ลำดับตอนที่ #81
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #81 : {white day } Before Story
เรื่องราวมันเริ่มจากวันนั้น...
ในคืนลมหนาวที่เงียบสงบ...
วันที่เขาเจอเธอ...
"เหนื่อยหน่อยนะทุกคน!" เสียงเรียกจากหัวหน้าแผนกดังขึ้นทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณต่างพากันยิ้มหัวเราะตามภาษาเจ้านายลูกน้อง แต่ยกเว้นคนเดียวที่ยังทำท่าทางนิ่งเงียบเหม่อมองออกไปยังท้องฟ้า
... ฝนใกล้ตกแล้ว
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เขาชอบมองท้องฟ้ายามกลางคืนแบบนี้ ...
"แหม~ อะไรกัน? มานั่งมองดาวแบบนี้อีกแล้วเหรอ เฮียวกะ?" เพื่อนร่วมงานตัวดีเดินเข้ามาพร้อมกับตบบ่าตีไหล่เชิงขบขันพร้อมเอ่ยแซว จนเฮียวกะที่ได้ยินแบบนั้นถึงขั้นค้อนใส่กับคำพูดทะเล้น
"ท้องฟ้าแบบนี้มองให้ตายก็ไม่เห็นดาวหรอก"
เขาเกลียดดวงดาว...
เพราะดวงดาวทำให้นึกถึงเธอ...
彼女の話を決して忘れない。
[ ไม่เคยลืมเรื่องของเธอได้เลย ]
--------------------------------------------------------------------------------
...ติ๊กต่อก...
นาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันได้อย่างดี เวลายังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่จบสิ้น
ต่างจากเวลาของเขาที่จบสิ้นไปนานแล้ว
เขานั่งอยู่ที่ร้านกาแฟเดิมที่ตกแต่งด้วยโทนสีชมพูขาวหวานเลี่ยนอย่างบอกไม่ถูก แต่เพราะอยู่ตามตรอกซอยเข้าถึงได้ยากทำให้มีลูกค้าน้อยจนนับได้ เขาเองก็ไม่รู้จักร้านกาแฟแบบนี้เท่าไหร่นักหรอก เพราะบางทีก็ไม่มีเวลาจะมาเสาะหาร้านกาแฟนั่งพักแบบนี้บ่อยๆหรอก
"เฮียวกะซัง ไม่ชอบร้านกาแฟแบบนี้เหรอคะ??"
เขาเงยหน้ามองแววตายิ้มๆของอีกฝ่าย ก็อดถอนหายใจไม่ได้
"เธอเนี่ย ... สงสารฉันบ้างสิ "
ถึงจะพูดอย่างงั้น แต่เด็กสาวตรงหน้าหรือ 'ซายาริน อารุ' กลับยังหัวเราะยิ้มๆเหมือนเคยกับท่างทางของเฮียวกะที่เริ่มรู้สึกตัวว่าถูกเธอแกล้ง แต่ก็เหมือนยังยอมทำตามคำสั่งเธอยังไงอย่างงั้น
"ฝึกไว้ไงคะ จะได้เอาไว้ฝึกจีบสาว" ซายารินยังคงหัวเราะยิ้มๆ
"มีเธอแล้วฉันจะจีบคนอื่นทำไมอีกล่ะ?"
คราวนี้เธอกลับเป็นฝ่ายที่นิ่งและหน้าแดงแทบจะทันทีเมื่อถูกรุกกลับ แต่ก่อนที่จะได้พูดไปมากกว่านี้
"รับอะไรดีครับ??~"
เสียงของพนักงานรับออร์เดอร์ก็ดังขึ้นซะก่อน ซายารินจึงรีบรับเมนูมารีบเปิดแก้เขินโดยทันที ส่วนเฮียวกลับแค่ตวัดตามองพนักงานที่ยื่นยิ้มอารมณ์ดีอย่างคาดโทษไปตามระเบียบ
" ไอศครีมสตอเบอร์รี่บัตเตอร์ค่ะ "
" ลาเต้... "
พอพนักงานรับออร์เดอร์ไปแล้ว ทั้งคู่จึงหันกลับมาจ้องหน้ากันอีกครั้ง
" นี่ จะว่าไปเธอเรียกฉันมาที่นี่ทำไม? "
" คะ ? ... ฉันอยากจะตอบแทนเฮียวบ้างไงคะ เฮียวกะซังน่ะ ช่วยฉันไว้ตั้งหลายครั้ง"
ซายารินว่าพร้อมกับยิ้มนิดๆ ส่วนเฮียวกลับถอนหายใจก่อนพูด
" โกหก... "
ด้วยคำพูดที่ราบเรียบกลับทำให้เด็กสาวตรงหน้าชะงัก ก่อนที่จะหลบสายตาดุดันของคนตรงหน้า
เขาก็พูดถูก... ความจริงเธอก็ไม่ได้มาเพราะเรื่องแบบนี้ซะหน่อย
" ... ถ้าฉันหายไป เฮียวจะอยู่ได้ไหม"
" พูดอะไรของเธอเนี่ย? "
" ถ้าวันหนึ่งฉันหายไป ... เฮียวจะรอฉันไหม ? ต่อให้ลืมเรื่องของเฮียวทั้งหมด ยังจะ... รักกันอยู่ไหม? "
" ... พูดอะไรไร้สาระน่า "
ほとんど疑いがあった場合。
[ ถ้าหากตอนนั้น ฉันเอะใจสักนิด ]
[ ถ้าหากตอนนั้น ฉันเอะใจสักนิด ]
คำถามแบบนั้น ... มันแน่นอนอยู่แล้วนี่
" ... ฉันจะลืมเธอลงได้ไง "
私は長く彼女と一緒に滞在した。
[ อยากอยู่กับเธอให้นานกว่านี้ ]
[ อยากอยู่กับเธอให้นานกว่านี้ ]
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความจริงเหมือนจะยาวกว่านี้...
แต่นี่ตัด... อันนี้บอกเลย #หลบรองเท้า
แสปมคู่นี้ให้ถึงที่สุด!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น