างใส่ใจคนอื่น  ติดอยู่อย่างเดียวเป็นคนขี้อายแถมแสดงออกไม่เป็น  แถมการพูดออกไปแบบขวานผ่าซากก็ทำให้เขาเข้ากับคนอื่นค่อนข้างยาก... 

อามุนเป็นคนที่รับความจริงได้ง่าย  การสูญเสียก็เหมือนจะไม่สามารถทำให้เขาสะทกสะท้าน  แต่อันที่จริงคือหากมันสะเทือนใจมากพอเขาก็เสียใจ  แค่ว่ามันจะถูกกลบด้วยสีหน้านิ่งเรียบเท่านั้น

ประวัติ : อามุนเคยเป็นลูกของขุนนางชั้นผู้ใหญ่  แต่เขากลับเกลียดพ่อเข้าใส้ด้วยรู้ดีว่าพ่อของเขาเป็นคนหลายใจ  ถึงแม้ว่าในสังคมชาวอียิปต์การมีภรรยาหลายคนจะเป็นน่ารังเกียจ  แต่พ่อของเขาด้วยความที่ถือว่าตนเป็นขุนนางจึงใช้เงินในการปิดปากของคนที่รู้เรื่องเพื่อรักษาหน้าตา  ส่วนอามุนที่เป็นลูกไม่สนับสนุนเรื่องนี้อย่างหนัก  ด้วยเคยเห็นแม่เสียใจเพราะคนเป็นพ่อไม่มาเหลียวแล  แถมบังคับให้มาอยู่ที่ตึกอื่นรวมกับพวกภรรยาน้อยจนสุดท้ายตรอมใจตายไปต่อหน้าต่อตาเขา  อามุนจึงเกิดอาการคับแค้นใจเป็นอย่างมาก  และหลังจากที่มารดาของเขาจากไป  ชีวิตของเขาก็เหมือนจะตกต่ำลงถึงขีดสุด  จากที่เคยเป็นคุณชายก็กลับกลายเป็นบ่าวรับใช้รองมือรองเท้าให้เหล่าภรรยาน้อยของพ่อ  รวมไปถึงพี่น้องคนละแม่ที่จิกใช้เขาเยี่ยงทาส  ความอดทนของอามุนอยู่มากว่าสิบปี  สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจจากบ้านมา  ออกเดินทางสู่โลกภายนอก  เรียนรู้ชีวิตอิสระที่อยู่ภายนอกด้วยตนเอง

อามุนเป็นคนที่ใช้ชีวิตด้วยตนเองและถูกใช้งานจนรู้สึกเบื่อหน่ายกับงานบ้านและการดูแลตัวเอง  บางครั้งเลยกลายเป็นคนที่ไม่ค่อยรับผิดชอบและขี้เกียจในเรื่องของตัวเองไปซักหน่อย  แต่ถ้าเรื่องงานที่เขาเห็นว่าสำคัญ  หายขี้เกียจแล้วเดี๋ยวก็มาทำเองล่ะ(?)

อาวุธ / พลังที่ได้รับ : กริชยาวฟุตกว่า / พลังการรักษาแผลสดให้หายภายในอึดใจ  แต่ก็มีข้อจำกัดคือใช้ได้หนึ่งวันสามเวลาหลังอาหารสี่ชั่วโมง(?)

 คิดยังไงกับการเป็นอัศวิน : “โลกที่สงบสุขเกิดจากการเป็นอัศวินหรือเปล่า? แล้วอัศวินคิดว่าตัวเองมีความถูกต้องมากแค่ไหน?”

เพิ่มเติม : เอ่อ...ความฝันละกัน

อยากให้โลกมันไม่วุ่นวายมีแต่เรื่องยุ่งเหยิง  แต่มันเป็นไปได้มั้ยน่ะ...ข้าเองก็ไม่รู้...