ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Once upon a time #HopeHika
บานหน้าต่างหนาของโบสถ์ถูกเปิดออกมาเพื่อรับอากาศยามเช้าโดยชายหนุ่มเรือนผมสีดำ แต่พอบานหน้าตาถูกเปิดสุดเขาก็ยืนรับทิวทัศน์อยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะกลับ ... แต่สายตาของเขาดันไปสดุดอยู่ที่เด็กหญิงร่างเล็กที่ไล่ฆ่าสิ่งมีชีวิตน่าสงสารอย่างไส้เดือนซะก่อน ... เขาจึงลงไปใกล้ๆเธอ
"เอ่อ ... คุณครับ อย่าทำร้ายมันเลย" ชายหนุ่มว่าพร้อมยิ้มอ่อนๆเป็นเชิงเริ่ม แต่เขาต้องชะงักเมื่อคุณหล่อนหันมา
บีลีฟ!!? ... ไม่ใช่ บีลีฟตาสีแดง แต่เด็กคนนี้ตาสีน้ำเงินม่วง แต่ทรงผมและเคล้าโคลงหน้ามันกลับเหมือนน้องสาวเขาจริงๆ!
"ผู้รับใช้โบสถ์เหรอ ... ? "
" ... ? "
ผู้รับใช้โบสถ์เหรอ ... ? คุณเธอพูดอะไรอยู่กันน่ะ ?
"อย่าเข้ามาขวางพิธีฉันนะ!!!" เด็กสาวตวัดตามองพร้อมสบัดผมจนเรือนผมสีนิลกระจายไปทั่วทิศ แต่สายตาเธอมันรู้สึกให้ความเอ็นดูมากกว่าความกลัวนะ
" ... "
โฮพจึงค่อยๆย่อตัวลงมองการพรากชีวิตไส้เดือนของเด็กสาวตรงหน้า ความจริงเขาก็อ่านหนังสือเกี่ยวกับไสย์ศาสตร์มาหลายเล่ม ... แต่ก็ไม่เคยเจอพิธีอะไรที่ต้องพรากชีวิตของสิ่งมีชีวิตแสนหน้าสงสารตรงหน้าเลยนิ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ เขาจึงนั่งมองเธอแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเกือบเที่ยง ...
"ทำแบบนี้มันได้ผลงั้นเหรอ ? " เขาว่าพลางยืนบังแดดให้กับคู่สนทนา แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้หรอกนะ
" ... ข้าก็ไม่รู้"
แต่ก่อนทีการสนทนาจะมากไปว่านี้ก็ต้องมีคนสอดรู้สอดเห็นเข้ามาทุกทีไป
"อ้าว! เฮียโฮพพาสาวที่ไหนมาล่ะนั่น " มิสชงที่มาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามาพร้อมทำหน้าพิจารณาเด็กสาวตรงหน้า ส่วนโฮพก็แค่ยิ้มแห้งๆแบบขอไปที ... ตามด้วยเลียฟที่เดินตามมิสชงมาอย่างงงๆมาหยุดอยู่หน้าโบสถ์จนเกือบสร้างไทยมุงวุ่นวายซะแล้ว
"แล้ว ... บีลีฟทำอะไรอยู่น่ะ" เลียฟเอ่ยถามทำลายความเงียบ
"ดูดีๆสิ นั่นไม่ใช่บีลีฟซะหน่อย " มิสชงเอ่ยแย้งก่อนที่จะว่าประโยคต่อ "บีลีฟเล่นจ้ำจี้กับพี่ชายอยู่ต่างหาก"
แต่ดูประโยคสุดท้ายจะไม่ค่อยเรียกเสียงฮาเท่าไหร่เพราะทำให้โฮพกระอักเลือดออกมาทางปาก ส่วนเลียฟจึงตามิสชงแรงๆกลางหลังเสียงดังสนั่น แต่ก็ไม่ได้ทำให้เด็กสาวตรงหน้าหันมองแม้แต่น้อย ยังคงง่วนอยู่กับการชำแหละไส้เดือนตามดิน
"แต่ก็นะ ... จะให้เด็กคนนี้เข้ามาก่อนไหม ? " เลียฟตัดบทพูดก่อนเบือนหน้าไปมองพระอาทิตย์ที่ส่องแสงสว่างสุดเจิดจ้า จนทำให้พวกที่เหลือระลึกได้ว่ายืนกลางแดด
ยังไงให้เข้าโบสถ์ก่อนก็ดีนะ ...
