คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1
ถ้าไม่สนุกหรือผู้อ่านทุกท่านไม่อินก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ฮึก.. T^T
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Part 1
เช้าวันใหม่ที่ (ค่อนข้าง) สดใส
หาวว~
เด็กสาวที่ชื่อฟลากี้หาวด้วยความง่วงนอน เพราะเมื่อคืนเธอมัวแต่อ่านนิยายในเว็บ Dek-d จนถึงตี 1 ฟลากี้กำลังจะล้มตัวลงนอนต่อ แต่เมื่อดูนาฬิกาก็ทำให้เธอรู้ว่าเธอไปโรงเรียนสายแล้ว!!
“แฮก....แฮกๆ” เมื่อออกมาจากบ้านฟลากี้ก็รีบวิ่งไปโรงเรียน แต่....!
โครม!!
“อ๊ะ ขอโทษนะ เธอเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เสียงปริศนาถามขึ้น
“อะ..เอ่อ มะ...ไม่ค่ะ” แต่ฟลากี้กลับน้ำตาคลอเบ้า (สาวซึน!!!)
“ฮะ..เฮ้ ถ้าไม่เจ็บก็อย่าร้องไห้สิ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะพาคุณไปส่งที่โรงเรียนก็แล้วกันนะครับ” เสียงนั้น ซึ่งฟลากี้คาดว่าน่าจะเป็นเสียงผู้ชายเพราะเธอมัวแต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บเลยไม่ได้หันไปมองหน้าเขา พูดขึ้นด้วยความกระวนกระวายเพราะเห็นฟลากี้ร้องไห้
“ฮึก...ขะ..ขอบคุณค่ะ ฮืออ” ฟลากี้พูดพร้อมกับสะอื้น
“หยุดร้องไห้เถอะนะครับ ผมเดินไม่ดูทางเองเลยทำให้คุณที่กำลังรีบวิ่งชนผมเข้า” ชายปริศนาพูด “คุณอยู่โรงเรียนไหนหรอ?”
“ฮะ....แฮปปี้ทรีค่ะ” ฟลากี้ที่หยุดร้องไห้แล้วตอบ
“ดีจัง ผมก็อยู่โรงเรียนนั้นล่ะ ^^” ตอนนั้นเอง ฟลากี้ก็หันไปมองหน้าชายคนนั้น จึงทำให้รู้ว่าเขามีผมสีเขียว ดวงตาสีมรกต ใส่แจ็กเก็ตและกางเกงลายทหาร หมวกสักหลาดสีเดียวกัน (โรงเรียนเราอนุญาติให้นักเรียนใส่ชุดไปรเวทย์มาโรงเรียนได้) แต่นั่นก็ทำให้หัวใจของฟลากี้เต้นไม่เป็นจังหวะ
“คะ..ค่ะ” ฟลากี้ตอบ
เมื่อถึงโรงเรียน.. *โฮมรูม*
“นี่ฟลากี้ ทำไมที่เข่าเธอมีแผลล่ะ!?” กิ๊กเกิ้ลถามด้วยความเป็นห่วง
“ต้องไปห้องพยาบาลนะฟลากี้ ไม่งั้นแผลจะติดเชื้อน่ะ” เพททูเนียบอก
“คือเมื่อเช้าฉันตื่นสายน่ะก็เลยรีบออกจากบ้านแล้ววิ่งไม่ดูทางไปชนกับผู้ชายคนหนึ่งเข้าน่ะ” ฟลากี้เล่าให้เพื่อนฟัง
“เห..? ผู้ชาย??? เขาชื่ออะไรหรอ??” กิ๊กเกิ้ลเอียงคอถาม เอ๊ะ! จริงสิ ฉันยังไม่ได้ถามชื่อเขาเลยนี่นา ปัดโธ่!
