[All Story] Coffee Love ... ?

ลำดับตอนที่ #2 : [Coffee cup ] Mocha :: I'm waiting for you (Romeo x Rose)

 

By Romeo


 

      มือเรียวเอื้อมเปิดหน้าต่างอย่างเหมือนเคย สายลมหนาวพัดผ่านใบหน้าของเด็กสาวดวงตาสีแดงสดทอดมองดอกไม้นานาพรรณที่ขึ้นปกคลุมผืนป่า ความเคยชินที่คุ้นเคย ....  พืนป่าที่ถูกซ่อนไว้ไกลตาผู้คน น่าแปลกนะที่ไม่ค่อยมีคนค้นหาหรือมาเยือนป่านี้เลยนอกจากผู้คนที่หลงป่า

"ขืนเป็นแบบนี้ก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ ... " เด็กสาวลูบผมสีน้ำตาลอย่างเบามือพร้อมว่ากับตัวเอง การใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ก็เหมือนกับฉายเทปซ้ำสำหรับเธก็เท่านั้น เพราะมันไม่มีอะไรเป็นพิเศษเลยน่ะสิ

"ช่วยผมด้วย ... "
 

     เสียงเบาๆลอยตามลมขณะที่ตัวเด็กสาวได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่าง

เสียงประหลาดนี้ตามหลอกหลอนเธอได้นานแล้ว ... ตั้งแต่ที่เธออยากที่จะพิเศษ เสียงนี้จึงเริ่มมา ตอนแรกแค่มาจากความฝัน ... มันเป็นเสียงที่เบามาก ... เบาจนแทบไม่มีใครได้ยิน แต่ตัวเธอเองกลับได้ยินชัดแจ๋วราวกับว่าเจ้าของเสียงมากระซิบข้างๆ

"คุณเป็นใครคะ...? " เด็กสาวว่าเบาๆให้เหมือนกลับเสียงกระซิบ ...
 

"ผมอยู่ที่นี่ ... "
 

          ตอบไม่ตรงคำถามเลยนะ ...

     อีกครั้งที่สายลมหนาวพัดผ่านหน้าเธอพร้อมปรากฏแสงสีเงินตรงหน้า ... กุหลาบสีน้ำเงินเข้ม ? โรสมองกุหลาบตรงหน้าพร้อมยื่นมือไปหามัน แต่พอปลายนิ้วสัมผัสแค่กลีบกุหลาบบาง แสงสีขาวกลับปรากฏอีกครั้งด้วยแสงที่สว่างกว่าเดิมจนต้องหลับตาหนี

      แต่เมื่อโรสลืมตาขึ้นอีกครั้ง กุหลาบสีน้ำเงินเข้มตรงหน้ากลับกลายเป็นกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ กุหลาบนั่นลอยอยู่กลางอากาศชั่วครู่ก่อนที่จะร่วงลงที่มือของเด็กสาว ทันทีที่ได้สัมผัสมันเหมือนมีพลังบางอย่างที่อยู่ในกุหลาบดอกนี้

'นี่มันอะไรกัน?'

      โรสพลิกกุหลาบในมือไปมาอย่างชวนสงสัยก่อนที่เธอจะได้ยินมันอีกครั้ง
 

"ช่วยผมด้วย ... "
 

โรสมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้งเพื่อหาต้นเสียง ก่อนที่กุหลาบในมือเธอจะสบัดตัวออกจากมือเธอพร้อมลอยออกไปกลางอากาศ กุหลาบสีขาวสบัดกลีบของมันจนร่วงกระจายเต็มพื้น และเหล่ากลีบสีขาวสวยนั่นจะหมุนจนเป็นโซ่รอบตัวเธอด้วยความเร็วพร้อมปรากฏแสงสีขาวขึ้นจนโรสต้องหลบตาลงอีกครั้ง

"ที่นี่ ... ที่ไหนกัน ??" เด็กสาวลืมตาขึ้นพร้อมมองไปรอบด้านอย่างงงงวย

      เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบวาตัวเองไม่ได้อยู่ที่เดิมแล้ว แต่กลับอยู่ในถ้ำมืดซึ่งมีแต่กลิ่นหอมของกุหลาบอ่อนๆ แสงสีขาวค่อยๆทอดเป็นสะพานในความมืดโรสไม่รอช้าที่จะเดินไปบนแสงนั่น ถ้าหากมองดีๆแสงนั่นไม่ใช่อะไรอื่นแต่กลับเป็นกลีบกุกลาบขาวเมื่อครู่
 

"ผมอยู่ .... ที่นี่"
 

"คุณอยู่ที่ไหน ?" เด็กสาวถามอย่างกล้าๆกลัวๆ สายลมหนาวพัดผ่านใบหน้าเธออีกครั้ง เหมือนสายลมนั่นนำทางให้เธอ ดวงตาสีแดงมองไปในความมือที่ไม่มีแววสิ้นสุด ก่อนที่เธอจะต้องตกใจอีกครั้ง

     ภาพที่แสดงอยู่เบื้องหน้า เป็นภาพของบุรุษร่างสูงนอนอยู่ในโลงแก้วที่ถูกพันธนาการด้วยกุหลาบและลวดหนาม กุหลาบสีน้ำเงินเข้มค่อยๆเรืองแสงขึ้น
 

