คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Part 8 [END]
Part 8 [END]
18.00 น.
บ้านของฟลากี้
~ชีวิตแค่โดนทำร้าย แต่ที่สุดมันต้องไม่โดนทำลาย แต่วันนี้หัวใจสลาย~
เสียงริงโทนที่ฉันเพิ่งเปลี่ยนใหม่ปลุกฉันตื่นจากที่นั่งร้องไห้เสียใจในห้องของตัวเองจนสลบไป
[นี่ ฟลากี้]
เสียงกิ๊กเกิ้ลนั่นเอง โทรมาเวลานี้มีเรื่องด่วนอะไรมั้ยเนี่ย คนเพิ่งอกหักยังจะมีเรื่องอะไรให้ปวดหัวอีก ฮือๆๆ (ร้องอีกรอบ?)
“อะไรหรอ”
[มาหาฉันที่ห้อง Girl’s หน่อยสิ พวกเรามีเรื่องด่วนจะคุยด้วยน่ะ]
ห้อง Girl’s ที่ว่านั่นก็คือห้องของพวกเรา 3 คน ซึ่งอยู่ในตัวโรงเรียน มันมีขนาดเท่ากับห้องชมรมทั่วไป แต่กิ๊กเกิ้ลซึ่งมีพ่อเป็นหุ้นส่วนครึ่งหนึ่งกับโรงเรียนเลยได้ห้องนี้มาเป็นห้องส่วนตัวของพวกเรา
ตาบวมอยู่เนี่ย! ขอเวลาหน่อยแล้วกัน =^=
“อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะ”
18.30 น.
แฮกๆ แฮกๆ
กว่าจะมาได้ รถติดมากกก =_= แล้วกว่าจะขึ้นมาอีก ตึกนี้มีตั้ง 10 ชั้น!! แล้วห้องเราดันอยู่ชั้น 10 นี่สิ - -*
แอ๊ดดดด
ฉันเปิดประตูโดยไม่เกรงใจ ก็นี่มันห้องส่วนตัวของพวกเรานี่นา - - ว่าแต่กิ๊กเกิ้ลมีเรื่องอะไรจะคุยกันนะ? หวังว่าคงจะสำคัญจริงๆ เรียกมาถึงนี้น่ะ
เงียบ..
มืด..
ไม่มีใครอยู่เลย =[]=
ห้องทั้งห้องมืดสนิท ในเวลานั้นฉันก็เลยคิดว่าจะโทรหากิ๊กเกิ้ลก็เลยก้มดูมือถือแล้วก็เปิดไฟไปด้วย
พรึ่บ!
ปุ้ง! ปั้ง! ปุ้ง!
“ฟลากี้~ พวกเราขอโทษนะที่ต้องปิดบังไว้น่ะ >/\<” กิ๊กเกิ้ลพุ่งเข้ามายกมือไหว้ฉันซึ่งกำลังยืนงงและเอ๋อมากกกเป็นการใหญ่
นะ..นี่มันเรื่องอะไรกัน ห้องทั้งห้องตกแต่งด้วยสายรุ้งเหมือนในวันงานคริสต์มาส บนกระดานดำในห้องเขียนว่า ‘Sorry Flaky’ แล้วก็รูปวาดการ์ตูนมากมาย ของเหล่านีทำให้ฉันงงไปหมดแล้ว @O@
“ฟลากี้...” เสียงที่คุ้นหูดังขึ้น และก็เคยเป็นเสียงของคนที่ฉันรักมากที่สุด!
น้ำตาที่เพิ่งหยุดไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ กลับมาพรั่งพรูอีกครั้ง ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาทั้งน้ำตา เขามาทำไมกัน เขาจะมาวุ่นวายกับชีวิตของฉันอีกทำไม!!
