ADORE (DARAGON)

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1

Chapter 1

 

หลังจากวันรับน้อง ตอนนี้ก็ผ่านมา2อาทิตย์แล้วครับ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลยสักนิด

"จียงๆ"

"ว่าไงยองเบ"

"มีคนฝากของมาให้แกอ่ะ"

"อีกแล้วเหรอ? คราวนี้ใครอะ? เจสสิก้า? ยูริ? ยุนอา?"

"โอ้ย เอ็งนี่หญิงติดเยอะชะมัด เหมือนตอนมัธยมเป๊ะเลยว่ะ หน้าตาอย่างแกไม่เห็นมีไรน่าพิศวาส กูละเบื่ออออ"

"อิจฉาก็บอก แต่ก็งั้นๆว่ะเบื่อ อยากได้ก็เอาไปดิ ยกให้ทุกคนครับ"

"จ๊ะ พ่อคนหน้าตาดี"

"ไหนของกูอ่ะ"

"แล้วบอกไม่สนใจ"

"หิวเว้ย เผื่อมีของกิน มีป่ะ?"

"เสียใจว่ะ ไม่มี มันเป็นจดหมายอ่ะ"

"โอ้โห้ ให้ตายเหอะ"

"เอาไปๆ"

"ใครเป็นคนให้อะ"

"ไม่รู้ เดินมายัดใส่มือกูบอกว่าฝากให้ควอนจียง แล้วนางก็วิ่งใส่เกียร์หมาหายไปเลย"

"ใครวะ"

"อยากรู้ก็อ่านสิครับ"

"..."

"ว่าไงๆ เขาว่าไงบ้าง"

"โรคจิตเป็นบ้า"

"ทำไมวะ"

"บอก ถ้าไม่เป็นแฟนกันฉันจะฆ่าตัวตาย เป็นแฟนกับฉันเถอะ มาเจอฉันที่ร้านกาแฟหน้ามหาลัยตอนสี่โมงเย็นนะจียง"

"แล้วมึงจะไปป่ะ?"

"ไม่อ่ะ กูเจอบ่อยล่ะขู่จะฆ่าตัวตายบ้าปะวะ"

"เออๆ"

 

พูดถึงสาว ผมก็ยังนึกถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่เลย ยัยกระต่าย น่ารักชะมัด เสียดายชื่อยังไม่รู้จัก

 

จะถามยองเบดีมั้ยนะ?

 

เสียฟอร์มแย่

 

แต่อยากรู้อ่ะ

 

เอาไงดีวะ

 

"ยองเบ"

"ว่า"

"แกจำ..ผู้หญิงคนนั้นได้ปะ"

"คนไหนวะ"

"คนที่แกบอกว่ารู้จักเพื่อนเขาอ่ะ อะไรบอมๆ"

"อ๋อ ปาร์คบอมอ่ะนะ ทำไมอ่ะ"

"เออ..เพื่อนเขาอ่ะชื่อไรวะ"

"แหนะ ไหนบอกไม่สนใจ"

"เออบอกมาเหอะ"

"มึงจะจีบอ่อ"

"ไม่รู้เว้ย"

"เฮ้ย ถ้ามึงจะจีบอ่ะต้องจริงใจนะเว้ย นี่เพื่อนของเพื่อนกูเลยนะ"

"อะไรของมึงวะ แค่อยากรู้ชื่อ"

"เออๆเดี๋ยวกูไปสืบให้"

"ขอบคุณครับ"

 

จะได้รู้สักที

ยัยกระต่าย

 

 

นี่ก็บ่ายแล้วครับ ไอ้คุณยองเบนี่หายหน้าไปเลย 

อ่าว นั่น วิ่งมาและ

 

 

"เฮ้ยยยยยย จียงงงงง"

"ว่าไงวะ"

"ฉันไปสืบมาแล้วเว้ย"

"เออ สืบห่าไรทั้งวันเลยวะ"

"เข้าเรื่องเลยเหอะ เขาอ่ะชื่อ..."

"...."

"ชื่อ..."

"...."

"ชื่อ......"

"ชื่อก็บอกมาดิ"

"ชื่อดาร่าเว้ย ซานดาร่า ปาร์ค น่ารักระดับสิบ คนจีบตรึม อยากจะบอกว่ากูกับเขาสนิทกันแล้วนะเว้ย บ๊ะ คนอะไรน่ารักชะมัด"

"เฮ้ย ให้มันน้อยๆหน่อย"

"แต่เหมือนจะมีแฟนแล้วนะ ชื่อซึงฮยอนมั้ง อันนี้กูเดานะครับ เห็นตัวติดกันเลย อยู่คณะนิเทศ ฮูยยยมึงเบ้าหน้านี่แบบอย่างกับเทพบุตร สาวนี่หลงกันทั่วม.อ่ะมึงอะขี้ๆเลยวะ"

"เขาอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้ มึงอะมั่ว"

"เหรอจ้ะ ตกลงจะจีบป่ะเนี่ย"

"ไม่รู้ก็เห็นน่ารักดีนี่หว่า แค่อยากรู้"

"เออมึงเขาอ่ะอยู่หอเดียวกับเรานะเว้ย รู้เปล่า อยู่ห้องใกลัๆมึงเลยอ่ะ"

"จริงเหรอ ทำไมไม่เคยเห็น"

"ไม่เคยสังเกตสิ่งรอบข้างสิเอ็ง"

 

โถ่ มีแฟนแล้วเหรอเนี่ย

 

"พี่จียง!!"

