กับดักรักกามเทพ

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 เจอจัง ๆ

บทที่4 เจอจัง ๆ

หลังจากพูดคุยปรึกษากันพอสมควรแล้วหนูน้อยจิรัญญาก็ต้องรีบขอตัวกลับเพราะรู้นิสัยน้าสาวดีว่าเวลาโกรธน้าจี๊ดของเธอจะแปลงร่างเป็นนักซิ่งโดยไม่สนอะไรทั้งนั้นและไม่ผิดจากที่เด็กหญิงจิรัญญาคิดไว้นักเวลาโกรธจิรัชยามักจะเหยียบมิดไมล์รีบซิ่งมายังจุดหมายปลายทางชนิดที่ว่าถ้าเหาะได้คงจะเหาะไปแล้วจริง ๆ เพียงไม่กี่นาทีหลังจากที่หนูน้อยจิรัญญากลับมาถึงบ้านน้าสาวสุดที่รักก็มาถึงพอดี

มองความสึกของล้อรถของน้าสาวแล้วหนูน้อยตัดสินใจไม่ได้จริง ๆ ว่าจะสงสารล้อหรือสงสารถนนดี

ขณะที่หนูน้อยกำลังนึกเห็นใจล้อรถของน้าสาว จิรัชยาก็ก้าวลงจากรถและฉับ ๆ มาหาหลานสาว  “ไหน อยู่ไหน?”

“อยู่บนห้องค่ะ”

“นี่พาไปถึงห้องเลยเหรอ?” 

“น้าจี๊ดต้องขึ้นไปดูเอง” หนูน้อยผู้มีแผนการบอกก่อนจะมองไปยังบันได จิรัชยาที่ความโมโหไม่ได้ลดลงจากตอนที่หลานสาวฟ้องครั้งแรกไม่รีรอรีบก้าวไปที่บันไดในทันทีโดยไม่รู้เลยว่ามีคนกำลังอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อยู่

“น้าจี๊ดนี่ไม่รู้อะไรเล้ย บ้านหวาหวาน่ะเข้าง่ายแต่ออกยาก คราวนี้หวาหวาไม่ให้ออกแล้วล่ะโฮะโฮะ” หนูน้อยยี่หวาหัวเราะเหมือนกับตัวร้ายในการ์ตูนที่เพิ่งดูก่อนจะเดินตามน้าสาวที่หายลับตาไปสักพักแล้วด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ด้านคนที่เข้ามาติดกับดักของกามเทพจอมซนโดยไม่รู้ตัวกำลังยืนนิ่งอยู่หน้าห้องนอนส่วนตัวของอดีตพี่เขยด้วยใบหน้ายุ่งยาก เธอไม่ได้กำลังลังเลหรือนึกเอะใจแต่กำลังจินตนาการว่าจะต้องเข้าไปเจอภาพอะไร จะเจออดีตพี่เขยกกกอดอยู่กับผู้หญิงหรือว่ากำลังคุยกันอย่างกระหนุงกระหนิงกันนะ

“หวังว่าจะไม่เข้าไปเจอภาพอุจาตตาจนเกินไปนะ”

“น้าจี๊ดไม่เข้าไปเหรอ?” หนูน้อยที่ตามมาถามอย่างใคร่รู้เมื่อเห็นน้าสาวไม่ยอมเปิดประตูเข้าไปสักที โธ่ กะจะหลอกให้เข้าไปในห้องแล้วให้ดูแผลให้ปะป๊าแล้วก็มีซีนประทับใจกันอะไรแบบนี้ทำไมมันไม่เป็นอย่างที่หวังล่ะ มาลังเลอะไรอยู่ล่ะเนี่ย...

“น้าจี๊ดขอเวลาทำใจแป๊บ เผื่อเข้าไปเห็นภาพอุจาตตาจะได้รับมือทัน”

“ไม่ต้องทำจงทำใจแล้วน้าจี๊ด เข้าไปเลย” 

“อะ ๆ เอาวะ เพื่อหลาน หมอจี๊ดทำได้” น้าสาวผู้รักหลานยิ่งชีพปลุกใจตังเองก่อนจะตีหน้าเกรี้ยวกราดและเปิดประตูทันทีโดยไม่คิดจะเคาะ จะรีรอมัวเคาะประตูอยู่ก็ไม่ทันการณ์น่ะสิ ไอ้คนข้างในน่ะธาตุแท้แล้วลื่นยิ่งกว่าปลาไหลซะอีก

ผลั๊ก !

“ไอ้ยักษ์วัดจะ...กะ กรี๊ดดดด” 

เสียงของน้าสาวที่ดังขึ้นพร้อมกับท่าทียกไม้ยกมือมาปิดตาทำให้คนที่ยืนรอจังหวะอยู่ที่ริมบันไดถึงกับเลิกคิ้ว แต่ไม่ทันได้ถามน้าสาวเสียงของผู้เป็นพ่อก็ดังขึ้นเสียงก่อน

“แหกปากอะไรของเธอยัยกระจิดริด?”

