ร้ายกว่านี้หัวใจก็ยอม

Circle ร้ายกว่านี้หัวใจก็ยอม

ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะมองฉันยังไง

 ฉันขอแค่สิ่งที่ฉันทำมันทำให้ฉันมีความสุข ก็พอแล้ว….

ตอนที่1

“ ใคร?? ทำอะไรกับรถมอไซด์ของกุเนี่ย “ *O* โค้กบ่นด้วยเสียงหงุดหงิดและโมโห เขาเอามือดึงกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กๆที่ติดอยู่บนกระจกมองข้าง รถฟีโนสีฟ้า ที่มีรอยแตก ทั้งสองข้าง เนื้อความในกระดาษเขียนไว้ดังนี้

ถึง ไอ้ถ้ำมอง บ้ากาม โลกจิต

นี้คือบทลงโทษของนางฟ้าแสนสวยถ้าหากแกยังแอบมองฉันตากผ้าอีก

ฉันจะจุดไฟเผารถแกทิ้งแน่ อย่าแจ้งความให้เสียเวลา เพราะมันไม่มีหลักฐาน

หรือแกคิดจะจับนางฟ้าเข้าคุก ก็ลองดู

ปล. ^__________^  happy ot you

มันอะไรกันเนี่ย ทำไม ซวยแบบนี้ว่ะ อีนังปีศาจ เอ๋ย หน้าตาก็ดีทำไม่ใจคอถึงได้โหด อำมหิต อย่างนี้ ซวยจริงๆเลย ตู อยากจะบร้าตาย -*-

ผมชื่อโค้ก ครับ เรียน วิศวะไฟฟ้าปี 3 ชีวิตผมก็มีความสุขสงบดีมาโดยตลอด ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง ผมจีบใครไม่เป็นเลย อาจจะมีสาวๆเข้ามา จีบผมอยู่บ้าง แต่ผมก็ไม่เคยสนใคร เพราะผมยังไม่พร้อมจะมีแฟนครับ ไม่มีเวลา ไปดูแลเอาใจใครก็ไม่เป็น เฮ้อ เพราะนอกจากเรียนแล้วผมก็ยัง รับทำงานพาทไทม์ เป็นเด็กเสริฟในผับ ด้วย ผมเลย ไม่มีเวลาว่างเยอะ เหมือนวัยรุ่นคนอื่นๆ จากที่เล่ามาชีวิตผมก็ราบรื่น ดีมาโดยตลอด เรียน กับ ทำงานเที่ยวบ้าง บางครั้งถ้ากายพร้อมใจพร้อม555++ จนวันหนึ่ง หอพักตรงข้าม ในตอนกลางดึกคืนหนึ่งมีสาวน้อย เอวบางรางน้อย สูงประมาณร้อยหกสิบ  ชอบนุ่งผ้าขนหนูมาตากผ้าตรงระเบียง เธอคงมองไม่เห็นผม มั้งเพราะมันดึกและตอนนั้นผมก็ปิดไฟ กำลังจะนอน ตอนนั้นในใจผมก็เต้นแรงแอบหวั่นไหว ลึกๆ เพราะ เธอ ก็น่ารักซะ ขนาดในความมืดผิวก็ยังขาวมีแสงอ่อร่า ออกมา ผมระงับจิตระงับใจ แอบมองเธอไม่ให้เธอรู้ตัว เธอก็ไม่ได้สนใจมอง ตั้งหน้าตั้งตา ตากผ้าของเธอไปเรื่อยๆ  คืนนั้นผมแอบนอนฝันถึงเธอทั้งคืน อิอิ >////<  นางฟ้าของผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอยากรู้หรอกว่าเธอเป็นใคร ขอแค่ได้แอบมองเธอผมก็มีความสุขแล้ว แต่นานๆนะผมถึงจะได้เจอเธอตากผ้าตรงระเบียง แบบนั้นอีก