"โซฮี!?"

"ฮายยยยฮันนี่"

"มาได้ไงเนี่ย"

"เซอร์ไพรส์ใช่ม้าาา"

"ซวยแล้วกู"

"โครตซวยเลยแหละมึง ฮึฮึ" ยองเบ..

 

โซฮี หรืออันโซฮี เธอเป็นรุ่นน้องผม อันที่จริงเธอแอบชอบผมมาตั้งนานแล้ว เอ่อ..อย่าเรียกวาาแอบเลยดีกว่า..เมื่อก่อนตัวติดกันอย่างกับอะไร เราเรียนโรงเรียนเดียวกัน บ้านอยู่ใกล้กัน พ่อแม่เรารู้จักกัน เมื่อก่อนใครๆก็คิดว่าผมกับโซฮีเป็นแฟนกัน โซฮีก็อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่ผมคิดกับเธอแค่น้องสาว และผมว่าเธอคงไม่เข้าใจในข้อนี้..

 

"คิดถึงจังเลย"

"เอ่อ..พี่ก็คิดถึงเธอ"

"พี่ยองเบ สวัสดีค่ะ"

"จ้าา มาได้ไงเนี่ยโซฮี ได้ข่าวว่าไปอยู่เมกาไม่ใช่เหรอ"

"ค่ะ แต่คิดถึงพี่จียง เข้ามหาลัยแล้วต้องมีสาวมาติดแน่เลย ใช่มั้ย?!"

"มันก็เรื่องของพี่นะโซฮี เลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้วหน่า"

"...ทำไมพูดกับน้องแบบนี้"

เอาล่ะสิ มามุกบีบน้ำตา

"น้องอุตส่าห์บินมาหาจากเมกาเลยนะ"

"เอ่อ พี่.."

"ทำไมพี่จียงทำแบบนี้อ่ะ

"พี่ขอโทษ"

"ฮือ"

"พี่ขอโทษๆ เดี๋ยวเย็นนี้เลี้ยงกาแฟเลยเอา!"

"จริงนะ?"

"จ้า"

"เย้รักพี่จียงที่สุดเลย"

"ฮึฮึฮึฮึ" <<ไอ้คุณยองเบ

 

และความซวยก็มาเยือนผมตั้งแต่2อาทิตย์แรก

 

โซฮีเกาะผมไม่ปล่อยเลยครับจะเดินไปไหนเธอก็ตามมาด้วย โถ่คิดว่าถ้าอยู่มหาลัยแล้วจะรอดพ้นแต่เปล่าเลย จียงอยากจะร้องไห้

 

"เฮ้ย จียงแฟนเหรอวะน่ารักดีนี่"

"น่ารักวะ ไปหามาจากไหนเนี่ย"
ไอ้พวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน อ๊ากก

"นี่ไม่ใช่แฟนกูครับ อย่าเข้าใจผิด"

"พี่จียง..."

"อะไรครับ"

"บอกเพื่อนพี่ไปอย่างงั้นได้ไง เราเป็นแฟ.."

"โซฮี (เสียงเข้ม) เราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้วนะ หลายครั้งด้วย"

"ขอโทษค่ะ.."

"ไม่เป็นไร ที่หลังอย่าให้พี่พูดอีกนะครับ แล้วก็ปล่อยพี่เถอะ พี่มีเรียนนะ"

"พี่ไม่มีเรียนหรอกค่ะ ฉันไปถามพี่ยองเบมาแล้ว คาบบ่ายพี่ว่างจนถึงเย็นเลย"

ไอ้ยองเบ........

"ก็นั่นแหละ ถึงพี่จะไม่มีเรียน แต่พี่มีงานนะ ปล่อยแขนพี่เถอะ เราไม่ใช่เด็กๆแล้วนะมาควงแขนผู้ชาย เดินตามผู้ชายแบบนี้ได้ไง"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นพี่จียง โซฮีจะกลัวอะไร"

เฮัอ กูละเหนื่อย

"หรือ"

"อะไรครับ?"

"หรือพี่จียงจะมีคนอื่น?! ใช่มั้ยคะ?! เลยไม่ให้โซฮีอยู่ด้วยอ่ะ"

"เอ่อ.."

 

นั่น! ซานดาร่านี่นา

 

ปิ้ง ไอเดียในหัวควอนจียงคนนี้ทันที

 

 

 

"ใช่!! พี่มีแฟนแล้วโซฮี!!"

