[All Story] Coffee Love ... ?

ลำดับตอนที่ #3 : [Coffee cup ] Latte :: I hate you!

By Minia



(เพลงเอาลงยากสลัดไข่!!!)
 

โครม!!

    เด็กสาวผมทองอ่อนกระแทกประตูอย่างแรง พร้อมถอดแว่นปาดน้ำตาอย่างเคืองๆ วันนี้เป็นวันที่เลวร้ายสุดๆเลย! เธอค่อยๆซุกหน้าลงกับเข่าตัวเองและปล่อยโฮ ความจริงเธอไม่อยากที่จะร้องไห้หรอกนะ แต่ครั้งนี้มันสุดๆ ....

"คนอะไรนิสัยไม่ดีเลย .. " เธอเอื้อมมือไปหยิบสมุดบันทึกพร้อมลงมือเขียน ดูเหมือนสมุดเล่มนี้เป็นสิ่งเดียวที่เธอจะระบายได้ที่เดียวน่ะนะ .... 


--------------------------------------------------------------------

"ตายแล้วอาจาร์ยจะเข้ารึยังนะ!! " เด็กสาวตัวเล็กวิ่งหน้าตั้งมาพร้อมหอบหนังสือเล่มยักษ์ ... แย่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ต้องเรียนกับครูเอ็มม่าซะด้วย ถ้าเข้าคลาสไม่ทันล่ะแย่แน่เลย!!  เด็กสาวหยุดลงพร้อมหอบแฮกๆอยู่หน้าห้องก่อนที่จะจัดแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนที่จะเปิดประตู

"วิ่งหน้าตั้งมาเชียว" มิเนียชะงักมือที่เปิดประตูพร้อมหันไปหาเจ้าของเสียง 

"คุณเดนิสไม่เข้าเรียนเหรอคะ ? คุณเองก็เรียนเวทลมนี่ค่ะ " เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อทำหน้ากลั่้นขำเล็กน้อยก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาสร้างความตกใจให้เด็กสาวอย่างสุดๆ เธอจึงได้แค่ยกมือเกาหัวอย่างงง

"ให้ตายเถอะ! เธอดูเวลาไม่เป็นรีไงนะ ยังเหลืออีกตั้งชั่วโมง ฮะๆๆ " เขาว่าพร้อมชี้ไปที่นาฬิกาแขวนบนผนังห้องเรียน

      เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอจึงหน้าแดงด้วยความอายจนอยากแทรกธรณีหนีเลยทีเดียว

"แต่ฉันก็โชคดีนะ! ออกมาเดินเล่นแล้วเห็นเธอวิ่งหน้าตั้งมาแบบนี้"เด็กหนุ่มพูดเชิงเยาะเย้ยแล้วทำท่าเหมือนตอนที่เธอวิ่งหอบหนังสือมา

"นี่คุณ!"

"เฮ้ๆ อย่าเพิ่งโกรธกันสิ" เมื่อเห็นเด็กสาวเริ่มโกรธ เขาจึงเดินเข้าไปตามเธอที่หน้านิ่วคิ้วขมวดเดินเข้าห้องเรียนอย่างเคืองๆ

        ตั้งแต่ตอนแรกที่เธอมาที่นี่แล้ว!! เธอก็โดนหมอนี่แกล้งมาตลอด ไม่รู้ไปเคืองใครมาจากไหน เธอทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ ยังไงซะคิดไว้ว่าเป็นแง่ดีที่เธอมาก่อนได้เลือกที่นั่งก่อนชาวบ้านล่ะกัน แต่แย่กว่า ... หมอนั่นกลับมานั่งข้างๆเธอซะนี่!

"นี่ ยังโกรธฉันอยู่เหรอ ??? "เธอหันไปยังต้นเสียงจากเด็กหนุ่มที่กำลังทำหน้าน่าสงสารเหมือนลูกแมวตัวน้อย ทำให้เธออดอมยิ้มไม่ได้

"ก็ไม่แล้วนี่ ... โกรธกันไปก็ไม่ได้อะไร" เธอว่าอย่างยิ้มๆ ตอนนี้นักเรียนในห้องเริ่มเข้ามาในห้องทีละเล็กทีละน้อย 

"'งั้นก็ดี ! " เขาว่าพร้อมชี้ไปที่หนังสือเล่มหนาของเธอ มิเนียมองหนังสือและพลิกไปมา ก่อนที่จะค่อยๆแง้มเปิดหนังสือช้าๆ ด้วยความคิดในแง่ดี ... เธอคิดว่ามันอาจจะเป็นการ์ดเล็กๆน่ารักๆแสดงความขอโทษ แต่ในแง่ร้าย .... เขาอาจใส่อะไรแผลงๆไว้ก็เป็นได้

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!"