“ไอ้ยักษ์วัดแจ้ง ไอ้หน้าไม่อาย โตจนลูกจะเป็นสาวแล้วยังเดินโทง ๆ ไม่อายผีบ้านผีเรือนอีก ไอ้หน้าหนา” 

“ใครเดินโทง ๆ พูดให้ดีสิ ฉันก็มีผะ...เฮ้ย” คราวนี้คนด้านในอุทานขึ้นบ้างขณะที่จิรัชยานั้นหันหลังให้ประตูและมีท่าทีขนพองสยองเกล้ากามเทพน้อยจอมซนถึงกับงุนงงแต่ก็ไม่คิดจะวิ่งไปดู ก็แหม่ ฟัง ๆ แล้วแปลก ๆ เผื่อปะป๊าโป๊อยู่จะทำไงล่ะ 

หว่า...นึกว่าปะป๊าจะยังหลับอยู่หรือไม่ก็ไข้ขึ้นเพราะแผลที่ถูกยิงแต่ไหงถึงตื่นมาทำให้น้าจี๊ดตกใจได้ละเนี่ย

“รีบใส่เสื้อผ้าเลยนะไอ้ทุเรศไม่อย่างนั้นฉันจะไปเอามีดมาเฉือนหนอนน้อยนายทิ้งให้เป็ดกิน” คนที่ไม่ได้รู้ว่าหลานสาวคิดอะไรตะโกนสั่งคนภายในห้อง

“ยัยโหดเอ้ย คิดว่าฉันอยากเปิดให้ดูรึไงล่ะ ขาอ่อนฉันก็ไม่คิดให้เธอได้เห็นหรอก” 

“ให้ฉันดูนาย ฉันไปดูหมายังจะดีกว่าเหมือนกันล่ะ” จิรัชยาตะโกนกลับอย่างโมโห ให้ตายสิถึงจะทำใจไว้แล้วว่าอาจจะเปิดเข้าไปเจอยุทธการเปลือยกายอยู่กับผู้หญิงที่พามาแต่ใครจะไปคิดไปฝันว่าจะเปิดเข้าไปเจอผู้ชายแก้ผ้ายืนอยู่กลางห้องกันเล่า

เดี๋ยวนะ...

“ผู้หญิงล่ะ?”  พอคิดได้ว่าจุดประสงค์ของเธอคือมาจัดการผู้หญิงของอีกฝ่ายให้หลานอาการเสียกิริยาก่อนหน้านี้ก็มลายหายไปทันที หญิงสาวหันควับกลับไปด้านหน้าห้องอีกครั้งแล้วก็ปรี่เข้าไปทันทีโดยไม่สนใจว่าชายหนุ่มจะโป๊เปลือยอยู่หรือไม่ ดวงตาคู่หวานไม่ผิดไปจากพี่สาวและหลานสาวกวาดมองไปรอบ ๆ ห้องก่อนจะตรงดิ่งไปเปิดห้องน้ำโดยไม่พูดไม่จา

“หาอะไร?”

“ผู้หญิง”

“ห๊ะ อะไรนะ” 

“ก็หาผู้หญิงที่นายพาเข้าบ้านไง ไปซ่อนไว้ไหน ห้องน้ำ ตู้เสื้อผ้า หรือ...ใต้เตียง” คนมาตามหาผู้หญิงไม่เพียงแค่พูดแต่ยังก้มลงมองใต้เตียงอีกด้วย

“หาให้ตายก็ไม่มี ใครคาบข่าวมั่ว ๆ ไปให้เธออีก”

“มันจะไม่มีได้ยังไง ก็หวาหวาบอกว่านายพาผู้หญิงเข้าบ้านแล้วยังพามาบนห้องอีกด้วย นายต้องซ่อนไว้ที่ไหนสักที่แน่ ๆ อย่าให้แม่เจอนะ เจอล่ะเป็นเรื่อง” 

“หวาหวาบอก?” คนถูกหาว่าพาผู้หญิงเข้าบ้านเอ่ยก่อนที่เจ้าของชื่อเรียกติดปากจะโพล่มาที่ประตู

“หวาหวาบอกน้าจี๊ดเอง แต่เราอาจจะเข้าใจไม่ตรงกันเท่าไหร่ค่ะปะป๊า”

“อะไรคือเข้าใจไม่ตรงกัน ก็หวาหวาบอกน้าจี๊ดเองว่าพ่อเราพาผู้หญิงเข้าบ้านและก็ขึ้นมาบนห้อง”

“เปล่าน๊า หวาหวาบอกแค่ว่าปะป๊าพาผู้หญิงเข้าบ้าน แต่ไม่ได้บอกว่าพาขึ้นห้องนะ น้าจี๊ดถามหวาหวาว่าอยู่ไหน หวาหวาก็เข้าใจว่าถามถึงปะป๊า หวาหวาเลยบอกว่าอยู่บนห้อง หวาหวาไม่ได้บอกว่าผู้หญิงอยู่บนห้องนะคะ” หนูน้อยชี้แจงก่อนจะแสดงท่าทีใสซื่อ 