"อะไรนะ.."

"นั่นไงแฟนพี่"

 พรึ่บ!

จียงแกะแขนโซฮีออกอย่างรวดเร็วและวิ่งไปคว้าไหล่ของซานดาร่า ผู้ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

 

"อะไรเนี่ย นาย?!"

"นี่ไง แฟนพี่"

"ฮะ? อะไรนะ นายว่าไงนะ"

"ช่วยฉันก่อนนะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าว"

"ย้าส์"

"พี่.."

"นี่ซานดาร่า แฟนพี่เองโซฮี ฉะนั้นเลิกยุ่งกับพี่เถอะนะ พี่กับแฟนรักกันม้ากกก ไม่อยากทะเลาะกันหรอก เธอคงไม่อยากให้พี่ทะเลาะกับแฟนหรอกใช่มั้ย?"

 "ฉันไม่เชื่อหรอก เธอ! เธอชื่ออะไรนะ เป็นแฟนกับพี่จียงของฉันจริงๆเหรอ"

"ก็บอกว่าชื่อซาน.."จียงรีบตอบทันที

"พี่น่ะเงียบไปเลย ฉันถามผู้หญิงคนนี้"

"นี่พูดจาให้มันดีๆหน่อยนะ หน้าตาก็ดีพูดกับรุ่นพี่แบบนี้ได้ไง?!"อยู่ดีๆคนตัวเล็กให้อ้อมแขนจียงก็พูดขึ้น

"เธอ เธอกล้าพูดอย่างนี้กับฉันเหรอ ยัย ยัยบ้า!!"

"รู้จักกันหรือไง!? ถึงมาด่าคนอื่นเขาน่ะ"

"เอ่อ..ซวยแล้วกู"

ยองเบช่วยกูด้วย...

"พอๆ พอได้แล้วทะเลาะอะไรกันเนี่ย"

"เงียบไปเลย!!"ทั้ง2สาวประสานเสียงกันหันมาด่าจียง

"จ๊ะ.."

กรรมอะไรของกูครับเนี่ย

"ฉันถามว่าเธอน่ะเป็นแฟนกับพี่จียงเหรอ ตอบฉันมาสิ ฟังไม่รู้เรื่องรึไง"

"ใช่!! ฉันเนี่ยแหละแฟนหมอนี่ เรารักกันม๊ากกกกมาก เธอน่ะอย่ามายุ่งเลยดีกว่า"

 

 

อึ้งสิครับ

 

 

"กรี๊ด โกหก!! ยัยบ้า!! ยัยหน้าจืดอย่าเธอน่ะเหรอ ไม่ใช่หรอกโกหกๆๆๆๆ ฉันไม่เชื่อ"

"เอ้า พอตอบก็ไม่เชื่อยังไงของเธอฮะ"

"ไม่จริงใช่มั้ยพี่จียง พี่จียง"โซฮีหันมาถามจียงแทน

"เอ่อ.."

"นี่นาย ตอบเขาไปสิเราน่ะเป็นแฟนกัน เรารักกันจะตายเนอะ"

"ช..ใช่จ้ะ พี่กับเขาเป็นแฟนกันนะโซฮี"

"ไม่จริง ไม่เชื่อ พี่โกหก"

"โอ๊ย ยัยงี่เง่า ก็บอกอยู่เนี่ย ว่าเป็นแฟนกัน ยังจะไม่เชื่อๆอยู่ได้ ดูนี่ให้ดีนะ!!"

แล้วซานดาร่าก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าเธอจะทำครับ


 

 

จุ๊บ!



 

 

นั้น...

โซฮีถึงกับช็อค

ดาร่าหันมาประกบปากผมทันทีหลังจบคำพูด โอ้โห้ นี่อึ้งครับ

 

 

 

 

หวานชะมัด

 

 

 

 

 

เฮ้ยๆ ไม่ใช่ คิดไรเนี่ย!?

 

 

 

 

 

ตอนนี้โซฮีกำลังดิ้น และกรี๊ด ดาร่าถอนจูบเบาๆนั้นออกแล้วมองหน้าโซฮีอย่างคนเหนือกว่า

 

"กรี๊ด ไม่จริง!!!"

 

 

หึ รู้จักซานดาร่าปาร์คน้อยไปซะแล้ว...

 

 

 

 

 

 

 

 

Writer talk
จบไปแล้วนะฮะสำหรับตอนที่หนึ่ง
เป็นไงกันบ้าง^____^
ตอนนี้มีแขกรับเชิญมา1คน คาดว่าจะอยู่กับเราไปอีกนานค่ะสำหรับสาวคนนี้ อันโซฮี แห่ง wonder girls
ขอให้เพลิดเพลินค่า
อย่าลืมคอมเม้นท์น้า
K.butterfly
Twitter accout : @forKbutterfly
ไปเม้าท์มอยกับไรท์ต่อได้ในทวิตนะคะ^____^

let's COMMENT!

TBC