ฟลิปปี้ค่อยๆคุกเข่าลงพร้อมกับพูดว่า
“ฉันขอโทษนะฟลากี้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมห้องในห้อง B ฉันจ้างเธอให้มาเล่นละครกับเธอ ตอนแรกฉันกะว่าจะแค่แกล้งเธอเล่นๆและลองใจเธอ เพราะฉันยังไม่แน่ใจว่าเธอรักฉันจริงๆรึเปล่า เพราะเธอเพิ่งเจอฉันแต่ก็รับคำขอเป็นแฟนจากฉันเลย แต่ฉันเชื่อแล้วตอนนี้ รักไม่ต้องการเวลาจริงๆ และฉันก็ขอโทษที่ทำให้เธอเสียใจ ขอโทษที่หลอกเธอ ฟลากี้...เธอจะอภัยให้ฉันได้มั้ย (._.)”
ฟลิปปี้พูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสุดๆ จนทำให้คนใจอ่อนอย่างฉันรู้สึกไม่ดีเมื่อเขาเป็นแบบนี้ ฉันน่ะนะให้อภัยเขาได้เสมอถ้าหากเขาขอโทษ แล้วเขาก็มาขอโทษฉันแล้ว ฉันจะไม่ให้อภัยเขาได้ยังไง ในเมื่อฉันรักเขาขนาดนี้ >_<
“ฉัน..ให้อภัย ^^”
ปุ้ง! ปุ้ง! ปุ้ง!
“ฉันรักเธอนะฟลากี้ เม่นน้อยของฉัน ^^” ฟลิปปี้พูดอย่างเต็มใจ
“ฉันก็รักนายนะฟลิปปี้ ^-^” ฉันพูดด้วยความรู้สึกทั้งหมดจากใจ
“จูบเลยๆๆ จูบเลยๆๆ” เสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ทำให้ริมฝีปากของฟลิปปี้ค่อยๆโน้มลงมาหาฉัน
แต่เอ๊ะ! ฉันยังไม่ได้ถามอีกคำถามเลยนี่นา คิดได้ดังนั้นมือฉันจึงผลักฟลิปปี้ออกโดยอัตโนมัติ เล่นเอาทุกคนเงียบกริบไปพักใหญ่
“นี่ ทำไมตอนที่ฉันอยู่โรงพยาบาลนายไม่ไปเยี่ยมฉันเลยล่ะ -^-” คำถามของฉันทำให้ฟลิปปี้ยิ้มกว้าง
“ฉันก็ไปคิดแผนเซอร์ไพรส์งานวันเกิดเธอน่ะสิ ^___^”
อุ๊ย! จริงด้วยล่ะ อาทิตย์หน้าก็จะวันเกิดฉันแล้ว ><
“อืม ^^”
พูดจบฟลิปปี้ก็โน้มคอลงมาแล้วประกบริมฝีปากฉันทันที
~ฉันคิดว่ารักมันคือความผูกพัน
คิดว่ารักแท้ต้องเดินผ่านวันและเวลา
ยิ่งเนิ่นนานนานไปเท่าไร ความรักยิ่งมีค่า
ที่ฉันรู้ที่เคยฝัน รักที่ฉันเคยเข้าใจ
ไม่คิดไม่ฝันเมื่อเธอผ่านเข้ามา
เหมือนว่าสายตาฉันเองมองไม่เห็นใครๆ
หยุดที่เธอแค่เพียงสบตา และวินาทีนั้น
โลกทั้งโลกหยุดเคลื่อนไหว ท้องฟ้ากลับสดใส
ลมหายใจ เหมือนหยุดไปในห้วงนาทีนี้
เช่นหัวใจ ลอยหลุดไปทันทีที่สบตา
เธอหยุดยั้งวันเวลา แค่เราได้พบกันในวันนี้
แค่พบเจอกับเธอ*~
[END]
*เพลง รักไม่ต้องการเวลา ศิลปิน เคลียร์
จบกันไปแล้วสำหรับเรื่องนี้นะคะ >O< หากใครอยากให้ไรท์แต่งนิยายจากการ์ตูนเรื่องไหนสามารถบอกได้โดยคอมเม้นท์ด้านล่างนี้เลยนะคะ ไรท์จะนำไปพิจารณาเอง ^3^ งั้นเรื่องนี้ก็ขออำลา เจอกันเรื่องต่อไปน้าา ♥
ความคิดเห็น