จิรัชยามองหลานสาวที อดีตพี่เขยทีก่อนจะเขินเก้อ...นี่เธอคิดไปเองและคิดไปไกลไปคนเดียวงั้นสินะ 

“ตลอดล่ะ” เขาพูดก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอย่างเอือมระอาราวกับว่าเขาเจอแบบนี้บ่อย ๆ จิรัชญามองตามอย่างหัวเสียแต่ก็ทำอะไรไม่ได้...ก็เธอคิดไปเองนี่น่า เธอผิดเต็ม ๆ เลย

“ในเมื่อผู้หญิงก็ไม่มีงั้นน้าจี๊ดว่าน้าจี๊ดกะ...”

“ไม่ค่ะ” ไม่ทันจะพูดจบหลานสาวก็ร้องห้ามอย่างรู้ทัน  “น้าจี๊ดอย่ากลับนะอยู่กับหวาหวาก่อน ตอนที่ปะป๊าหลับอยู่พี่มะนาวน้องสาวต้นเรือมาวินโทรมาด้วย บอกว่าจะเข้ามาเยี่ยมด้วยล่ะ คนนี้ก็คิดจะมาเป็นแม่เลี้ยงหวาหวาเหมือนกัน หวาหวากลัวพี่เขาจะอาศัยจังหวะนี้งาบปะป๊า น้าจี๊ดอยู่ก่อนนะ นะนะนะ นะคะ”

“แต่ว่า...”

“พี่มะนาวก็จะมา พี่คนเมื่อเช้าก็อาจจะมา น้าจี๊ดก็จะกลับบ้าน ดูท่าแล้วปะป๊าโดนงาบแน่ ๆ ฮึก หวาหวาคงได้มีแม่เลี้ยงใจร้ายแหง ๆ” 

“อะ  ๆ พอ ๆ น้าจี๊ดจะอยู่ไล่ยัยมะนาวเน่านั่นให้ก่อนก็ได้ แต่ตอนนี้เราลงไปข้างล่างกันก่อนนะ”  คนรักหลานมักจะแพ้น้ำตาและลูกอ้อนของหลาน คนอื่นเป็นหรือไม่จิรัชยาไม่รู้แต่เธอรู้ว่าเธอคนนึงละที่เป็น เธอแพ้ยัยหนูยี่หวาทุกอย่างนั้นแหละ ทั้งลูกอ้อน ทั้งน้ำตา ทั้งหน้าตาพาซื่อ 

และแน่นอนว่าหนูน้อยจิรัญญารู้ดีว่าน้าสาวแพ้ทางความน่ารักของเธอและตกหลุมรักหลานสาวคนนี้อย่างจังจะให้ปฏิเสธเธอน่ะเหรอ?...ไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก

“ปะ ลงไปข้างล่างกัน” น้าสาวผู้ไม่รู้ตัวเลยว่าโดนเล่นงานเข้าแล้วบอกก่อนจะเดินนำหน้าหลานสาวออกจากห้องด้วยความเจ็บใจนิด ๆ ให้ตายสิอุตส่าห์คิดว่าจะเปิดเข้าไปเจอยุทธการกับผู้หญิงแบบจะ ๆ จัง ๆ จะได้ตีหัวไอ้อดีตพี่เขยให้มันมือให้สมกับที่รีบบึ่งมาดันมาเจออย่างอื่นจัง ๆ ซะได้ เจอจัง ๆ แบบนี้จะต้องไปล้างซวยที่ไหนเนี่ย

ขณะที่เด็กหญิงจิรัญญาเดินตามคนเป็นน้าออกจากห้องไปด้วยใบหน้าซ่อนยิ้มผู้เป็นพ่อของหนูน้อยที่เดินออกมาจากห้องน้ำก็อมยิ้มออกมาเช่นกัน ทว่าหากใครมาเห็นคงเดาไม่ถูกแน่ ๆ ว่าเขาอมยิ้มเพราะอะไร และอะไรกันที่ทำให้เสือยิ้มยากอย่างเขายิ้มออกมาได้...

แน่นอนว่าไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขา และเขาก็ไม่คิดจะชี้แจงด้วยว่าเขายิ้มเพราะอะไร จะยิ้มจะหัวเราะหรือเดินแก้ผ้าอยู่ในห้องมันก็เรื่องของเขานี่นา ไม่ใช่เรื่องของใครสักหน่อยโดยเฉพาะแม่เจ้ากรรมนายเวรที่ร่ำ ๆ อยากจะตีหัวเขาและป่าวประกาศว่าจะจ้องเวรเขาไปจนตายกันไปข้าง ยัยคนนั้นน่ะตัวดีเขาจะไม่ให้รู้เลย

อะไรยังไงคะปะป๊า ปะป๊ายิ้มแบบนี้มันยังงายยย อะหุอะหุ ต้องรอติดตามเน้อ