----------------------------------------------------------------------------------------------
ประชุมรวมพลถูกจัดขึ้นโดยไม่ได้นัดหมาย... ยกเว้นบีลีฟที่หายไปไหนซักแห่ง
"อืม ... เลยให้เด็กคนนี้เข้าไปพักก่อนสินะ" มารีกล่าวขึ้นพร้อมหันมองเด็กสาวที่ถูกโซ่แส้กุญแจมือมันเป็นพัลวัน ตอนแรกเธออยากสงสารอยู่ที่เด็กตัวเล็กแค่นี้ต้องถูกมัดไว้ด้วยอุปกรณ์ทรมาณร่างกาย แต่พอเห็นกับตาตัวเองแล้วว่าแม่หนูคนนี้สลัดหลุดหลายรอบ ก็ ... คิดว่ายังน้อยไปสำหรับแกะน้อยตัวนี้
"เอ ... แล้วเธอคนนี้เป็นอะไรเหรอครับ ... ?" ยูคาสถามพร้อมหันมองเด็กสาวคนนั้นด้วยอีกคน แต่ก่อนที่โฮพจะอ้าปากต่อก็มีเสียงโวยวายจากคนข้างหลังเสียก่อน
"ปล่อยข้านะ!!! เจ้าพวกรับใช้โบสถ์" ร่างเล็กคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราดจนแทบพ่นไฟ ทำให้มอชที่คอยดึงเชือกรัดตัวร่างเล็กอยู่ถึงกับสะดุงโหยง
"ก็ ... เธอบอกว่าจะทำพิธีชุบชีวิตครับ " โฮพตอบด้วยเสียงเนือยๆ
แต่ทันทีที่ได้ฟังคำตอบ ทั้งมารและยูคาสก็เกือบจะปล่อยฮาออกมากับเรื่องพิธีชุบชีวิตด้วยการฆ่าไส้เดือน แต่ถ้าหัวเราะออกไปตอนนี้ก็ยังไม่สมควรเท่าไหร่ ... หรือไม่งั้นร่างเล็กที่เห็นคนอื่นขำตัวเองก็อาจจะอาละวาดหนักกว่าเก่าก็เป็นได้
"งะ ...ฮะ ..งั้นเดี๋ยวผม ฮึก กับมารี ... ช่วยแล้วกัน " ยูคาสกัดลิ้นตัวเองลดความขำเป็นระยะก่อนที่จะว่าประโยคจบ แล้วผายมือไปทางมารีที่มีทีท่ากลั้นขำสุดชีวิตแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ทำให้เลียฟที่ยืนดูอยู่ห่างๆถึงกับต้องยกมือกุมขมับกับซิสเตอร์และบราเธอร์ของที่นี่
จะรอดไหมเนี่ย ...
"ลูกแกะน้อย ... ชื่ออะไรเหรอจ๊ะ " หญิงสาวตรงหน้ายิ้มด้วยท่าทีที่เป็นมิตรสุดๆ ... แต่ว่าร่างเล็กที่ถูกมันติดอยู่กับเก้าอี้กับมองด้วยสายตาเนื่อยก่อนที่จะสะบัดหน้าไปทางอื่นแบบไม่ใส่ใจ
"ไม่เอาน่า ... บอกแม่มาสิว่าลูกชื่ออะไร" คราวนี้มารีเลยเปลี่ยนไปเล่นบทพระแม่ผู้อารีแทน ... แต่ผลที่ได้แล้วนั้นไซร้
"เธอไม่ใช่แม่ฉัน!! เธอมันก็แค่ป้าแก่รับใช้โบสถ์นั่นแหละ!!! " เด็กสาวตอบพร้อมสะบัดหน้าไปมา
ผึง!!!! เหมือนกับว่าทุกคนจะได้ยินเป็นเสียงเดียวกันว่ามีบางอย่างในสมองของพระแม่มารีขาดผึงกับคำพูดของคนตรงหน้า ... และถ้าดูจากใบหน้าไร้จิตวิญญาณของหญิงสาวตรงหน้าล่ะก็ ... แพ้ยกไปแล้วเรียบร้อยทั้งที่ยังไม่ทันได้แข่ง ...