“เอ่อ...คือฉันไม่ได้ถามน่ะ ตะ..แต่ก็พอจำรูปร่างลักษณะได้อยู่นะ” ฟลากี้รีบเสริมเมื่อเห็นสีหน้าเซ็งๆของเพื่อนทั้งสอง “เขาเอ่อ...มีผมสีเขียวน่ะ ตาสีมรกต ใส่เสื้อผ้าลายทหาร..ประมาณนี้ล่ะ” เมื่อฟลากี้พูดจบเพื่อนทั้งสองของเธอต่างก็ทำหน้าตะลึง (O_O) (OoO)
“ฟะ..ฟลากี้ เธอไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนอีกใช่มั้ย?” เพททูเนียถามเสียงสั่น
“เปล่านะ” ฟลากี้ทำหน้างงกับอาการของเพื่อน “ทำไมหรอ ฉันตกข่าวอะไรไปรึเปล่า”
“เธอไม่รู้จักขะ..เขาจริงๆหรอฟลากี้!?” กิ๊กเกิ้ลถามด้วยสีหน้าจริงจัง จึงทำให้ฟลากี้เอียงคอเล็กน้อย
“ไม่เลย เขาบอกว่าอยู่โรงเรียนเดียวกันกับเราแต่ฉันก็เพิ่งเคยเห็นเขานี่แหละ” ฟลากี้ตอบ
“คะ...คือว่า เขาก็คือ..เอ่อ....” กิ๊กเกิ้ลพูด
“ฟลิปปี้ไงล่ะ!?!?” เพททูเนียต่อจนจบ
“ว่าไงนะ แต่......” แต่ก่อนที่ฟลากี้จะพูดจบครูลัมปี้ก็เข้ามาพร้อมกับบอกว่า
“เอ้า นักเรียน จะมีเพื่อนจากห้อง B ย้ายมาห้องเรา 3 คนนะ คนแรกสเปลนดิด” ครูลัมปี้ผายมือไปทางเด็กผู้ชายผมสีฟ้า ใส่ผ้าคาดหัวสีแดงก้มหัวลง แต่ไม่รู้ทำไม ฟลากี้แอบเห็นกิ๊กเกิ้ลหน้าแดงนิดๆด้วยล่ะ
“คนต่อไป แฮนดี้” เด็กผู้ชายผมสีส้มมีผ้าพันแผลที่แขน แต่งตัวเหมือนนักก่อสร้างโค้งรับ
ตอนนี้ทุกคนพร้อมใจกันผิวปากและหันมาทางเพททูเนียซึ่งกำลังเอาหน้าซุกไว้ในมือเพราะตอนนี้หน้าเธอแดงมากเลยล่ะ ทำไมน่ะหรอ? ก็เพราะแฮนดี้กับเพททูเนียเคยเต้นรำเปิดฟลอร์กันในวันปาร์ตี้คอร์สเพลการ์ตูนเมื่อปีก่อนน่ะสิ แล้วแฮนดี้ก็สารภาพรักกับเพททูเนียต่อหน้าทุกคนในงานเลยด้วย ซึ่งทำให้เพททูเนียโดนล้อไป 1 เดือนเต็มๆ! แต่เพททูเนียยังไม่ตอบตกลงเป็นแฟนหรอกนะ (แหมๆ เล่นตัวนะเจ๊!? //โดนเสย :June)
“และคนสุดท้าย ฟลิปปี้” ตอนนี้บางคนก็นั่งตัวสั่น บางคนก็ทำหน้าเหมือนกำลังเจอกับผี แต่ฟลากี้กลับนั่งนิ่งไม่แสดงอาการใดๆ เพราะคิดว่าเขาคงไม่ใช่คนที่น่ากลัวขนาดนั้นหรอก ดูจากเมื่อเช้าที่วิ่งไปชนเขาน่ะ
“เลือกที่นั่งกันตามใจชอบเลยนะ เหลือที่ว่าง 3 ที่พอดี” พอครูลัมปี้พูดจบ แฮนดี้ก็รีบไปนั่งข้างเพททูเนีย สเปลนดิดเลือกที่นั่งข้างกิ๊กเกิ้ล ส่วนฟลิปปี้เดินตรงมาหาฟลากี้ซึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างแล้วพูดขึ้นว่า
“อ้าว ไง เด็กผู้หญิงเมื่อเช้านี่” คำพูดของฟลิปปี้ทำให้ทุกคนทำหน้าสงสัยกันอย่างมากแบบ ไปรู้จักกันตอนไหน? อะไรประมาณนั้น แล้วฟลิปปี้ก็นั่งลงข้างๆฟลากี้ ถ้าจะถามว่าทำไมฟลากี้ กิ๊กเกิ้ล และเพททูเนียที่เป็นเพื่อนกันแท้ๆถึงไม่นั่งด้วยกันน่ะหรอ เหตุผลก็คือ ตอนเปิดเทอมก็นั่งด้วยกันนั่นแหละ แต่คุยกันเสียงดังมากครูเลยจับให้นั่งแยกกัน เหอะๆ ที่จริงไม่ใช่ว่าฟลากี้จะไม่กลัวฟลิปปี้เลยหรอกนะ แต่ฟลากี้ก็แค่คิดว่าฟลิปปี้อาจจะไม่ใช่คนแบบที่เขาพูดกันก็ได้..
“เอาละ นั่งที่กันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เริ่มเรียนวิชาแรกกันเลยนะ” ครูลัมปี้พูดเมื่อนักเรียนนั่งที่กันเรียบร้อยแล้ว
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จะพยายามต่อไปนะคะ ติชมได้ค่ะ ^^
ความคิดเห็น