 จนมีอยู่วันหนึ่งวันนั้นเป็นวันเสาร์ ผมไม่มีเรียนตอนกลางวัน เธอคนเดิม นางฟ้าหอตรงข้าม เธอใส่เสื้อกราม สีขาวบางเบา กางเกง ขาสั้นมากขอย้ำว่า สั้นมาก สีแดงรูปดาว  เธอมัดผมเปนทรง เซ่เล่อมูนเหมือนเด็กๆ แต่ก็ดูน่ารักที่สู๊ด พูดได้สองคำว่า sexxy lydyมานั่งซักผ้าหลังห้อง ซึ่งตอนนั้นผมกำลังยืนคุยโทรศัพท์ กับเพื่อน อยู่ตรงระเบียงหน้าต่างพอดี ผมว่าเธอก็น่ารักดี ยิ่งมองกลางวันเธอก็ยิ่งหน้ารัก หน้าตาจิ้ม ลิ้ม บ๋องแบ๋ว ใสๆ น่ารักน่าทะนุถนอม สมแล้วที่ผมให้เธอเป็นนางในฟ้าในใจ >///<  ผมก็เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทในโทรศัพท์ฟัง

“ ไอ้ลม  กุเจอนางฟ้าในฝันแล้วเว้ย น่ารักชิปเป๋ง เอวบางร่างน้อย นั่งซักผ้า อยู่ตรงข้ามหอของกุ”  

ผมคุยโทรศัพท์กับเพื่อนแต่สายตาผมก็จองมองไปที่เธอคนนั้นตลอดเวลา โดยที่ผมไม่รู้ตัวว่าเธอก็กำลังมองมา เหมือนกัน

“เชี่ยไรมึง นางฟ้าในฝัน อะไรของเมิง จะสวยแค่ไหนกัน สวยกว่าญ่าญ่าแฟน ของข้าได้ป่าว555”

 “ เล่นดาราดังเลยนะมึง ไม่ธรรมดา จริงๆ”

เพื่อนผมมันก็เพี้ยนๆบ้าบอๆแบบนี้แหละครับ ผมชินกับนิสัยมัน แล้ว อ้าวซวยแล้ว นางฟ้าหายไปแล้ว เหลือทิ้งไว้แค่เสื้อผ้า ชุดชั้นในสีดำ และชมพูตากทิ้งไว้ >/< ผมไม่ได้ลามกนะครับแต่เธอตากไว้แบบนั้นจริงๆ “เห็นมั้ยมั่วแต่ฟังเมิงแพรม นางฟ้ากุหายไปเลย” ผมบ่น

 “อาการหนักนะเมิงไอ้โค้ก พร่ำเพ้อ ว่ะ ไปแดรกเหล้ากะกูมั้ย คืนนี้ ฟรี พี่ชายกูเลี้ยง”

 “กินเหล้าไม่ดี แต่ กินฟรี ก็ดีเหมือนกัน ฮ่า ไปดิครับไอ้เพื่อนเลิฟ”  

“สัส รีบเลยนะเมิง เนี่ย นั้นคืนนี้เจอกัน”

เมื่อคุยโทรศัพท์ กับไอ้ลมเสร็จ ผมก็รีบโทรไปลางานเด็กเสริฟในผับทันที เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย จริงๆครับๆ

ทั้งเรียนทั้งเที่ยวและทำงาน  โดยเรื่องเที่ยวกับเรียนเนี่ย ผมให้ความสำคัญเท่าๆกัน 555+++  คืนนั้นผมและเพื่อนๆสนุกกันมาก เมาครับเมา เรียกว่าจำอะไรไม่ได้เลยคืนนั้น