     ในที่สุดความคิดในแง่ร้ายก็ชนะ มันเป็นแมงมุมตัวใหญ่!! แล้วเขาใส่มันในหนังสือเธอได้ไง แต่ที่สำคัญ!! เขาจะแกล้งเธอทำไม!? ด้วยเสียงกรี๊ดที่ดังจนคนแทบทั้งห้องหันมามองที่เธอ ความจริงเธออยากจะลุกขึ้นตะโกนอัดหน้าคนที่กำลังขำจนแทบกลิ้ง ... แต่เธอไม่กล้า จึงได้แค่กระแทกตัวนั่งลง

"นักเรียนเงียบได้แล้วค่ะ " ไม่นานหญิงสาวผมขาวที่ทุกคนเรียกอาจาร์ยก็เดินเข้ามา ทำให้ทั้งห้องเงียบลงทันใด ซึ่งรวมกับคนขี้แกล้งด้วยเช่นกัน 

      อาจาร์ยเอ็มม่ากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆก่อนที่จะนักเรียนทุคุณเลือกสายที่จะเรียน

  เวทย์ลมนั้นมีความสามารถหลายอย่างคือ

1.การสร้างภาพลวงตา

2.การสร้างพายุหมุน

3.การเรียกลม ฝน ความร้อน ความเย็น หรือการเรียกสิ่งของที่ต้องการ

4.การยกหรือเคลื่อนย้ายสิ่งของทั้งหมดในโลกนี้ไม่เว้นแม้แต่พระอาทิตย์

      มิเนียไล่สายตาไปมา เธออยากที่จะเรียนในสิ่งที่มีแต่คนเรียนน้อย และแน่นอนที่สุดคือเธอจะไม่เรียวิธีสร้างภาพลวงตาเด็ดขาด ถ้าหากคนเยอะเธอก็ยิ่งที่จะมีโอกาศขายหน้าสูงซึ่งเธอไม่อยากเป็นแบบนั้น
   
      เธอค่อยๆกรอกแบบสอบถามอย่างระมัดระวัง พร้อมวางปากกาลงและเดินไปส่งให้อาจาร์ยแต่ในขณะเดียวกัน คนขี้แกล้งเองก็ส่งพร้อมเธอด้วย เธอจึงค่อยๆมองแบบสอบถามนั่น ... ซึ่งเขาเลือกเรียนอยากเดียวกับเธอ!!!! 

      มิเนียพยายามสลัดไล่ความคิดออกจากหัวและเดินออกจากห้องไป แต่ ... ในขณะที่เธอเดินน่ะสิ มีลมจากที่ไหนซักที่พัดมาที่ตัวเธออย่างแรงทำให้เธอสดุดล้มกับพื้นและเธอก็มั่นใจได้เลยทีเดียวว่าใครเป็นคนทำ ....

"นี่คุณ!"

      ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นหันไปตวาด แต่ ... เธอกลับเห็น  'กระโปรงเธอเปิดขึ้น!!!!' สงสัยจะเกิดลมจากเมื่อกี้ เมื่อเธอลองหันมองดีๆ คนทั้งห้องกลับมองมาที่เธอทุกคน บางคนซุบซิบ บางคนหัวเราะ เธอลูกสึกอายจนแทบอยากหายตัวไปเลย

เพี้ย!!

"นิสัยไม่ดี!" มิเนียตะโกนพร้อมตบหน้าคนขี้แกล้งอย่างแรง และในที่สุดเธอก็ไม่สามารถกั้นน้ำตาไว้ได้ไหว  เมื่อพูดจบเธอก็รีบหมุนตัวแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไว โดยไม่สนใจใครที่เดินผ่านไปหรือแม้แต่เสียงอาจาร์ที่เรียกไว้

      เด็กหนุ่มที่โดนตบจนหน้าหัน ยิ้มกับตัวเองพร้อมหัวเราะเบาๆ เขาลูบใบหน้าตัวเองอยู่สองสามทีก่อนที่จะสถมบทกับตัวเอง "ดูเหมือนจะแกล้งแรงไปหน่อยสินะ .... " เขาเสยผมสีแดงของตัวเองพร้อมหาวิธีง้อคนขี้งอนที่เดินหนีไป

-----------------------------------------------------------------------

ปึก !!!!

    เสียงปิดสมุดแบบกระแทกฝ่ามือผิดกลับครั้งแรกที่เขียนมันแต่พอคิดได้ว่าสมุดที่เธอรุนแรงด้วยกลับเป็นของขวัญของพี่ชายเธอ ทำให้เธอรีบเก็บมันขึ้นมากอดไว้แนบอกโดยไว "ขอโทษนะค่ะ ... "

   เธอว่ากลับตัวเองเบาๆ ก่อนที่น้ำตาจะเริ่มปริ่มอีกครั้งในดวงตาเธอ

"ถ้าปิดเทอมเมื่อไหร่ จะฟ้องพี่ชายแน่!" เธอก้มหน้าซุกกลับสมุดบันทึก โดยที่ยังไม่รู้ว่ามีอะไรแปลกที่นอกหน้าต่าง

    "ใช่ไม่ได้เลยนะเนี่ย ... หวังจะเพิ่งพี่ชายตลอดเลยนะเนี่ย " เด็กหนุ่มผมแดงนั่งอยู่บนต้นไม้นอกหน้าต่างสอดส่องคนในห้องพร้อมยิ้มเยาะเล็กน้อย ... แต่เอ ... ความจริงเขาจะต้องเข้าไปง้อเธอไม่ใช้เหรอ ?

แต่ยังไงความรู้สึกของเขาครึ่งนึง ... ก็บอกว่าคุณที่เขาแอบส่องอยู่ไม่มีทางโกรธเขาได้แน่<3

--------------------------------------------------------

จบแล้ว .... ;w;/

พล็อตเปลี่ยนอีกแล้ว ... Orz กำ

คู่นี้ล้างสมองจริงๆ น่ากลัวชิบ ....

ครั้งหน้าจะอะไรก็ไม่รู้แล้ว! อินดี้เฟ้ยยย =w=v

 

Shira kuma