"ฮะ ... ฮะๆ " มารีหัวเราะเล็กๆก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับยูคาสที่ตามไล่หลัง ดังนั้นมิสชงกับเลียฟจึงหัดหน้ามองกันแบบไมได้นัดหมายก่อนที่จะพยักหน้าช้าและเดินขึ้นโบสถ์ชั้นสองไป รวมถึงมอชที่หายไปก่อนที่มารีจะเริ่มพูดกับเด็กสาวตรงหน้า จึงเหลือ ... แค่โฮพคนเดียว
" ... ทำไงได้ล่ะ " ชายหนุ่มว่ากับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะย่อตัวลงให้สบตากับเด็กสาวได้สดวก
เป็นไงเป็นกันล่ะ! ...
"เอาล่ะ บอกพี่หน่อย ... ว่าเธอชื่ออะไร" โฮพพยายามฉีกยิ้มให้ดูเป็นมิตรที่สุด ซึ่งแน่นอนว่าเธอก็ทำแบบที่ทำกับมารี ... สบัดหน้าไปทางอื่นแบบไม่สนใจ แต่ไม่เป็นไร แค่ยิ้มไว้ .... ใจดีสู้เสือไว้โฮพ ไม่มีอะไรหรอก! ฝ่ายตรงข้ามก็แค่เด็กสาวเท่านั้นแหละ
.... โธ่เอ้ย!! เจ้าบ้า คิดอะไรอยู่ ไม่เห็นเหรอว่าเด็กคนนี้สะบัดโซ่หลุดกี่รอบ คิดไปก็แค่ปลอบใจตัวเองเท่านั้นแหละ
แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ทันสังเกตุว่าสีหน้าของเธออ่อนลง
"ฮิ ... ฮิคาริ" ร่างเล็กตอบทั้งๆที่ยังสะบัดหน้าอยู่ ... นี่เขาทำสำเร็จแล้วเหรอ!!! สิ่งที่เกือบทั้งโบสถ์ร่วมแรงร่วมใจกันมาหลายชั่วโมง ... แต่ดูเหมือนยังไม่จบเพียงเท่านี้นะ
"แล้ว ... ทำไมเธอถึงคิดว่าการฆ่าไส้เดือนถึงชุบชีวิตได้ล่ะ ...? " โฮพพยายามเกร็งเสียงให้นิ่งอยู่ ... แต่พอสบตาเข้ากับดวงตาที่ฉายแววประกายนั่นก็แทบทำให้สติเข้าเตลิด
"แล้วทำไมพวกสุนัขรับใช้โบสถ์ถึงต้องการจะรู้"
"ก็เพราะ ... เธอทำอย่างนี้คือบาปนะ " ร่างสูงว่าพร้อมแอบลอบร้องซีดอยู่ในใจกับประโยคของเธอเมื่อครู่
"บาป ... มันคืออะไร ? "
หา ... ? เด็กคนนี้ไม่รู้เหรอ ? ว่าคำว่าบาปคืออะไร แต่เดี๋ยวนะ! เธอฆ่าไส้เดือนแบบเป็นเรื่องสนุกเลยนะ การกระทำแบบนี้มนุษย์ทุกคนต้องรู้สิว่ามันเรียกว่าบาป! แต่เธอทำไมไม่รู้ล่ะ ... บอกว่าการทำแบบนี้มันคือศาสตร์มืดมันก็ต้องมีบอกไว้นิว่าบาปบุญคุณโทษคืออะไร
"ทำไมต้องใจดี ... " ก่อนที่สติของเขาจะหลุดลอยกว่านี้เด็กสาวก็รั้งเรียกไว้ก่อน
"...? เมื่อกี้เธอถามวะ ... "
"ฮิคาริ!!"