บทที่ 2

“12 call ไกลแค่ไหนคือใก้ลบอกที ไกลแค่หนายย#@#%=” เสียงร้องโหยหวน และเสียงเคาะจังหวะ สุดหวยแดก ร้องเพลง นะ แน่ใจนะว่าพวกเมิงร้องเพลงกันเนี่ย โอ๊ยทำไมเสียงดังขนาดนี้ ห้องข้างๆไม่รำคาญ หรือเขาไม่ได้ยินกันว่ะเนี่ย ทนไม่ไหวแล้วเว้ย งานนี้เห็นทีจะต้อง

“บีเราทนไม่ไหวแล้ว เราจะลงไปด่ามันดีมั้ย”

 ฉันบอกกับเพื่อนร่วมห้องที่นั่งกินมาม่าอย่างสบายใจ ไม่เดือนร้อนใดๆ

“ท็อฟฟี่ เครียดไปหรือเปล่า เขาอาจจะจัดวันเกิดกันมั้ง ปีหนึ่งมีครั้งเดียวบ่อยๆไปเหอะ ดึกๆคงเลิกฉลองเองแหละ”

“แต่เนี่ยมันเที่ยงคืน แล้วนะ!! ดูซิยังโหยหวนกัน ไม่เกรงใจเพื่อนร่วมโลกเลย พวกนี้มันต้องสั่งสอนซะแล้ว”

“ท็อฟฟี่จะทำอะไร”O.O

 บีทำหน้างงๆ นั่งมองท็อฟฟี่ที่สีหน้าดูจริงกำลัง เขียน อะไรบ้างอย่างในกระดาษหลายสิบแผ่น

เสร็จฉันแน่ พวกมลพิษ ทางเสียง หุหุ^O^ ฉันรู้สกมีความสุขมากที่ได้ช่วย เหลือเพื่อน มนุษย์ที่คงจะรำคาญเสียงอีพวกนั้น พอๆกับฉัน แค่คิดก็สุขแล้ว J

“นี่เธอ คิดว่าตัวเองเป็น เซเล่มูน รึไงเนี่ย ไม่เคยกลัวอะไรเลย ห้าวได้อีกเพื่อฉัน” o.O

“ใช่ ฉัน ทนไม่ได้ ที่จะปล่อยให้พวกคนชั่ว ลอยนวล 555^0^”

“สรุปคือ บร้าไปแล้วเพื่อนตู” _*_

“ชีวิตแค่โดนทำร้าย แต่ที่สุดมันต้องไม่โดนทำลายยย!@@#$$%!#$ โอ๊ยยย อะไร ว่ะเนี่ย ใครปาอะไรลงมาเนี่ย” โค้กมองขึ้นไปบนห้องชั้นสี่ ที่ปากระดาษลงมา แล้วอ้าปากค้าง และกระดาษกลมๆที่โดนขย้ำ อย่างตั้งตั้งใจก็หล่นลงมาเกือบจะใส่ปากได้เลย (._.)

“อะไรกันว่ะเนี่ย ไอ้โค้กทำไมคนหอพักแกโหดจังว่ะ” เพื่อนรุ่นพี่ของโค้กบ่น

“ นางฟ้า” \0/ โค้กที่อยู่ในอาการเมา แบบไม่มีสติตะโกนดังลั่น

“นางฟ้า นางฟ้า ของ ป๋ม ผมมองคุณ ตอนตากผ้าทุกครั้งเลยครับ นางฟ้าแสนสวย” \\0//  ^^

เพื่อนๆของโค้กที่ เมาพอๆกัน ช่วยกันตะโกน เสียงดังลั่น

“นางฟ้า ตาก ผ้า ลงมาครับลงมา เมา กานน” ^0^ ^o^ ^O^ ^o^

O_O   O.O ฉันและ บีหันมามองหน้ากันแบบงงๆและอาย ๆ

กรี๊ดดดด ฉันกรี๊ดลั่นห้อง คราวนี้ กลายไปเพื่อนร่วมหอ เสือกได้ยินเสียงกรี๊ดฉันตะโกนลงมา ด่า และโยนของลงมาไล่ ไอ้พวกขี้เมาข้างล่างจนวงแตก