"ช่วยผมด้วย"
 

"จะ ... จะให้ฉันช่วยยังไงคะ ? " มือบางค่อยเอื้อมแตะกุหลาบที่เป็นพันธนาการ ก่อนที่กุหลาบสีน้ำเงินเข้มทั้งหมดจะเปลี่ยนเป็นสีขาวบริสุทธิ์และสลายกลายเป็นผงประกายแสงสีขาวพร้อมลอยขึ้นและหมุนไปมา โลงแก้วน้ำแข็งค่อยๆละลายออกเผยเห็บุรุษตรงหน้าได้ชัดเจน

       ดวงตาสีแดงเข้มซึ่งไม่แตกต่างจาดเธอลืมขึ้น ผิวที่ขาวซีดยิ่งกว่าซากศพจนเธอสัมผัสความเย็นได้จากผิวหนักของเขา  โรสจ้องมองบุคคลตรงหน้าที่ค่อยๆย่างกรายเข้ามาใกล้เธอ จนเธอต้องถอยหนีและหยิบมีดขึ้นมาป้องกันตัว 

"คุณจะหนีทำไมล่ะครับ ... ?" รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าขาวซีด จนโรสรีบยกมีดขึ้นมาระดับตัวเพื่อป้องกันตัว

ฉึก!!!

     ดูเหมือนเธอจะคิดผิด มือเย็นของคนตรงหน้ากลับแย่งมีดของเธอไปได้อย่างง่ายดาย เขาค่อยๆซบหน้าลงที่ไหล่เธอในขณะที่มือยังคงรั้งมีดไว้จนเลือดนั้นหยดไหลออกจากผิวขาวซีดนั่น "คุณใจร้ายจริงๆ ... โรส " เขาไล้มือไปตามเส้นผมสีน้ำตาลอ่อน

"คุณ .... เป็นใครกัน ? " เด็กสาวพยายามเค้นคำถาม

"ผม .... "

     ชายหนุ่มผิวซีดค่อยๆแยกเขี้ยวขาวก่อนที่จะฝังลงบนต้นคอขาว โรสรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกหน้ามืด ... ทุกอย่างหมุนไปมองอย่างชวนปวดหัว เธอลมลงที่อ้อมแขนของคนตรงหน้าความเย็นส่งไล่ขึ้นมาตามผิวหนังจนทุกอย่างดับวูบลง ... 
 

"ผม ... เป็นคนรักของคุณ"
 

-------------------------------------------------------------

       ดวงตาสีแดงสดค่อยๆลืมขึ้นอย่างยากลำบาก ... โรสค่อยๆทบทวนความจำในหัว แต่ทุกอย่างมันกลับว่างเปล่า เธอจำอะไรไม่ได้แม้แต่น้อย แม้แต่สัมผัสที่หนาวเย็นจนสุดขั้วหัวใจเธอเองก็ยังจำไม่ได้

"ฝันสินะ " โรสว่ากับตัวเองเบาๆ พร้อมเดินไปเปิดหน้าต่างอย่างเป็นปรกติ โดยที่ยังไม่รู้ตัวว่าต้นคอขาวกลับมีตราสัญญาลักษณ์เป็นรูปกุหลาบเล็กๆ เธอยังคงเริ่มใช้ชีวิตเป็นเหมือนปรกติและยังไม่รู้ตัวอีกว่า

"กุหลาบสีน้ำเงิน ? " เธอว่ากับตัวเองอย่างงงๆพร้อมหยิบกุหลาบสีเงินไปใส่รวมกับกุหลาบสีแดงในแจกัน โรสส่ายหน้าอย่างเนื่อยๆพร้อมเดินออกไปดูดอกไม้ในยามเช้า เด็กสาวไม่รอช้ารีบเดินออกไปพร้อมปิดประตู

     สายลมเย็นวูบหนึ่งพัดมาที่หน้าต่าง พร้อมปรากฎร่างบุคคลร่างหนึ่ง เขามองกุหลาบเงินที่ถูกปักในแจกันกุหลาบแดงอย่างยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาไล้มือบนกลีบกุหลาบดอกนั้นด้วยความอ่อนโยนพร้อมถอนหายใจยาว 

     ดอกสีน้ำเงินเข้มค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีขาวบริสุทธิ์ พร้อมปรากฏสายลมเย็นอีกวูบหนึ่งไปทั่วห้องก่อนที่ห้องนั้นจะพบแต่ความว่างเปล่า และหายไปพร้อมกับเสียงแว่ว
 

"ไม่เสียแรง ... ที่รอคอยมากว่า1000ปี"
 

 

ยะโฮ่ จบอีกเรื่อง ;w;/

เรื่องนี้ได้แรงบรรดาลใจจากการอ่านเรื่องแวมไพร์

หลังจากรู้ว่ากุหลาบที่มีหนามก็สามารถผนึกแวมไพร์ได้

เลยลองเอามาจิ้นคู่นี้ดู (จิ้นได้ดีอีก อิอิแบ)

เรื่องนี้แฟนตาซีโฮกฮาก อยากลองแต่งมานานล่ะ ;w;

(ได้ข่าวว่าเธอจะแต่งซัมสโนว์ก่อนไม่ใช่เหรอ //โดนโบก)
 

 

 

Velen

tine