"อ่า ... เมื่อกี้ฮิคาริถามว่าอะไรนะ" โอเคครับ ... ผมไม่ขอเสี่ยงขัดใจเธอ
"ฉันถามว่าทำไมต้องใจดีด้วย ? " เขาหันสบตาเธออยู่ชั่วครู่ เขาอยากที่จะเลี่ยงตอบคำถามแต่ว่าเพราะดวงตาสีม่วงประกายแววอยากรู้อยากเห็นนั้นไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่ ... โฮพจึงแอบหัวเราะแห้งๆในใจก่อนที่จะเค้นพลังสมองตอบคำถามตรงหน้า
"ก็ ... เพราะใจมันสั่งมามั้งครับ " ว่าแล้วก็ฉีกยิ้มแบบปรกติ
"อาคิระ ... ใจดีกับฉัน ... แต่เวลานายใจดีกับฉัน มันรู้สึกแปลกๆ แบบตุ๊กๆต่อมๆ แล้วก็ร้อนวูยวาบเป็นบางทีด้วย" ร่างเล็กว่าด้วยน้ำเสียงปรกติ ... แต่คนที่ฟังอยู่ใกล้ตายเต็มที
"อ่า ... มันอาจจะเป็นอารมณ์ตื่นเต้นน่ะครับ ... เป็นกับใครหลายๆคนไม่ใช่แค่กับผมหรอก" จึงเลี่ยงไปด้วยการแก้ตัวแบบพื้นๆ
"ไม่ใช่! ความรู้สึกที่เป็นกับนายเท่านั้น" ร่างเล็กว่าพร้อมกับสะบัดเครื่องพันธนาการต่างๆออกจน ผู้ชมเหตุการณ์(บางคน)บนชั้นสองลงมัติกันเป็นเอกฉันทร์แล้วว่า 'โฮพไม่รอดแน่ๆ หรือ รอดได้ก็อาจจะไม่ครบ32ตามเดิม ' ส่วนคนที่ถูกคิดไปต่างๆนานานั้นก็เริ่มหัวเราะแห้งๆ
"ตอบที่เถอะ! "
มันจะเป็นอะไรไปได้อีกล่ะนอกจากความรักน่ะ!? แต่ตอบไปอย่างนั้นมันก็กระไรอยู่
"ฮิคาริ!!!" เหมือนทุกอย่างถูกหยุดเวลาลงไปชั่วขณะ ... ก่อนที่จะปรากฏร่างอาคิระที่วิง่ปรี่เข้ามาจากที่ไหนซักแห่งซึ่งเห็นพอดีว่า ฮิคาริกำลังจะรังแกบราเธอร์ของโบสถ์พอดิบพอดี ... แต่ไม่ใช่เหรอ ในสายตาโฮพน่ะ คือเด็กหญิงคนหนึ่งที่กำลังเรียกร้องคำตอบจากผู้ใหญ่ต่างหาก
"ขอโทษนะครับ!! ที่ฮิคาริมาก่อกวน" อาคิระว่าพร้อมโค้งตัวขอโทษสุดชีวิต ในขณะที่ฮิคาริมองไปที่พี่ชายตัวเองด้วยสายตาไม่เข้าใจ โฮพจึงแค่ส่ายหน้าไปมาอย่างไม่กล่าวโทษพลางยิ้มบางๆให้กับอาคิเพื่อความสบายใจของอีกฝ่าย แล้วก็แค่ก้มตัวลงกระซิบข้างหูของเด็กสาวตัวเล็กอีกครั้งก่อนจาก
"เป็นคำตอบที่อยู่ในใจเธอนะ ... ความรู้สึกนี้"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น